Rondreizen door Australië

Inleiding:
Hanneke en Jan waren en zijn groot fan van Australië en Sydney in het bijzonder. Het lag dan ook erg voor de hand om daar ook een keer met hun kinderen heen te gaan. Toen Eljer en Jilke, hun tweelingzoons, 11 jaar oud waren besloten ze dat dit een goed moment was. In ruim vier weken zagen ze niet alleen Sydney en bezochten daar een WK-voetbalwedstrijd, maar ook wandelden ze onder andere ruim 100 kilometer van The Great North Walk, bezochten Uluru, zagen zoutwaterkrokodillen bij Darwin en zagen tijdens het snorkelen bij het Great Barrier Rif onder andere een haai, Nemo en zeeschildpadden. Hieronder volgt het reisverslag van die ontzettend afwisselende vakantie, waarin waarschijnlijk ook Eljer en Jilke verliefd op Sydney werden.

Dag 1

(maandag 17 juli 2023)

Om kwart voor vijf vliegen betekent vooral: wachten tot het tijd is om naar Schiphol te gaan. Enfin, tijd genoeg dus om de beestjes eten te geven, de laatste was te doen en nog even thuis te lunchen.
Net als vorige week gaan inchecken en alle controles supersnel en zo komt het dat we nog meer dan tweeëneenhalf uur moeten wachten voor we naar München vliegen. Daar een paar uur wachten, wat eten en dan de nachtvlucht naar Bangkok.

Dag 2

(dinsdag 18 juli 2023)

Een lange vlucht, maar volgens mij heb ik nog nooit zo goed in een vliegtuig geslapen als tijdens deze vlucht. Toch een goed idee die iPods met noisecanceling te kopen. Net na de middag plaatselijke tijd landen we. Ook hier een stopover van een paar uur.
Lekker gegeten op het vliegveld, maar nog wel even wat ‘’gedoe’’ voor we betaald hebben. Onze creditcards den het niet en een pinautomaat zit er niet op de luchthaven. Met de overgebleven ponden van vorige week en een klein restbedrag wat we wel met de creditcard kunnen afrekenen (omdat er dan geen pincode nodig is) lukt het uiteindelijk toch.
Bij vertrek hebben we een half uurtje vertraging, maar dat zal de pret verder niet drukken.

Dag 3

(woensdag 19 juli 2023)

Minder goed geslapen dan op de vorige vlucht. Het is niet anders. Maar goed, iets over zevenen landen we dan toch op Sydney. Lange rijen en chaos bij de controles, zodat we uiteindelijk pas zo’n twee uur later écht in Australië zijn. Zonnig en een graad of vijftien, het is hier winter.
We pakken de metro naar de stad, stappen één keer over en zijn dan vlakbij ons hotel voor de komende drie nachten. De kamer is al klaar, dus kunnen we onze spullen gelijk daar neerzetten en dan terug richting centrum. Eerst koffie mét.

Sydney gezien vanuit de dierentuin.

Dan naar Circular Quay om met een ferry naar de dierentuin te gaan. Niet alleen omdat je daar vandaan misschien wel het mooiste uitzicht op de stad hebt of vlak langs het, ook als je er net als wij al meerdere keren geweest bent, imponerende operagebouw vaart, of omdat je daar allerlei typisch Australische dieren kunt zien, maar vooral ook om de jetlag zoveel mogelijk op afstand te houden. Met zo’n acht uur tijdverschil kun je maar het beste zorgen dat je constant iets doet of ziet en dat is, zeker met kinderen, in een dierentuin het geval.
Grootste verschil met de vorige keer dat we hier waren is toch vooral het vogelbekdierenverblijf. Vorige keer een donker stukje, nu buiten met een glasheldere snelstromende beek, waarin we ze heel goed kunnen zien zwemmen. Wat wel gebleven is: een mooie dierentuin met veel Australische dieren (van kangoeroe tot zebravink en van Tasmaanse duivel tot mierenegel) en matige horeca.

Een bijzonder beest zo’n vogelbekdier.

Aan het einde van de middag varen we terug en lopen dan nog even een rondje bij het operagebouw en de botanische tuin. De kaketoes en vleermuizen die er de vorige keren zaten zien we nu niet. Nog even een stukje door het centrum slenteren en dan opzoek naar een eettentje. De pasta smaakt ontzettend lekker; veel beter dan verwacht op een dergelijk plek.
Snel drie haltes met de metro (of is het toch een trein?) en terug naar ons hotel. Eljer en zeker Jilke zijn doodop. Geen wonder na twee korte nachtjes in een vliegtuig en met acht uur tijdverschil. Uiteindelijk liggen ze allebei voor half acht schoon gedoucht in bed. Ook Hanneke en ik maken het niet laat.

Dag 4

(donderdag 20 juli 2023)

’s Nachts hebben zeker ik, maar ook Hanneke en Jilke, tussendoor een tijd(je) wakker gelegen, maar Eljer slaapt ‘’gewoon’’ door tot de wekker om negen uur gaat. Ook deze keer lijkt hij weinig of geen last van jetlag te hebben.
Het bij de hotelprijs inbegrepen ontbijt op de kamer is zeer karig, maar voorkomt in elk geval wel dat we meteen opzoek moeten naar een ontbijttentje. In plaats daarvan gaan we naar de reisorganisatie om de busrit van Uluru naar Alice Springs te betalen en de laatste details door te spreken. Achteraf blijkt het een kantoor te zijn waar normaal gesproken nooit klanten komen, maar we worden supervriendelijk en goed geholpen. De mensen aldaar vinden het zelfs leuk om nu ook eens klanten in levende lijve te zien: normaal ‘’zien’’ ze ze alleen via de mail of telefoon. Wel jammer dat het kantoor een stuk verder lopen was dan Google zei.
Onze volgende stop is koffie mét en dan, op verzoek van Jilke, weer met de metro en een stukje lopen naar een winkelcentrum waar een Legoshop zit. Een goede beslissing, want ze verkopen er een ‘’ansichtkaart’’ van Australië; een serie die Eljer spaart, maar deze set heb ik in Nederland nog nooit gezien.

Ook in Darling Harbour veel moderne en hoge gebouwen.

Opnieuw weer een stukje met de metro en dan richting centrum om brandstof voor onze brander te kopen. Tussendoor nog even geluncht in een foodcourt. Inmiddels zitten we in Darling Harbour, waar we wat rondlopen en tenslotte aan het einde van de middag met een biertje op een terrasje gaan zitten. Lekker hoor! Ook kunnen de mannen daar een aantal voetbalspelletjes spelen: het WK-vrouwenvoetbal begint inmiddels te leven in de stad.

Het WK-vrouwenvoetbal begint te leven.

Met de ferry naar Circular Quay, terwijl de zon al onder is. Aldaar om, natuurlijk, Ceasar Salad op ons favoriete terrasje in Sydney te eten. Nog steeds erg lekker!
Dan nog een klein stukje met de metro om vervolgens naar ons hotel te lopen en te gaan douchen en slapen. Het lijkt erop of niemand echt slaap heeft vanavond. Gelukkig valt het mee en vallen we allemaal toch redelijk snel in slaap.

Dag 5

(vrijdag 21 juli 2023)

Ook Hanneke slaapt nu vrijwel de hele nacht door en Jilke en ik liggen minder wakker dan de vorige nacht, dus dat gaat de goede kant op. Kwart over acht gaat de wekker en na het eenvoudige ontbijt op de kamer pakken we de metro en bus naar het beroemde strand Bondi Beach. Daar vandaan loopt een zes kilometer wandeling langs de kust en langs allerlei stranden naar Coogee Beach.

Surfers op Bondi Beach.

Het is heerlijk weer en al snel lopen we in T-shirt. Op Bondi Beach en ook op sommige andere stranden wordt veel gesurft. De wandeling volgt min of meer de kustlijn en de zee is nooit ver weg. Wel veel andere wandelaars. Tussendoor koffie mét en ook nog een stukje wandelen over een oude, grote begraafplaats.

De wandeling loopt ook over een grote begraafplaats.

Rond lunchtijd zijn we op het eindpunt. Tijd voor lunch. Net als ons avondeten: Italiaans. Na de maaltijd met een bus naar de stad om weer wat stukken Sydney te bekijken, maar ook om een biertje te drinken op een terrasje met uitzicht op de brug en het operagebouw.

Waar op de wereld maak je een mooier plaatje van een biertje drinken op een terras?!

Pasta op Darling Harbour en dan met de metro naar het hotel om alles te herpakken. We zullen flink wat bagage achterlaten morgen. Dan douchen en naar bed. Het duurt even voor iedereen slaapt.

Dag 6

(zaterdag 22 juli 2023)

24 km

We staan om half acht op en het lijkt heerlijk wandelweer te worden. We ontbijten weer op de kamer, leveren twee tassen in en gaan met de metro richting stad. Op naar het startpunt van The Great North Walk; een 260 kilometer lange wandeling die start in Sydney en waarvan we het eerste deel hopen te wandelen de komende zes dagen.

Wachten op de ferry naar de overkant.

Door een kaartleesfout van mijn kant missen we het officiële startpunt, wat een paar honderd meter van Circular Quay ligt. Waarschijnlijk gaan we er volgende week nog wel even langs. We pakken de ferry naar Woolworth, maar moeten zo’n drie kwartier wachten en dan is het een half uurtje varen. Kwart voor tien lopen we van boord en al snel zien we de eerste markeringen van het pad. Het pad zal over het algemeen redelijk goed gemarkeerd blijken te zijn, maar het routeboekje is onmisbaar.

De route is over het algemeen erg goed gemarkeerd.

Het eerste uur lopen we grotendeels verhard, de rest van de dag op de laatste twee kilometer na vrijwel alleen maar onverhard. De eerste kilometers lopen door een woonwijk, maar de huizen en vogelgeluiden doen beslist Australisch aan. Verder benutten we de kans om koffie mét in de horeca te doen.
Op het volgende kaartje uit het boekje volgen we de zeearm. Veel op en neer en soms langs mangrovebossen. Daarnaast horen we overal parkieten, wat het een hele mooie en bijzondere wandeling maakt. Vooral Jilke is bijna niet te houden: onverhard, vaak klimmen of dalen en dan in het bos. Helemaal zijn, en ook ons, ding.
We houden er een pittig tempo in, want we weten dat het om een uur of vijf (het is hier winter, weet je nog?) donker wordt en we hebben een vrij forse dagafstand af te leggen. Gelukkig lopen we maar één keer echt fout en kunnen dan redelijk makkelijk terugsteken naar de juiste route en hebben hooguit zo’n tien minuten ‘’verspeeld’’. Vrij snel daarna de enige echte pauze buiten die eerdere in de horeca om. Snel een kop koffie/thee gezet, een paar boterhammen gesmeerd en weer verder.

Je hebt niet het gevoel dat je dichtbij een stad wandelt hier.

We volgen nu een rivier in plaats van een zeearm en de route gaat flink op en neer. Ook veel andere wandelaars. En terecht: op zo’n korte afstand van de stad en dan zo in de natuur te kunnen wandelen is natuurlijk heel bijzonder.
De route slingert verder en bij Macquarie komen we terug in de bewoonde wereld, verlaten de route en lopen langs een drukke weg richting ons hotel. Die zit zo’n anderhalve kilometer verder op op een kantorenpark. Prima hotelkamers. Eerst douchen en dan in de naastgelegen ‘’hamburgertent’’ wat eten. Wel hamburgers, maar dan echte en niet van die ‘’bordkartonnen’’ versies.
Terug naar de kamer om de mannen in bed te leggen. Het is nog vrij vroeg, dus ze mogen eerst nog wat lezen voor ze gaan slapen. Wij doen een biertje in de hotelbar, maar daar is het vrij koud en sfeerloos, dus gaan ook wij vroeg naar onze kamer en bed.

Dag 7

(zondag 23 juli 2023)

12 km

We mogen uitslapen, want we hebben een korte etappe vandaag. Eén van de weinige nadelen van dit pad: de overnachtingsplekken zijn niet overal even dik bezaaid, dus het is soms wat puzzelen om een goede route samen te stellen. Half negen op en dan eerst het ontbijtbuffet in het hotel voor we de rugzakken oppakken en weer teruglopen naar de grote brug om daar The Great North Walk weer op te pakken. Nog even een tussenstop in de supermarkt voor lunchboodschappen.
Weer heerlijk wandelweer vandaag, de korte broek gaat al snel aan. Zodra we op de route lopen is het pad weer onverhard en dat blijft de hele dag zo. Ongeveer de helft van de dag volgen we min of meer de rivier, maar veel zien we er niet van. Wel heerlijk door de natuur wandelen met veel bloeiende bloemen en bijzondere planten en bomen, waaronder boomvarens.

Andere beplanting dan in Europa.

In de pauze vliegen de kaketoes om ons heen. Verder ook vandaag vrij veel andere wandelaars, waaronder een groepje Scouts, waar we de hele dag ‘’haasje-over’’ mee ‘’spelen’’. Het pad is over het algemeen redelijk goed beloopbaar, maar soms ook erg keiig, met af en toe een klein stroompje om over te steken.
Uiteindelijk arriveren we tegen half drie op het Scoutcentrum, waar niemand is om ons in te checken. Na veel ‘’gedoe’’ met codes en (niet)passende sleutels zijn we uiteindelijk binnen in het door ons gereserveerde gebouw.

We slapen vannacht op het Scoutcentrum.

We lopen even naar het centrum van het stadje Thornleigh om voor twee dagen boodschappen en wat lekkers voor bij de koffie in te slaan. Zodra we terug zijn dus eerst koffie mét en dan allemaal douchen. Prima douche. Al snel daarna een door Hanneke bereide Mexicaanse maaltijd en daarna spelen we nog een spelletje Exploding Kittens voor we de mannen in bed stoppen.
In de bottleshop vanmiddag heb ik zowaar een La Trappe quadrupel kunnen kopen en dat samen met een stukje Blue Stilton uit de supermarkt en later nog een drupje whisky, al dan niet met cola, maken het weer een mooie avond.

Dag 8

(maandag 24 juli 2023)

25 km

We hebben een lange wandeldag voor de boeg en omdat we om vier uur het bootje naar de overkant bij het eindpunt hebben gereserveerd, hebben we ook een echte harde deadline vandaag. Vroeg op daarom.
Vannacht heeft het wat geregend, maar als we om half zeven opstaan en een uurtje later hebben ontbeten en de rugzakken ophijsen is het droog op een enkel motspatje ‘s morgens na. Sterker nog: later veel zon en zweten bij het klimmen. We verlaten het nog steeds gesloten Scoutcentrum en lopen Thornleigh uit om al snel weer onverhard te lopen. Ook zien we dan de enige tegenligger van de dag: we zullen uren zelfs geen andere mensen meer zien vandaag. Een redelijk makkelijk pad met nog niet al te veel hoogteverschillen. Wel weer heel andere soorten beplanting dan gisteren. Kaketoes, parkieten en lachende kookaburra’s blijven wel.

Deze kookaburra lijkt wel speciaal voor ons te poseren.

We slingeren wat langs de rivier, steken af en toe een stroompje over en na zo’n twee uur lopen aan het einde van het kaartje. Dat eindigt met een hele steile klim van zo’n honderd meter. Bovenop ligt een dorpje. Tijd om pauze te houden op een grasveldje en onze brander te starten.
Een paar kilometer door het vrijwel uitgestorven dorpje en dan weer de wildernis in. Een breed pad met niet al te veel hoogteverschillen. Wel weer heel andere beplanting: veel opener. We slingeren verder en het laatste stukje van dit kaartje gaat het steil naar beneden. Op een paar plaatsen zitten zelfs voetensteunen op de verticale rotsen. Niet eng: het gaat dan echt maar om een paar meter omlaag.

Het ziet er veel spannender uit dan het is.

We komen uit bij een parkeerplaatsjes met bankjes. Tijd voor de tweede (lunch)pauze vandaag. We voelen toch wat tijdsdruk, dus een half uurtje later zijn we weer op stap voor de laatste zeven kilometer. Niet heel veel lange klimmen en dalen meer. Wel weer een ander soort bos. Het pad is hier gemiddeld ook wat smaller, maar wel goed begaanbaar. De laatste kilometer gaan langs een zo’n honderd meter breed water om uiteindelijk om half vier op de ophaalplek voor de boot naar de overkant naar Crosslands Convention Centre te eindigen. Het begint flink af te koelen als de boot er om vier uur is.

Daar aan de overkant slapen we vannacht.

Een heel kort boottochtje en aan de overkant checken we in en krijgen de sleutel van ons overnachtingsplekje voor deze nacht. Een prima huisje, met twee slaapkamers, keuken, prima douche en kachel en zelfs de mogelijkheid om een blikje cola te kopen. Een meevaller!
Lekker douchen en dan al vrij snel daarna pasta koken en eten. Na de afwas spelen we nog een spelletje en dan de mannen naar bed. Achteraf lagen ze er heel vroeg in; geen wonder dat niet gelijk konden slapen. Enfin, Hanneke en ik nemen nog een drankje en liggen er ook niet laat in.

Dag 9

(dinsdag 25 juli 2023)

15 km

Weer een zonnige dag. Om negen uur zullen we overgezet worden, dus kwart voor acht op en ontbijten en inpakken. Het is eb en de boot kan maar amper varen, zo ondiep is het water, maar om een uur of kwart over negen staan we dan toch weer aan de overkant en volgen de bordjes GNW weer. Het eerste stuk is nog vlak en gaat langs het water, maar al snel een zeer pittige klim. De korte broek gaat ook al snel aan. Vandaag wat meer andere wandelaars en minder kaketoes. Wel veel bloeiende planten en regelmatig uitzicht op de zeearm. Ook een paar keer zandstenen rotsen in allerlei kleuren. Mooi.

Makkelijk lopen over een boardwalk.

Na de nodige hoogtemeters en een steile afdaling komen we aan bij de constant heen en weer varende ferry naar Berowra Waters, waar we in de horeca fish & chips eten. Het is twaalf uur; een prima tijd om te lunchen.
We varen weer terug naar de route om vervolgens het laatste kaartje van vandaag te lopen.

Bizarre rotsformaties.

Volgens ons boekje is het drieënhalf uur lopen naar Cowan. Wij (of moet ik zeggen: Eljer en Jilke?) doen het in twee uur en drie kwartier. Eerst een lange en steile klim. De mannen hebben een hoog tempo, Hanneke kan ze amper bijhouden. Het pad is af en toe lastig begaanbaar: door smalle kloven en over rotsen of vrij grote stappen omhoog. Wel een ontzettend mooie tocht! We hebben beslist geen spijt van onze keuze om bijna een kwart van onze zomervakantie door te brengen op deze wandeling. Zo dicht bij de stad en zo remote.

Heerlijk wandelen hier!

Rond een uur of kwart over vier zijn we op het station van Cowan en nemen, na een kwartiertje wachten, de trein één halte verder naar Hawkesburg (Brooklyn), waar we ongeveer één minuut verder lopen verderop twee nachten zullen slapen in een motel. Bij de ingang lijkt het misschien niet heel bijzonder, maar met een ruime woonkamer, twee slaapkamers, een prima douche en prachtig uitzicht over het water aan de voorkant is toch de gedachte: niet slecht!
We doen boodschappen, eten een ijsje en na het douchen gaat Hanneke al snel koken. Na het eten spelen we nog een spelletje, gaan de mannen naar bed en Hanneke en ik nog met een hapje en een drankje op de bank zitten. Deze overnachtingsplek zal ongetwijfeld één van de beste van de reis blijken te zijn.

Dag 10

(woensdag 26 juli 2023)

13 km

Een korte wandeldag, waarbij de rest van het gezin ook nog zonder rugzak zal gaan wandelen, omdat we nog een nacht in hetzelfde motel zullen slapen. Logistiek ging dat niet anders, maar is verder natuurlijk geen enkel probleem of bezwaar.
We nemen de trein van half tien terug naar Cowan en vervolgen daar onze wandeling op de GNW weer. Het is heerlijk wandelweer, dus de jassen sjouw ik de hele dag voor niks mee. Tot onze verbazing zullen we redelijk wat andere wandelaars zien vandaag.

Oesters kijken bij het strand.

Ook horen we een groot deel van de dag een snelweg, waardoor de wandeling een stuk minder desolaat lijkt dan de voorgaande dagen.
Al snel gaan we weer zo’n 200 meter steil klimmen en vrij snel daarna weer dalen om langs een baai te lopen. Veel oesters hier. Sowieso weer een mooi stuk route. Dan opnieuw klimmen, maar nu iets minder steil. Zonder rugzak zijn de mannen helemaal niet bij te houden.

Uitzicht op ons eindpunt.

Bovenop veel kale rotsen. Ook een prima plek voor een lunchpauze. Inmiddels zijn we qua afstand op de helft en al snel lopen we een onverharde weg op. Helaas blijft dat zo tot we weer terug zijn in Brooklyn. Doet toch een klein beetje afbreuk aan de mooie wandeling tot nu toe.
Aangekomen in het dorp eerst een terrasje om wat te eten. Grote porties, maar alles gaat op. Zo rond een uur of half drie zijn we terug bij ons motel. Eerst de watertaxi voor morgenochtend regelen en dan naar de kamer om te douchen. Als dat gedaan is gaan Hanneke en ik nog even terug naar het terras voor een biertje. De mannen blijven liever op de kamer een spelletje doen. Ook goed.
Hanneke kookt vanavond weer zelf. Zal waarschijnlijk wel één van de laatste, zo niet de laatste, keer van deze vakantie zijn. Na het eten spelen we nog een spelletje en dan is het weer: mannen naar bed en wij nog een afzakkertje en chips.

Dag 11

(donderdag 27 juli 2023)

20 km

Vroeg op: we hebben immers een watertaxi naar het startpunt van onze laatste wandeldag te halen. Snel ontbijten, de laatste dingetjes ingepakt en dan in een kwartiertje naar Patonga varen. Het is weer prachtig weer om te wandelen. Volgens ons boekje zal het een zware wandeldag worden, maar dat valt erg mee. Tot onze verbazing zien we regelmatig andere wandelaars en mountainbikers vandaag.

De watertaxi vaart weer terug.

Na het uitstappen lopen we een klein stukje langs het strand en na een paar kaketoes van dichtbij te hebben gefotografeerd begint weer een steile klim. De langste van vandaag.

Kaketoes vlakbij het beginpunt van onze wandeling vandaag.

Bovenop volgen we een tijd lang brandpaden. Erg breed. Ook hebben er zo te ruiken kortgeleden bosbranden plaatsgevonden in dit gebied.
Later worden de paden weer smaller en ook lopen we flinke stukken over rotsplateaus. Meer dan de moeite waard. We houden twee keer een pauze waarbij we onze brander starten, maar verder lopen we vrijwel non-stop door.

Bovenop de rotsplateaus.

Nog een stukje brandpad en dan een steil pad omlaag naar een waterval. Veel bloeiende bloemen. Aan de andere kant weer omhoog en dan nog een stukje vlak lopen voor we aan de steile afdaling naar Wondabyne Station beginnen. Het enige station van Australië wat alleen lopend (of per boot) te bereiken is! Je moet er zwaaien om de trein te laten stoppen: stop on request only. Helaas missen we de trein net, waardoor we 55 minuten moeten wachten op de volgende. Enfin, die komt vanzelf en we zijn zelfs niet de enige die instappen. Het perron is zo kort dat alleen de laatste wagon er langs staat en je alleen daar kan instappen. Toch een bijzondere ervaring dit.

Je moet je hand opsteken om de trein te laten stoppen.

Zo’n anderhalf uur later en dat voor nog geen vier euro per persoon (zou er soms iets mis zijn geweest met de incheckpaal of vinden de Australische spoorwegen het zo bijzonder dat je daar überhaupt wil instappen dat ze het daarom bijna gratis maken?) zijn we weer terug bij ons hotel.
Spullen op de kamer, afgegeven tassen opgehaald, douchen en dan terug naar de stad om in Darling Harbour te gaan eten. Niet goed en niet slecht. Dan terug naar de hotelkamer, waar Eljer nog even een stukje van het WK-vrouwenvoetbal op TV kijkt en we allemaal vroeg gaan slapen.

Dag 12

(vrijdag 28 juli 2023)

Uitgeslapen en na de boterhammen op de kamer te hebben opgegeten lopen we zonnig Sydney in. Klein stukje met de metro en lopen dan richting het gratis toegankelijke Australisch museum. Onderweg nog even een koffie mét. Het museum zelf is erg interessant en heeft wel wat weg van een kleinere versie van Naturalis, maar dan vooral gericht op Australië natuurlijk.

Een leuk detail op één van de gebouwen in Sydney.

Lunchen in een foodcourt, nog wat door (winkel)straten slenteren, nog een koffie mét op een zonnig terrasje, even weer langs Darling Harbour voor de ‘’voetbalspelletjes’’ en dan met de tram naar het stadion.
Tot grote verrassing voor en plezier van Eljer en Jilke hebben we kaartjes voor de WK-wedstrijd Engeland-Denemarken gekocht. In een, zeker ook van buiten, prachtig en vrijwel uitverkocht stadion genieten we van de voetbalwedstrijd.

Eljer en Jilke zijn supporter van Engeland vandaag.

Eljer en Jilke besluiten voor Engeland te zijn en (natuurlijk) kopen we ook een shirtje voor ze. Ondanks dat we vrij hoog in het stadion zitten kunnen we de wedstrijd prima zien en zien Engeland al na zes minuten, met een weergaloos doelpunt, de 1-0 maken.

Achteraf blijkt dit de voorzet van de 1-0 te zijn.

Tussendoor eten we nog wat in het stadion en tegen half negen is de wedstrijd afgelopen. Dankzij de pendelbus en metro zijn we zo’n drie kwartier later weer terug op onze hotelkamer. De mannen snel naar bed en wij (her)pakken de laatste dingen. Morgen begint er een compleet ander deel van onze reis.

Dag 13

(zaterdag 29 juli 2023)

We zijn allemaal al voor de wekker van half acht wakker. Snel een boterham eten, de was bij de wasserette aan de overkant ophalen en dan met een taxi naar het vliegveld. Die is een stuk goedkoper en ook nog sneller dan de metro.
Bagage afgeven, koffie mét doen en dan zo’n drieënhalf uur vliegen naar Uluru. Vroeger gebruikten veel mensen de naam Ayers Rock, maar tegenwoordig gebruikt vrijwel iedereen de oorspronkelijke Aboriginalnaam. Een pendelbus vanaf het vliegveld brengt iedereen naar zijn/haar overnachtingsplek op het resort. Van camping tot luxe hotel: andere opties dan op het resort zijn er niet. In ons geval een ‘’blokhutje’’ met, achteraf, gedeeld sanitair. Dat laatste hadden we thuis blijkbaar over het hoofd gezien.

Een hagedisje op het resort.

Na inchecken eerst de excursie voor morgenochtend regelen. Oorspronkelijk zouden we hier twee nachten blijven, maar toen bleek dat de bus naar Alice Springs niet iedere dag rijdt en er ook geen andere manier voor ons was om daar te komen, was er maar één alternatief voor ons: minder dan 24 uur in Uluru blijven. Drie nachten was niet mogelijk, want dan zouden we verderop in de knel komen met al gereserveerde hotels en bus-/vliegtickets. Qua excursie hebben we nog wel geluk: we kunnen de sunrisewandeling rond Uluru nog boeken en zijn dan op tijd terug voor de bus.

Zonsondergang op Uluru.

We eten wat, kijken wat in de winkeltjes, lopen een rondje, maken foto’s, drinken een biertje, kijken naar de zonsondergang en eten, gelukkig, een salade. En zoals eerder in Amerika ook al eens gebeurde toen ik in de horeca een salade bestelde: tijdens het eten gaat (achteraf een vals) brandalarm en wordt de eetzaal ontruimd. Misschien moet ik toch maar geen salades meer bestellen in een restaurant?
We gaan allemaal douchen, we stoppen de mannen in bed en Hanneke en ik gaan nog even terug naar de bar voor een afzakkertje.

Dag 14

(zondag 30 juli 2023)

Om kwart voor zes staan we op en een klein half uurtje later zijn we uitgecheckt, laten we de bagage achter en gaan met in totaal acht gasten en een gids met een busje richting Uluru. Een kwartiertje rijden en dan zijn we er. We krijgen allemaal een tasje met wat eten en drinken en zijn tot een uur of twaalf onderweg om in totaal zo’n twaalf kilometer te wandelen, waarvan het grootste deel rond de grootste monoliet op aarde.

Wandelen rond Uluru.

Veel uitleg over de natuur en de cultuur van de Aboriginals. Sommige plekken mag je niet fotograferen omdat ze erg heilig zijn. We genieten heel erg van de wandeling, zeker ook omdat we dat de vorige keer dat we hier waren niet hebben gedaan en daardoor ook voor ons veel nieuw is.

Rotsschilderingen van soms wel duizenden jaren oud.

Als we terug zijn hebben we zo’n drie kwartier voor onze bus naar Alice Springs gaat. Alleen friet met kipnuggets eten lukt in die tijd. Vervolgens rijden we in zo’n vijf uur naar Alice, met daarvan onderweg een half uur pauze bij het geografische midden van Australië. Het landschap onderweg is veel groener dan verwacht. Het heeft een paar weken geleden heel veel geregend hier en dat betekent veel plantengroei.

Eljer en Jilke lezen heel wat boeken deze reis.

Net voor het donker arriveren we bij ons hotel. By Hilton deze keer. Was maar een fractie duurder dan het goedkoopste hotel wat we konden vinden, maar wel veel dichter bij het centrum. Spullen op de kamer gebracht en in het restaurant van het hotel gegeten. Erg lekker: weer eens ‘’echte’’ smaken en substanties in plaats van alles gefrituurd. Ook de panna cotta als toetje was een goede keus!
Mannen douchen en naar bed en dan zelf douchen en naar de hotelbar. Die is echter leeg en gaat bijna sluiten, dus dan maar een eigen whisky op ons eigen balkonnetje.

Dag 15

(maandag 31 juli 2023)

Oorspronkelijk wilden we gaan ontbijten in de stad, maar we krijgen het aanbod om voor nog geen veertig euro voor het hele gezin gebruik te mogen maken van het ontbijtbuffet. Geen idee waarom deze korting (van zeker 50%), maar we besluiten het maar te doen. Voor nog geen tien euro per persoon onbeperkt eieren, pannenkoeken, vers fruit, spek, yoghurt, koffie, cake, sju enzovoorts is echt geen geld. En nog erg lekker ook!
We lopen met volle buikjes naar de stad om eerst langs de tourist-information te gaan, even te kijken waar precies de bus vanavond stopt en dan met een taxi naar het desertpark te gaan.

Bloemen in het desertpark.

We herinneren ons nog van de vorige keer dat we hier waren dat dat erg leuk en interessant was. Een goed besluit: verschillende woestijnlandschappen, diverse volières en misschien wel het grootste, en zeker mooiste, nachtdierenverblijf wat we in jaren gezien hebben.

Deze zebravink zit niet in een volière.

Zebravinken zitten niet alleen in volières, maar vliegen hier ook volop in het wild rond. Verder kijken we nog een film over het ontstaan van de woestijn, eten een prima broodje als lunch en gaan dan met een taxi terug naar de stad voor wat souvenirs en foerage voor de komende lange busreis.
Spullen ophalen in het hotel en dan wachten op de bus van half zes. Daarin zullen we de komende 22 uur doorbrengen als het goed is. De bus zit erg vol, maar gelukkig hebben we vroeg geboekt en stoelen op rij 2 en 3 gereserveerd. Al snel een prachtige zonsondergang en de twee chauffeurs (m/v) rijden ons dwars door Australië naar Darwin. Het landschap een stuk groener dan verwacht.
Net voor middernacht een stop om wat te eten, drinken en naar het toilet te gaan.

Dag 16

(dinsdag 1 augustus 2023)

Helaas duurt de stop meer dan twee uur en kunnen we al die tijd ook niet de bus in. Zeker Eljer en Jilke raken flink verreisd. Zodra we weer rijden proberen we weer te slapen, maar echt lang slapen we geen van allen.
Om zeven uur weer een half uur stop. Tijd voor ontbijt, maar het wachten op de pannenkoeken duurt zo lang dat we ze uiteindelijk in de rijdende bus moeten opeten.
De zon is inmiddels opgekomen, het landschap net zo leeg en plat als verwacht, maar tot vlak voor Darwin wel veel groener dan verwacht. Met nog één langere stop voor lunch (lekker: koffie met een tompouce) rijden we iets over drieën het centrum van Darwin binnen met nauwelijks vertraging. Daar is het dik dertig graden, maar gelukkig niet zo vochtig als ik bang voor was. En voor de mensen die zich afvragen waarom we dit stuk per bus hebben afgelegd en niet zijn wezen vliegen: los van het feit dat er geen directe vluchten vanaf Alice of Uluru naar Darwin gaan wilden we de jongens ook graag laten ervaren hoe groot dit land nu eigenlijk écht is. In een vliegtuig merk je dat eigenlijk niet; in een bus (of auto) wel.

Af en toe stopt de bus voor een pauze.

Ons hotel zit een flink stuk buiten het centrum, dus dan maar weer een taxi. Het hotel blijkt deze keer een huisje op een camping te zijn. Niet de meest sfeervolle plek, maar wel erg vriendelijk personeel. Het water in het zwembad is te koud om te zwemmen volgens de mannen en verder zijn we allemaal een beetje moe; een soort jetlag lijkt het wel.
Eten in het restaurant van de camping (weer friet dus) en dan de mannen naar bed, terwijl wij een zojuist gekocht biertje uit de bottleshop op het lege terras van de camping doen.

Dag 17

(woensdag 2 augustus 2023)

We slapen uit tot een uur of acht en gaan dan met de lijnbus naar het centrum. Eerst ontbijten. Dan naar de tourist-information om excursies voor de komende twee dagen en nachten te reserveren. Beide lukken uiteindelijk.

Leuk detail ergens in Darwin.

Het is inmiddels een uur of elf. Ondanks dat het zo’n dertig graden is, is een stadswandeling goed te doen. We lopen langs bekende plekken, waaronder het monument voor het bombardement van 1942. Lunchen bij een microbrouwerij. Zowel het bier als het eten smaken boven verwachting lekker. De gegrilde garnalen op mijn salade (nee: geen brandalarm deze keer) behoren zelfs tot de lekkerste die ik ooit gegeten heb.
Verreweg het grootste deel van de middag brengen we door in een ‘’reptielendierentuin’’. Ze hebben er ook de nodige zoutwaterkrokodillen. Hoogtepunt voor Eljer en Jilke is het beethouden van een hagedis, slang en kleine krokodil. Die laatste overigens wel met een dichtgetapte snuit.

Een nieuw hoogtepunt voor onze mannen.

Nog even langs de supermarkt voor avondeten. Er is alleen een kleine magnetron in ons huisje en we besluiten dat ieder maar moeten eten waar hij/zij trek in heeft. Eljer en Jilke houden het bij nachochips en komkommer, Hanneke bij naan en curry en ik bij tompouce en kaas voor later bij het bier.

Streetart in Darwin.

Weer met de bus terug naar de camping om te eten, herpakken en douchen. Na het eten nog even een spelletje doen en dan is het alweer bedtijd voor de mannen en tijd voor een biertje en kaas voor papa en mama.

Dag 18

(donderdag 3 augustus 2023)

Vroeg op want we moeten met de eerste bus naar de stad om al onze bagage af te geven bij een ander hotel. We vonden de huidige plek toch te ver van de stad zitten om er nog eens twee nachten bij te boeken. Na het afgeven van de rugzakken halen we ontbijt in de supermarkt en een koffie-to-go bij een koffietentje verderop om dan te wachten op onze excursiebus.
Met een mannetje of twintig zullen we van kwart voor acht tot een uur of half acht vanavond onderweg zijn. Belangrijkste reisdoel is Kakadu National Park. Volgens veel mensen misschien wel het mooiste nationale park van heel Australië. Het is wel zo’n 300 kilometer rijden vanaf Darwin, dus veel uren in de bus zitten vandaag. Behalve een korte stop bij een winkel/benzinepomp/horeca/toilet is de eerste stop bij de facultatieve boottocht om krokodillen te zien. Voor de mensen die dat, net als wij, niet hebben bijgeboekt is er een alternatief.

De watervogels bij de dam worden opgeschrikt door twee wallaby’s.

Een klein stukje verderop ligt een dam (het idee was om hier rijst te verbouwen, maar om allerlei redenen lukte dat totaal niet) waar nu een prachtig natuurgebied ligt met veel bloeiende waterlelies, ontelbaar veel watervogels, een krokodil en, tot grote vreugde van Eljer, wallaby’s.

Een zoutwaterkrokodil heeft een vis te pakken.

Met de hele groep rijden we vervolgens naar Kakadu waar we eerst naar een plek bij de rivier gaan kijken waar een stuk of twintig grote zoutwaterkrokodillen in het water liggen en aan het vissen zijn. Regelmatig krijgen ze een grote vis te pakken. Schitterend schouwspel! Tot nu toe associeerde ik krokodillen vooral met bewegingsloze dieren, maar dat is hier zeker niet het geval. Je beseft direct dat dit echt gevaarlijke dieren zijn. Wat een kracht in die kaken…

Kakadu National Park.

Onze volgende stop is een paar kilometer verderop waar we een vrij korte wandeling gaan maken. Wel een hoogtepunt van onze vakantie! Schitterde rotskunst van soms wel duizenden jaren oud, prachtig 360-graden uitzicht vanaf een klein topje en voor mij persoonlijk de kers op de taart: een bichenow-astrilde in het wild. Gaaf!

Ook hier rotskunst van, in dit geval, een schildpad.

We rijden weer terug naar Darwin, checken in bij ons hotel en gaan daar vlakbij eten bij een Vietnamees restaurant. Weer eens wat ‘’andere’’ smaken en erg lekker. Vervolgens de mannen naar bed en wij met een drankje in de hotellobby op de eerste verdieping.

Dag 19

(vrijdag 4 augustus 2023)

Uitgeslapen tot een uur of kwart voor acht en naast het hotel in een koffietentje een lekker ontbijt. Om negen uur worden we opgehaald bij ons hotel voor een nieuwe dagexcursie. Met in eerste instantie tien, en later vijftien, gasten en een chauffeur gaan we de hele dag met een minibusje op stap. Wel korter en veel minder kilometers dan gisteren.
We rijden eerst naar dezelfde dam als gisteren, kijken even in een informatiecentrum, maar rijden uiteindelijk naar het hoofddoel van vandaag: de rivier waarover we zo’n tweeëneenhalf uur zullen gaan varen in een grote overdekte platbodem. Gelukkig is het over het algemeen bewolkt, zodat we niet ‘’wegsmelten’’. We varen heel langzaam en stoppen heel vaak om vogels of krokodillen van zeer dichtbij te bekijken. Van die laatste leven hier zowel de zoet- als de zoutwatervariant. De zoutwaterkrokodil leeft zowel in zout als in zoet water.

Tussen de takken van de mangrove zitten veel vogels.

Tussendoor krijgen we lunchpakketjes uitgereikt. Veel salade, brood en vleeswaren, maar vogels spotten vinden we toch het leukste. Ze zijn de boot blijkbaar gewend, want de meeste soorten laten zich tot van zeer korte afstand benaderen.

Wie heeft de naam zwartkopooievaar voor deze vogel bedacht?

De zwartnekooievaar (die overigens een blauwe nek heeft), het kleurrijke bijenetertje of de glimmende ijsvogel: we zien ze allemaal. Net zoals we heel veel roofvogels, de Jezusvogel (die over water lijkt te lopen) en heel veel andere soorten.

Er zitten hier veel krokodillen.

We rijden terug naar Darwin, waar we rond een uur of vijf aankomen. We lopen naar de waterfront om een biertje te drinken en later Italiaans te eten. Smaakt weer prima.
Terug naar het hotel, douchen, mannen naar bed en wij weer een afzakkertje. Morgen gaan we weer naar een heel ander deel van Australië.

Dag 20

(zaterdag 5 augustus 2023)

Half acht op, ontbijten op de kamer en dan met een taxi naar het vliegveld. Inchecken is snel gedaan en na nog een kop koffie en wachten vliegen we naar Cairns. Daar een taxi naar het hotel genomen (ook hier goedkoper dan de bus als je met vier personen bent), waar we kwart over twee arriveren.

De luchthaven van Cairns is ook in stijl.

Na inchecken lopen we langs het water richting stad. Zo’n twee kilometer over een voet- en later breed vlonderpad. Bordjes waarschuwen voor krokodillen. Bij de eerste horeca stoppen we voor koffie mét.

Ook hier komen blijkbaar af en toe krokodillen voor.

We slenteren verder door het erg toeristische centrum en boeken ook onze tweedaagse toer voor op het Great Barrier Rif later deze week. Dit betekent wel dat we handdoeken moeten kopen: de onze liggen nog in Sydney. Daarnaast zijn dat van die sneldrogende; ook niet echt ideaal na het snorkelen.
Nog wat verder slenteren en rond kwart voor zes gaan we eten in een Italiaans restaurant. Vaak één van de weinige plekken waar ook kinderen vegetarisch kunnen eten zonder al te veel moeite. Mijn gerecht met allerlei zeevruchten in tomatensaus smaakt erg lekker. Achteraf is het maar goed dat we vroeg zijn eten, want als we een uurtje later het restaurant verlaten staan overal lange rijen bij de restaurants. Misschien omdat het zaterdag is?
We wandelen terug naar ons hotel. Snel douchen en daarna alle was in de wasmachine. De mannen naar bed en wij drinken nog een afzakkertje, terwijl de was in de droger zit.

Dag 21

(zondag 6 augustus 2023)

We slapen uit en als we wakker worden regent het wat tot onze verbazing. Weliswaar wordt het al snel weer droog, maar over het algemeen zal het een winderige en bewolkte dag worden en zo’n 23 graden. Niet helemaal zoals verwacht.
We ontbijten op de kamer en lopen dan richting botanische tuinen. Erg mooi, zeker de boardwalk door de jungle.

In de botanische tuinen.

We zien heel veel bloeiende planten, bijzondere bomen en, al dan niet in het park, een bijeneter, diverse ijsvogels en de bekende grote fluorescerend blauwe vlinder. Of: misschien niet zozeer bekend, maar hier een veel terugkerende afbeelding op bijvoorbeeld souvenirs en ansichtkaarten. (Wie stuurt die trouwens nog?).
Koffie mét in de botanische tuin en later over een fiets-/wandelpad langs een riviertje terug naar het centrum. Borden waarschuwen dat ook hier soms krokodillen worden gezien.
We slenteren wat door de stad, lunchen in een foodcourt en de mannen spelen een tijdje op en rond het afgezette zwemdeel met strandje, eten een ijsje en drinken nog even een kop koffie voor we naar ons hotel gaan.

Deze vissen zijn een bekend symbool van de stad.

Hanneke kookt voor ons en na het eten is het weer alles inpakken, douchen en voetbal op TV kijken. Na de verlenging staat VS-Zweden nog steeds 0-0, maar toch stoppen we de mannen in bed: morgen weer vroeg op. Hanneke en ik doen (natuurlijk) nog een afzakkertje voor we ook gaan slapen.

Dag 22

(maandag 7 augustus 2023)

Kwart voor zes op en een klein half uurtje later zitten we in de taxi naar de haven. Om half acht mogen we aan boord en een half uurtje later vaart de catamaran de haven van Cairns uit. Aan boord een grote groep dagjesmensen en een stuk of twintig mensen die, net als wij, na anderhalf uur varen zullen overstappen op een hotelboot. Omdat we als we terugkomen over twee dagen naar een ander hotel zullen verhuizen (het onze zat vol) hebben we alle bagage bij ons. Een stuk meer dan de meeste andere mensen dus.

Deze ‘’taxi’’ brengt ons naar onze hotelboot.

Er staat vers fruit, we krijgen broodjes met gebakken eieren en spek, maar al heel snel zijn er heel veel mensen zeeziek. Ook Hanneke, Eljer en Jilke. De nodige kotszakjes worden gevuld. De golven zijn flink hoog, wat het alleen maar erger maakt natuurlijk. De zon zal zich nauwelijks laten zien vandaag.

Onze slaapplaats voor vannacht.

De bemanning laadt onze spullen over op de andere boot en al snel kunnen we die in onze hutten leggen. In tegenstelling tot wat gezegd is krijgen we twee grote handdoeken per persoon. Eentje om je af te drogen na het snorkelen en eentje voor na het douchen. Fijn! Ook het gebruik van snorkelspullen en wetsuit is inbegrepen. Fijn! Zodra we dat gepast hebben gaan we gelijk voor de eerste keer het water in. We dragen daarbij wel onze eigen snorkelmaskers: die zijn echt een stuk prettiger dan de klassieke versie. We zien eruit als marsmannetjes, maar dat is het waard. Hoge golven maken het snorkelen niet makkelijk en eerlijk gezegd zien we behalve een grote school hele kleine visjes eigenlijk helemaal niks. We liggen niet heel dicht op het rif.

Snorkelen is wat we vooral willen en zullen doen deze twee dagen.

Na afloop douchen op de kamer, een uitgebreide lunch (die Hanneke en Eljer overslaan omdat ze nog steeds/alweer misselijk zijn) en dan vrij snel daarna voor de tweede keer het water in. Deze keer ga ik met Jilke en die vindt het niet leuk: hij klaagt al snel over kou en verder zien we ook nu geen vissen of koralen. Op een gegeven moment zie en voel ik een soort dun blauw touwtje om mijn arm en heb het gevoel dat ik onder stroom sta. Snel terug naar de boot, waar we net voor we aan boord klimmen Jilke hetzelfde overkomt, maar dan alleen z’n hand. We blijken te zijn gebeten door een kwal. Een gemene beet die heel lang zeer blijft doen en een soort brandnetelblaasjes veroorzaakt op m’n arm en hand. Nog dagen later blijft dit zichtbaar. Afspoelen met warm water en later insmeren met crème helpt wel iets, maar uren later voel ik het nog steeds. Later horen we dat het heel uitzonderlijk is dat we dit hebben meegemaakt: diverse bemanningsleden, waarvan verreweg het grootste deel hier is om te snorkelen en duiken, vertellen dat ze hier nog nooit een kwal hebben gezien.
Douchen, wat drinken en een uurtje later voor de derde en laatste keer vandaag het water in. We vragen nu of één van de bemanningsleden meegaat (dat lukt alleen als ze niet allemaal hoeven te helpen bij het duiken; de activiteit die de meeste gasten hier beoefenen) en dat lukt gelukkig. Na een redelijk stukje snorkelen dan toch eindelijk het Great Barrier Rif zoals ik het me voorstelde. Ontelbaar veel vissen en koralen. De ene nog mooier en kleurrijker dan de andere. Door de storm van de afgelopen dagen en de daardoor ontstane huidige golven is het water helaas wat minder helder, waardoor het wat lastiger is de kleuren goed te kunnen onderscheiden en daardoor ook de soorten. Maakt niet uit: het is en blijft prachtig onder water!
We snorkelen wat langs het rif, maar Jilke heeft het nog steeds helemaal niet naar z’n zin (de kwallenbeet is daarvan waarschijnlijk de belangrijkste oorzaak en daarnaast had hij sowieso al niet zo’n zin in snorkelen), dus besluit ik dat wij samen terug gaan naar de boot en het water uit. Hanneke, Eljer en de gids gaan iets verderop bij een ander rif kijken. Dat was nóg mooier vertellen ze later.
Voor de laatste keer douchen vandaag en dan in de kajuit spelletjes spelen. Het avondeten komt na de nachtduik (die wij vanzelfsprekend niet zullen maken). Toch profiteren we wel van de nachtduik: onze verlichte boot trekt kleine visjes aan en die trekken onder andere weer haaien aan, die we vanaf de boot heel goed kunnen zien.
Het avondeten bestaat uit Chile con of sin Carne, chocolade- en carrotcake. Misschien wel de lekkerste maaltijd van de hele vakantie?
Vrij snel daarna gaat de boot weer varen, zodat we morgen bij een ander rif liggen, maar ook de misselijkheid binnen ons gezin weer toeneemt en we daarom allemaal snel naar bed gaan en de rest van ons gezin gelukkig snel in slaap valt.

Dag 23

(dinsdag 8 augustus 2023)

Hanneke en ik laten ons weken voor de vroege snorkel. Eljer twijfelt, maar besluit toch te blijven liggen, waardoor Hanneke en ik samen met een gids gaan snorkelen. Gezien onze ervaringen van gisteren hebben we besloten eigenlijk niet meer zonder gids te willen snorkelen. Die weten namelijk precies waar het rif is. Op deze plek is dat overigens een stuk makkelijker: het begint bijna direct naast de boot, maar spijt hebben we geen seconde dat we een gids hebben gevraagd. We hebben best wel vaker gesnorkeld in ons leven, waaronder bijvoorbeeld in de Rode Zee, maar zelden zo mooi en afwisselend als deze keer. Een alles behalve volledige opsomming van wat we zoal gezien hebben: een paar letterlijk levensgrote doopvontschelpen, een Dory-vis, Nemo, een schildpad, een rog, grote scholen juffertjes, verschillende soorten dokters- en papegaaivissen, koralen in alle kleuren en vormen en last, but not least, een grote groep ‘’bumpervissen’’ van zo’n 50-80 centimeter lengte per stuk die als ze slapen (en dat deden ze nog) op zo’n manier naast elkaar zwemmen dat ze samen de vorm van een hele grote vis aan lijken te nemen. Echt heel gaaf!
Terug aan boord is het tijd voor ontbijt. Gebakken eieren, spek, champignons, witte bonen in tomatensaus; heerlijk! Vrij snel daarna de volgende snorkelsessie. Eljer en Jilke gaan nu ook mee, maar het is niet echt een succes: Jilke is half in paniek en wil amper onder water kijken, waardoor we de snorkel relatief snel afbreken. Toch nog een nieuw hoogtepunt: een vrij grote haai op het rif. Voor mij de eerste keer in m’n leven dat ik een haai zag tijdens het snorkelen.
Terug aan boord weer douchen, een kop koffie drinken en dan nog één keer het water in. Na de lunch zouden we eventueel nog een laatste korte snorkel kunnen maken, maar we besluiten die maar te skippen. Het regenachtig weer speelt daar zeker een rol in.
De laatste snorkel doen Hanneke en ik samen, zonder gids. Het rif is echt niet te missen hier. Opnieuw weer heel veel verschillende vissen en koralen en ook deze keer zien we toch weer nieuwe/bijzondere dingen: poetsvisjes in actie op een poetsstation, een zesstreepregenboogzalm (die we thuis in ons zeeaquarium ook hebben), een trompetvis en, net voor we aan boord gaan, nog een barracuda. Wat een mooie afsluiter van de snorkeltrip op het Great Barrier Rif!
Douchen en vrij snel daarna weer warme lunch. De minst lekkere maaltijd aan boord, maar nog steeds lekkerder dan op voorhand verwacht. Vervolgens is het wachten op de catamaran die ons terugbrengt naar Cairns.

Wachten op de kajuit op de terugreis.

De overtocht duurt weer zo’n anderhalf uur en hoewel de zee erg onrustig is valt het aantal zeezieken erg mee. Veel vers fruit aan boord en verder spot ik samen met een andere man nog een walvis, maar we zien hem maar één keer kort boven water komen en spuiten.
Vanaf de haven lopen we naar ons volgende hotel. Een studio deze keer. Wel fijn dat we er nog net voor vijven zijn en de balie bemenst is, want er zijn twee vrijwel identieke boekingen en die zijn door elkaar gehaald. Enfin, het komt allemaal goed en nadat we alle spullen hebben uitgepakt lopen we terug richting centrum om eerst een excursie voor morgen te boeken en vervolgens ergens een biertje op een terrasje te drinken en wat te eten. Het eten is erg zout.
Nog even langs de bushalte die we overmorgen moeten hebben en dan terug naar onze studio om te douchen, de mannen in bed te leggen en samen nog een afzakkertje op de galerij te drinken.

Dag 24

(woensdag 9 augustus 2023)

Acht uur op, ontbijten op de kamer en dan naar buiten om met een pendelbus naar Freshwater Station te rijden, waar we een rit met de Kuranda Scenic Railway zullen gaan maken. We zitten in de achterste van de vijftien rijtuigen, die al heel wat jaartjes oud zijn, De spoorlijn is een toeristische attractie op zich en klimt een paar honderd meter omhoog. Door tunnels, langs een grote waterval, over grote spoorbruggen en langs steile afgronden. Onderweg maken we zelfs een fotostop. Na zo’n anderhalf uur arriveren we in Kuranda.

Met de trein gaan we naar Kuranda.

Eerst maar weer eens koffie mét en daarna slenteren we door dit erg toeristische dorpje, wat vrijwel alleen uit horeca en souvenirwinkels bestaat. Wel hebben ze er nog een paar andere attracties en bij één daarvan kopen we kaartjes: een minidierentuin, waar ze onder andere koala’s en wallaby’s hebben. Tegen betaling kun je met die eerste soort op de foto, maar de tweede lopen vrij rond en mag je zelfs gratis voer geven. Voor Eljer een hoogtepunt van de vakantie, want deze dieren horen tot z’n lievelingsdieren.

Eljer geeft wat voor aan één van z’n lievelingsdieren.

Om een uur of drie lopen we richting station, om nu met de kabelbaan naar beneden te gaan. Een combinatie die veel mensen maken, al dan niet in de omgekeerde volgorde. Tot onze verbazing zijn de meeste horeca en winkels dan al dicht.
De kabelbaan is heel bijzonder: boven het regenwoud ga je terug naar zeeniveau en je kunt het regenwoud dus heel goed zien van bovenaf. Een beeld wat je maar zelden te zien krijgt. Tussendoor twee keer de mogelijkheid om uit te stappen en naar een uitzichtpunt te lopen. Vast overbodig om te melden dat we dit gedaan hebben.

Uitzicht op het regenwoud vanuit de kabelbaan.

Beneden wachten we een half uurtje op de pendelbus en rond zes uur zijn we terug bij ons hotel. Tijd om naar de stad te lopen en wat te eten. Schnitzels, al dan niet vegetarisch, en friet. Smaakt erg lekker. Nog even een ijsje, al dan niet met curros, en dan langs de bottleshop en terug naar onze kamer om de rugzakken weer in te pakken. Morgen moeten we weer vroeg op. Mannen naar bed en wij, het wordt afgezaagd, nemen nog een afzakkertje voor we ook gaan slapen.

Dag 25

(donderdag 10 augustus 2023)

Om zes uur op en minder dan een half uur later lopen we naar het busstation om daar op de Greyhound naar Mission Beach te wachten. Een busrit van zo’n anderhalf uur. Als we aankomen eerst koffie mét. Vanmiddag rond een uur of vijf zullen we hier de bus naar Townsville pakken, maar we hebben deze tussenstop ingelast in de hoop hier kasuarissen te zien. Er zitten er hier vrij veel in de omgeving en worden vaak gespot naar het schijnt.

Mission Beach is beroemd om z’n kasuarissen.

We kunnen de bagage tegen een kleine vergoeding gelukkig achterlaten bij een taxibedrijf en gaan dan opzoek naar het startpunt van een wandeling door het regenwoud. Helaas is de kaart niet op schaal, waardoor we eerst zes kilometer langs een drukke weg moeten lopen. Hadden we dat geweten dan hadden we waarschijnlijk een taxi genomen. Aan de andere kant: we hebben nu wel een slang in het wild gezien.

Detail uit het regenwoud.

De circa twee uur durende wandeling door het regenwoud is zeker de moeite waard. Dit ondanks dat het grootste deel over een vrij breed en recht pad gaat. Veel bijzondere bomen en struiken en ook ontelbaar veel vlinders en hagedissen. Hoewel we geen spoor zien van de kasuarissen is het een heerlijke wandeling.

Bordjes genoeg, maar de vogels zelf spotten we niet.

Omdat het een lineaire wandeling is eindigen we een kilometer of drie voorbij en aan de andere kant van het dorp, wat ons wel langs de supermarkt met koffietentje brengt. Maar goed dat we eerst wat eten en drinken en dan pas boodschappen doen, want de koffietent sluit vrijwel direct nadat we klaar zijn. We lopen naar de bushalte en wachten op zowel de taximijnheer (die al snel komt) en de bus. Ondertussen begint het te regenen en later in de bus zal het ook flink gieten. Overdag was het juist heel zonnig.
De tweede busrit duurt zo’n drieënhalf uur, met één tussenstop voor een snelle kop koffie en sandwich. Er zijn maar heel weinig passagiers aan boord. Tegen half negen zijn we in Townsville en is het een kwartiertje lopen naar ons hotel. Een ruime en schone kamer. Snel de mannen douchen en naar bed. Ze zijn goed moe. Wij drinken in de algemene ruimte nog een afzakkertje en gaan dan ook douchen en naar bed. Misschien we de lekkerste douche van de hele reis.

Dag 26

(vrijdag 11 augustus 2023)

Redelijk uitgeslapen en dan ontbijten in het restaurant van het hotel. Niet gratis, wel lekker. Vervolgens lopen we via streetart, iets wat heel bekend is in deze stad, richting de veerpont naar Magnetic Island.

Streetart in Townsille.

Na een paar minuten wachten waren we in ruim twintig minuten naar de overkant en pakken daar de bus naar de andere kant van het eiland. Het eiland is zo’n acht bij tien kilometer schat ik en erg toeristisch.
We stappen uit bij het eindpunt en gaan daarvandaan wandelen. Er lopen diverse wandelroutes over het eiland en je loopt maar zelden meer dan een paar minuten alleen. Maar toch is het erg mooi wandelen!

Boven een mooi uitzicht.

Het eerste stuk langs één van de vele zandstranden en dan onverhard omhoog door een bos om aan de andere kant van de berg de meest gelopen route op te pakken: die langs de koala’s komt. In dit gebied leeft namelijk een grote kolonie koala’s in het wild en die beesten bewegen zo weinig (er zit nauwelijks energie in eucalyptusbladeren; hun enige voedsel) dat als ze eenmaal gespot zijn iedereen ze kan zien en foto’s maken.

Een koala in het wild.

Het is inmiddels een uur of één en aan het einde van deze route pakken we de bus naar een dorpje een paar kilometer terug om ergens te gaan lunchen. Het is duidelijk laagseizoen: er zijn weinig andere mensen en later blijkt dat veel horeca gesloten is. In dat dorpje lopen we een klein stukje terug naar het pad wat naar de rockwallaby’s leidt. Ook die zien we van heel dichtbij: Eljer blij!

Rockwallaby in het wild.

Via een wandeling over het strand en een stuk vrijliggend voetpad langs de enige weg op het eiland (waarom huren mensen hier eigenlijk auto’s op dit eiland?) komen we in het dorp van de ferry, waar we via een andere wandelroute naar een dorpje drie kilometer zuidelijker lopen. Het eerste stukje is wat saai, maar een lang stuk over het zandstrand maakt dat weer goed.

Lekker wandelen over één van de vele zandstranden op het eiland.

Op het eindpunt blijkt de bierbrouwerij gesloten, dus dan maar met de bus naar de boot. We besluiten de aansluitende ferry naar Townsville te nemen om daar een biertje te gaan drinken in plaats van dat op Magnetic Island te doen, waar veel horeca dus dicht is. Zo gezegd zo gedaan. Vervolgens opzoek naar een eettentje. Het kost even wat moeite om iets te vinden waar iedereen iets van zijn/haar (vegetarische) gading kan vinden, maar uiteindelijk wordt het Indiaas. Erg smakelijk! Jilke overtreft zichzelf en eet een zeer pittig gerecht grotendeels op.
Via de supermarkt lopen we naar het hotel om te pakken, douchen, een afzakkertje te nemen en naar bed te gaan.

Dag 27

(zaterdag 12 augustus 2023)

Zeven uur op om een uurtje later met een minibus naar het vliegveld te gaan. Daar ingecheckt, gewacht op ons vliegtuig en vervolgens in zo’n tweeëneenhalf uur naar Sydney gevlogen. Met een taxi naar het hotel. In het weekend een stuk duurder dan doordeweeks blijkt. Morgen toch maar weer de metro pakken dus.
Spullen op de kamer gedumpt, achtergebleven tassen weer opgehaald en dan met de metro richting centrum voor onder andere de laatste souvenirs. Onze eerste stop is er eentje voor koffie mét. Een vrij sjieke en dure tearoom, maar de gebakjes zijn er erg mooi en smakelijk.

Voor liefhebbers van moderne architectuur zoals wij is Sydney een paradijs.

We slenteren wat door de stad en eindigen op Darling Harbour om daar een biertje te drinken en ondertussen de eerste helft van Australië-Frankrijk op televisie te kijken. In de pauze lopen we richting Circular Quay om daar op ons favoriete terrasje te gaan eten. Een heerlijke maaltijd, waarbij we met z’n vieren één pavlova delen. Maar goed dat we er niet meer besteld hebben als je kijkt hoe groot ze zijn.

Vanwege het voetbal is het operagebouw groengeel uitgelicht vandaag.

We lopen nog even langs het operagebouw wat vanwege het voetbal vandaag groengeel is uitgelicht. Dan terug naar ons hotel voor onze laatste overnachting in Australië deze reis. Op Internet lezen we dat Australië de kwartfinale na penalty’s gewonnen heeft.

Dag 28

(zondag 13 augustus 2023)

Uitslapen is niet helemaal gelukt, maar met rustig aandoen en alles (her)pakken lopen we uiteindelijk rond half negen ons hotel uit. De straat oversteken kost wat moeite: er is een hardloopevenement met zo’n 80.000 deelnemers aan de gang en de route loopt voor ons hotel langs.
Met de metro naar Circular Quay voor een uitgebreid ontbijt op ons favoriete terras. Jilke vond de pavlova gisteren zo lekker dat hij die nu als ontbijt kiest.

Jilke z’n ontbijt.

Naast ons tafeltje zit een man en nog voor ons eten gebracht is rekent hij af en loopt zonder aandacht aan ons te schenken weg. De serveerster komt vervolgens naar ons toe en zegt dat die man ook onze rekening heeft afgerekend. Waarom? Werkelijk geen idee… of om ons favoriete grapje van deze vakantie te maken: misschien omdat we zo’n leuk gezinnetje zijn, waarbij niet helemaal helder is wat ieder zijn rol daarin is ;-). Enfin, hoe dan ook een leuke meevaller en superaardige geste die ons toch nog wel even bezig houdt.

Nog een laatste blik op het operagebouw.

Nog een laatste blik op het operagebouw met een kopje koffie erbij en dan met de metro naar het vliegveld. We zijn erg vroeg en het is er erg rustig. Tijd genoeg om een spelletje escaperoom te spelen. En als dat afgelopen is wordt het tijd om aan boord van het vliegtuig te gaan. Met een A380, en dus stille vlucht, landen we rond kwart over negen plaatselijke tijd in Singapore, waar we tot middernacht wachten op onze aansluitende vlucht naar Frankfurt.

Dag 29

(maandag 14 augustus 2023)

Een lange vlucht, weinig beenruimte en niet heel veel geslapen. Het is niet anders. Zo’n anderhalf uur wachten en dan de vlucht naar Schiphol. Daar ruim twee uur (!) gewacht op de bagage en dan ontbreekt er nog steeds een rugzak, net als heel veel andere bagage van deze vlucht, terwijl Frankfurt inmiddels van het bord verdwenen is. We besluiten dat de mannen en ik naar huis gaan en Hanneke in de rij gaat staan om alle formulieren in te vullen en zo. Uit ervaring weten we dat dit vaak heel lang gaat duren.
Een uurtje later, als we bijna thuis zijn, krijg ik een berichtje van Hanneke: de bagage is terecht en ook zij komt naar huis. En zo zijn we dan toch allemaal rond kwart over één, weer thuis in ons mooie Rotterdam. Een prachtige en erg afwisselende vakantie zit erop!

 Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar (wandel) vakanties.