Bali 2004

< klik hier om de inleiding over te slaan >

Inleiding:

Begin november 2004 reisden Hanneke en Jan eerst een week naar Bali. Ze maakten daar een individuele rondreis met een paar korte wandelingen. Vervolgens verbleven ze ruim zes weken in Nieuw Zeeland. Ook daar maakten ze een, maar nu zelf geregelde, individuele rondreis (met het openbaar vervoer) en liepen ze onder andere een drietal meerdaagse trekkings. Tenslotte eindigde hun reis met een paar dagen Singapore. Op deze site kunt u een verslag van die reis lezen.
De reis is in de volgende onderdelen 'geknipt':

terug naar index

Na vijf jaar gaat het dan toch gebeuren: Hannekes spaarverlof komt vrij en we kunnen twee maanden op reis. Zo goed en zo kwaad als kan hebben we ons werk overgedragen, iemand bereid gevonden die ''op ons huis wil passen'' en gaan vroeg naar Schiphol. We willen graag een goed plekje hebben in het vliegtuig. Maar ondanks het feit dat we ruim drie uur van te voren op het vliegveld zijn gaat dat toch niet lukken. Jammer, maar helaas.
Om twaalf uur vliegen we richting Kuala Lumpur en in het vliegtuig zitten onder andere heel veel computerspelletjes. Verder wat lezen, muziek op de iPod luisteren en ongemerkt vliegen we de datum over.

Elf uur vliegen later en bijna een muisarm rijker (er zat een erg leuke versie van Teteris op de Nintendo in de vliegtuigstoel) landden we. Voor ons gevoel middernacht, plaatselijke tijd zeven uur 's morgens.
Twee uur later stappen we in het vliegtuig naar Bali. Drie uur vliegen en het grootste gedeelte van de tijd slapen we. We landden om twaalf uur en worden opgewacht door onze gids en de chauffeur. We hebben een individuele rondreis van een week geboekt, vandaar.
Weinig toeristen op Bali. Enerzijds vanwege de bomaanslagen van een paar jaar geleden en anderzijds zitten we buiten het hoogseizoen. 
De warmte valt als een klamme deken om ons heen. Een stukje rijden en rondkijken bij het hindoeïstische tempelcomplex Pura Taman Ayun. We maken vooral foto's van de bloeiende bloemen. Bali is een groen eiland en water is er geen probleem. Ook bij het tempelcomplex Pura Ulun Bratan lopen we even wat rond. Eerlijk gezegd zijn we te duf om alles echt goed te bekijken.
Rond half vier arriveren we bij ons hotel. Een bungalow op een verder leeg complex. We hebben erge trek gekregen, dus lopen we richting dorp om wat te eten. Bij een lokaal tentje eten we noodles en inclusief wat te drinken zijn we circa één euro met z'n tweeën kwijt. Bali is spotgoedkoop. De mensen zijn er op het eerste gezicht niet echt arm: je ziet er (vrijwel) geen echt oude auto's en ook de kleding en huizen zie er over het algemeen redelijk netjes uit. Op de markt kopen we nog wat mango's en lopen terug. In het hotel douchen we koud: de warme kraan doet het niet. Tegen een uur of zeven storten we echt in en gaan slapen.

Om vijf uur worden we gewekt. Tegen half zes wordt het licht en omdat we bijna op de evenaar zitten is het in een kwartiertje dag. We ontbijten met geroosterd brood en gebakken ei en na een kwartiertje rijden gaan we wandelen. Een tocht van zo'n tweeëneenhalf uur; veel korter dan in de reisbeschrijving stond. Best jammer, want we kwamen niet naar Bali voor het strand.
De wandeling is wel heel mooi. Door het tropische bos en langs twee meren. Bij een tempel moet geofferd worden. Bali kent meer tempels dan huizen; alleen al ieder huis heeft een eigen tempel. Na een stevige klim lopen we nog een stukje bovenop een oude vulkaanrand en gaan dan met de auto richting waterval. Die is zo'n 50 meter hoog en Hanneke haalt er een nat pak. Ook lunchen we daar met een meegebracht lunchpakket. Koude gebakken rijst met ei en kip en verder veel fruit.

Rijst

In drie kwartier rijden we naar ons hotel. Een paar (foto)stops om rijstvelden, koffiebonen, kruidnagelen, mango's en doerians te zien. De stank van die laatste is bijna niet te harden, maar de vrucht smaakt best lekker. Jammer genoeg hebben we problemen met een geheugenkaartje van onze camera. We krijgen hem niet meer aan de praat en thuis zal blijken of de foto's die er op staan nog te redden zijn. (Helaas zal later blijken dat dit niet zo is; een tegenvaller).
Het hotel waar we zullen slapen is redelijk sjiek. Er liggen niet alleen bloemen op het bed, maar ook is er een warme douche, airco en een zwembad. Het is erg warm, dus een mooi moment om van het zwembad gebruik te maken. 's Middags nog wat lezen, relaxen, nog een keer het zweet van ons afzwemmen en een paar kilometer naar Lovina gelopen. Erg toeristisch, maar ze verkopen er lekkere bananasplits. Terug nemen we de bus: Hanneke heeft wat last van haar voeten. Nog een keer gezwommen en 's avonds uit eten in een restaurant vlakbij het hotel. Voor zo'n 15 gulden per persoon een heerlijke drie gangen maaltijd. Vooral het grote stuk vis smaakt heerlijk. De locatie is ook al de moeite: op het strand met een paar kaarsjes op tafel en de ondergaande zon.

Uitgeslapen tot een uur of negen en na een uitgebreid ontbijt nemen we een public transport busje naar Sangaraja; de één na grootste stad van het eiland. Met een overstap arriveren we op de markt in het centrum. Niet echt bijzonder en het is ook vandaag weer zo warm dat we al snel besluiten met een busje terug te gaan naar het hotel. Lunchen doen we nog bij een stalletje langs de hoofdweg voor, inclusief drankjes, nog geen euro.
De middag brengen we door met lezen, zweet in het zwembad afspoelen en een uurtje slapen. De jetlag is nog niet helemaal weg.
Tegen de avond gaan we weer met de minibus naar Lovina om een dolfijnen- en snorkeltoer te boeken. Daarna lekker saté en een bananasplit eten. We zijn de enige klanten in het restaurant. Terug blijkt dat de minibusjes 's avonds niet rijden en dus gaan we een uurtje lopen. Een euro voor een taxi vinden we te duur....
Nog even zwemmen, want dat is warmer dan douchen, en dan naar bed. 

We zouden om half zes gewekt worden, maar Balinezen zijn eerder te vroeg dan te laat en dus worden we al voor vijven gewekt. Tijd genoeg om aan te kleden, te wassen en een paar kaakjes te eten. Om kwart voor zes stapten we in de auto en reden naar het strand. In een klein bootje, samen met zo'n veertig andere bootjes, voeren we de zee op, op zoek naar dolfijnen. Al vrij snel zagen we de eerste. Al die bootjes er als een speer op af; net leeuwen kijken in Afrika. Regelmatig zagen we groepjes van vier tot acht dieren en soms net zo mooi synchroon het water uitkomend als in films. We zien ze jammer genoeg niet van heel dichtbij, maar we hebben we toch goed kunnen zien. Volgens onze kapitein is er erg weinig voedsel op dit moment, vandaar dat ze maar met kleine groepen zijn en niet echt tijd hebben om te ''spelen''.
Na zo'n twee uur, met tussendoor een kopje koffie en gebakken banaan op de boot, varen we terug naar de kust om snorkelspullen te halen. Een klein stukje varen en dan twee uur onder water. Wat een schouwspel! Koralen, zeesterren, zeekomkommers en duizenden vissen in honderden kleuren en tientallen vormen. Een hoogtepunt van onze week Bali. Met lichte tegenzin gaan we het water uit en worden teruggebracht naar ons hotel. Nog net op tijd voor het ontbijt. We hebben zoveel trek dat alles opgaat. Nog even het zout afspoelen in het zwembad en een half uurtje wachten op onze chauffeur en gids.
Via een lange klim rijden we eerst naar Pura Tegeh Koripa. De hoogstgelegen tempel van Bali op ruim 1700 meter. Ondanks de bewolking kunnen we een flink stuk van Bali zien. Met een offertje op het dashboard rijden we richting Toya Bungkah. Het uitzicht op deze vulkaan is zo imponerend dat er heel veel restaurants met grote ramen langs de weg gebouwd zijn. Het meest toeristische Bali wat we tot nu toe gezien hebben.
Na nog een stukje door de lavavelden komen we iets over tweeën bij ons hotel. Ook nu weer een soort bungalow. De temperatuur is zeer aangenaam en het uitzicht over het meer ook. De camera maakt overuren.
We lopen een rondje, eten een ananaspannenkoek met een ananasshake (zal ik ooit in mijn leven net zoveel fruit eten als deze week?) en gaan nog even een dutje doen op onze hotelkamer. Voor het avondeten doen we nog een spelletje. Jammer dat de stroom alleen een half uurtje uitviel.
Het eten was niet echt bijzonder, maar misschien mag je dat met zulke prijzen ook niet verwachten. Zo tegen half negen gaan we naar bed. 

Nog vroeger op vandaag: om kwart over vier. Even later zitten we aan het ontbijt en in het donker rijden we een klein stukje. Net voor zonsopgang, en die gaat hier snel, lopen we. Steil omhoog naar de buitenste caldera van de vulkaan Gunung Bator. Een wandeling met onze gids van in totaal drieëneenhalf uur. Uitzicht op aan de ene kant het meer en aan de andere kant de oceaan. Gelukkig lopen we voornamelijk in de schaduw en daar is het goed uit te houden. In dit gebied wonen wel de armere mensen van Bali. Water sjouwen ze met emmers op hun hoofd (vrouwen) of een juk (mannen) omhoog. Ook de kleding en huizen zien er armoediger uit. Wel heeft ook hier iedereen één of meerdere honden die wel blaffen maar niet bijten.

de vulkaan Gunung Bator

Met de auto terug naar het hotel, nog een keer ontbijten (maar nu met pannenkoeken) en onze vliegtickets conformeren. Dit laatste kost wat meer tijd (telefoontjes, faxen) dan verwacht, maar lukt tenslotte toch.
Door het binnenland rijden we naar Pandang Bai. Onderweg veel rijstvelden en bananenbomen. Halverwege de middag arriveren we op onze bestemming. Eerst zwemmen, dan lunchen en een rondje lopen. Erg toeristisch is ons idee. Het stikt er van de restaurants (die allemaal hetzelfde op de kaart lijken te hebben), geldwisselaars en touroperators.
De rest van de middag en avond doen we niet veel meer dan wat lezen en zwemmen. Eten doen we bij het hotel. Volgens onze reisgids de beste keuken van de omgeving en het smaakt inderdaad allemaal erg lekker.

Uitgeslapen en overdag niet veel gedaan. Het is veel te heet en vochtig om echt iets te ondernemen. Een beetje eten, lezen, zwemmen en luieren. Er zijn mensen die dit weken kunnen volhouden, maar ik ben blij dat het maar één dag is. Laten we zeggen dat wij meer liefhebbers van actieve vakanties zijn. Ik zou me rot vervelen als ik dit veel langer zou moeten doen. Maar goed: één dag is ook voor mij goed uit te houden. 
Omdat de stroomstoring vrijwel de gehele dag duurt is onze was 's avonds nog niet gedaan en kunnen we overdag geen versgeperste vruchtensappen drinken, maar verder hebben we er weinig last van.

Hanengevechten zijn erg populair

Na avondeten op straat lopen we terug naar ons hotel en vrijwel direct begint het te regenen. Geen gewone bui, maar een tropische bui met veel onweer. Blij dat we niet meer weg hoeven. Na nog een koud biertje gaan we naar bed. Buiten is het bijna droog.

Om twaalf uur hebben we transport geregeld, dus na het ontbijt van pannenkoek en fruitsalade hebben we nog even de tijd om te zwemmen. De chauffeur is, ook al, keurig op tijd en na z'n vrouw te hebben opgepikt rijden we eerst naar de vleermuizengrot. Een tempel met veel souvenirverkopers en vooral: veel vleermuizen. Ondanks dat het dag is zijn ze redelijk actief.

Overal op Bali zie je tempels

Na nog een uurtje rijden komen we bij het vogelpark. We schrikken ons rot van de entreeprijs: bijna 10 euro per persoon. Het is wel een erg mooi park overigens. En als je ziet hoeveel personeel er loopt (meer dan dat er bezoekers zijn; ik schat dat er daarvan buiten ons nog ongeveer vijf zijn) snap je wel waarom de entree zo hoog is. Ik vraag me af of er hier veel Balinezen komen... De drie, ook al prijzige, restaurants snap ik een stuk minder. Want hoewel wij vogelliefhebbers zijn en alles uitgebreid bekijken, zijn ook wij in anderhalf uur ''rond''. Absolute hoogtepunten vormen de paradijsvogels en de twee grote volières waarin een stuk regenwoud is nagebouwd. Verder natuurlijk veel Balispreeuwen (in het wild leven er nog circa 30; hier in het park ongeveer de helft daarvan), maar ook veel neushoornvogels, kaketoes en toekans. De nadruk ligt vooral op Indonesische vogels. Het ernaast gelegen reptielenpark is net zo duur en laten we voor wat het is. We hebben beiden niets met reptielen en het is eigenlijk veel te warm om wat te ondernemen.
Nog een laatste maaltijd met saté en dan de laatste kilometers naar het vliegveld. We komen uren te vroeg aan; een meevaller voor de chauffeur. Eerst maar koffie drinken en dan wachten. Gelukkig is er een stopcontact, zodat we de iPod helemaal kunnen opladen. Foto's overpompen kost veel meer energie dan verwacht. Na de incheck nog een kop koffie. Bijna gaat het afrekenen mis: de tax is, zoals altijd, niet inbegrepen. Gelukkig gaat het precies goed. Over tax gesproken: op het vliegveld moet je nog eens 100.000 roepiah per persoon (circa 10 euro) apart betalen. Dit zit dus niet, zoals meestal het geval is, inbegrepen bij je vliegticket. Onze stop-over op de terugweg gaat zo wel heel erg duur worden. Niet alleen de kosten voor een hotel, maar ook voor een visum en nu dus die tax.
Om elf uur vertrekken we met een half uur vertraging. En ondanks dat we alweer niet bij de nooduitgang zitten hebben we beenruimte genoeg. Jammer dat het eten zo slecht is. Bakje openen, één hap genomen, bakje sluiten. Zelfs de geur is onaangenaam.

terug naar index

Klik hier om te lezen hoe deze reis verder is verlopen.

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar de startpagina.