Wandelen op de Via de la Plata in Spanje

Inleiding:

In de herfstvakantie van 2024 hebben Hanneke en Jan, samen met hun twaalfjarige tweelingzoons Eljer en Jilke, een gedeelte van de Via de la Plata in Spanje gelopen. Ze starten in Sevilla en liepen in vijf dagen ruim 100 kilometer. En dat ze Santiago niet haalden en dus ook geen officiële pelgrims werden is niet erg: dat zijn ze immers al sinds het in 2019 voltooien van het Olavspad in Noorwegen. Hieronder volgt het reisverslag van die wandeling in Spanje, die werd afsloten met nog twee dagen Sevilla.

Dag 1

(zondag 27 oktober 2024)

23 km

Omdat we vanmorgen erg vroeg moesten vliegen waren we gisteren al naar vliegveld Eindhoven afgereisd en hebben daar de nacht in een hotel letterlijk op de luchthaven doorgebracht. Zelfs dan moeten we nog om kwart over vijf op. Gelukkig is net deze nacht de wintertijd ingegaan, waardoor het voelt als kwart over zes.
Een kwartiertje later staan we bij de balie om in te checken en één rugzak af te geven. Die van de jongens mogen mee als handbagage en Hanneke loopt zonder. Achteraf fijn dat we niet van te voren digitaal hebben ingecheckt: we hebben nu, zonder bij te betalen, stoelen met extra beenruimte.
Na de douane ontbijten en om half acht stijgen we op voor onze vlucht naar Sevilla, waar we rond een uur of tien landen. Even wachten op de rugzak en dan met een taxi naar de kathedraal. Een taxi kost met z’n vieren bijna net zo veel als de bus, maar is wel een stuk sneller. Omdat we vandaag nog best een flink stuk moeten lopen en het vrij vroeg donker wordt hebben we toch wel wat haast.
Een, veel te dure, lunch op een terrasje naast de kathedraal en dan eerst onze pelgrimspaspoorten laten afstempelen voor we echt op pad gaan. Alleen omdat we deze -paspoorten hebben mogen we de kathedraal in op dit moment.

In de kathedraal halen we een stempel voor in ons pelgrimspaspoort.

Het is overigens perfect wandelweer: half bewolkt en een graadje of twintig. Al snel lopen we in korte broek en T-shirt.
De route is bizar goed gemarkeerd: gele pijlen op vrijwel elke paal en lichtmast en ook heel veel bordjes. De ene nog mooier dan de andere. Later op de dag, bij het kruisen van een drukke weg, staan zelfs grote gele borden die het verkeer waarschuwen voor overstekende pelgrims.

We lopen het centrum van Sevilla uit.

We lopen de stad uit en volgen een stukje een rivier (of is het toch een kanaal?) over een onverharde weg en steken dan door naar Santipona. Veel Romeinse opgravingen hier naar het schijnt, maar we zien er niet veel van. Wel zit er ook horeca. Heerlijke koffie en taart. Verderop in het stadje blijkt nog veel meer horeca te zitten overigens.
We twijfelen een beetje of de route klopt (we zien even geen markeringen), maar moeten inderdaad een flink stuk langs een drukke weg en een industrieterrein lopen volgens ons routeboekje.

Bij deze weg worden de automobilisten heel goed gewaarschuwd voor overstekende pelgrims.

Na een knooppunt met de snelweg wordt de route gelukkig een stuk mooier. Onverhard en, de route loopt hier inmiddels anders dan in ons boekje staat, slingerend door een glooiend landschap. Soms paarden of koeien, soms ook verwilderde akkers en soms olijfboomgaarden. Een heerlijk stuk om te lopen.

Veel onverhard lopen vandaag.

Tussendoor nog een kopje thee of iets dergelijks met heet water uit de thermoskan en zo lopen we naar Guillena, waar we de nacht zullen doorbrengen. Tot onze verbazing zien we kort daarvoor een kudde schapen met heel veel kleine lammetjes en dat eind oktober.
We lopen het stadje in en gaan naar ons hostel. Spotgoedkope kamers (42 euro voor een nacht) en nóg goedkoper avondeten (8 euro per persoon voor een driegangenmaaltijd). Oké, de douches zijn niet heel geweldig en de kamers niet heel groot of sfeervol, maar dat mag je ook niet verwachten voor dat geld. Het eten smaakt, afhankelijk van welk gerecht je kiest, van matig tot prima, maar voor vegetariërs is er niet veel keuze. Het is niet anders.
De mannen naar bed en Hanneke en ik doen nog een afzakkertje in de hotelbar voor ook wij gaan slapen.

Dag 2

(maandag 28 oktober 2024)

18 km

We slapen uit tot een uur of acht en ontbijten in het hotel. Na het geroosterde brood met jam en koffie of thee hijsen we al snel de rugzakken op en gaan terug richting gemarkeerde route. Iets zonniger, maar ook iets minder warm dan gisteren. Omdat we een korte etappe hebben hoeven we ons niet te haasten.
Een stukje onverhard, waarbij we over stapstenen een riviertje kruisen en na een half uurtje de enige horeca van vandaag: een soort koffietentje (zonder gebak helaas) bij de benzinepomp. We stoppen er toch maar even.
Vanaf daar eigenlijk alleen nog maar onverhard vandaag en vooral langzaam klimmen. Een erg mooie route. Eerst vooral door en langs olijfboomgaarden over een smal pad. Er lijkt sprake van een grote olijvenoogst die aan de bomen hangt. Daarna een soort landgoed en een iets breder pad. Tussendoor twee keer een pauze op de rugzak om wat te eten en drinken.

We zien veel olijfboomgaarden vandaag.

Op een gegeven moment wordt het pad wat breder en half verhard en wordt het landgoed meer boerenland. Koeien tussen solitaire eiken en olijfbomen. Op de kaart lijkt het of we langs een asfaltweg moeten lopen, maar er blijkt een onverharde weg parallel aan de asfaltweg te liggen. Waarom is die onverharde alleen zo breed?

Zelden is een route zo goed en divers gemarkeerd als de Via de la Plata.

Halverwege komen we in het dorpje Castilblanco de los Arroyos. Al vrij snel zien we het bordje wat ons de weg naar de pelgrimsherberg wijst. Bedden op een slaapzaal, betalen op vrijwillige basis en een gastvrije ontvangst. Om er te mogen slapen moet je wel een pelgrimspaspoort hebben. Niet heel ver na ons arriveert er nog een wandelaar en later nog een laatste wandelaar en een fietser. Het is duidelijk geen hoogseizoen.
We lopen even naar een supermarktje om boodschappen te doen. Vandaag wordt waarschijnlijk de enige keer deze reis dat we zelf kunnen koken. Dat wordt (dus) rode pasta eten vandaag.
Na de maaltijd nog een kopje koffie en een whisky/cola en dan gaan we vrij vroeg slapen. Sowieso gaat het licht op de slaapzaal om half tien uit.

Dag 3

(dinsdag 29 oktober 2024)

28 km

Om kwart voor zeven worden we allemaal gewekt, maar ik ben daarvoor al wakker en heb de thermoskan alvast gevuld: we moeten namelijk uiterlijk om half acht vertrekken, omdat er een school voor kinderen met een syndroom in hetzelfde gebouw zit en deze kinderen kunnen heel moeilijk omgaan met voor hen onbekende gezichten. Omdat we vandaag een lange etappe hebben zouden we overigens sowieso vroeg zijn opgestaan.
Na een snel ontbijt trekken we de regenpakken aan en gaan in het schemerdonker op pad. Het regent nog niet heel hard, maar dat zal later wel veranderen. We lopen het stadje uit en volgen een kilometer of tien een asfaltweg. Gelukkig weinig verkeer.

We starten met tien kilometer langs deze weg lopen

Landschappelijk alles behalve lelijk: glooiend met een open gebied en hier en daar wat bomen. Op sommige plekken lopen varkens die zullen eindigen als pata negra, maar die lopen nu in een waar varkensparadijs: een groot gebied met eikenbomen en modderpoelen. Geen wonder dat die ham zo lekker en duur is.
Na zo’n tien kilometer loopt er een onverharde weg parallel aan het asfalt en al snel houden we dan een pauze op onze rugzak. Het is dan droog en we zitten redelijk beschut onder een boom. Tijd voor cake en om de thermosfles leeg te maken.

Er komt een hele grote bui aan.

Vrij snel nadat we weer lopen gaat het onvoorstelbaar hard regen en onweren. Gelukkig zijn onze regenjassen allemaal redelijk tot heel goed waterdicht. De -broeken en schoenen van de jongens helaas niet.
Langs de weg veel kurkeiken en na zo’n zes kilometer een onverharde weg rechtsaf door een natuurgebied. Bij de splitsing staat zowaar een soort schuilhutje, waar we even lekker droog kunnen zitten en wat eten en drinken. Het wordt iets minder nat. Het natuurgebied is een open gebied met vooral (steen)eiken en laten dennen. Pijnboompitjes? Er moeten ook heel veel herten zitten, maar wij zien er slechts drie en dan ook nog in de verte. Weinig regen gaat weer over in harde regen en onweer. Ondertussen stevig klimmen naar een uitzichtpunt, maar mede vanwege het onweer lopen we direct door en gaan aan de andere kant van de top gelijk naar beneden.

Het blijft slecht weer.

Het is dan nog een paar honderd meter naar Almaden de la Plata, waar we twee hotelkamers geboekt hebben. De afdaling was als lopen door een beek en ook in de straten loopt veel regenwater. In de stromende regen komen we tegen half vier aan.
Eerst alle natte spullen uithangen en dan douchen. En omdat we in Spanje zijn zullen we moeten wachten tot acht uur voor we kunnen eten. Gelukkig kunnen we wel een prima kop koffie krijgen voor die tijd. Het eten in het hotel smaakt redelijk en als het op is stoppen we de mannen in bed en doen nog samen een afzakkertje in de bar van het hotel voor we ook naar bed gaan.

Dag 4

(woensdag 30 oktober 2024)

15 km

Vandaag een hele korte wandeldag, dus proberen we uit te slapen. Niet dat dat echt goed lukt overigens. Het is nog droog als we opstaan, maar na het ontbijt trekken we de regenpakken aan en zal het de hele dag blijven regenen. Over het algemeen niet heel hard gelukkig. Nadat we alles ingepakt hebben lopen we richting een (koffie)barretje om te ontbijten en zien daar op het nieuws dat het in sommige delen van Zuid-Spanje echt noodweer is geweest, waarbij zelfs meer dan zestig doden zijn gevallen (dagen later zal blijken dat het er zelfs meer dan 200 zijn). Dan valt het hier dus toch nog mee.
We lopen het stadje uit en lopen eigenlijk de hele dag onverhard. Door een gecultiveerd landschap met vaak varkens en soms ook schapen, koeien, geiten of paarden. Behalve de laatste kilometers ook nauwelijks vlak of recht. Een mooie etappe! De eiken staan er niet alleen voor de varkens, maar in het verleden ook voor de productie van houtskool.

Wandelen tussen de varkens, die hier alle ruimte hebben .

Vanwege de regen lopen we non-stop door, waarbij we slechts één keer heel even stoppen om een broodje te eten, maar de thermoskan eindigt vol op ons eindpunt: een hostel in Real de la Jara.

Bomen groeien soms in een erg grillige vorm.

Snel de spullen gedumpt op de kamer en eerst naar een restaurant een paar minuten lopen verderop. De lekkerste maaltijd van de hele vakantie tot nu toe. Als we uitgegeten zijn terug naar de kamers om alle natte spullen uit te hangen en om te douchen. De rest van de middag brengen we door met een spelletje spelen en niks doen.
Om zeven uur lopen we weer terug naar hetzelfde restaurant als vanmiddag. We kiezen een aantal andere gerechtjes, die gemiddeld misschien iets minder lekker zijn dan die van de lunch, maar nog steeds erg goed. Verder een bijzonder vriendelijke bediening en niet duur.
Terug in het verder stille hotel (we lijken de enige mensen te zijn in het pand) gaan we allemaal vrij snel slapen.

Dag 5

(donderdag 31 oktober 2024)

19 km

We lopen om een uur of acht bepakt en bezakt naar het inmiddels bekende restaurant om daar voor de derde keer binnen 24 uur te eten. Het regent wat, maar niet heel hard. Zoals eigenlijk elke dag in Spanje ontbijten we met een geroosterd broodje met jam, honing of ham en een kop koffie of thee. Net als gisteren probeert de ober/eigenaar ons te overtuigen dat lopen niet echt een optie is (althans: dat denken we; hij spreekt alleen Spaans en dat spreken wij nu juist niet). Gelukkig is er iemand die ook Engels spreekt en hij vertelt ons dat de rivier een kilometer verderop overstroomd is en dat de ober/eigenaar ons met zijn auto aan de overkant wil brengen. Dat klinkt als een goed plan! En zo stappen we in de auto om een kilometer verderop weer uit te stappen aan de andere kant van een brede en snelstromende beek. De Ierse pelgrim die we eerder gesproken en gezien hebben had z’n schoenen en broek uitgetrokken en moest ongeveer kniediep door het water lopen gok ik. Wij stappen een klein stukje verderop uit, zeggen onze liftgever dankjewel en lopen verder over de onverharde weg. En hoewel de oversteek met wat moeite dus lopend ook wel te doen was geweest hebben we geen spijt het op deze manier gedaan te hebben.

De omgeving is hier een stuk groener.

Het regent inmiddels nauwelijks meer en we wandelen weer over een prachtige route. Om ons heen veel groener dan de afgelopen dagen. We zitten nu in een andere provincie; de beek/rivier was de grens. Wel weer veel groenblijvende eiken en varkens. Dit is hét gebied van de pata negra. De weg klimt en slingert iets; saai wordt het nergens.
Na zo’n negen kilometer komen we bij een asfaltweg. Daar zit ook horeca. We eten er (natuurlijk) een broodje ham (behalve Eljer, want die is al meer dan anderhalf jaar vegetariër) en drinken een kop koffie of iets anders. Het is inmiddels droog geworden, dus de regenpakken kunnen de rugzak in.

Ook vandaag weer veel onverhard lopen.

De route tot ons eindpunt Monesterio loopt vanaf hier min of meer parallel aan de snelweg. We zien die weg nauwelijks, maar horen hem wel. Soms lopen we over een asfaltweg (de oude doorgaande weg denk ik) en soms onverhard of half verhard. Veel eucalyptusbomen hier. Langzaam klimmen en op het hoogste punt van de hele Via de la Plata zien we ons eindpunt liggen.
We lopen naar ons appartement voor de komende nacht. Het is een uur of drie, dus we zullen er redelijk wat tijd doorbrengen. Het begint ook weer wat te regenen, maar als je de gevolgen van het noodweer de afgelopen dagen op TV ziet (inmiddels al 140 doden), dan mogen we echt niet klagen over het weer. Het appartement is ruim, modern en nog niet heel oud. De douche is sowieso de beste van de hele vakantie. In de horeca op de begane grond van het pand drinken we eerst een kop koffie en eten een stuk gebak voor we dat ontdekken.
De rest van de dag brengen we vrijwel helemaal door in het appartement, behalve dan dat Hanneke en ik even samen boodschappen doen om zelf te kunnen koken. De jongens amuseren zich vooral met YouTube kijken op TV. Enfin, Hanneke kookt weer een lekkere maaltijd voor ons allemaal en later op de avond, tijdens het kijken van filmpjes, nemen we nog een afzakkertje en eten een stukje kaas. Niet de lekkerste kaas overigens.

Dag 6

(vrijdag 1 november 2024)

Het regent hard vanmorgen als we opstaan. De bus gaat pas tegen elven, dus tijd genoeg om alles in te pakken en in de horeca te ontbijten. De rest van het gezin kiest voor churros, ik hou het bij een geroosterd broodje.
We lopen richting bushalte en een volle bus brengt ons in ruim een uur naar Sevilla. Als we aankomen is het droog en later wordt het zelfs vrij zonnig. Eerst naar het hotel, wat vijf minuten lopen van het busstation ligt, om de spullen te dumpen. Dan de stad in. Eerst lunchen.
We slingeren wat door het oude centrum met als belangrijkste doel Setas de Sevilla. De grootste houten constructie ter wereld en niet voor niets een bekende toeristische attractie. Gelukkig is het helemaal niet druk en hebben we de ‘’houten paddenstoelen’’ bijna helemaal voor onszelf.

Setas de Sevilla.

Daarna is het tijd voor koffie mét, iets wat hier redelijk makkelijk te scoren is. Spanjaarden lijken ook grote gebaksliefhebbers te zijn. We lopen een route uit onze reisgids en hoewel het vandaag een nationale feestdag en een dag van nationale rouw vanwege de vele doden bij het noodweer is, zijn veel winkels toch gewoon open. Geen hoog tempo vandaag. Ook een wat uitgebreider bezoekje aan de kathedraal, het startpunt van onze Camino een paar dagen geleden, lukt. Ergens op de stadswandeling komen we zowaar Tony, de host van de pelgrimsherberg een paar dagen geleden, nog tegen.

In de kathedraal van Sevilla.

We eten en drinken wat en als het donker is gaan we terug naar Setas de Sevilla. Met de tickets mag je twee keer naar binnen en ’s avonds zijn de Setas verlicht met allerlei LED-lampen in wisselende kleuren. Een beetje kitsch (zei iemand: Azië?), maar wel erg leuk. Het is er nu overigens een stuk drukker dan overdag.

De Detas de Sevilla zijn ’s avonds verlicht.

Nog wat tapas eten en een glas wijn drinken en dan richting hotel om allemaal te gaan douchen en slapen op de vierpersoonskamer. Niet de meest sfeervolle kamer, maar de douche is gelukkig prima.

Dag 7

(zaterdag 2 november 2024)

We slapen uit tot half negen en lopen dan richting stad. Het duurt even voor we een plekje hebben gevonden om te ontbijten, maar uiteindelijk dan toch met een koffie en een eclair op een zonnig terrasje. Het zal de hele dag lekker weer blijven: zonnig en zo’n twintig graden.

We vinden Sevilla een mooie stad

We lopen (delen van) verschillende stadswandelingen uit onze reisgids. We vinden Sevilla een erg mooie stad. Veel kerken, steegjes en sfeervolle pleinen. Wel een stuk drukker dan gisteren. Tussendoor af en toe horeca, al dan niet met tapas.

En uiteindelijk is dit toch waarom we al die varkens gehouden worden.

Uiteindelijk zijn we rond half tien op de hotelkamer om alle spullen in te pakken, te douchen en slapen.

Dag 8

(zondag 3 november 2024)

Iets over zeven op. Inpakken, ontbijten en dan met een taxi naar de luchthaven. Die rijdt erg hard. We staan voor in de rij om in te checken, maar krijgen toch weer stoelen met extra beenruimte. Fijn!
Een kop koffie drinken, een spelletje doen en rond een uur of elf stijgen we op. Een rustige vlucht en op Schiphol een verrassing: vrijwel direct ligt onze bagage op de band. Ook de trein en tram komen vrijwel direct en zo komt het dat we rond voor kwart voor drie onze eigen zonnige oprit in Rotterdam weer oplopen. Terug van een heerlijke vakantie, op naar de volgende (en dat zal als het goed is Portugal in de Kerstvakantie worden).

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.