Twentepad

Inleiding:

Ook de herfstvakantie 2020 verliep door Corona anders dan oorspronkelijk gepland. In plaats van een weekje wandelen in Duitsland hebben Hanneke en Jan, samen met hun toen achtjarige tweelingzoons Eljer en Jilke het Twentepad gelopen. Ook mooi! Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(zondag 18 oktober 2020)

17 km

Net terug van een paar dagen Hanzestedenpad met Sven en nu alweer een paar dagen wandelen. Deze keer met ons hele gezin. We wilden eigenlijk naar Duitsland gaan, maar Corona heeft ons doen uitwijken naar het Twentepad. We zijn al vrij vroeg op en als de laatste dingen zijn ingepakt en we alle vier hebben ontbeten lopen we richting metro. Met de intercity naar Amersfoort en daarvandaan de internationale trein naar Berlijn. De koffie in de trein smaakt zo matig dat ik maar niet overweeg tot het eindpunt te blijven zitten.
Om kwart voor elf zijn we in Almelo, de plaats van bestemming. Zowel een routebord als markering bij het station. Ook het weer valt niet tegen: veel bewolking, maar ook wel wat blauw aan de lucht. Eigenlijk zal dat de hele dag zo blijven: veel bewolking, soms wat zon en één buitje. De meeste tijd loop ik in shirt met lange mouwen.

Almelo

We lopen door het op dit tijdstip bijna uitgestorven centrum van Almelo. Verrassend mooi. Jammer dat niet alleen de horeca, vanwege Corona, dicht is, maar ook dat de supermarkt pas om twaalf uur open gaat. Dat wordt straks lunchen met hartkeks.
Een rondje om Huize Almelo en dan bij het water verlaten we de aanlooproute en lopen we op het rondje Twentepad.

Langs het water

Eerst nog verhard, maar het grootste deel van de dag lopen we onverhard. Afwisselend tussen landerijen en bos. Een stuk langs het kanaal, pauze op een zonnig bankje (lang leve de benzinebrander!) en dan verlaten we Almelo echt. Hoewel de route erg goed gemarkeerd is lopen we bij een nieuwbouwwijk een klein stukje fout. Dan kilometers langs de Markgraven; een heerlijk slingerende beek en graspad.

Vistrap

Weer een stuk fietspad langs een natuurgebied, waarbij het ven nu beslist verboden toegang is, maar de paalkampeerplek nog wel bestaat. Vlak daarna komen we, toch nog onverwacht zo laat, René en Mariska tegen. Zij lopen de andere kant op dan wij en voor hen nog alleen de laatste twee etappes. We kletsen een tijdje en nemen dan weer afscheid. Voor ons nog een klein stukje naar Tubbergen, het eindpunt voor vandaag.

Net voor Tubbergen ontmoeten we René en Mariska.

Langs de supermarkt voor wat hapjes en drankjes en dan naar onze B&B. Een vriendelijke ontvangst en twee prima kamers. Eerst koffie met een tompouce en dan douchen. Vrij snel daarna loop ik naar de snackbar om ons avondeten te halen. Zelfs na een dag wandelen blijft er friet over.
We stoppen Eljer en Jilke in bed en drinken zelf nog een biertje op onze kamer voor we ook gaan slapen.

Dag 2

(maandag 19 oktober 2020)

23 km

De wekker loopt om half acht af en een half uurtje later zitten we aan het ontbijt in de woonkamer. Als we uitgegeten zijn pakken we de rugzakken en nemen afscheid van onze vriendelijke gastvrouw. Buiten is het lichtbewolkt en droog. Zowel de zon als regen zullen we niet zien vandaag en omdat er ook nauwelijks wind staat is het weer een heerlijke wandeldag.
Het eerste stuk route in nog verhard, maar ik schat dat we vandaag zeker 90% van de tijd onverhard lopen. Tubbergen uit en dan min of meer noord. Hier en daar een grote boerderij, maar vooral veel afwisseling tussen landbouw en bosjes.

Jilke wil de koeien aaien.

Koffie met een gevulde koek op een bankje. Na een paar kilometer volgt een stuk heide en de twee Mander-cirkels. Het gebeurt niet vaak, maar ik onderschrijf de suggestie die ook in het boekje staat genoemd, dat cultuur hier voor natuur had moeten gaan. Dit ondanks het feit dat het nu natuurlijk wel een paar mooie stukken heide extra heeft opgeleverd.

We lopen het grootste deel van de dag onverhard.

Een lusje bij de watermolens van Bels en Frans. Het omlopen waard, ondanks dat de koffie-to-go op maandag gesloten is. Maar gelukkig hebben we dan altijd onze benzinebrander nog en omdat we sowieso niet op geopende horeca hadden gerekend zitten er ook nog een paar lekkere broodjes in de rugzak.
Verder slingeren door natuurgebieden, waarbij nu ook vennetjes en beekjes voor afwisseling zorgen. Daarnaast nog een kommmiezenhut en de nodige grafheuvels voor wat extra cultuur.

Wandelen langs de heide.

Na nog een laatste stop naderen we Ootmarsum. Het plaatsje zelf zien we pas kort voor we het daadwerkelijk inlopen. Even langs de supermarkt en dan naar ons hotel, iets ten westen van Ootmarsum, om daar iets na vijven te arriveren. Een fantastische wandeldag zit erop. De mannen hebben echt super gelopen! Daarnaast heerlijk weer en een prachtige omgeving en vrijwel helemaal onverhard. Een hoogtepunt voor onze wandelfamilie deze dag.
Snel douchen want een half uurtje later kunnen we terecht in het restaurant. Er slapen hier maar zelden kinderen vertelde men ons later en dat is waarschijnlijk ook de reden dat er geen kindermenu op de kaart staat. Eljer en Jilke eten dan ook niet veel meer dan alleen hun biefstuk en mijn ijsje delen we met z’n drieën.
Hoewel het nog geen zeven uur is leggen we Eljer en Jilke in bed. Ze zijn, zeer begrijpelijk, goed moe. Wel een nadeel dat we een vierpersoonskamer hebben, waardoor het licht aanblijft en ze, zeker Jilke, toch wat minder makkelijk inslapen. Wij drinken nog een biertje en gaan dan ook vroeg slapen.

Dag 3

(dinsdag 20 oktober 2020)

24 km

Jilke heeft een slechte nacht achter de rug, maar daar is verder niks van te merken bij het opstaan of wandelen. Wel is het, zoals altijd, bij hem: als hij hongerig is, is hij chagrijnig. Snel ontbijten dus! Deze keer op de kamer met gisteren gekochte broodjes en een kop koffie of thee.
Zo rond half negen lopen we terug naar Ootmarsum om koeken en lunch in te slaan en vervolgens door het oude centrum de route vervolgen. Een waar juweeltje dit stadje, met heel veel oude panden in perfecte staat. Ook veel kunst in de openbare buitenruimte valt ons op.

Jilke en Eljer hebben er nog steeds veel zin in!

Verder de route zoals die gisteren ook vaak was: veel onverhard en een erg afwisselend landschap. Eikenbomen, zandpaden, bosjes en weilanden of maisvelden.
De Huneborg valt wat tegen, maar Havezathe Singraven is een hoogtepunt. Zowel qua natuur, als de drieradswatermolen en het deftige huis.

De watermolen bij Havezathe Singraven heeft drie raderen.

Vandaag weer een twee keer een pauze waarbij we de brander starten om warme drankjes te maken. Gelukkig staan er onderweg ook voldoende bankjes. Bij de tweede pauze begint het wat te druppelen en eigenlijk zal het de hele middag verder min of meer droog blijven. Soms een paar regendruppels, maar onder de bomen blijft het droog. Achteraf hadden Eljer en Jilke hun regenbroeken niet hoeven aandoen.
In de bossen onder Denekamp staat een Pipo-wagen. Een rustpunt, waar ze ook ijsjes verkopen. We handhaven onze vakantietraditie om elke dag minstens één ijsje dus maar gewoon.

Soms ook wat meer bos.

Nog meer borgen en bossen. Wel lopen we net iets vaker verhard dan gisteren. Dat komt misschien ook wel door de bergen waar we op- of omheen lopen. De hoogste berg is overigens 61 meter, dus in hoeverre mag je dit eigenlijk wel een berg noemen? Enfin, zo heten ze wel volgens de kaart. Zo slingeren we rustig verder om tenslotte, via een arboretum met veel kunst, Oldenzaal binnen te lopen.
Tot de rand volgen we de route, maar dan nemen we de kortste weg naar het hotel. Het is inmiddels vijf uur en we hebben er 24 kilometer opzitten. Een topprestatie voor twee achtjarigen toch?! Het lusje door het centrum lopen we morgen wel, de etappe is dan een stuk korter.
Ook in dit hotel een meer dan gastvrije ontvangst! We mogen zelf de drankjes uit de bar pakken en er staan borden, bestek en een magnetron als je zelf eten wilt maken of afhalen. Maar eerst koffie mét. Voor dat laatste loop ik nog even naar de bakker even verderop. Zo’n gebakje waarvan je wilt dat ze altijd zo zouden smaken.
Vervolgens allemaal douchen en Hanneke loopt naar de supermarkt voor een paar magnetronmaaltijden. Hoewel we dat soort dingen thuis nooit eten moet ik zeggen dat de smaak me zeker niet tegenvalt. Dan nog heel even wat drinken en Eljer en Jilke werken nog wat in hun puzzelboekjes voor we ze in bed leggen. Ze zijn weer goed moe, maar dat is natuurlijk geen wonder. Wij drinken nog een biertje op onze kamer, maar slapen ook vroeg.

Dag 4

(woensdag 21 oktober 2020)

18 km

Ook vandaag loopt de wekker om half acht af en een half uurtje later zitten we aan het ontbijt. We krijgen zelfs plastic zakjes om alle broodjes die overblijven mee te nemen als lunchpakket. Verder krijgt Eljer en z’n gekookte en z’n gebakken eitje, wordt elk denkbaar beleg geregeld en is er verse ananas bij het ontbijt. En als bij het afrekenen dan ook nog de drankjes van gisterenmiddag van het huis blijken te zijn kan ik echt geen enkele reden bedenken waarom ik dit hotel niet zou aanraden.
Vandaag een iets kortere etappe, dus hebben we tijd genoeg om nog even een rondje Oldenzaal te doen. Alweer een mooi stadje, met een geweldige basiliek en ook hier heel veel prachtig gerestaureerde en onderhouden panden uit de periode 1600-1700. Jammer genoeg begint het daarna al snel te regenen en tot tegen lunchtijd blijft het, meestal niet al te hard, regenen. Overigens verschijnt na de lunch al vrij snel blauwe lucht.

Pauze onder een afdak.

Na Oldenzaal een groot recreatiegebied, maar we zien nauwelijks andere mensen. Komt ongetwijfeld ook door het weer. Bij een boerderij vragen en krijgen we toestemming om onder een afdak pauze te houden. Tijd voor oploskoffie en koeken. Dan kilometers lang een wat minder afwisselend stuk. Veel weilanden en boerderijen en verharde paden. Gelukkig ook soms wel een snelstromend beekje of bosje.

Karakteristieke Twentse boerderijen zien we genoeg onderweg.

In Saasveld, waar de grote kerk vrijwel letterlijk ineens voor ons opdoemt, houden we lunchpauze op een bankje. Waarom reageren hondenbezitters vaak zo vreemd als wij laten merken er niet van gediend zijn dat honden (bijna) aan ons of onze spullen zitten of onder kwijlen?

De kerk van Saasveld doemt ineens voor ons op.

Het weer wordt steeds beter en er gaat steeds meer kleding uit. Na een klein stukje cultuurlandschap nog een stuk natuur met ven. Ik herken het schilderij van Mondriaan er niet meer in.

Ven net buiten Saasveld.

Nog een paar kilometer slingeren naar Hertme. Net daarbuiten ons hotel voor vandaag. Een ruime vierpersoonskamer, waar we eerst alle spullen uithangen en douchen, om daarna een drankje in de bar te gaan doen. Toch fijn als je al om vier uur aankomt.
De tip van René om hier ree te eten was een goede! En na nog een ijsje en een espresso stoppen we de mannen in bed en gaan zelf nog een afzakkertje in de bar nemen. En dat Eljer en Jilke dan een kwartiertje later in hun pyjama en op bergschoenen een knuffel komen halen zullen we ze maar vergeven.

Dag 5

(donderdag 22 oktober 2020)

11 km

Ontbijtbuffet en een strakblauwe lucht. Er zijn slechtere manieren om een laatste wandeldag te beginnen. Weer een korte etappe vandaag, dus we hebben ook geen haast. Zo rond een uur of negen verlaten we ons hotel en lopen terug naar Hertme. Het openluchttheater aldaar zorgt voor een volgend cultureel hoogtepunt.

Heerlijk wandelweer vandaag.

Al vrij snel daarna gaan we langs een beek lopen, die later overgaat in het Lateraalkanaal. Voordeel is wel dat we vrijwel letterlijk de hele etappe tot Almelo onverhard lopen. Een grasdijk langs het water en dan dat mooie licht. Erg fotogeniek.

We lopen een groot deel van de dag langs het water.

Tussendoor nog een laatste pauze. Ook nu weer oploskoffie en koeken. Dan nog een klein stukje grasdijk en het rondje Twentepad is af. Beslist een aanrader deze LAW en het zou me niet verbazen als dit pad, zeker procentueel niet de LAW met de meeste kilometers onverhard is.

We zij rond!

We volgen de aanlooproute terug naar het station weer. Onderweg nog een paar broodjes voor in de trein gekocht en dan via Schiphol met de trein en metro terug naar huis in Rotterdam. We hebben ondertussen al vaker meerdaagse wandelingen met Eljer en Jilke gemaakt, maar ik geloof niet dat ze ooit zo goed gewandeld hebben als deze reis! Sterker nog: het lijkt er steeds meer op dat ze wandelen net zo leuk (gaan) vinden als hun ouders dat doen, en daar kunnen we natuurlijk alleen maar blij mee zijn!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.