Een rondreis door Egypte

Inleiding:

In de kerstvakantie 2021/2022 zijn Eljer, Jilke, Hanneke en Jan naar Egypte geweest om daar een rondreis te maken. Zomaar wat willekeurige hoogtepunten van die reis: de pyramides zien, de Koningsgraven in Luxor, ballonvaren, snorkelen (al dan niet met schildpadden) in de Rode Zee, de eerste keer duiken voor Eljer en Jilke, sandboarden in de woestijn en een foodtour door Cairo. Hieronder volgt het reisverslag van die ontzettend afwisselende vakantie.

Dag 1

(zaterdag 25 december 2021)

Na heel veel teleurstellingen en dingen die op het laatste moment niet doorgingen door Corona (theater, concerten, uit eten, lang weekend Londen, met vrienden naar de kroeg enzovoorts) lijkt het nu dan toch, weliswaar ook al een jaar later dan gepland, dat iets wel doorgaat: twee weken naar Egypte met het hele gezin.
En inderdaad: zaterdagmorgen begint het wachten. We vliegen om drie uur, dus tijd genoeg om alles in te pakken, nog wat te eten en dan richting Schiphol te gaan. De Intercity-Direct rijdt onverwacht niet, dus dan maar met de gewone intercity naar de luchthaven. Gelukkig is het bij de incheckbalie erg rustig en hebben we speling genoeg.
Het vliegtuig komt met vertraging aan en met bijna twee uur vertraging stijgen we op. Zo’n viereneenhalf uur vliegen en dan worden we opgewacht op Cairo-airport. De formaliteiten gaan redelijk snel en als we door de douane zijn worden we naar een busje gebracht, waar het andere Nederlandse gezin ook al inzit. Samen met hen en een gids zullen we de eerste week van de reis gaan rondreizen.
Een uurtje rijden naar het hotel. Het verkeer nog net zo druk en chaotisch als vroeger. Eljer wordt wagenziek en we zijn blij als we bij het hotel zijn. Snel inchecken en de mannen naar bed en als we gedoucht hebben Hanneke en ik ook. Het is inmiddels al over twaalven.

Dag 2

(zondag 26 december 2021)

Kwart voor acht staan we op, want over drie kwartier worden we bij de bus verwacht. Snel ontbijten en dan instappen om in een kwartiertje, samen met onze gids Atta, naar de pyramides te rijden. Hoewel er veel veranderd is sinds ik hier ruim dertig jaar geleden was (ze staan nu niet meer een uur rijden door de woestijn bij de stad vandaan, maar de stad is opgerukt tot vlakbij de pyramides) zijn en blijven het imponerende bouwwerken. Hoe is het toch mogelijk dat ze, zeker in die tijd, in zo’n dertig jaar tijd zijn gebouwd? Wij deden er in onze regio en in de Middeleeuwen, dus duizenden jaren later, al meer dan 100 jaar over om een grote kathedraal te bouwen. En met alle respect: die zijn toch echt een stuk minder groot en hoog. De pyramides zijn dan ook eeuwen lang het hoogste gebouw op aarde geweest.

Bij de pyramides.

Eén voordeel van Corona: er zijn nauwelijks toeristen bij dit wereldwonder en ik maak heel veel foto’s zonder andere mensen erop. Ondanks dat het wat heiig is, is het licht prima om te fotograferen. De temperatuur is overigens niet zo heel hoog. Ik schat zo’n vijftien graden, maar met een strakblauwe lucht erbij is het bijzonder aangenaam.
We lopen rond bij de drie pyramides en rijden ook nog even naar de sfinx natuurlijk. Onze gids lijkt niet te geloven dat Obelix daar de neus van heeft afgetrapt. Atta is overigens een ontzettend aardige en behulpzame man die niet alleen Engels, maar ook heel goed Nederlands spreekt. Dat laatste is vooral voor de kinderen erg fijn natuurlijk.
Onze volgende stop is bij een restaurant. Redelijk traditionele gerechtjes, waarvan de meeste erg lekker smaken. Daarna stappen we weer in onze minibus en rijden naar het nieuwe museum. De bovenste zaal is vooral gericht op het dagelijkse leven door de eeuwen heen van de gewone Egyptenaren. Hoe leefden, aten en woonden ze bijvoorbeeld? Beneden de zaal waarvoor bijna iedereen, ook wij, komt: de zalen met de mummies. Bizar hoe goed die geconserveerd zijn. Hoewel Eljer en Jilke ze misschien wat minder interessant vonden dan wij zijn we ontzettend blij dat we deze excursie geboekt hebben.
Zodra we allemaal uitgekeken zijn rijden we terug naar ons hotel, waar we niet in gewone kamers, maar in een soort bungalows slapen. Even twee uurtjes relaxen (lees: drinken, lezen en pizza eten) voor we op avondexcursie gaan. Met de hele groep gaan we naar de sound-and-lightshow bij de pyramides en sfinx. De koffie aldaar is prima, de show wel aardig, waarbij de pyramides en sfinx in telkens andere kleuren worden uitgelicht en in het Engels wat over de geschiedenis van Egypte wordt verteld en allerlei beelden met lasers worden geprojecteerd. Eerlijk gezegd vond ik het achteraf de kosten niet helemaal waard.

Tijdens de Sound-and-lightshow.

Snel terug naar ons hotel en de mannen naar bed, terwijl wij nog een afzakkertje op de kamer nemen.

Dag 3

(maandag 27 december 2021)

Zowaar een keer uitslapen en na het uitgebreide ontbijtbuffet stappen we weer in ons busje en rijden naar het nationaal museum. Het is druk in de stad en nog veel drukker in het museum. Volgens Atta is het hier zelden zo druk als het nu is.

Bij de ingang van het Egyptisch museum.

Een fors deel van de collectie van dit museum gaat binnenkort naar het nog te openen nieuwe museum en hier en daar is dat al goed te zien en zijn er lege plekken. Desondanks staan er nog meer voorwerpen dan je je kunt voorstellen. Het is onmogelijk alles te zien en onze gids leidt ons dan ook langs een selectie van wat hoogtepunten van de diverse dynastieën. Van sacrografen tot kleine beeldjes. Hoogtepunt is, vanzelfsprekend en zelfs ondanks de grote drukte, het gouden masker van Toetanchamon. Ook Eljer en Jilke zijn onder de indruk.
In totaal brengen we bijna drie uur door in het museum en rijden dan naar de citadel. Daar eerst tijd voor een prima kop koffie en dan een rondleiding door het complex met de twee moskeeën. Mooi.

De citadel.

We stappen weer in de auto en dan richting bazaar. Eerst tijd om te lunchen. Het is dan al over vieren en we hebben honger. De Egyptische pannenkoeken smaken heerlijk, vooral de zoete variant.

Op de markt.

We slenteren een uurtje over de markt en behalve dat mensen ons van alles proberen te verkopen vertelt Atta ons een en ander over de diverse gebouwen. Het is dan inmiddels al donker, dus weinig foto’s maken.
Een klein uurtje rijden naar het station en daar wachten we op de nachttrein naar Luxor. Bij het wachten drink ik misschien wel de lekkerste koffie van de hele reis. Om kwart over acht, precies op tijd om Harrie Jekkers te citeren, de trein.

Instappen in de nachttrein naar Luxor.

We krijgen twee tweepersoonscoupes die met een tussendeur verbonden zijn. Al snel krijgen we onze maaltijd. Ziet er uit en smaakt ook als een (slechte) vliegtuigmaaltijd. Als we klaar zijn met eten klappen we de bedden uit en dan snel naar bed. In tegenstelling tot meestal slaap ik niet bepaald snel in.

Dag 4

(dinsdag 28 december 2021)

Een slechte nacht en om een uur of zeven worden we gewekt. Het ontbijt in de trein smaakt gelukkig iets beter dan het avondeten en als het op is rijden we al snel Luxor binnen. Een stuk rustiger dan Cairo. Met een minibusje rijden we naar de Nijl en daarvandaan varen we met een motorbootje naar de overkant. Een paar honderd meter lopen naar ons hotel. Een redelijk goed hotel met zwembad.
We hebben drie uurtjes voor onze volgende excursie start, dus even wat lezen, koffie drinken en een rondje lopen. We willen nog snel even wat lunchen, maar de restaurants zijn nog dicht, dus dan maar wat versgebakken brood bij de bakker halen en een verse sju op het terras van een lokaal tentje drinken. Erg lekker en supergoedkoop allemaal.
Terug naar het hotel om een uur op een kameel te rijden. Niet helemaal ons ding zeg maar, maar Eljer en Jilke vinden het prachtig. Enfin, gelukkig is het maar een uurtje.

Voor Eljer en Jilke weer een hoogtepunt van deze reis.

Aansluitend brengt een andere gids ons naar een restaurantje vlakbij. De gerechten die we krijgen hebben we eerder op deze reis, maar het smaakt hier echt fantastisch Alle vier smullen we.
Snel terug om dan met z’n allen een uurtje te gaan zeilen op de Nijl. Heel relaxt en de zonsondergang is prachtig.

Zeilen op de Nijl.

Tegen vijven zijn we terug bij het hotel. Eerst maar eens even een drankje in de bar doen. Na dit drankje besluiten we toch maar wat te eten in het hotel. Prima friet. En als het eten op is gaan de mannen douchen en naar bed. Hanneke en ik gaan nog even terug naar de bar voor koffie, een toetje en een afzakkertje.

Dag 5

(woensdag 29 december 2021)

Uitslapen tot een uur of half acht en dan ontbijten. Ook hier een buffet. Een uurtje later stappen we weer in een minibusje en rijden we richting Koningsgraven. Eerste stop is echter bij twee grote beelden. Ze zijn weliswaar flink beschadigd, maar nog steeds redelijk indrukwekkend.

De grote beelden zijn wat beschadigd, maar nog steeds indrukwekkend.

Dan snel door naar de Koningsgraven. Met je toegangskaartje mag je bij drie graven naar binnen. Wat een pracht. Die kleuren, die tekeningen. Eén groot hoogtepunt!

Eén van de vele details in de Koningsgraven.

Als we er drie hebben gezien, en Jilke en Eljer zelfs vier omdat Jilke een ongebruikt kaartje had gevonden, rijden we weer een klein stukje om daar een tempel te bezichtigen. Hier zijn de tekeningen en hiërogliefen een stuk meer beschadigd dan bij de Koningsgraven.
De laatste stop is om een uur of twee en bij een restaurantje om te lunchen. Als deze prima maaltijd op is rijden we naar ons hotel, waar Jilke gaat zwemmen en Eljer wat op het biljart spelen. Hanneke en ik doen niet zo heel veel, behalve dat ik later op de middag nog een stukje ga hardlopen. Nog nooit ben ik zo vaak aangesproken tijdens het hardlopen als vandaag, terwijl ik toch best vaker in ‘’vreemde’’ landen ben wezen rennen. Zo’n drie kwartier en tien kilometer later ben ik terug bij ons hotel.
Na de cooling-down lekker douchen en dan een hapje eten. De friet smaakte gisteren iets lekkerder, maar het toetje was weer super. Jilke wilde eerst eigenlijk niet en moest vervolgens afgeremd worden dat hij niet alles alleen opat. Vervolgens de mannen naar bed en wij drinken nog een afzakkertje in de hotelbar.

Dag 6

(donderdag 30 december 2021)

Om iets over haf vijf loopt de wekker af. Om vijf uur worden we namelijk met z’n vieren opgehaald om met een luchtballon mee te gaan. Snel een kopje koffie of thee en wat te eten om dan met een minibusje naar een terrein te gaan waar een stuk of 25 ballonnen worden opgeblazen.
Wij gaan als één van de laatste de lucht in en er staat vrijwel geen wind, waardoor we hemelsbreed niet heel veel af zullen leggen.

Met een luchtballon de lucht in.

Voor Eljer en Jilke is dit de eerste keer in een ballon, terwijl Hanneke en ik dat jaren geleden ook al eens in Cappadocië hebben gedaan. De mannen (en wij) genieten met volle teugen. Als de brander niet aan staat is het volkomen stil zo hoog in de lucht. De mand is in vakken opgedeeld en in elk vak staan vier personen. In tegenstelling tot de vier forse mensen naast ons hebben wij dus heel veel bewegingsruimte. Al met al zijn we ruim een half uur in de lucht en hebben een geslaagde excursie achter de rug.
Met een busje gaan we terug naar ons hotel, wat om de één of andere duistere reden wat langer duurt, omdat we onderweg zo’n 20 minuten stilstaan. Enfin, snel ontbijten en dan uitchecken om met het andere gezin en de gids naar de Nijl te lopen om daar over te varen. Daar aangekomen gaan we met een koets naar de tempel van Karnak. Daar ontmoeten we ook Miriam, de Nederlandse eigenaresse van onze reisorganisatie, die de vier kinderen uit de groep meeneemt voor een Dummydemummiespeurtocht door het complex. Ondertussen worden de volwassenen door Atta rondgeleid. Wat een indrukwekkend complex!

In de tempel van Karnak.

Schitterende pilaren, kleurrijke afbeeldingen, grote obelisken en nog veel meer fraais. Een volgend hoogtepunt van onze reis.
We drinken een kop koffie met elkaar, zeggen Miriam gedag en gaan een paar uur rijden met de minibus. Min of meer de Nijl volgend richting noord. Zo’n twee uur later het volgende hoogtepunt: de tempel van Dendarah. Minstens net zo indrukwekkend als die van Karnak, alleen een stuk jonger en gebouwd in de Grieks/Romeinse periode, wat ook heel goed te zien is aan bijvoorbeeld de bouwstijl van de pilaren.

In de tempel van Dendarah.

We lopen een uurtje rond, waarbij Atta weer heel veel vertelt en laat zien. Na het bezoek rijden we nog een klein stukje om te gaan lunchen. Die smaakt weer fantastisch en de gevulde duif was een goede tip.
We gaan nu pal west over de snelweg door de woestijn richting Hurghada. De zon gaat onder en rond een uur of zes arriveren we op de plaats van bestemming: Sharm Elnaga. In een resort hier zullen we drie nachten doorbrengen.
We slapen in vrij eenvoudige bungalows met een prima douche. Even een klein rondje lopen en dan eten. Het is all-inclusive, maar hopelijk is deze maaltijd alles behalve representatief van wat we later zullen krijgen. Weinig keus en van een zeer matige kwaliteit. Enfin, het is niet anders. Drankjes zijn overigens ook inbegrepen, behalve die met alcohol.
Snel de mannen naar bed: ze zijn (meer dan) doodop en na het douchen gaan wij met een drankje op onze veranda zitten, om ook niet al te laat naar bed te gaan.

Dag 7

(vrijdag 31 december 2021)

Redelijk geslapen en om half negen naar het ontbijt. Zowel qua keuze als kwaliteit vergelijkbaar met wat we in eerdere hotels hebben gezien deze reis. Vervolgens lopen we even naar het strand en dan terug naar onze bungalows om de zwemkleding aan te trekken en snorkelspullen te pakken. Ons hotel heeft een eigen huisrif en zodra je het water inloopt zie je de vissen al zwemmen en een paar meter verderop ook de koralen. Niet voor niets wordt de Rode Zee één van de mooiste plekken ter wereld genoemd om te snorkelen. Helaas is het water vrij koud, dus heel lang houden we het niet uit in het water, maar wat een pracht!

Klaar om te gaan snorkelen.

Wimpelvissen, diverse soorten keizervissen, een naaldvis en voor mij als absolute hoogtepunt: snorkelen tussen een hele grote school zilverkleurige vissen met wijd opengesperde bekken om te foerageren.
Even opwarmen, boekje lezen en dan lunchen. Zowel qua keus als qua ambiance is het een stuk beter dan het avondeten gisteren. En ik geef het toe: we eten vooral kip met friet.
Na de middag trekt de wind van zee nog veel harder aan, waardoor vrijwel niemand (ook wij niet) meer de zee ingaat. Beetje boekje lezen, af en toe wat drinken, vanwege de temperatuur soms zelfs koffie en voor Eljer en Jilke ook zandkastelen bouwen. Zo rond een uur of half vijf lopen we terug om te douchen en even op de kamer verder te niksen, voor we om zeven uur gaan avondeten.
Het avondeten is in de beachbar, die vanwege oud en nieuw helemaal versierd is. We worden ontvangen met een welkomstdrankje (prima gin-tonic) en vervolgens kunnen we volop kiezen bij een groot buffet uit vrij veel verschillende voor- hoofd- en nagerechten.

Met zo’n toetjesbuffet doe je ons een groot plezier.

Het eten is echt veel beter dan gisteren. Dit was dus veel meer zoals we van tevoren verwacht hadden van een all-inclusiveresort; iets waar we nu eenmaal niet zo heel veel ervaring meehebben. Lekker uitgebreid (na)tafelen en als we klaar zijn zowel de mannen als wij naar bed.

Dag 8

(zaterdag 1 januari 2020)

Jilke moet ’s nachts een paar keer overgeven, dus weer geen goede lange nacht geslapen.
Het ontbijt start om half negen en verschilt niet met dat van gisteren. Daarna richting strand en kijken of we een eenmalige duikcursus voor de jongens kunnen boeken. Dat blijkt inderdaad mogelijk. Snel omkleden en terug voor eerst een stukje instructie. Ze zullen vervolgens omstenbeurt ongeveer twintig minuten gaan duiken met een instructeur en maximaal drie meter diep. Voor ze aan de beurt zijn gaan eerst nog twee andere mensen het water in. Wij benutten de wachttijd om met z’n vieren te gaan snorkelen, zeker omdat Eljer en Jilke hun wetsuit dan al aan hebben. Achteraf was dat geen goed idee. Niet omdat het niet mooi is of we geen vissen zien (integendeel zelfs), maar omdat de mannen daardoor flink afkoelen en wat korter zullen duiken, omdat ze het te koud hebben. Los daarvan: ze vonden het duiken echt fantastisch.

Klaar om te gaan duiken.

Al vrij snel verdwijnen ze onder water en zien we ze tot ze klaar zijn niet meer terug. En als ze eenmaal boven zijn komen de verhalen los over wat ze allemaal gezien hebben en hoe leuk het was.

En hier is Eljer aan het duiken.

De instructeur heeft, ten forse betaling, dat wel, foto’s en filmpjes gemaakt die we later op de middag (digitaal) ophalen. Ondanks de hoge prijs was het de duik en de foto’s zeker waard.
Snel lunchen, we hebben honger. Het idee is later nog wat te gaan snorkelen, maar al snel trekt de wind van zee weer hard aan en wordt de lucht grijs en zelfs pikzwart. Er valt zelfs een enkele drup regen en in de verte onweert het. Al snel verlaat iedereen daarom het strand; wij ook.
Even op de kamer zitten, maar al snel ga ik even lekker drie kwartier hardlopen. Gewoon de woestijn in over een zandpad en na een kilometer of vier dezelfde weg terug.
Douchen, relaxen en wachten tot het tijd is om te eten. Minder goed dan gisteren, maar beter dan de eerste avond. Na het eten de mannen naar bed en wij nog een afzakkertje op de kamer. Het is ook te winderig om op de veranda te zitten.

Dag 9

(zondag 2 januari 2020)

Ook deze nacht moet Jilke weer een paar keer overgeven. Geen idee waarom: overdag is er niks aan hem te merken, hij eet redelijk en heeft verder ook nergens last van.
Bij het opstaan knuffelen we mama Hanneke helemaal plat en verwennen we haar met een paar mooie cadeaus omdat ze (alweer) negentien geworden is.
Na het ontbijt lopen we nog even naar het strand, waar het ontzettend waait. Geen strandweer vandaag. Voor ons niet zo heel erg, want om een uur of tien worden we opgepikt door een minibusje wat ons vieren een uurtje rijden in zuidelijke richting naar een ander resort brengt. Al voor twaalven checken we daar in. Het is een stuk luxer dan het vorige. Zo brengt een golfkarretje ons en de bagage naar onze kamer. Zowaar weer eens een vierpersoons met twee slaapkamers.

Met een golfkarretje worden we naar de kamer gebracht.

We lopen even een rondje en gaan dan lunchen. We weten niet echt of het is inbegrepen bij ons arrangement, maar niemand vraagt naar een kamernummer of zo. Het smaakt in elk geval erg goed en het buffet is redelijk uitgebreid.
Na het eten lopen we wat rond en boeken een excursie voor morgen. Het is vrij fris: we houden de lange broek, dito mouwen en dichte schoenen aan. Geen strand- of snorkelweer dus. Wel even naar de kapper. Door de onverwachte lockdown in Nederland ben ik afgelopen week niet geweest, dus ik was er wel aan toe. De rest van de middag een beetje rondlopen, een biertje drinken op een terras en Eljer en Jilke gaan nog even zwemmen in het verwarmde zwembad.
Terug naar de kamer en dan avondeten. Een uitgebreid buffet, met misschien wel de lekkerste spaghetti die we ooit gegeten hebben. Ook heel veel lekkere en verschillende toetjes. Dan nog een uitstekende pina-colada in de bar als afzakkertje en dan de jongens naar bed, terwijl wij op de kamer nog een laatste drankje nemen.

Dag 10

(maandag 3 januari 2020)

We hebben een excursie geboekt, dus weer vroeg op. Ontbijtpakketjes halen en richting minibus. Met een volle bus een uurtje rijden en dan zijn we op een ander strand. Snorkelspullen aan en het water in. Al na een paar minuten waarvoor we komen: de eerste zeeschildpad. Echt heel gaaf! De zeeschildpadden worden allemaal vergezeld van een soort ‘’haaien’’ en daarnaast zien we ook diverse roggen met blauwe stippen. Ondanks dat er veel snorkelaars zijn kunnen we de schildpadden heel goed zien. Extra leuk is dat er eentje vlak naast ons omhoog komt om lucht te scheppen. Eljer en Jilke krijgen het heel erg koud, dus verlaten we wat eerder het water dan de meeste andere mensen.
Na een korte pauze gaan we op een andere plek het water in. Al na een paar meter begint het rif. We hebben best vaker gesnorkeld, maar zelden of nooit zo mooi als hier. Nog veel meer kleurrijkere koralen en vissen dan de afgelopen dagen bijvoorbeeld. Natuurlijk wisten we het al, maar het blijft toch bijzonder om te zien wat een felle kleuren of juist hele bizarre vormen die dieren kunnen hebben. Ook nu gaan we wat eerder het water uit: zeker Eljer is helemaal verkleumd.
Met het busje terug naar ons hotel en snel wat eten. Het is inmiddels half drie en gelukkig is de frietboer dan open. Eljer en Jilke amuseren zich de rest van de middag in het verwarmde zwembad en wij zitten op een winderig terras. Heel erg aangenaam is de temperatuur in combinatie met deze wind eigenlijk niet. Enfin, het is niet anders.
Nog wat relaxen en dan gaan we in de bar één, nee: twee, drankjes doen en aansluitend avondeten. Ook nu weer erg lekker en een uitgebreid buffet, waarbij ik maar een klein beetje hoofdgerecht en heel veel toetjes eet. Echt niet in scene gezet: Hanneke en ik hebben als laatste bord allebei een bord met allerlei zoetigheden voor ons neus staan en Eljer en Jilke een bord met alleen maar groen (komkommer, sla en meloen). Wat een bijzondere kinderen hebben wij toch?
Naar de kamer, mannen naar bed en wij nog een afzakkertje voor we weer slapen gaan.

Dag 11

(dinsdag 4 januari 2020)

De laatste keer echt onbeperkt uitslapen deze reis. We zitten dan ook pas over negenen aan het ontbijt. Ook nu weer lekker en veel keuze.
We trekken de zwemspullen aan en pakken de snorkelspullen en lopen naar het strand. Waren we twee jaar terug nog bijna een bezienswaardigheid met onze snorkelmaskers: nu heeft zeker de helft van de toeristen er eentje en kun je ze ook gewoon ter plekke kopen. Duurder dan in Nederland trouwens. Eljer en Jilke vinden het koud en gaan maar één keer en vrij kort het water in, Hanneke en ik twee keer en ook een stuk langer.

Wat een kleuren, wat een vissen!

Het rif is hier erg ondiep en er groeit maar weinig koraal, maar we zien weer genoeg vissen, waaronder een aantal die we nog niet eerder zagen. Eén daarvan is de koraalduivel. Het hoesje om de camera van de mobiele telefoon onder water te kunnen gebruiken werkt niet echt lekker, maar door boven water een filmopname te maken, vervolgens onder water te gaan en ten slotte beelden uit de film te knippen lukt het toch nog om een paar redelijke foto’s van de onderwaterwereld te maken. De vissen hier worden waarschijnlijk af en toe stiekem gevoerd, want ze komen direct op ons af zodra we de camera onder water houden.
Eljer en Jilke bouwen zandkastelen en gaan later zwemmen in het zwembad. Hanneke en ik lezen en snorkelen vooral. Om half drie weer een frietje (iets anders is er rond de middag eigenlijk niet te koop als je, net als wij, geen all-inclusive geboekt hebt) en vrij snel daarna ga ik weer een kleine drie kwartier hardlopen. Gewoon rechtsaf de poort uit en na een dikke vier kilometer weer dezelfde weg terug. Beter dan verdwalen.
Douchen en wachten tot het half zeven is en we kunnen eten. Ook nu weer lekker en uitgebreid. Na afloop stellen Eljer en Jilke voor nog even naar de bar te gaan. Onze opvoeding begint z’n vruchten af te werpen J. Ze zijn overigens doodop, dus we houden het bij één drankje en stoppen ze dan snel in bed en gaan zelf ook niet te laat.

Dag 12

(woensdag 5 januari 2020)

Ruim voor de wekker van kwart over zeven zijn we allemaal wakker. Laatste dingen opruimen en inpakken en dan richting receptie om uit te checken en eetzaal om te ontbijten. Als we klaar zijn met eten is onze minibus naar het vliegveld al gearriveerd, dus snel instappen en rijden maar. Ruim anderhalf uur langs de kust naar de luchthaven van Hurghada en dan vliegen naar Cairo.
Een uurtje later landen we en na even op de bagage te hebben gewacht gaan we met een minibus naar het hotel. Hetzelfde hotel als aan het begin van de reis. Het is erg druk qua verkeer en we zijn er pas om kwart over drie.
Inchecken en dan een biertje drinken in de bar. Ons hotel ligt langs een drukke weg, dus een stukje lopen zit er niet echt in. Dan maar een spelletje spelen voor we gaan avondeten. Ook hier een buffet. Iets minder lekker dan dat van de voorgaande dagen, maar nog steeds dik in orde.
Na het eten nog een spelletje op de kamer en dan de mannen naar bed. En zoals de meeste avonden deze reis drinken wij nog wat op onze kamer en liggen ook vroeg in bed.

Dag 13

(donderdag 6 januari 2020)

We staan al voor zessen op, want om zeven uur zouden we worden opgepikt voor onze woestijntocht. Dat is alleen een misverstand: omdat ons hotel aan de rand van de stad zit wordt het acht uur voor we vertrekken. Voor die tijd nog ontbijtbuffet en dan rijden we met Atta, dezelfde gids als de eerste week, en een chauffeur in een 4*4 de stad uit. Al snel de woestijn. Een zandwoestijn zoals de meeste mensen die zich waarschijnlijk voorstellen: vlak en leeg. Na een half uurtje rijden we overigens langs water: een gigantisch groot, maar wel iets ziltig, meer. We houden een koffiestop en aan het einde van het meer gaan we westelijk en opnieuw de woestijn in. In een dorpje houden we een korte stop en proeven en kopen we bij een lokaal tentje heerlijke verschillende soorten baklava.
We rijden een nationaal park in, maar toch mogen en zullen we hier veel off-road rijden. Zowel de chauffeur als Eljer en Jilke lijken geen genoeg te kunnen krijgen van hard en zo schuin mogelijk over steile taluds te rijden. Een woestijnvosje weet ons maar net voor te blijven.

Terreinrijden is hier een vak apart.

De eerste stop is bij een paar kunstmatige meren met een aantal watervallen. Best bizar zo in de woestijn. De ijsvogeltjes varen er wel bij. We lopen een rondje en rijden dan weer verder.

Best bizar een waterval in de woestijn.

De volgende stop is bij een plek waar miljoenen jaren geleden een binnenzee was en heel veel fossielen zijn gevonden, waaronder complete skeletten van een voorouder van de walvissen. Heel bizar en gaaf dat je ze nog steeds gewoon kunt zien liggen in de buitenlucht! Als je wilt zou je ze zelfs kunnen aanraken en meenemen.

Je kunt de skeletten echt heel goed zien.

Nadat we het museum hebben bekeken, waar vooral Hanneke geen genoeg van kon krijgen, en buiten hebben rondgelopen en gekeken is het tijd om te lunchen. Prima rijst met kip.
Weer een stukje rijden naar een hoog uitzichtpunt en dan nog een klein stukje verderop een plek om te sandboarden. De kinderen kunnen daar geen genoeg van krijgen, ondanks dat ze telkens met hun plank door het rulle zand omhoog moeten lopen.

Jilke (en Eljer) vinden sandboarden fantastisch.

We stappen weer in de auto en al snel verlaten we de woestijn. Nog even stoppen voor de zonsondergang en dan nog een half uurtje, in het donker, over een onverharde weg naar een ‘’bedouinenkamp’’. Hier zullen we, samen met heel veel andere toeristen, waaronder minstens nog twee andere Nederlandse gezinnen, in tenten overnachten. Atta regelt voor ons overigens een primitief gebouwtje in plaats van een tent. De bedden lijken niet al te stevig en krap, maar blijken later toch prima te slapen.
Nog even relaxen op een soort lage banken in een halfopen grote tent voor we gaan eten. Het duurt langer dan verwacht/gehoopt/gezegd voor het komt en hoewel het niet de lekkerste maaltijd van de vakantie is, smaakt het niet slecht.
Dan snel mannen tandenpoetsen en naar bed. En nadat wij nog een afzakkertje hebben genomen (en als enige van alle toeristen nog niet naar bed zijn lijkt het) gaan ook wij slapen.

Dag 14

(vrijdag 7 januari 2020)

Beter geslapen dan verwacht: het was een vrij smal bed, stond enigszins scheef en er was geen dekbedhoes. (Ook) het ontbijt komt later dan verwacht, maar bestaat wel uit heel veel verschillende gerechten, met zowel bekende dingen (brood, honing en komkommer bijvoorbeeld) als wat exotischere gerechtjes en zelfs friet.

Zonsopkomst in het kamp.

We rijden richting Cairo en het wordt steeds mistiger. Sterker nog: voor we de tolweg op gaan blijven we zelfs een half uurtje aan de kant van de weg staan, omdat het zicht heel beperkt is en er op de rijbaan in tegenovergestelde richting een ongeluk heeft plaatsgevonden.
Zodra we in de stad zijn rijden we naar een plek waar een arts naar ons toekomt om bij Hanneke en mij een PCR-test af te nemen. Later krijgen we de uitslag: (gelukkig) allebei negatief.
We stappen over op een minibus en Atta is ook onze gids op de volgende excursie: een foodtour. We zullen hoofdzakelijk door het oude centrum rijden en lopen en Atta laat ons op allerlei plaatsen en verschillende restaurantjes allerlei typisch Egyptische gerechten proeven. Hij houdt hierbij rekening met de vele dingen die we al eerder deze reis geproefd hebben en gaat op ons verzoek vooral dingen laten proeven die we nog niet eerder gegeten hebben. Het ene smaakt nog lekkerder dan het andere en we zijn van half twaalf tot een uur of vijf onderweg. Bij het eerste gerecht, Koshare, eten Eljer en Jilke al zo veel dat ik me afvraag of ze straks überhaupt nog iets zullen eten… Dan doen ze overigens zeker en wij ook! (Noot: Hanneke heeft thuis in haar vele kookboeken gezocht, maar kon het recept van Koshare niet vinden. Gelukkig waren er nog mensen die vroegen wat ze voor haar verjaardag wilde en nu staat er dus een Egyptisch kookboek in de kast mét het recept). In de meeste restaurants delen we twee porties met z’n vieren; Atta is bang dat we te weinig krijgen als er maar eentje delen. Op verzoek van Eljer gaan we de pannenkoeken met crème en honing nog een keer eten. Net zo lekker als de vorige keer.

Hier worden de pannenkoeken gemaakt.

En zo smullen we wat af. Vlakbij ons hotel halen we het laatste gerecht: een paar broodjes kipshoarma, en checken vervolgens in om het op de kamer op te eten. Het hotel ligt min of meer op loopafstand van de luchthaven.
Een vrij steriele, maar schone kamer. Eten doen we verder niet meer. Nog wel een afzakkertje en een spelletje in de hotelbar en dan de mannen naar bed. Ze zijn goed moe en hebben heerlijk gesmuld van alle gerechten. Ook Atta zei het al: wat fijn dat deze kinderen alles willen proeven en proberen, zonder op voorhand al te zeuren dat ze iets niet lusten. En daar sluiten Hanneke en ik ons helemaal bij aan!
Als de mannen gedoucht in bed liggen drinken wij nog een laatste drankje op de kamer, voor we de laatste nacht in Egypte van deze reis ook gaan slapen.

Dag 15

(zaterdag 8 januari 2020)

Kwart voor zes op. Ontbijtbuffet waarbij je vrijwel niks zelf kan of mag pakken en dan met de pendelbus van het hotel naar de luchthaven. Hemelsbreed een paar honderd meter, maar door alle bochten, kruisingen en klaverbladen een paar kilometer. Alle controles verlopen ontzettend snel en dan maar wachten tot we vertrekken. Tijd voor een spelletje en de laatste Ponden aan een espresso te besteden.
Met een klein half uurtje vertraging vertrekken we en rond of twee landen we weer op Schiphol. Zo’n twee uur later stappen we door onze eigen voordeur weer binnen. Wat een schitterende en afwisselende reis was dit!

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar (wandel) vakanties.