Een rondreis via Delhi, Jaipur en Agra in India

Inleiding:

In de zomer van 2006 reisden Hanneke en Jan voor vier weken naar India. Drie van de vier weken brachten ze door in Ladakh om daar een tweetal trekkings te maken. Wil je eerst dat verslag lezen klik dan hier.
Aansluitend maakten ze een rondreis via Delhi, Jaipur en Agra. Hieronder volgt het reisverslag van die rondreis.

Gelukkig hadden we stroom gisterenavond en is de iPod opgeladen en de wekker gezet. Die loopt om vijf uur af en om half zes zitten we in de taxi naar het vliegveld. Handbagage is niet toegestaan, alleen een camera. Losse batterijen, maar ook lipstick en labello worden in beslag genomen als je ze niet in je bagage hebt gestopt. Gelukkig had ik de reserveaccu van de camera in de rugzak gedaan. Wel benieuwd of alles (en dan met name de fles whisky) heel blijft nu het op de lopende band wordt gegooid. Ook de overige veiligheidsmaatregelen zijn zeer streng voor deze vlucht. De vlucht zelf verloopt voorspoedig en na een uurtje landen we op Delhi. Alle bagage is nog heel.
Bij SNP hebben we een individuele toer geboekt en onze chauffeur brengt ons naar ons hotel. Gelukkig een kamer met airco, want in Delhi is het dik dertig graden en vochtig. Om kwart over tien slenteren we samen door de stad. Morgenochtend krijgen we een rondrit door de stad, dus we hoeven niet al te veel toeristische attracties te bekijken. Die komen morgen wel. Uitzonderingen zijn de grote, maar vrij sobere, moskee Jama Masjid en de Sikhtempel Gurudwara Sis Ganj. Bij deze laatste krijgen iedere dag zo'n 30.000 (!) mensen gratis eten. Dit alles georganiseerd door zo'n 1000 vrijwilligers. Indrukwekkende organisatie. Bij beide locaties geldt: schoenen uit; voeten branden aan de gloeiend hete tegels.
Verder veel door straatjes slenteren. Het oude Delhi is zoals je je dat voorstelt: stoffig, lawaaiig, loslopende koeien, veel auto- en fietsriskjas, rommelig en een enkele bedelaar. New Delhi daarentegen is veel ruimer, groener en rustiger.

In India doen ze nog meer op de fiets dan wij!

Shoppen in westerse winkels op Connaught Place. Wel een stuk goedkoper dan in Nederland. In een soort Starbucks-kloon eindelijk een echte espresso gedronken. Lekker, en ook al voor Nederlandse begrippen niet duur. Voor veel Indiërs onbetaalbaar, voor andere Indiërs een dagelijks terugkerend bezoek. Wij zijn op dit moment één van de weinige toeristen in de stad lijkt het wel, maar toch zitten dit soort tentjes afgeladen. Bij de Pizzahut staat zelfs een rij te wachten om naar binnen te mogen.
Verreweg de meeste tijd lopen we, tot verbazing van de Indiërs, maar tussendoor nemen ook wij de autoriskja (tuktuk). Net voor het donker zijn we tegen zeven uur in het hotel. Vermoeid, bezweet en met vuile voeten en ondanks dat we heel veel gedronken hebben, nog steeds met dorst. Honger hebben we niet echt, dus besluiten we maar in de bar van het hotel een kleinigheidje te eten onder het genot van een BaCo en een biertje.

Het ontbijt valt wat tegen, zeker als je de rest van het hotel ziet. Een mens kan blijkbaar niet alles hebben. Wel ligt er ook nu weer een Engelstalige krant klaar.
Die ochtend besteden we aan een stadstour met een gids en onze eigen chauffeur. Twee absolute hoogtepunten: de memorial van Ghandi (een gewijde sfeer; heel aangrijpend en indringend vond ik) en de Qutb Minar. Een toren van 72 meter hoog en gebouwd in 1199 en een zeven meter hoge ijzeren zuil zonder roest uit dezelfde periode. Onvoorstelbaar dat men dat in die tijd al maken kon. Het zou mij niet verbazen als die toren destijds het hoogste gebouw ter wereld was.  De moskee aldaar is gebouwd uit restanten van Hindoe- en Jainistische tempels.
Na afloop van de toer eten we in een voor ons doen sjiek restaurant. De noodles smaken wel erg lekker en de provisie voor de gids zal daar wel het hoogste zijn.
Tweehonderdvijftig kilometer naar Jaipur. Bijna vijf uur rijden. Vlak landschap, maar wel groen. Het verkeer is onvoorstelbaar. Een chauffeur heeft maar drie dingen nodig volgens onze eigen chauffeur: good brakes, good horn and good luck... Auto's tegen de richting in, fietsers op de snelweg, tuktuks die afslaan zonder richting aan te geven; bedenk het en het gebeurt. Daar tussen kuddes koeien en, zeker in de buurt van Jaipur, dromedarissen met karren. In de stad zelf ook nog olifanten. Zwemmen vinden ze helemaal het einde. Als je dan ook nog de apen, wilde zwijnen en parkieten meetelt snap je direct waarom we hier niet meer naar de dierentuin hoeven.
Jaipur lijkt een hele leuke en sfeervolle stad te zijn. Ons hotel ligt aan de rand en is erg luxe. Van het zwembad maken we na onze maaltijd gebruik. Die nuttigen we in een lokaal tentje vlakbij. Dingen die we niet kennen eten van de kaart. Hanneke heeft een soort ''toeter'' van ''kaaspapier'' en ik een soort ''tortilla''. Beide smaken erg lekker.
Het hotel is niet helemaal onze stijl: op verzoek van één van de gasten wordt een gekko weggejaagd (dom, want die beesten helpen tegen de muggen) en als je koffie of thee bestelt bij het zwembad komt er eerst een kleedje en een vaasje bloemen op tafel. Geen wonder dat de koffie zo duur is.

Een beter ontbijt dan in het vorige hotel. In tegenstelling tot onze gids en chauffeur zijn wij een paar minuten te laat. Indiërs zijn een volk van op tijd zijn. Wij normaal ook, maar vandaag een keer niet.
Allereerst rijden we naar het paleis der winden. Net als de rest van de oude stad van Jaipur in de kleur roze (die ik overigens meer de kleur van baksteen vind hebben). Mooiste gebouw van de stad naar men zegt en vroeger in gebruik door een harem. De dames konden naar buiten kijken zonder gezien te worden.

Paleis der winden in Jaipur.

Dan naar het amberpaleis net buiten de stad. Indrukwekkend en het bezoek meer dan waard. Vervolgens naar het Jantar Mantar observatorium. Groot. Astrologie speelde en speelt een grote rol in het leven van Indiërs; hier zelfs letterlijk. Dan nog even naar het citypalace met een aantal musea. In het afgesloten gedeelte woont nog steeds een echte maradja. Het is dan pas half twaalf en de gids neemt afscheid van ons. Hij zal wel balen: geen provisie voor olifant rijden, de verkoop van allerlei souvenirs en zelfs niet voor de lunch. Omdat we beleefd bedankten voor de demonstraties (lees: verkoop) van tapijten, textiel en ander fraais zijn we erg vroeg klaar. Hopelijk valt onze fooi hem niet tegen.
Tot het einde van de middag slenteren we door de oude stad. Sfeervol, veel winkels, redelijk wat toeristen, niet al te veel opdringerige verkopers en hier en daar erg vriendelijke mensen.
Gerechten bestellen die je niet kent leidt soms tot verrassingen: mijn lunch bestond uit een soort yoghurt met ananas. Erg lekker overigens.
Om een uur of vier gaan we terug naar ons hotel. Zwemmen (lees: zweet afspoelen) en een spelletje bij de airco doen. Om een uur of zeven lopen we weer naar de stad voor avondeten. Deze keer een tentje dat in de reisgids wordt aangeraden. Zowaar weer eens vlees op de kaart. Niet slecht, maar naar onze smaak ook geen topper. Halverwege de maaltijd breekt er een echt noodweer los. We gaan daarom maar terug met de tuktuk. Die doen nu goede zaken. De hele stad staat blank. Toch zijn de mensen blij: de regen is al veel te lang uitgebleven dit jaar.

Om negen uur rijden we Jaipur uit. Weinig zon en nog minder hoogteverschillen vandaag. Er wordt flink aan de wegen gewerkt en dat is nodig ook: de gemiddelde snelheid ligt nu op zo'n 40-50 kilometer per uur. We blijven ons verbazen over het verkeer. Er is echt maar één verkeersregel: het recht van de sterkste. Dat er niet nog veel meer ongelukken gebeuren mag een wonder heten.
Net na de middag stoppen we bij het nationaal park Bharatpur. Bekend om z'n vele vogels. We gaan twee uur met een fietsriksja het park in. We treffen het ongelooflijk met onze ''fietschauffeur'': hij ziet en weet alles lijkt het wel. Buiten de vele vogels zien we mongoesten, jakhalzen, antilopen, schildpadden, een grote hagedis en heel veel vlinders. Van de vogels imponeren vooral de bijeneter (van zeer dichtbij gezien) en de Indiase geluksvogel. Geen idee hoe die laatste in het Nederlands echt heet. Verder nog uilen, heel veel reigersoorten, ooievaars, slangevogels. buulbuuls, halsbandparkieten en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom: een erg leuke excursie, die van ons nog veel langer had mogen duren. Tijd voor lunch hebben we niet. Snel wat bananen gekocht en naar Fatehpur Sikri gereden. Een verlaten spookstad en -kasteel met moskee. Een combinatie van verschillende bouwstijlen waar we eigenlijk te kort de tijd hebben om goed te kunnen rondkijken.
Om een uur of zes zijn we in ons hotel in Agra. Veel te sjiek naar onze zin. Er komt zelfs iemand je bed openslaan... Enfin, we mogen natuurlijk niet klagen en dat doen we dan ook maar niet, maar iemand die je sleutel in ontvangst neemt en deze vervolgens aan de receptie overhandigt vind ik toch wel erg ver gaan. Het hotel is zo sjiek dat men zelfs geen fooi wil.
Vlakbij het hotel zit een restaurant waar we lekker, betaalbaar en Indiaas eten. De koffie drinken we in het hotel. Duur, maar lekker. Dan naar de kamer voor chips, Fanta, douche, boek en bed.

Kwart voor zeven opstaan om vroeg naar de Taj Mahal te gaan. Een goede beslissing. Om kwart voor acht is het nog niet zo warm en druk. De Taj Mahal; wat kun je daar nu over schrijven? Woorden schieten tekort om de schoonheid te beschrijven. Het gebouw wordt door velen het mooiste van de wereld genoemd. Ik snap waarom; hoewel ikzelf niet kan kiezen tussen de Taj Mahal, de Masjed-e-emam moskee van Isfahan in Iran, de kathedraal van Gaudi in Barcelona of het operabuilding in Sydney.

Hanneke en Jan voor de Taj Mahal.

Daarna het fort van Agra. Eigenlijk een zinloze excursie op dat moment. We zijn nog zo vol van de Taj Mahal dat we het fort amper zien. We hadden er beter pas morgen of zo heen kunnen gaan, dan hadden we het fort vast meer gewaardeerd. Maar ja, de gids houdt zich aan zijn programma. Ook hij loopt z'n provisie bij de souvenirshops mis.
Het is inmiddels bloedheet in de stad en na onze lunch (lekker Indiaas in een spotgoedkoop tentje uit onze reisgids) slenteren we nog even langs wat winkels en na een heerlijke koffie frappé, die meer kost dan onze lunch, nemen we de fietsriksja naar ons hotel. Airco en douche.
Avondeten doen we in een superklein en spotgoedkoop restaurant. Terecht in (alle?) reisgidsen geroemd om zijn versheid, hygiëne en, last but not least, heerlijk eten.
Op de heenweg maak ik een dolletje met een fietsriksja, waardoor ik fiets en hij achterin zit. Het fietsen valt me mee, het sturen valt zwaar tegen.

Het ontbijtbuffet smaakt vandaag een stuk beter dan gisteren. Na nog wat tijdrekken door even CNN te kijken is het tien uur en tijd om te gaan. Tijdens de rit maken we een stop bij Sikandra. Alweer zo'n indrukwekkend mausoleum waar heel India vol mee lijkt te staan.
Onderweg naar Delhi valt op hoe snel India aan het verwesteren is. Overal snelwegen, luxe appartementen en glimmende winkelcentra in aanbouw. Ik denk dat dit land er over vijf jaar compleet anders uit zal zien. Hopelijk dat dan ook de groep armen tegen die tijd flink verkleind is!
In Delhi maken we een fotostop bij het moderne, maar in onze ogen o zo mooie tempelcomplex Bahai House of Worships. Het heeft wat weg van het Opera House in Sydney, is gebouwd in de vorm van een Lotusbloem en helaas op maandag gesloten.

Bahai House of Worships

Dan nog een bezoek aan Humayun's tombe. Het is eigenlijk te heet om daar rond te wandelen, maar we kijken toch even rond. Ook wel een beetje om tijd te rekken vandaag.
We laten ons afzetten bij Connaught Place. Eerst maar eens een koffie frappé. Dan wat shoppen. Hardloopshirts zijn erg goedkoop. (En nee: geen namaak, maar in de ''echte'' merkwinkel gekocht). Een laatste Indiase en vegetarische maaltijd, nog een espresso en dan terug naar onze auto lopen. De laatste roepies spenderen we in een prachtige (westerse) boekhandel aan een kookboek. Iets duurder dan gepland; de tip voor de chauffeur wordt dus ietsje kleiner.
Om negen uur zijn we op het vliegveld. Vijf uur voor onze vlucht vertrekt en twee uur voor we kunnen inchecken. Het inchecken kost twee uur en was niet echt een feest. Veel zinnige en nog meer onzinnige veiligheidsmaatregelen en (halfslachtige) controles. De rijstzak mag niet als beschermhoes om de rugzak, de accu moet uit de camera, tandpasta mag niet in de handbagage en meer van dat soort zaken. Mijn rugzak wordt echter maar half verzegeld: in het boven- en ondervak kan ik zomaar dingen toevoegen of verwijderen. Als dit de standaard voor vliegen gaat worden verwacht ik dat er, ook door ons, veel minder gevlogen gaat worden. De spoorwegen zullen er vast wel bij varen. Namen we van het voorjaar nog het vliegtuig voor een lang weekend naar Kopenhagen, nu zouden we de trein overwegen. Door alle checks op het vliegveld nu bijna net zo snel en je hoeft niet bang te zijn dat je een stel batterijen moet inleveren omdat je vergeten was dat die nog in de tas zaten (zoals ons nu dus overkwam).

De vlucht vertrekt en landt op tijd. Weinig geslapen; Hanneke veel. Op Londen verloopt de overstap, ondanks de strenge veiligheidsmaatregelen, soepel en snel. Ook de vlucht naar Schiphol vertrekt en landt keurig op tijd. Na een uur is onze bagage er nog niet en na ruim een half uur hebben we het formulier ingevuld. We waren niet de enige in de rij. Zonder rugzakken gaan we naar huis. Benieuwd wanneer onze rugzakken weer terecht zijn..... Een week later wisten we het ;-)

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar (wandel) vakanties.