Een rondreis door Costa Rica

Inleiding:

In de Kerstvakantie van 2019/2020 zijn Hanneke en Jan, samen met hun toen zevenjarige tweelingzoons Eljer en Jilke naar Costa Rica geweest en maakten daar een groepsreis door Costa Rica. Een erg dure, maar mooie reis, waarin ze onder andere de gewenste kikkertjes en toekans zagen. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(zaterdag 21 december 2019)

De wekker loopt af alsof het een gewone werkdag is, maar dat is het niet: we gaan met ons gezin twee weken op groepsreis met Djoser in Costa Rica. En omdat ons vliegtuig om tien voor elf gaat moeten we de metro van tien over acht hebben. Tijd genoeg om nog even thuis te ontbijten.
Met wat vertraging vliegen we naar Frankfurt, waar we niet heel veel tijd voor de overstap naar San José hebben. Eljer en Jilke schermen meer dan op een gemiddelde dag zullen we maar zeggen. Verder wat eten (net voor het landen misschien wel het vieste broodje ooit; de lunch was wel redelijk), lezen, muziek luisteren en twee uurtjes slapen.
We landen rond zeven uur ’s avonds lokale tijd en we zijn redelijk snel buiten, waar we op de groep, onze reisgids en onze minibus wachten. Het is vrij warm en donker. De wegen en de stad zien er verzorgd uit.
In het hotel snel de mannen in bed en wij halen nog wat te drinken in de supermarkt om de hoek. De bar bij het casino zagen we niet. Dan ook snel slapen. Ons lichaam vindt het tijd om alweer bijna op te staan.

Dag 2

(zondag 22 december 2019)

Tot een uur of vijf redelijk goed geslapen. Eljer en Jilke zijn zelfs al iets eerder wakker. Gelukkig is er al om zes uur ontbijtbuffet. We hebben honger. Het is al licht buiten.
Om acht uur verzamelt de groep zich. In totaal zijn we met vier gezinnen, met over het algemeen iets oudere kinderen. Vandaag een rijdag. Onze eindbestemming is La Fortuna, waar we drie nachten zullen blijven. Al snel rijden we de stad uit en heb je ook echt het gevoel dat je in het tropisch regenwoud zit. Overal bloemen, bomen, vruchten en watervallen.
De eerste stop is na ruim een uur. Voor mij misschien al direct het hoogtepunt van de vakantie. We gaan met een gids een uur door het regenwoud lopen. Al voor de start spot ik de eerste kolibrie. Later zullen we nog meer van die vliegende edelsteentjes, zoals hun bijnaam luidt, zien. Verder veel bekende bomen en planten: geelwortel, kaneel en papaja, maar ook de ‘’walking tree’’ bijvoorbeeld.

Een felgekleurd kikkertje.

Maar waar we, of in elk geval: ik, voor naar Costa Rica ben gekomen: de gekleurde kikkertjes! We zien drie soorten, waaronder de volgens velen de mooiste ter wereld (die met die rode oogjes en oranje en blauwe poten). Heel tof én mooie foto’s!

Een andere soort felgekleurd kikkertje.

Nog een stukje rijden en dan lunchen. Prima buffet en dan nog een uurtje voor we bij het hotel zijn. Het is dan al bijna drie uur en het idee is nog te gaan zwemmen in de hete bronnen. Daar aangekomen blijkt de entree 20 dollar per persoon te zijn. Dat vinden we echt te veel geld voor, in ons geval, een uurtje zwemmen. De hele groep besluit terug te gaan naar het hotel, waar alle kinderen nog even in het koude zwembad springen, maar wij het bij de warme douche houden.
Een tropische regenbui zorgt dat iedereen naar binnen gaat of onder de veranda zit. We hebben twee vrij ruime, maar wel wat sfeerloze, kamers met in beide twee grote bedden, zodat we een slaap- en een woonkamer hebben.
Het wordt weer tijd om te eten: de mannen zijn op. Mixed grill voor drie personen en dan hadden er nog twee mensen met ons kunnen mee-eten. Costa Ricanen zijn blijkbaar grote vleeseters.
Snel de mannen naar bed en wij zitten nog even op de veranda voor we ook naar bed gaan.

Dag 3

(maandag 23 december 2019)

Een slechte nacht: zeker Jilke heeft last van het tijdverschil en is vroeg wakker. Dit in tegenstelling tot Eljer, die we zelfs wakker moeten maken om half zeven. Het ontbijt begint rond kwart voor zeven. Weer een prima buffet, met veel verse ananas. We zijn niet voor niks vroeg op, want om half acht vertrekken we weer. In totaal is het zo’n anderhalf uur rijden naar het beginpunt van onze boottocht. Onze indrukken van Costa Rica wijzigen niet: prima wegen, veel natuur, maar ook redelijk veel bebouwing overal.
We gaan met de hele groep aan boord van een vrij grote platte boot. Gelukkig met een dak, want de zon schijnt erg fel. Al vrijwel direct stoppen we voor een koereiger. En zo varen we over de rivier van een meter of 25 breed. Constant van de linker- naar de rechteroever en terug en heel vaak stoppen om dieren te kijken en fotograferen.

Onze kleine bioloog Jilke in actie.

Vaak voor vogels, maar ook regelmatig voor apen. We zien minstens drie soorten, waaronder de brulapen, die inderdaad heel hard brullen. Verder een enkele luiaard (een ‘’bolletje in de boom’’), hagedis of leguaan en net voor we keren nog een kaaiman.
In vrij hoog tempo varen we terug en nog een stukje verder, tot we bij de grens met Nicaragua zijn. Na een foto van het grensbord te hebben gemaakt varen we terug naar het beginpunt en gaan we daar lunchen. Smaakt zeker niet slecht en weer verse ananas als toetje.

Een grote leguaan.

Halverwege de rit terug naar het hotel maken we nog een tussenstop. Niet alleen om een ijsje te eten, maar ook om heel veel grote leguanen (zeker 70 centimeter lang schat ik in) van redelijk dichtbij te zien.
Dan richting hotel, met een tussenstop in Fortura om te pinnen en, in ons geval, een excursie voor de volgende dag te boeken. We hebben dan nog zo’n vijf kwartier voor we gaan eten. Eljer en Jilke springen, met alle andere kinderen van de groep, weer in het koude, kleine zwembad. Wij houden het bij wat drinken, schrijven en de warme douche.
Met een deel van de groep rijden we naar een restaurant. Prima sfeer en redelijk goed vis gegeten. Dan terug en de mannen naar bed. Wij doen, samen met een ander stel, nog een pina colada of ander afzakkertje op de veranda.

Dag 4

(dinsdag 24 december 2019)

Ook vandaag alweer ruim voor zevenen zijn we allemaal wakker. Na het ontbijtbuffet een uurtje wachten voor onze excursie start. We worden een half uurtje later opgepikt dan verwacht, maar dat is gelijk het enige minpunt van onze excursie.
In een paar minuten rijden we naar het startpunt van onze wandeling. Onder leiding van een gids gaan we minstens een uur of drie wandelen door het tropisch regenwoud. Niet heel veel dieren, hoewel we bij het begin gelijk alweer een paar kolibries zien. Met de groep van een man/vrouw of 15, waaronder relatief veel Nederlanders en slechts twee kinderen (Eljer en Jilke) volgen we op de heenweg een iets breder, stenig pad en terug een smal modderpad. We lopen over en op een vulkaan en gaan tot het lavaveld wat in 1968 is ontstaan na een grote uitbarsting. Onderweg heel veel soorten bloemen, planten en bomen. Van sommige horen we de naam en/of de toepassing. Van insectenbestrijder tot geneesmiddel. Af en toe regent het wat (het is niet voor niks een regenwoud!) en door de bewolking zien we de top van de vulkaan niet. Gelukkig hadden we die gisteren vanuit het hotel al gezien.

Heel veel soorten en tinten groen in het regenwoud.

Na nog even de bladsnijmieren bewonderd te hebben gaan we weer terug. Een iets langere route, maar vooral omdat het pad vrij smal is, is dit pad misschien nog wel mooier. We eindigen bij een meer, waarin je kunt zwemmen, maar vrijwel niemand doet dat. Daar krijgen we een meer dan prima lunch en kunnen we nog een paar neusberen zien lopen.
Een heel kort autoritje brengt ons naar de warme rivier. Door de vulkaan verwarmd water van een heerlijke temperatuur om in te liggen. Erg druk en toeristisch, maar wel leuk. En om het ultieme vakantiegevoel te ondergaan, krijgen we er zelfs een drankje bij.

Eljer en Jilke amuseren zich prima in het warme water.

Rond een uur of vier gaan we terug en een paar minuten zijn we weer bij ons hotel. Eerst even lekker douchen en dan nog een uurtje wachten voor we gaan eten.
Mede vanwege het feit dat het Kerstavond is, en daarmee waarschijnlijk alle restaurants vol zitten, gaat de hele groep mee. We eten op dezelfde plek als gisteren. Een prima maaltijd en ananas met ijs als toetje.
Pas als we om half negen weggaan, loopt het restaurant echt vol. Wij gaan dan naar ons hotel, zoeken nog tevergeefs naar een luiaard en dan snel de mannen naar bed. Wij volgen een half uurtje later.

Dag 5

(woensdag 25 december 2019)

We vertrekken om negen uur, maar zijn al zeker een uur van te voren klaar met inpakken en ontbijten. De zeven uur tijdverschil spelen nog steeds een rol alleen, Eljer lijkt er totaal geen last van te hebben.
De rit van vandaag gaat naar Monte Verde, een nationaal park, hemelsbreed 60 kilometer verder, maar in de praktijk bijna een halve dag rijden. Min of meer aan de andere kant van het grote meer, maar heel veel klimmen en dalen over en door grote haarspeldbochten. Eljer wordt dan ook wagenziek, maar gelukkig zonder over te geven. Het weer is ondertussen fantastisch: strakblauwe lucht en zonnig. De laatste 40 kilometer gaan over een onverharde weg met diepe kuilen.

Costa Rica kent diverse vulkanen.

Daarvoor eerst nog een restaurant voor koffie mét.
We slingeren in laag tempo omhoog. Het landschap heel anders dan verwacht: erg open, met veel grasland. Het lijkt wel wat op een kruising tussen Zuid-Limburg en Tirol. Alleen de bomen zijn duidelijk van een andere soort en ook ontbreken daar de knalrode vogels of de gifgroene slang op de weg, die we hier zien.
Vlak voor ons hotel stoppen we nog voor lunch. Pizza of spaghetti. Ook hier weer van prima kwaliteit. Om een uur of drie arriveren we dan toch bij ons hotel. Vier sterren en (dus) nog wat luxer dan de voorgaanden. De rest van de groep blijft bij het zwembad, maar wij lopen nog even naar het dorpje. Voor de jongens kopen we allebei een knuffeldier (een luiaard c.q. een kikker), waar ze ontzettend blij mee zijn en daarna doen we nog een koffie met cheesecake. Costa Rica is ook bekend vanwege z’n koffie en tot op heden hebben we nog geen slechte gedronken. Ook geen echte topper trouwens.
Snel nog een half uurtje zwemmen met de mannen, terwijl Hanneke naar de supermarkt gaat en dan is het alweer tijd om in de bus te stappen en een kwartiertje te rijden naar het nevelwoud voor een nachtelijke wandeltocht. De regenjassen zijn mee, maar de sterrenhemel is overweldigend.
Met in totaal acht personen lopen we met een gids en allemaal een zaklamp het woud in. Hoewel er overal groepjes lopen is het één hoogtepunt.

De motmot.

Natuurlijk vanwege de geluiden, maar vooral ook door de vele dieren die we zien. Een motmot (vogel met blauwe kop), kikkertjes, vogelspinnen, een opossum, luiaards (die heel snel kunnen lopen als het donker is), een slang, bladsnijmieren en nog veel meer andere dieren.

Bladsnijmier in actie.

Hemelsbreed leggen we in twee uur niet heel ver af, maar dat maakt natuurlijk niet uit. Dan terug naar het hotel en snel naar bed. Het is nog geen half negen, maar ze zijn weer helemaal op. Wij gaan op onze eigen kamer zitten en doen nog een biertje en wat chips.

Dag 6

(donderdag 26 december 2019)

Alweer vroeg op: om half acht vertrekken we. Zowaar geen ontbijtbuffet, maar a la carte. Niet het lekkerste ontbijt van de reis. Ook vandaag vertrekken we weer keurig op tijd en onder een blauwe lucht rijden we de bergen in. Daar heet het niet voor niks nevelwoud en is het erg vochtig en mistig.
De rest van de groep gaat een heel lang abseilparcours doen, maar daar vinden wij Eljer en Jilke nog wat te klein voor, zeker in relatie tot wat het kost, en beperken ons tot de skywalk. Daarbij lopen we over een aantal grote hangbruggen tussen en vooral ook boven de toppen van het regenwoud. Heel gaaf om het van deze kant te zien! Onvoorstelbaar veel soorten en tinten groen.

Eén van de vele hangbruggen in het nevelwoud.

Bomen, maar ook bromelia’s, mossen en orchideeën bijvoorbeeld. Heel veel dieren zien we niet, hoewel Hanneke twee keer door een kolibrie wordt ‘’omsingeld’’. Waarschijnlijk de kleur van haar jas die op een bepaalde bloem lijkt? Maar behalve een grote miljoenpoot zien we verder eigenlijk alleen flora in plaats van fauna.
Na zo’n drie kilometer en bijna twee uur later komen we aan bij het einde. Tijd voor koffie mét. Dan naar de kolibrietuin. Heel klein, slechts zes dollar entree, maar voor mij een hoogtepunt van de vakantie.

Een kolibrie bij het suikerwater.

De opgehangen bakjes met suikerwater lokken letterlijk honderden kolibries in meer dan tien soorten. De één nog glimmender en rijkgekleurder dan de andere. Groot, klein, oranje, felgroen, knalblauw: noem het op en het vliegt er. In de bloemrijke struiken er omheen zitten ze soms even stil op een takje en in een uurtje tijd maak ik zeker 100 foto’s. De meeste daarvan onscherp of iets bewogen of met alleen een stukje van een vliegend vogeltje erop, maar ook een stuk of 10, 15 waar ik erg blij mee ben.

Een andere soort kolibrie in de struik er vlakbij.

Om één uur gaat de gratis pendelbus naar ons hotel. Daar trekken we onze teva’s aan en lopen richting centrum van het dorpje om wat te drinken. Verder bezoeken we daar het ‘’slangendierentuin’’. Net als vrijwel alles in Costa Rica erg duur, maar deze keer niet z’n geld waard. De circa 20 verblijven zijn netjes en verzorgd, maar in een half uurtje hebben we het wel gezien.
Terug naar het hotel om te zwemmen en met een prima pina colada erbij is het weer net vakantie J. Zo rond half zes wordt het donker en gaan we snel douchen en daarna ergens wat eten. Eljer en Jilke hebben honger (we hebben weinig gegeten vandaag) en eten samen bijna drie kinderporties spaghetti op. Na nog een ijsje als toetje gaan we richting hotel. De mannen zijn doodop en al voor half acht liggen ze in bed en, gok ik, slapen binnen een paar minuten. Wij doen nog een drankje in de bar en gaan dan ook lekker slapen.

Dag 7

(vrijdag 27 december 2019)

Negen uur vertrek. Gelukkig slapen we allemaal tot tegen zevenen, dus niet heel extreem veel tijd over na inpakken en ontbijt.
Een halve dag rijden vandaag. Na een eerste paar kilometers prima asfalt wordt de weg al snel weer onverhard met veel kuilen, tot we later beneden weer op de highway komen. Tot die tijd vooral dalen. Mooi uitzicht over de baai. Als we aapjes zien maken we een fotostop. Het is erg warm buiten.
Koffiepauze bij een wegrestaurant, waar heel veel felgekleurde ara’s in de bomen zitten. Zouden ze hier gevoerd worden? Enfin, voor mij gewoon weer een nieuw hoogtepunt. Ik wilde graag naar Costa Rica om dieren te zien, en dat lukt dus prima.

Twee ara’s in de boom.

Daarna is het niet ver meer naar Samara. Daar stoppen we voor lunch en gaan de kinderen spelen op het bijbehorende strand. Vrij ongepland blijven we de hele middag zitten en nemen ook de meeste volwassenen nog een duik in de zee. Omdat de schildpaddenexcursie vanavond niet doorgaat (ze zijn al dagen niet gespot op het strand om eieren te leggen), heeft er niemand haast.

Zandkastelen bouwen.

Net voor het donker rijden we de laatste paar kilometers naar ons hotel. Het is nog steeds minstens 30 graden, dus toch nog even het zwembad in. Dan douchen en eten. Eljer en Jilke zijn weer helemaal op als we ze tegen half negen in bed stoppen. Wij gaan ook vrij snel daarna.

Dag 8

(zaterdag 28 december 2019)

Weer vroeg ontbijten en met bijna de hele groep een minibusje in. We rijden een klein stukje en op het strand aldaar stappen we, samen met nog een paar andere mensen, aan boord van een bootje. Door het water heen lopen is niet erg: het zeewater heeft een heerlijke temperatuur.
We varen een stukje en in de verte zien we al redelijk snel de eerste dolfijnen. Af en toe springt er eentje uit het water en met in totaal vijf bootjes proberen we dichterbij te komen. Omdat de dolfijnen kleintjes hebben duiken ze telkens onder als we dichterbij komen en op een gegeven moment gaan de andere vier boten daarom weg. Wij blijven en hebben geluk: een aantal dolfijnen gaat voor de boot ‘’spelen’’ en zwemmen vlak rond ons heen. Natuurlijk doen we het niet, maar ik denk dat we ze zouden kunnen aanraken als we zouden willen. Echt heel gaaf!

Dolfijn aan het spelen voor de boot.

We hebben vaker dolfijnen gezien, maar zo dichtbij kan ik me niet herinneren.
Als de dolfijnen er genoeg van hebben gaan we terug richting kust om daar te gaan snorkelen. Onze snorkelmaskers zien er misschien vreemd uit, maar zijn erg fijn. We zien vrij veel vissen. De meeste soorten ken ik hier niet overigens. Het water is vrij ‘’stoffig’’ en er is weinig koraal. Niet de mooiste snorkelplek ter wereld.

Aliens of wij met een snorkelmasker?

Net voor we terug gaan aan boord worden Eljer en ik door een golf boven het koraal gesmeten, waardoor ik me op een aantal plekken open haal en Eljer bang is: hij mocht immers het koraal niet aanraken is hem van te voren verteld. Gelukkig zijn we er snel weer af en zwemmen we naar de boot en staan we even later aan wal.
Het busje brengt ons terug naar het hotel. Tijd voor lunch. De middag wordt vooral aan en in het zwembad doorgebracht. Ik ga tussendoor nog even een half uurtje hardlopen, maar gezien de temperatuur is dat eigenlijk gekkenwerk.
Rond half vier gaan we nog twee uurtjes naar het strand, waar de rest van de groep surfles neemt en wij dan wel zandkastelen bouwen dan wel in de branding spelen, dan wel met een boek op het strand liggen. Door wat bewolking is het gelukkig niet zo heel warm.
Als we terug zijn snel douchen en met het grootste deel van de groep naar Samara om te gaan eten. Erg zout en stevig aan de prijs, maar wel een gezellige avond. De kinderen van de hele groep kunnen het ontzettend goed vinden met elkaar en Eljer en Jilke zijn, als jongste, ook wel een beetje de oogappels van de groep. Natuurlijk heb je met de een meer ‘’klik’’ dan met de ander, maar het is een erg leuke groep, met allemaal opgevoede kinderen, wat mij sowieso veel ergernis scheelt J. Na toch een paar keer wat groepsreizen te hebben meegemaakt waarbij ik me soms wat ergerde aan het gedrag van sommige mensen of kinderen, is dit echt een verademing.
Rond half tien zijn we terug, dus Eljer en Jilke vallen snel en doodmoe in slaap en wij volgen ook snel.

Dag 9

(zondag 29 december 2019)

We gaan pas om half elf weg, dus uitslapen vandaag. Hanneke heeft heel erg last van diarree gehad vannacht en voelt zich erg gammel. Een lange rijdag vandaag: tot half zes zijn we onderweg. Eljer en Jilke zijn beiden wagenziek tot de eerste stop. De weg is overigens prima geasfalteerd, alleen erg bochtig. Ook ligt het beslist niet aan de rijstijl van de chauffeur, want die is juist heel prettig.
De eerste stop is weer bij de horeca met de ara’s en later in de middag houden we nog een stop bij misschien wel de grootste souvenirshop van het hele land. We houden het bij een shirtje voor de jongens en ook de rest van de groep lijkt niet al te veel te kopen.
Het laatste stuk rijden we veel langs de oceaan. Verder veel palmplantages. Ook nu valt weer op hoe groen Costa Rica is.
Bij het hotel in Quepos snel uitladen en even het zwembad in. Dat is niet heel diep of groot, maar alle kinderen amuseren zich er weer prima in. Het zwembad ligt op de vierde en bovenste verdieping van ons hotel en daar vandaan zien we de Pizzahut aan de overkant van de straat liggen. We besluiten met z’n allen een paar pizza’s te halen, met een paar biertjes en wijntjes uit de supermarkt erbij.
Helaas is de wachttijd een uur, maar in de praktijk hebben we zelfs bijna twee uur op de veel te dure (20 dollar per stuk) pizza’s gewacht. Ze smaakten overigens wel lekker.
Hanneke ligt dan al in bed en ik heb de jongens tussendoor al onder de douche gezet, maar zo komt het dat ze toch pas tegen half tien in bed liggen. Samen met de meeste andere volwassenen doe ik nog een afzakkertje bij het zwembad, tot dat een half uurtje later ook dichtgaat.

Dag 10

(maandag 30 december 2019)

Ook in dit hotel is het ontbijt niet heel geweldig, maar in tegenstelling tot wat in de reisinformatie stond is het bij alle hotels wel inbegrepen bij de prijs. Toch nog een financiële meevaller deze vakantie J.
We rijden met de hele groep naar het strand en huren daar wat strandstoelen en parasols. Achteraf hadden we ze meer moeten gebruiken of er minder huren, want vrijwel de hele tijd worden ze nauwelijks gebruikt. Zwemmen in de branding, een deel van de groep huurt nog een paar surfplanken, maar daarvoor zijn de golven eigenlijk niet hoog genoeg en verder zandkastelen bouwen. Zeker Eljer en Jilke komen daardoor nauwelijks in het water. Dit ondanks dat ze zwemmen erg leuk vinden. Omdat het bewolkt is valt de hitte erg mee, maar ’s avonds blijkt dat heel veel mensen, waaronder ik zelf, in meer of mindere mate zijn verbrand. Dit ondanks het vele smeren.
Lunchen met een broodje uit de supermarkt en dan een klein stukje rijden naar een mangrovebos. Daar gaan we twee uurtjes kajakken. Erg leuk!

Kajakken in het mangrovebos.

We zien niet alleen vleermuizen onder een brug, een ijsvogeltje, een slang en heel veel krabbetjes en bomen met luchtwortels, maar ook heel veel aapjes van dichtbij. Als ze dorst hebben dopen ze hun staart in het water en zuigen er dan het water weer uit.

We zien veel apen.

We varen dezelfde route terug als heen en daar weer aangekomen rijden we terug naar het hotel.
Even broodjes voor morgen halen, douchen en dan richting restaurant. De hele groep gaat weer mee en het restaurant is eentje uit dezelfde keten als gisteren, alleen is het eten nu een stuk lekkerder. Zonder zout vragen was een goed idee. Na nog een toetje rijden we terug. Het is weer erg laat geworden voor onze mannen, maar dat mag de pret niet drukken. Zij naar bed en wij, met vrijwel alle volwassenen, nog een afzakkertje bij het zwembad.

Dag 11

(dinsdag 31 december 2019)

De wekker loopt al om kwart over zes af. Een klein uurtje later hebben we allemaal ontbeten en zitten we weer in de bus. We rijden naar het zelfde strand als gisteren, maar gaan nu naar het naastgelegen natuurpark.
Hoewel we vroeg zijn is het absurd druk. Net Blijdorp op zaterdag. Enfin, het is niet anders. Uniek is hier het regenwoud wat letterlijk in de oceaan eindigt. Met z’n achten en een gids met een grote kijker gaan we dieren spotten. Hoewel we niet heel veel bijzondere soorten zien (een toekan van heel dichtbij blijft ook na deze reis op mijn bucketlist vrees ik), is vooral de grote kijker van meerwaarde. Spinnen, hagedissen of krabbetjes van zeer dichtbij is toch wel erg leuk. Verder veel aapjes, sommige zo brutaal dat ze spullen stelen, een enkele wasbeer, luiaards slapend in de boom en aguties.

Een felgekleurd krabbetje.

Bij een strand nemen we afscheid van de gids en gaan we wat zwemmen, zandkastelen bouwen, een beetje snorkelen of in de schaduw zitten. Gezien mijn rode rug hou ik het vooral bij het laatste.
We lopen nog een rondje over een schiereiland, eten nog een ijsje en zijn iets over drieën weer bij de uitgang van het park.

Niet alleen de dieren, maar ook de bloemen zijn soms heel bizar.

De lokale bus brengt ons terug naar het hotel. Eerst drinken en douchen. We hebben verschrikkelijk gezweten vandaag: het was warm en vochtig in het park.
Tegen vijf uur, oud en nieuw in Nederland, verzamelen we met de hele groep bij het zwembad om een toast op het nieuwe jaar uit te brengen. En als dat gedaan is rijden we met z’n allen naar een restaurant met het vliegtuig om daar misschien wel de lekkerste maaltijd van de hele vakantie te eten. De kinderen amuseren zich met een potje klootzakken (een kaartspelletje wat ze vanmiddag geleerd hebben) en als we uitgegeten zijn gaan we redelijk op tijd terug naar het hotel.
Eljer en Jilke naar bed en wij, samen met vrijwel alle andere volwassenen van de groep, naar het dakterras voor een drankje. Om tien uur moeten we het dak verlaten en in de eetzaal wachten we tot het ook in Costa Rica oud en nieuw is. Niet heel veel vuurwerk, dus kort na twaalven gaan we allemaal naar bed.

Dag 12

(woensdag 1 januari 2020)

Uitslapen geen probleem: we vertrekken pas om half elf. Voor we dat doen zeggen we familie 1 gedag: zij gaan nog een week zelfstandig rondreizen, maar we hopen ze zeker nog eens te ontmoeten op hun camping in Lottum bijvoorbeeld.
Een makkelijke rit naar San José vandaag. Afgezien van een kleine opstopping vanwege een ongeluk kan Max, onze chauffeur, goed doorrijden. Prima asfalt, niet heel veel verkeer en geen steile klimmen. In eerste instantie was de verwachting dat we er tegen vieren zouden zijn, maar we rijden al om kwart over drie de stad binnen. Tussendoor alleen een stop bij die grote souvenirshop waar we eerder waren.
Snel inchecken en dan nog even de stad in. Eerst wat eten. Omdat we ervoor gekozen hebben morgen nog een excursie naar een natuurpark te doen willen we de stad nog even zien. Mogelijk dat het komt omdat het Nieuwjaarsdag is en vrijwel alles gesloten is, maar de stad voelt heel vervelend aan. Onvoorstelbaar veel zwervers en ‘’rare figuren’’ op straat. Ook veel politie overigens.

De mis begint net.

We lopen nog even binnen bij de grote kathedraal waar net de mis begint, langs het nationaal theater, bewonderen de vele parkieten op het plein en nog drinken nog een prima espresso, maar dat was het wel zo ongeveer. Wel, we zijn snel weer terug op onze hotelkamer.
Even een uurtje om te douchen en om alvast één en ander te herpakken voor de terugreis en dan richting restaurant. We gaan naar dezelfde plek als waar we vanmiddag een espresso dronken. De sfeer in de stad is niet zo dat je een heel stuk wilt lopen en gaan dwalen of zoeken. Om dezelfde reden gaat de hele groep weer mee. Het eten is er overigens dik in orde en als alles op is lopen we terug richting hotel om onze mannen in bed te leggen en zelf nog even wat te lezen en muziek te luisteren op onze kamer.

Dag 13

(donderdag 2 januari 2020)

Om half acht zingen we Hanneke wakker: ze is immers jarig vandaag. Na het uitpakken van de cadeaus lekker ontbijten en vervolgens voor de laatste keer de bagage in de bus stoppen.
In anderhalf uur rijden we naar een nationaal park versus dierentuin boven op een vulkaan. Het was dit of een dag San José en ondanks de hoge entreeprijs zal niemand spijt hebben van deze keuze!
Het is heerlijk weer: door de hoogte minder warm. We beginnen met taart en koffie en daarna gaat elk gezin voor zich rondlopen. Voor mij een nieuw hoogtepunt: de volière met de kaketoes, maar ook verder valt er veel te genieten. Ze hebben alleen inlandse dieren in bijvoorbeeld een vlindertuin of apenverblijf. Heel veel vlinders, waaronder die grote blauwe, hebben we overigens al eerder gezien, maar niet van zo dichtbij. Laat staan het uitkomen van poppen.

Een pop wordt een vlinder.

Verder hebben we ontzettend geluk bij de kikkers: het zijn nachtdieren, maar net als ik foto’s sta te maken wordt er eentje vlak voor mijn neus even wakker en maak ik een paar van de mooiste foto’s die ik ooit gemaakt hebben. Zie ook de foto hieronder (die sterk verkleint is; het origineel is 7mB groot en kun je als je zou willen zonder problemen naar één bij twee meter kunnen uitvergroten).

Zo’n foto maak je maar zelden!

Natuurlijk ook nog even kolibries kijken (die blauwe blijven het lastigste te fotograferen), naar de orchideeëntuin en de waterval. Tussendoor nog even langs het buffet om te lunchen, maar tegen vieren moeten we het park weer uit.

Toekan.

In net een uurtje rijden we naar het vliegveld, waar we bijna vier uur van te voren zijn. Het is er niet druk, dus al snel zitten we aan de andere kant van de douane. We eten nog een stuk pizza (nóg duurder dan de pizza eerder deze week…) en samen met de meeste kinderen een potje klootzakken. Ik vind het een erg leuk kaartspel moet ik zeggen, waarbij zowel strategie als geluk een grote rol spelen.
De vlucht vertrekt iets te laat, maar kwart over negen hangen we in de lucht. Bij de alles behalve lekkere maaltijd zet de man voor me zijn stoelleuning abrupt naar achteren, waardoor ik een glas sinaasappelsap over me heen krijg en ik dus helemaal plak. Niet fijn. Des ondanks val ik toch nog redelijk in slaap.

Dag 14

(vrijdag 3 januari 2020)

Met een half uurtje vertraging landen we op Frankfurt. Door de controle en rennen naar het vliegtuig. We halen het, net als de rest van de groep, maar net.
En zo landen we rond zes uur ’s avonds op Schiphol. Daar blijkt later dat onze bagage de overstap niet gehaald heeft en tegen acht uur zijn we, zonder bagage, weer thuis. Het einde van een prachtige reis, met veel hoogtepunten; in het bijzonder de kikkers, kolibries en kaketoes. Wel is Costa Rica een verschrikkelijk duur land en alleen als je echt voor de specifieke diersoorten aldaar naar Costa Rica wilt zou ik je deze bestemming aanraden. Voor ‘’gewoon’’ regenwoud kun je een stuk goedkoper alternatief zoeken. Maar goed, wij wilden in het bijzonder de gekleurde kikkers zien en dát is meer dan gelukt!

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar (wandel) vakanties.