Friese Kustpad (LAW 5-4) (onderdeel van een rondje Nederland)

De inleiding:

Na de voltooiing van het Pieterpad en als 'tussendoortje' het Oeverloperpad besloten Jaap, René en Jan een rondje Nederland te gaan lopen. Natuurlijk niet aan één stuk... Drie, vier dagen zonder vrouw en kinderen is immers vaak lang genoeg!  Een aantal LAW's werden aan elkaar geknoopt en in oktober 1998 startten we in Sluis met het Deltapad en oktober 2015 waren we, na in totaal 63 dagen, rond! Daarbij hebben we overigens beide takken van het Deltapad én de Afsluitdijk gelopen.

Hieronder volgt het verslag van het Friese Kustpad of klik hier als u bij het begin wilt beginnen.

Terug naar boven.

Om acht uur staan we op en tegen half tien zijn we op pad. Geen Afsluitdijk vandaag, maar wel veel graspaden en asfaltwegen. Via Wons, over heel veel hekjes en langs een vaart naar Makkum. Makkum viel een beetje tegen en het terras waar we zaten ook. Géén appeltaart, maar gelukkig zat de bakker vlakbij. Verderop zaten, achteraf gezien, overigens veel meer (leuke?) terrasjes.
Via een rommelig industrieterrein liepen we de stad uit. Langs een vaart, waar hoogstwaarschijnlijk de Elfstedentocht ook overheen gaat, weer door het gras. Aan het einde een bijna niet te nemen hek.

Alweer over een hek klimmen.

Allingswier was een soort openluchtmuseum, maar we vonden de entree veel te hoog en hadden ook niet echt de motivatie om te gaan kijken. Het is overigens een heel mooi dorpje om vanuit de verte te zien liggen. Op een bankje lekker een boterhammetje gegeten.
Verder door de polder maar weer. Soms langs rechte wegen, soms tussen koeien of schapen. Soms een mooi uitzicht en soms wat saai. Alles bij elkaar beslist geen LAW voor beginners.
Via een kerkpad bereiken we Workum. Tijd voor een terras. Na een biertje op het ene te hebben gedronken verhuizen we naar een andere, want we hebben trek in een broodje braadworst.
Als we rond kwart voor acht verder lopen komen we langs de kerk en zien dat daar om acht uur een orgelconcert is. Jaap is een groot fan van de organist die daar die avond speelt en dus gaan we naar binnen. Terzijde: hij was niet zo'n groot fan dat hij de beste man herkende, want op het terras had hij tegen ons gezegd dat er verderop een arrogante voorbijganger liep. Eén keer raden wie de organist was ;-)
Eerlijk gezegd was het concert niet helemaal mijn smaak, maar een uur is te overzien en Jaap was erg blij dat hij de kans had om te gaan luisteren.

Avond op het IJsselmeer.

Na afloop lopen we in de schemering het stadje uit. Na een half uur grasdijk vonden we een mooi kampeerplekje. Snel nog wat eten gekookt en daarna de tent in. Het stikte van de steekbeesten en in no-time zitten we onder de muggenbulten. Nog een afzakkertje in de tent (nooit geweten dat ik jenever ook al lekker vind) en dan weer slapen.

Terug naar boven.

Zondagmorgen en kwart over zeven staan we op. Het is dan al prachtig weer en al snel is de tent afgebroken en zitten we aan het ontbijt. Het lijkt een hete dag te worden, maar dat valt reuze mee: het is gewoon weer prachtig wandelweer en niet te heet.

De spullen weer inpakken.

We gaan op de grasdijk lopen en voor negen uur zijn we in Hindelopen. Een plaatje zo 's morgens vroeg, als je één van de weinige mensen buiten bent. We maken overigens nog even een praatje met een voormalige dijkgravin die ons had zien kamperen en daar erg om moest lachen.
Via een grasdijk lopen we verder naar Stavoren. Het leek wel een etappe van het Zuiderzeepad: bovenop een grasdijk, met aan de ene kant het IJsselmeer en aan de andere kant polder, tussen de schapen en in de verte de kerktoren van alweer een bekend plaatsje. Kortom: een mooie typisch Hollandse wandeling!
Iets over elf uur zijn we in Stavoren. Een paar minuten wachten op de trein en na een korte overstap in Leeuwarden nemen we de Intercity naar Rotterdam. In Utrecht stappen we uit, eten nog een ijsje, bedanken elkaar weer en dan gaat ieder zijns weg. En ondanks het feit dat ook dit weer een geslaagde wandelvakantie was: lekker weer naar huis!

Terug naar boven.

Normale tijd opgestaan en met de tram naar het station. Met de intercity naar Amsterdam en dan met de vertraagde trein naar Alkmaar. René en Jaap zitten ook in die trein en met z'n drieën reizen we verder. Jammer genoeg missen we de interliner. De wachttijd brengen we door met koffie en appeltaart.
In dik een uur rijden we naar Zurich. De Afsluitdijk gaat met de bus een stuk sneller dan lopend. Het uitzicht is wel hetzelfde.
In Zurich hijsen we onze rugzakken op en lopen richting Friese Kustpad. Het is heerlijk wandelweer: strakblauwe lucht en zon. Er staat alleen een vrij gure wind. Eerst lopen we naar de dijk, maar al snel een stukje onverhard het binnenland in. Een omweg vanwege een mooie molen.
Weer terug naar de zeedijk en dan uitzicht op Harlingen. Een leuk havenplaatsje om te zien en om doorheen te lopen. Veel mooie geveltjes, kerken en een prima snackbar.
We lopen de stad uit en dan blijkt Harlingen z'n haven flink uit te breiden. Eerst lopen we daardoor verkeerd en daarna langs een splinternieuw bedrijventerrein en over een nieuwe weg. Niet echt het mooiste stukje kustpad.
Als we terug bij de dijk zijn vragen we toestemming om de tent te mogen opzetten. De eigenaar van het huis is flink aan het verbouwen en slaapt nu in een stacaravan; we zijn dus niet de enige kampeerders.
Terwijl René en ik de tent opzetten, zet Jaap koffie en gaat daarna eten koken. Tegen de schuur zitten we redelijk uit de wind, maar na de maaltijd en nog een biertje duiken we de tent in. En als we dan ook ons tweede kasteel hebben opgedronken gaan we maar slapen.

Eindelijk weer eens plezier gehad van de donzen slaapzak. Als we opstaan waait het nog harder dan gisteren. De jas gaat aan en blijft aan. Na het ontbijt zeggen we de huis-in-aanbouwer gedag en lopen richting Sexbierum. Een leuk dorpje, maar de horeca is gesloten (dus geen bier of rum (flauw en clichématig grapje)), dus dan maar naar de bakker en zelf koffie zetten.
Via een drukke weg lopen we naar Oosterbierum en dan door de polder naar Sint Jacobparochi. Niet helemaal de route die in het boekje staat, maar als je wandelt met Jaap ''moet'' je af en toe langs een kerk. Vooral door de wind een pittige wandeling.
Ook in Sint Jacobparochi is de horeca gesloten. Dan maar brood met rookworst uit de wind tegen de gevel van een bedrijfspand. En dan via een kaarsrechte weg richting zeedijk en daar rechtsaf. Onderaan de dijk en dan pal tegen de wind in. Na een paar kilometer een restaurant in het midden van niets en het is zowaar open. Lekker even binnen zitten en genieten van koffie voor we de tent gaan opzetten. Waarschijnlijk een nieuw record: vandaag zeker 50% afgeweken van de LAW-route.
Als de tent staat (min of meer tegenover het restaurant) en de spaghetaria genuttigd is, gaan we nog even terug. Een overheerlijke dame blanche en espresso later gaan we weer terug naar de tent en pakken nog een laatste apfelcorn voor we gaan slapen.

Als het om half acht licht is staan we op en ruim een uur later zijn we weer onderweg op het Friese Kustpad. De wind is vrijwel weg en de zon schijnt; perfect wandelweer, zeker voor november.
De eerste elf kilometer lopen we onderaan de dijk (op de dijk had ook gekund, maar Jaap krijgt snel last van z'n knieën als we onverhard lopen). Net voor het einde zetten we een kop koffie en dan door de polder naar Fernwerd. een leuk plaatsje met prachtig gerestaureerde panden en geen horeca. En nog lastig te bereiken ook (tenminste: als je net als wij aan de verkeerde kant van de sloot gaat lopen). Net na het dorp Hogebeintum. Met 8,8 meter NAP de hoogste terp van Friesland en echt een plaatje. Dan weer door naar Blije. Ook hier geen horeca die open is, maar een pauze op de rugzak kan natuurlijk ook.
Na een paar kilometer, voornamelijk onverhard, komen we weer terug op de zeedijk. Ook hier weer een heel groot stuk aangeslibd land. Vlak voor Kolwerd willen we de tent opzetten, maar geen boer is thuis. In het dorpje ligt een gesloten camping, dus dan zetten we de tent daar maar op. Jaap kookt nog een maaltijd en hij gaat, het is dan zes uur, de tent in. René en ik gaan nog even naar het dorp. Koffie en ijs. Ook heel erg foute muziek. Gelukkig smaakt de apfelcorn wel goed en na een paar afzakkertjes gaan we terug naar de tent. We zijn op tijd terug om te constateren dat de kerkklok (waar we pal naast staan) de hele nacht om het half uur zal slaan.

En na een nacht waarin we (vrijwel) ieder half uur wakker worden staan we iets over zevenen op. 's Nachts heeft het een paar spatjes geregend, maar overdag blijft het droog en redelijk zonnig. Wel weer een koude wind.
Na het ontbijt lopen we Fernwerd uit en de polder weer in. Best een mooi stukje route. Bij Waaxens en Brantgum gaan we weer een klein stukje van de route af om een tweetal kerkjes te bekijken. Alweer een stenen toren. René en ik hebben dit gedeelte van het Friese Kustpad ook al met het Zevenwoudenpad gelopen, maar we herkennen (vrijwel) niets meer.
Via allerlei erg rustige klinkerwegen bereiken we Dokkum. Een prachtig plaatsje, waar echt alles is gesloten op maandagmorgen. 
Dan maar met de snelbus naar Leeuwarden voor koffie en appeltaart en dan met de trein naar Utrecht. Daar lekker wezen Chinezen. It seems like I've been here before...
En dan elkaar weer gedag zeggen en bedanken en naar huis. Gelukkig nog vroeg thuis ook, want het mooiste van reizen is toch het thuiskomen.

Terug naar boven.

Na een halve dag werken en een middag school snel naar huis, eten, douche, de laatste spullen in de rugzak stoppen en naar het station. Tot Utrecht alleen gereisd en samen met René naar Groningen en Uithuizermeede. We halen de aansluiting maar net; de perrons op Groningen zijn niet echt logisch genummerd.
Om tien over tien zijn we op het station van Uithuizermeede. Jaap staat er al en we rijden naar Ad; een vriend van Jaap die hier woont. Een oude pastorie met veel authentieke details waar al 25 jaar geklust wordt en dat waarschijnlijk ook de komende 25 jaar nog nodig is.
Na twee kastelen is het tijd om te gaan slapen.

Om iets over zeven staan we op en na het ontbijt brengt Ad ons naar Dokkum. Achterin een bus; zittend op de rugzakken. Ook nu kost het ons hier weer moeite om horeca te vinden die open is. De koffie is het zoeken waard; de appeltaart één van de slechtste die we ooit gegeten hebben: waterig, smaakloos en uit de magnetron.
De route is fout ingetekend in het boekje, maar toch lopen we goed. Tenminste: nadat we de stad uit zijn. Langs een vaart en de wind stijf in de rug. Gelukkig wel, want het stormt min of meer. Na negen kilometer horeca. Ook gesloten. Friesland en horeca is niet onze sterkste combinatie. Gelukkig is er een terras en smaakt ontbijtkoek met cup-a-soep ook lekker.
Een paar kilometer langs het Lauwersmeer. Harde wind, veel regen maar het uitzicht maakt veel goed. Vogelaars lijken verrekijkers als een fallussymbool te zien. Het weer wordt ondertussen steeds slechter en na de sluis bij Lauwersoog zit gelukkig een restaurant. Het is open, maar ja: dit is Groningen; misschien scheelt dat?

Terug naar boven.

Klik hier als je het vervolg van deze wandeling (het Wad- en Wierdenpad) wilt lezen.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.