het Groene Hart Pad

Inleiding:

In de herfst van 2004 hebben Hans en Jan een gedeelte van het Groene Hartpad (streekpad 12) gelopen. Voor Hans de eerste wandeling met rugzak ooit. Bijna vijftig kilometer van Rotterdam naar IJsselstein. In maart 2006 namen ze nog drie vrienden mee en wandelden in drie dagen de ongeveer 75 kilometer naar Zoetermeer. In maart 2007 voltooiden ze met een iets anders samengestelde groep dit rondje. Hieronder volgt het reisverslag van die wandelingen. 

Na het avondeten komt Hans. We pakken samen de rugzakken in. Het is Hans z'n eerste rugzaktocht ooit, dus wat tips zijn nooit weg.
Om een uur of acht pakken we de metro naar Prinsenlaan en in het donker gaan we op stap. Al snel begint het te regenen, dus toch maar de regenjas aan. We verlaten de woonwijk en na het Schollebos komen we aan in Hitland (en nee: dit heeft niets met www.hit-kortenhoef.nl te maken). 
Op een populierenweide met uitzicht op de golfbaan zetten we de tent op. Snel naar binnen; het giet. Na een beetje apfelcorn en veel kletsen gaan we slapen. De tent is dus toch niet goed geplakt: het lekt nog steeds. Gelukkig wordt het buiten al snel droog.

's Morgens bij de tent.

Om iets over achten staan we op. Een grijze lucht, maar droog. Alles afgebroken, de nodige honden weggehouden bij ons ontbijt en weer verder lopen. Al snel de veerpont naar Ouderkerk aan de IJssel. Bijna drie kwartier wachten, maar dan voor 55 cent naar de overkant. De bakker heeft heerlijke puddingbroodjes, wij zijn een bezienswaardigheid en het café is nog gesloten. Dan maar een paar kilometer tiendweg lopen en een bankje ''in'' de fundering van een voormalige molen is een mooi plekje voor oploskoffie met puddingbroodjes.

Ouderkerk aan de IJssel

Onverhard langs de andere kant van de boezem terug. Mooi! We zien veel muskusratvallen, al dan niet met een lijk erin. Later blijkt ook de omleidingroute bij Berkenwoude veroorzaakt te zijn door muskusratten: de kade daar is ondergraven. De horeca die op de kaart staat blijkt nu al niet meer te bestaan. Dan maar cup-a-soup en brood met leverpastei op een bankje. Eigenlijk net zo lekker.
Via een vrij drukke weg naar Stolwijk. Eindelijk horeca. Geen appeltaart, wel koffie. Het is pas half vier en dus besluiten we toch niet voor Vlist te stoppen, maar er doorheen te gaan. Niet het meest mooie stuk van de route, maar wel een café aan het einde. Lekker een biertje drinken voor we door de polder naar Polsbroek lopen. Nooit eerder van dit plaatsje gehoord. Wel een mooie grasdijk op en na een paar kilometer een kampeerplekje. Niet helemaal uit de wind, maar wel vlak.
Hans had al op voorhand gezegd dat hij nog nooit zo lekker van een door mij bereide maaltijd zou genieten en dat klopte. Na zo'n dag wandelen smaakt spaghetaria nu eenmaal ongelooflijk lekker. Nog een kopje oploskoffie voor en de borrel in de tent. Het is vrij guur buiten.

Lekker geslapen en tegen half negen wakker. Ontbijten, tent afgebroken en via een graskade en kerkpad naar Polsbroekerdam. De horeca is nog gesloten. Er zijn weinig mensen thuis c.q. wakker, maar water halen voor oploskoffie lukt tenslotte toch.

Typisch Holland.

Een kilometer langs een drukke weg en dan een smalle kade. Rechts een moerasgebied (natuur in aanbouw) en de kade vol met knotwilgen, -populieren en -essen. Misschien wel het mooiste stuk van de hele route. We zagen zelfs een egel; lang geleden dat ik die zag.

Hans in actie!.

Lunchen met brood en cup-a-soup en twee voorbijgangers zijn getuige van mijn toiletbezoek. Gewoon net doen alsof je elkaar niet ziet. Shit happens... 
Aan het einde van de kade nog een stukje asfalt en dan het bord IJsselstein. Hans made it! Toch nog anderhalve kilometer lopen naar de sneltram. Lopen wordt steeds meer strompelen. Hans heeft het zwaar. 
Een patatje met milkshake, de tram en op Utrecht centraal is de Multivlaai ook al gesloten. Dan maar koffie met appeltaart; ook lekker. En in de trein drinken we nog een laatste drupje whisky. Hans besluit te drinken op een volgend weekend wandelen. En ik sluit me daar vanzelfsprekend graag bij aan!

Bij Dave geslapen en in de sneeuw lopen we naar de metro. Sven erbij en William ook op Capelse brug. Hans belt: een chaos met de treinen en bussen. Geen wonder gezien het weer.
De buschauffeur vergeet ons te waarschuwen, dus IJsselstein wordt Utrecht. Hans blijkt daar inmiddels ook bijna te zijn, dus meetingpoint Multivlaai. De rit met de sneltram is, tot genoegen van een tweetal medepassagiers, een gezellig weerzien.
Om kwart over twaalf hijsen vijf vrienden hun rugzakken op en gaan op pad. Genieten met hoofdletters! Ik baal nu al dat ik m'n iPod niet heb meegenomen. Ik kan nu ''maar'' 100 foto's maken en zo'n witte wereld is erg fotogeniek. Het zonnetje schijnt ook nog.

Een witte wereld..

Veel verhard pad, maar dat is niet zo erg. Mensen verklaren ons voor gek dat we nu wandelen of voelen een steek van jaloezie. Montfoort lijkt vooral voor het eerste te kiezen. Wel een leuk plaatsje trouwens en een prima snackbar.
Na Montfoort langs een vaart naar Linschoten. We hebben het zo druk met praten en genieten van het gevoel wat zo'n wandeldag ons (of in ieder geval mij) geeft, dat ik de volgende morgen, als ik dit dagboek schrijf, eigenlijk niet meer weet hoe de omgeving er uit zag. De foto's spreken gelukkig voor zich.

Bijna avond.

Bij Huis te Linschoten een landgoed. Jammer van de asfaltweg. Iets over vijven Woerden. Boodschappen en een snelle kop koffie gedaan. Echt gepauzeerd hebben we eigenlijk de hele dag niet. Zeker voor Hans, die pas voor de tweede keer in z'n leven een trekking maakt en normaal gesproken nog met de auto naar de brievenbus gaat, is het best een pittige etappe.
De rand van Woerden loopt langs een stukje veen met elzen. Jammer dat het dan al bijna donker is. Nog een klein stukje lopen en dan vinden we een plekje voor de tent. Snel opzetten, eten koken, oploskoffie drinken en dan lekker zitten. Slokje whisky en een paar graden vorst. Thuis zou geen haar op je hoofd er aan denken om nu in de tuin te gaan zitten, maar nu is het, alweer, een hoogtepunt van de dag.
Pas om half twaalf duiken ook Hans en ik de slaapzak in. De oude mannen houden het weer het langste vol. 

Erg koud vannacht: m'n slaapzak ligt half naast het matje. Koude voeten. Het heeft zeker vijf graden gevroren. Bij het opstaan is de wereld bijna nog mooier dan gisteren. Even valt er nog een beetje sneeuw. Uitgebreid ontbijten. Gelukkig is niet al ons water bevroren. Chocopasta is te hard om uit de tube te krijgen, de pindakaas gelukkig niet. Het is zulk prachtig weer en we voelen ons zo goed dat we eerst twee koppen koffie of thee zetten voor we om half tien (eindelijk) weer lopen. Veel foto's maken.

Wat een kampeerplek!

Over een grasdijk. Lekker dat tie nog bevroren is. Echt hard dooien doet het niet, maar de weilanden zijn wel groen hier. Het lijkt net of het hier niet gesneeuwd heeft. Door een natuurreservaat met veel rietkragen en elzenbosjes. De theetuin bij Plichthoeve is gesloten. Vier euro entree vinden we trouwens toch knap overdreven voor als je alleen een kop koffie zou willen drinken.Oploskoffie en brood met leverpastei smaken op een dag als vandaag eigenlijk net zo lekker. Water halen kost alleen wat tijd: weinig huizen hier.
Langs de kronkelende Meije, over het Meyenpad naar Zuideinde. Het is nu al druk. Hoe zou het hier op een warme zonnige zondagmiddag zijn? Waarschijnlijk kun je dan over de hoofden lopen. In Zuideinde tijd voor de eerste echte lange pauze van deze wandeling. Ruim een uur voor koffie met appeltaart en een uitsmijter. De ober verdient de hoofdprijs.
Even langs een drukke weg en dan richting de enige nog werkende molenviergang ter wereld. Tijdens het Pelgrimspad liep ik hier ook. Nog een paar kilometer weiland en dan Alphen aan de Rijn. De eerste boer weigert, maar bij de tweede mogen we de tent opzetten. Erg vriendelijke mensen!
Lekker oploskoffie drinken zodra de tent staat. Macaroni koken in het donker en met de oploskoffie duiken we de tent in. Er staat een gure wind. Gelukkig hebben zowel Dave als Sven grote tenten. We kunnen met z'n allen in één tent zitten. Jammer dat we nog maar een klein beetje whisky hebben. Hoewel? Half tien slapen is ook wel weer eens lekker.

Een ijskoude nacht en een gure dag. Gelukkig ben ik nu wel op m'n matje blijven liggen en heb het dus niet echt koud gehad. Bij de boer kunnen we in een soort schuur uit de wind zitten, dus als alles is ingepakt gaan we daar ontbijten. 
De rand van Alphen en koffie drinken bij de Shell. Zullen ze vast niet vaak meemaken: vijf wandelaars rondom het koffieapparaat. Hoeveel flessen allesreiniger of plastic afwashandschoenen verkoopt een benzinestation trouwens op jaarbasis?
De Compierekade is een hoogtepuntje. Het felle zonlicht en wat sneeuw op het pad maken dit af. Door het kassen- en kwekersgebied van Hazerswoude terug de polder in. Hagel en tegenwind. Hans z'n PR van 50 kilometer wandelen krijgt zelfs een potvis onder de indruk. En met iedere stap vergroot hij z'n PR.

Hagel en molen.

De polders hier zijn wat saaier lijkt het. Ik kan niet echt goed ontdekken waar dit in zit. Zelfs als het pad onverhard is lijkt het of er iets ontbreekt. Of zou het toch de gure wind zijn die ons dit doet denken?

Lopen en klimmen in de polder.

Door Weipoort en over een echt kerkpad richting horeca. Na 20 kilometer eindelijk een echte pauze. Twee keer koffie met appelgebak per persoon: toch gelukt! Ga alleen nooit op zondagmiddag naar 't Geertje. Het aantal jengelende kinderden valt overigens mee vandaag. Nog een mooi stukje naar Zoetermeer. De hagel laat alleen weinig over van het uitzicht.
Bij de bushalte nemen we afscheid van Hans. Van nooit wandelen, via twee dagen Groene Hartpad, naar 75 kilometer met kamperen in de sneeuw en hagelbuien. Petje af! En of Hans het leuk vond? De volgende dag kregen we een mailtje over welk pad we na het Groene Hartpad gaan lopen...
Wij lopen voor die tijd nog een paar honderd meter naar het station, wachten een paar seconden op de trein en zijn dan ook onderweg naar huis. Vrienden bedankt! Ik heb weer genoten!

Het laatste stuk van het Groene Hart Pad. Een jaar na de vorige etappe. We beginnen met z'n vieren (Hans, William, Sven en Jan) en zaterdag komt Sander erbij. Met de trein naar Zoetermeer. De conducteur heeft nog meer vrije dagen dan ik, maar rijdt wel op een vertraagde trein. Dan een klein stukje met de bus. Lijn 3 is toch lijn 2. Hans wacht ons op en dan snel de rugzakken op. Een grijze lucht maar het blijft droog. Het eerste stuk rondom de skihelling is mooier dan verwacht. 
Bij de Intratuin drinken we koffie en eten een broodje. Niet duur en erg smakelijk. Nog een beetje kronkelen, maar het laatste stukje naar station Zoetermeer is lelijk. Wel een mooi gebouw bij dat station valt me nu wel op. Over de snelweg heen en door een luxe bedrijvenpark verlaten we de stad. Over het voormalige floriadeterrein en door natuur in aanleg richting Pijnacker. Meestal onverhard.
Een kopje oploskoffie zetten en dan naar Delft. Ook hier weer een mooi natuurgebied met veel watervogels. De tweede camping is nog niet open voor tentjes, dus dan maar terug naar de eerste. De kroeg blijkt leuker te zijn dan verwacht. Na koffie en een biertje gaan we maar eerst de twee tenten opzetten. Een biertje bij de tent (wist er iemand dat er koriander in La Trappe tripel zit?) en terug naar de kroeg om daar te eten. Erg lekker en ook al niet echt duur. Nog een afzakkertje bij de tent en slapen.

Blauwe lucht en harde wind de hele dag. Mooier weer dan voorspeld. We hebben om half tien op station Delft afgesproken. Eerst weer dat natuurgebied en dan dwars door het centrum. Het is erg rustig op zaterdagmorgen, maar Delft blijft de moeite waard.
Met z'n vijven koffie drinken in een hotel. Erg gastvrij met thermoskannen koffie en het krentenbrood dat over is van het ontbijt, maar de appeltaart is niet zelfgemaakt.

Ook de andere kant van Delft heeft een mooie gracht. Na Den Hoorn een wat minder stuk, maar dan weer een stuk om met hoofdletters te schrijven. Riet, elzenbosjes, polder en watervogels. Twee keer zien we halsbandparkieten.
In Schipluiden een boterhammetje. Geen horeca, wel erg brutale kippen en een levensgrote haan. Langs de Vlaardingervaart verder. Hans ziet af door de blaren die hij gisteren opgelopen heeft. De horeca halverwege is ook al dicht, maar verder is het bijna onvoorstelbaar dat je zo mooi kunt wandelen onder de rook van Rotterdam.

Pas op voor de haan!

Vlaardingen aantippen, het zandbed van de toekomstige A4 voor de tweede keer kruisen en dan de polder naar Schiedam Kethel. Met een h: geen jenever dus. Wel een café voor koffie en bier.
De route loopt iets anders dan in het boekje: naast de spoorlijn ligt nu een brug. Onverhard aan de andere kant van het kanaal verder en om zes uur stoppen we.
Wildkamperen in Rotterdam. Spaghetteria eten. De oploskoffie en borrel in de tent. Gelukkig passen we met z'n allen in de tent van Sven.

Een nacht met storm en regen. Bij het ontbijt is het ongeveer droog, maar na het inpakken barst de regen pas echt goed los. Vrijwel horizontale regen langs de Berkelsche Zweth. Afzien, maar toch mooi. Gelukkig hebben we de wind in de rug. 

Slecht weer 's morgens.

Bij Berkel is het droog. Langs een lesbische orchideeënkwekerij (of staat pot hier voor iets anders ;-)) naar de benzinepomp. De koffieautomaat gaat halverwege kapot. Wie koopt er trouwens ooit foliepakken hamburgers of tonijnspread bij de pomp???
Een stuk fietspad is afgesloten, maar met wat klimmen langs en over bouwhekken komt het toch nog goed. In het Schiebroekse park lopen grote grazers. Door sjiek Hillegersberg naar de Bergse Voorplas. Mooi. De lus langs de begraafplaats snap ik niet helemaal. Het Kralingse bos is druk. Horeca met uitzicht op de mooiste skyline van Nederland. De upperclass van Rotterdam eet hier ook. De broodjes smaken dan ook prima.

De stad met de mooiste skyline van Nederland: Rotterdam.

Nog een paar kilometer en het Groene Hartpad is afgerond. Hans heeft z'n einddoel strompelend gehaald, maar is, terecht, trots!

Hans heeft het gehaald ! ! !

Wordt ongetwijfeld op een ander pad vervolgd....

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.