Visserspad (LAW 5-2) (onderdeel van een rondje Nederland)

(Op dit moment staan er geen foto's op deze pagina,  binnenkort (??) worden ze toegevoegd).

De inleiding:

Na de voltooiing van het Pieterpad en als 'tussendoortje' het Oeverloperpad besloten Jaap, René en Jan een rondje Nederland te gaan lopen. Natuurlijk niet aan één stuk... Drie, vier dagen zonder vrouw en kinderen is immers vaak lang genoeg!  Een aantal LAW's werden aan elkaar geknoopt en in oktober 1998 startten we in Sluis met het Deltapad en oktober 2015 waren we, na in totaal 63 dagen, rond! Daarbij hebben we overigens beide takken van het Deltapad én de Afsluitdijk gelopen.

Hieronder volgt het verslag van het Visserspad of klik hier als u bij het begin wilt beginnen.

Terug naar boven.

In de stromende regen loop ik naar de metro en na een tussenstop om brood te kopen arriveer ik op Rotterdam Centraal. René komt er ook aan, maar Jaap heeft vertraging. Samen met René reis ik naar Hoek van Holland en wachten een half uurtje in de stationsrestauratie op Jaap. Er zijn slechtere plaatsen om te wachten.
Met veel regen en wind (gelukkig in de rug) lopen we richting strand. Erg zwaar, maar het heeft z'n charme. Jammergenoeg wordt de route bij Monster een stuk minder mooi: tussen kassen en langs een drukke weg. Wel koffie met appelgebak ter compensatie.
Via park Ockenburg lopen we Den Haag binnen. Mooi, maar drassig. Het is een heel nat najaar (geweest) en dat is dus goed te merken.
Voor die tijd bezoeken we nog een snackbar (noot: dit dagboek is op dit moment niet helmaal chronologisch meer, maar dat komt omdat het pas twee dagen later geschreven is), waar we even wat kunnen opdrogen. Via een verder best mooie en afwisselende route arriveren we in Kijkduin. Ook hier koffie en in een bakkerij kopen we, bij een jongedame met een prachtige glimlach en domme opmerkingen, bonbons voor Jan en Riet; onze gastheer en -dame van vanavond.
We lopen nog een half uurtje door Den Haag en arriveren dan in de Egelantierstraat. Deze nacht slapen we bij Jan en Riet (twee vrienden van Jaap). We eten ouderwets Hollands; erg lekker om dit weer eens te eten. Voor we gaan slapen borrelen we nog wat na en voor de eerste keer in ons negen-jarige-met-elkaar-wandel-bestaan slapen we een nacht in een echt bed.

Om acht uur staan we op en na het ontbijt nemen we afscheid van Riet en bedanken haar hartelijk voor de gastvrijheid, Jan vergezelt ons nog een paar kilometer.
Na een stukje Bosje van Poot en de haven van Scheveningen lopen we de boulevard op. Natuurlijk koffie met appelgebak en het tweede kopje is gratis. Daarna nemen we afscheid van Jan en lopen naar de Scheveningse Bosjes. De Waalsdorpervlakte valt wat tegen vinden we. Er staan nergens borden o.i.d. en als je niet weet wat zich hier heeft afgespeeld, zou je er zo voorbij lopen. Toch een beetje een gemiste kans.
In de regen arriveren we bij een pannekoekenrestaurant, waar we besluiten te gaan lunchen (bij gebrek aan bushokjes...). En daarna weer verder door de duinen, maar zonder de zee te zien. Wel een mooie route.
Vlak voor Katwijk willen we de tent op een camping opzetten, maar dat wordt bot geweigerd. Dan maar net buiten het hek wildkamperen. René heeft even een dipje (binnen een uur zijn we hiervandaan thuis, en dan gaan we nu in de regen kamperen), maar als het even later droog wordt en we in de binnentent zitten met een lekker bord (nee: pan, want borden nemen we nooit mee) eten gaat dat gevoel snel weg.
Na nog een slokje apfelcorn duiken we om half acht de slaapzak in en slapen bijna het klokje rond.

Na een vrijwel droge nacht staan we onder een grijze lucht op en, hoera, het blijft de hele dag droog! Wel de regenjas aan, maar dat alleen tegen de wind. Ook de benzinebrander heeft er zin in en na een lekker kopje thee en brood zijn we om kwart over negen weer op pad; richting Noordwijk. Voor Jaap is dat een plaatsje met geschiedenis (hij heeft hier een tijdje gewerkt en gewoond); voor ons de zoveelste badplaats. Wel één met lekkere koffie en appeltaart. En als ''toetje'' een broodje braadworst; één van de Jaap-herhinneringen.
Na Noordwijk de duinen. Weer zo'n brede strook vol met heesters (voornamelijk duindoorn) die al aardig oud zijn. In het hoogseizoen vast heel druk met wandelaars en fietsers, Nu alleen maar mooi.
In Langevelderslag een pauze in een groot ''horecacomplex'' en daar direct water ingeslagen, want huizen zullen we de rest van de dag niet meer tegenkomen.
Door het gebied van de waterleidingduinen vervolgen we de route en overtreden ongeveer de helft van de regels die op het toegangskaartje staan, wat we hebben moeten kopen: we kamperen, koken, zijn er na zonsondergang, liggen (vrijwel) naakt (in de slaapzak) en hebben geen kaartje voor de volgende dag...
Wel een prachtig en erg rustig gebied, met kraan-heldere beken en kanalen. Goed voor te stellen dat dit drinkwater wordt.
Uit de wind en zonder geluncht te hebben zetten we de tent op en na de macaroni duiken we heel vroeg de tent in. We bomen nog lange tijd verder en 's nachts worden we een paar keer wakker van de herrie die de reeën produceren.

Om zeven uur staan we in het halfdonker op en ontbijten in de tent. Het regent weer eens. We breken op en al snel verlaten we het drinkwaterwingebied. De route gaat verder door een mooi duingebied en vlak voor Haarlem lopen we langs een beukenlaan. Ondanks dat het al november is, zijn de bomen getooid in prachtige herfstkleuren. Jammer van de regen.
In één ruk lopen we naar het station door een verlaten Haarlem. Ziet er uit als een stad om nog eens naar terug te gaan. Om half elf bereiken we het station (waar we de door Harrie Jekkers bezongen Turk opnieuw niet zien) en na het drinken van een kop koffie nemen we afscheid van Jaap.
René en ik nemen de trein naar Rotterdam en na een snelle snack en metrorit ben ik rond één uur weer thuis. Lekker; en niet alleen omdat het thuis niet regent!

Terug naar boven.

Klik hier als je het vervolg van deze wandeling (het Duin- en Polderpad) wilt lezen.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.