Waterliniepad (Themapad 2)

Inleiding:

In oktober 2006 starten Hanneke en Jan met de wandeling van het Waterliniepad. Ze starten in Weesp en eindigden in Maarssen. In april 2007 starten ze van de andere kant en liepen van Werkendam naar Culemborg in twee dagen. Tenslotte ronden ze, samen met de ouders van Jan dit pad af door in twee dagen van Culemborg naar Maarssen te lopen. Hieronder het verslag van deze wandelingen. 

Voor het eerst in jaren gaan Hanneke en ik weer eens een meerdaagse wandeling in Nederland maken. Mijn vakantiedagen zijn op en laten we eerlijk zijn: ook in ons eigen land kun je prachtig wandelen! De keuze valt op het Waterliniepad. We hebben maar drie dagen en ''moeten'' zondagavond nog uit eten, dus terugkomen mag niet te veel tijd en moeite kosten. Beginnen in Weesp en eindigen in de buurt van Utrecht voldoet aan al deze criteria.

Hanneke op een grasdijk.

Weesp bereiken kost wat meer tijd en moeite dan gepland: er zijn wat problemen op het spoor. Weesp zelf is een leuk plaatsje en de koffie smaakt prima. Langs het water met veel woonboten en dan een graspad. De autoweg gaat steeds verder bij ons vandaan. Het Naardermeer is, zoals verwacht, een hoogtepunt. Water, veen en veel paddestoelen en wilde planten. De herfst is erg laat dit jaar, maar ja, zelfs Hanneke loopt vandaag in T-shirt.
Naarden-vesting is het omlopen meer dan waard. Niet alleen vanwege de snackbar, maar vooral natuurlijk vanwege de vesting en de vele gebouwen daarbinnen. Extra aan te raden is een bezoek aan de grote kerk. Alleen al het houten beschilderde plafond is het afwijken van de route meer dan waard. We dwalen nog wat verder rond, maken de nodige foto's (het stadhuis zowaar zonder bruidspaar) en via de Utrechtse poort verlaten we de vesting.
Het volgende stuk is wat saaier. De omloop naar het station vinden we overbodig. Gelukkig volgt daarna weer een nieuw hoogtepunt. Een onverhard laarzenpad door een gebied van Natuurmonumenten. Heel veel verschillende soorten koeien, maar 25 meter bij ze vandaan blijven is meestal onmogelijk.
Bij Fort Uitermeer, dat nu volop gerestaureerd wordt, loopt de route wat anders dan in ons boekje staat en daardoor lopen we wat langer door dan gepland. Net voor het donker halen we water en vinden we een wildkampeerplekje net na het Googpad. Snel eten koken en na de oploskoffie de tent in. Nog een slokje whisky en wat chips en voor negen uur slapen we.

Pas na achten staan we op. Blijkbaar konden we allebei wel wat slaap gebruiken. Meer bewolking dan gisteren. Het blijft echter wel, min of meer, droog de hele dag.
Na een lang ontbijt lopen we over grasdijken en -paden richting Nederhorst Ten Berg. Alweer een mooie route. Langs de Vecht verder naar Vreeland. Alleen in het sjieke hotel De Nederlanden kunnen we op dat moment koffie krijgen. Appeltaart hebben ze niet; ze lijken niet echt ingesteld te zijn op wandelaars. 

Vreeland.

Verder langs de Vecht naar Loenen. Weinig autoverkeer gelukkig. Ook in Loenen een horecastop en weer verder langs het water. Veel mooie grote huizen. Bij Breukelen verlaten we de Vecht en al snel lopen we weer op grasdijken. Links van ons een natuurgebied. Zeker na fort de Veenderij is het uitzicht geweldig. Je hebt hier niet bepaald het idee dat je eigenlijk in de Randstad bent.

Populieren in het Nederlandse landschap.

In Maarssen lopen we weer langs de Vecht. Veel grote buitenhuizen. Hanneke heeft dan zo'n last van haar been dat we besluiten onze wandeling te stoppen. Er lijkt wel een vloek te rusten op wandelen in Nederland... 

Goede Vrijdag. De HIT gaat wegens te weinig deelnemers voor ons dit jaar niet door. Het alternatief is wandelen. Een goede optie, zeker als je het weer ziet. Erg zonnig. Hanneke en ik hebben bij Johan en Anne-Marie geslapen en omdat we pas om zes uur in Gorinchem hoeven te zijn gaan we pas laat op pad. Na koffie en kersentaart lopen we naar het pontje van half elf van Hardinxveld naar Werkendam. Samen met Anne-Marie en Nicole lopen we even heen en weer naar het begin- of eindpunt van het Waterliniepad. Het pontje Steur vaart niet, maar het fietspad aan de andere kant is ook geen straf. Door de polder lopen we verder. Nederland is hier niet vol.
Af en toe een griend, fort of bunker. Bij de Schans de snelweg over naar Sleeuwijk. Niet het mooiste stuk van de route en Anne-Marie verbaast zich dat de route niet over de dijk gaat.

zicht op Gorinchem

Van Sleeuwijk naar Woudrichem is één van de mooiste stukjes van de hele route. Uiterwaarden, onverharde paden en wilde natuur. De kerktoren en molen van Woudrichem lonken: horeca. Koffie met appeltaart op een zonnig terrasje. De pont naar Gorinchem en omdat Sander nog niet thuis is drinken wij een biertje op een ander zonnig terras. Anne-Marie en Nicole fietsen naar huis.
Wij lopen naar Sander en zullen nog een nacht niet in de tent slapen. Daar gegeten en Sven en Sophie arriveren later ook. Nog een paar biertjes en chips en voor middernacht naar bed.

Acht uur op, uitgebreid ontbijt en met z'n vieren lekker wandelen. Even brood halen bij de supermarkt en dan terug naar de route. De dijk is druk, maar het uitzicht op slot Loevestein maakt veel goed. De horeca in Vuren en bij het Lingebos zijn gesloten. Vlak voor Kedichem een theeschenkerij. Lekkere appeltaart en een lange pauze. De bloesem bloeit al en we horen dat het dit weekend hier erg druk zal gaan worden.
Langs grienden en door uiterwaarden. Het is iets minder warm en zonnig dan gisteren, dus de korte broek gaat niet aan. Langs de Lingedijk en bij Acquoy een pilsje. De plaatsnaam klinkt als de letters die overblijven bij een potje Scrabble.
De Diefdijk is niet wat ik verwacht had. Wel mooi, maar ook verhard en erg recht. Af en toe een wiel voor de afwisseling. Sophie heeft het zwaar. Verder door de polder. Weinig pauze, een vrij laag tempo en een erg lange wandeldag. Voor Culemborg een laatste slinger tussen oerkoeien en uiterwaarden richting Lekbrug. Waar de zomerdijk ophoudt moeten we bijna door het water.

bijna in Culemborg

Veldflessen vullen en met de pont naar de overkant. Na 34 kilometer is de motivatie nog verder te lopen niet meer aanwezig, dus dan maar hopen dat er niet te veel treinen rijden over de spoorbrug vannacht.
In de schemering koken we spaghetteria. Nog een kopje oploskoffie en een biertje en dan is het tijd om lekker de slaapzak in te duiken. 

uitzicht vanaf de plaats waar we kamperen

Bij het opstaan blijkt Sophie amper te kunnen lopen en heeft Hanneke zulke grote blaren dat verder lopen geen zin heeft. Zeker niet omdat we over drie weken de Lycianway hopen te gaan lopen. Dan moeten de voeten van Hanneke wel weer in orde zijn.
In de mist ontbijten we en pakken in. De pont vaart al, de horeca is nog dicht. Culemborg oogt als een mooi stadje. Als we een paar uur later in Rotterdam zijn schijnt de zon. 

Een perfect weekend om het Waterliniepad te voltooien. Zonnig, niet te warm en min of meer precies tussen de zomer- en herfstvakantie in. Mijn ouders gaan mee om de laatste twee dagen te wandelen. Kwart over negen verzamelen we op station Culemborg, maar wij missen onze aansluiting in Utrecht en zijn een kwartiertje later.
Koffie met appeltaart kost ons bijna niets: op het station vond ik 10 euro. We varen weer over met de pont en lopen om polder Steenwaard heen. Na 1 oktober is dat gebied formeel afgesloten, maar de vrijwilliger in Fort Werk lacht ons bijna uit als hij hoort dat wij ons daaraan gehouden hebben. Het fort is open en zelfs de koffie is gratis. Het toilet is nog een echte plee en moet met een emmer water doorgespoeld worden. Daarvoor eerst mooie wandelkilometers. Weliswaar verhard, maar de camera's hebben het druk.

Mooi wandelen in Nederland.

Vrij snel na het fort onverhard en later moeten we een aantal hekjes over klimmen. Niet allemaal even makkelijk. Overal zien we forten, kazematten, bunkers en andere zaken die aan de waterlinie herinneren. Bij Plettenburg de plofsluis. De bakken gevuld met 40.000 ton puin (en springstof om het kanaal snel af te sluiten) weghalen bleek duurder te zijn dan het kanaal te voorzien van een soort bypass, Nu is het cultureel erfgoed. Jutphaas ligt buiten de route, maar daar ijs eten zou een nog veel langere omweg waard zijn. Het is pas de tweede pauze van vandaag in dit mooie dorpje aan het water.
De volgende en laatste 8 kilometer van vandaag lijken niet de mooiste te worden van de route. Gedeeltelijk is dat ook waar. Drukke wegen, veel verkeersgeluid, lange rechte stukken, een paar honderd meter letterlijk naast de snelweg (weliswaar onverhard, maar toch) en dan toch nog een prachtig stukje naar kasteel Rhijnauwen toe. 

Niet overal in Nederland is wandelen even mooi.

De Stayokay (jeugdherberg) heeft een fout gemaakt bij onze reservering en verwacht ons pas morgen. Ze hebben geen kamers meer vrij vannacht en gaan bellen. De taxi naar een ander hotel betalen zij. We slapen nu aan de rand van Utrecht in een zeer eenvoudige hotelkamer die wel vrij prijzig is.
Een restaurant zoeken op zaterdagavond kost wat moeite, want alles zit vol. Waar we eten is top. Erg lekker, leuke bediening en niet echt duur. Dat we lang moeten wachten op het hoofdgerecht levert gratis koffie op.
Terug in het hotel denkt Hanneke dat ze haar sjaal vergeten is, maar als ze zich weer aankleedt om die te gaan halen blijkt tie gewoon op de kamer te liggen. Zucht.
We zijn moe en gaan zeer snel slapen. Hanneke nog wel het snelst: ze moet wakker gemaakt worden om het licht uit te doen als ik klaar ben met aankleden.

De wekker loopt af en om acht uur zitten we aan het ontbijt. Veel uitgebreider dan de stijl van de kamer deed vermoeden. Kortom: we vullen onze magen meer dan goed. Het hotel ligt min of meer aan de route, maar we lopen even terug naar het Rietveldhuis. Eén van de meest bekende gebouwen in Nederland in de architectuur, dus dat willen we toch even gezien hebben. De paar kilometer naar Rhijnauwen lopen we niet meer terug. Dat stuk hebben we wel eens (min of meer) eerder gelopen en hoewel het beslist de moeite waard is vinden we heen en weer lopen een tikje overdreven.

Wilhelminapark

Via het Wilhelminapark, één van de mooiste stadsparken van Nederland die ik ken, en het ''wildere'' park Bloeyendaal verlaten we de stad Utrecht. Via een aantal forten, waarbij Blauwkapel echt een juweeltje is, lopen we door de polder en natuurcompensatie richting Overvecht. Mede door het mooie weer maakt de camera weer overuren. We zijn niet de enige die genieten van het mooie weer: veel wandelaars en fietsers vandaag. Groenekan kan ons niet bekoren.
In het boekje staat de horeca in Fort aan de Klop nog niet vermeld, maar wij zijn er erg blij mee. Na 15 kilometer wandelen eindelijk horeca. Lekkere espresso en broodje tonijn.

kasteel Oud Zuilen

Naar kasteel Oud Zuilen is weer een mooi stukje wandelen. Het kasteel zelf ook. De Parthenocissus knalt rood van de muren. Langs molens en door de polder gaat de route richting Maarssen. Het laatste stuk langs een drukke weg is wat minder. Aan de rand van het dorp is een bushalte en de bus komt net aangereden. Dat scheelt weer wachten en om kwart over drie zijn we in Utrecht. Daar nog een koffie met tompouce en dan met de trein naar Culemborg. Vanwege een ongeluk staan we daar een kwartier stil op de spoorbrug. Vervelend, maar wel een hele mooie plek om stil te staan.
Jacoline staat klaar met de reservesleutel van de auto (pa was er gisteren achter gekomen dat hij die in de auto had laten zitten en we hebben Jacoline toen gebeld). Met pa en moe rijden we mee naar Hardinxveld om daar de trein naar Dordrecht te pakken en daar te gaan eten bij de ouders van Hanneke. Het Waterliniepad zit er op.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.