Van de Pietersberg naar Venlo over het Pieterpad

Inleiding:
In de periode 1992-1996 heeft Jan het Pieterpad samen met vrienden Jaap en René gelopen. In 2020 startte Jan weer op de Pietersberg, maar deze keer met het hele gezin. Hieronder volgt het reisverslag van het eerste deel tot Venlo. Ruim 100 kilometer in vijf dagen. In februari 2021 volgde het deel tot Groesbeek en in april van dat jaar liepen ze naar Vorden, in mei tot Coevorden en met Pinksteren tot Rolde. Het laatste deel van het pad liepen ze in april 2022 en daarmee duurde het deze keer slechts iets langer dan een jaar om het hele pad af te ronden!

Dag 1

(zaterdag 19 december 2020)

17 km

Net als vrijwel alle dingen in 2020 stond ook onze kerstvakantie in het teken van Corona. Niet alleen moesten we onze plannen wijzigen (in plaats van een rondreis door Egypte een paar dagen wandelen op het Pieterpad), maar ook was, vanwege de lock-down alle horeca gesloten. Maar goed, beter wandelen in Nederland zonder horeca dan niet op vakantie wat ons betreft!
En zo stonden Hanneke en Jan, samen met hun achtjarige tweeling Eljer en Jilke vroeg op om af te reizen richting Maastricht. Omdat de dagen kort zijn nemen we voor de zekerheid voor acht uur de metro en na nog twee uur treinen en een stuk met de bus hijsen we de rugzakken op en gaan op stap. Onderweg niks bijzonders meegemaakt. Wel zitten er in de bus nog drie jonge mannen die ook het Pieterpad gaan lopen. Zij zullen alleen een stuk sneller en verder lopen dan wij, dus al bij het uitstappen nemen we afscheid van ze.

Bij het officiële startpunt. Van links naar rechts en boven naar onder: Jan, Hanneke, Jilke en Eljer

Bij de bushalte start min of meer het lusje bovenop de Sint Pietersberg. We klimmen omhoog langs het fort richting officieel startpunt. Mooi uitzichtpunt over de voormalige mergelgroeve en het rondje afronden. Redelijk wat op en neer en vooral onverhard.
Terug bij de bushalte en via een buitenwijk naar het centrum van Maastricht. Door de lock-down vrijwel uitgestorven; best bijzonder op de laatste zaterdag voor Kerst. Gelukkig nog wel een koffie-to-go. Beter gezegd: koffie-met-vlaai-zittend-op-een-stoeprandje. De Sint Servaarsbrug blijkt open te kunnen, zonder dat voetgangers daar last van hebben.
Na het station wordt de stad een stuk saaier. De huizen waar vroeger de snelweg boven de grond liep zullen nog wel meer in waarde zijn gestegen dan die in Park16hoven.
Was het tempo eerst (te) laag: nu lopen we flink door. Jilke heeft afgelopen nacht slecht geslapen en heeft het zwaar. Na een paar kilometer weer een mooie route: onverhard langs de Bemelerberg. De krijtrotsen en grotten herken ik natuurlijk nog heel goed. Het is vrij druk met mountainbikers en wandelaars op dit stuk. Ook erg modderig.

Bemerlerberg

Bovenop de berg een bankje voor een pauze. Eigenlijk te winderig om lang te zitten, maar de mannen hebben echt even rust nodig. Brandertje starten dus. De zon van vanmorgen is verdwenen, maar het is nog steeds prima wandelweer. Ik vond het zelfs te warm voor m’n softshell en hou het bij een fleecevest.
Door Terblijt en dan steil afdalen door een natuurgebied met veel bos richting Geul. Rechtsaf, een klein stukje Via Geulia, waar we afgelopen voorjaar hebben gewandeld, tot vlak voor Valkenburg. Daar richting Spaubeek. De bevers hebben flink geknaagd aan de grote populieren.

Sporen van bevers.

Ons hotel ligt een paar honderd meter van de route, maar dankzij een mooi nieuw fietspad hoeven we niet langs een drukke weg te lopen. In het hotel een bijzonder gastvrije ontvangst. Misschien niet het meest sjieke hotel, maar de eigenaar maakt dat meer dan goed! Het is pas half vijf, maar omdat we honger hebben bestellen we al snel eten. (Te) veel shoarma en pizza, maar het smaakt prima. Daarbij een biertje en na afloop al snel douchen en Jilke naar bed. Hij ligt al voor half zeven; hij is echt moe. Wij gaan nog even naar de officieel gesloten bar om dagboek te schrijven, een spelletje te spelen en jeugdjournaal te kijken. Eljer leggen we om half acht in bed en ik drink nog een biertje op de kamer, voor ook wij vroeg gaan slapen.

Dag 2

(zondag 20 december 2020)

23 km

Jilke is ’s nachts een paar keer naar het toilet geweest en ’s morgens lijkt hij diarree te hebben, maar gelukkig is er niks aan de hand en kunnen we ’s avonds terugkijken op een mooie wandeldag. We staan om half acht op en om acht uur krijgen we een uitgebreid ontbijt geserveerd. Buiten is het bewolkt, maar in de loop van de dag komt de zon af en toe tevoorschijn en omdat het ook nog nauwelijks waait loop ik een groot deel van de dag in alleen een shirt met lange mouwen.
We starten met een klein stukje asfalt, maar meer dan de helft van de dag lopen we onverhard. Veel wandelaars en nog meer mountainbikers. In tegenstelling tot in Duitsland afgelopen zomer nauwelijks elektrische. Al snel klimmen door een bos en langs een beek richting het hoogste punt van het hele Pieterpad: 130 meter aldus het boekje. In Rotterdam staan gebouwen die hoger zijn. Nederland is écht een vlak land.

Min of meer op het hoogste punt van het Pieterpad.

Bovenop min of meer een hoogvlakte met weilanden en akkers. Dan weer dalen richting Brand en Terstraten. Dat laatste is een heel mooi vakwerkhuizendorpje. Ook een mooie plek om de brander te starten.
Vrij snel daarna weer wat klimmen. Het Pelgrimspad loopt hier tot Sittard samen met het Pieterpad. Bij Spaubeek kruisen we een snelweg en spoorlijn om weer een stuk langs een beboste heuvel te lopen. Bij het kasteel Terborgh, waar de horeca natuurlijk gesloten is, weer wat klimmen richting Puth. Lunchen in een bushokje met een bankje.

Ook met minder mooi licht blijft het een indrukwekkend gebouw.

Mooie kilometers nu bij de Wartenberg. Slingeren en onverhard klimmen en na Windraak richting misschien wel het mooiste (voormalige) klooster van Nederland. De vorige keer dat ik hier liep was alleen het licht nog veel mooier, maar ook nu maak ik toch nog redelijk wat foto’s. Snel daarna het hoogtepunt voor Eljer en Jilke: het gebied waar de enige korenwolven van Nederland leven. Ze zijn er ook allebei van overtuigd dat ze er eentje gezien hebben, maar waarschijnlijk is de kans dat je door de bliksem wordt getroffen groter.

Hamsters zoeken.

Via de kruisweg op de Kollenberg lopen we het centrum van Sittard in. Het is inmiddels vier uur en het begint al wat schemerig te worden. Snel lopen we door het mooie stadje richting station om daar een bus naar ons hotel te pakken. Nog drie kilometer over een industrieterrein lopen slaat nergens meer op: we hebben er inmiddels 23 kilometer opzitten en het hotel ligt ook nog een flink stuk van de route.
We slapen naast het stadion van Fortuna. Sterker nog: eigenlijk zelfs ín het stadion; onder de tribunes om precies te zijn. De mannen hebben al gedoucht en de spullen zijn uitgepakt en toch wisselen we van kamer: de kachel is kapot en de technische dienst om deze te repareren is er niet vandaag.

We slapen onder de tribunes van het stadion.

Eten bestellen we in het hotel en na een uurtje relaxen, douchen en een biertje drinken halen we het beneden op. Toch anders: avondeten op een dienblad halen in het restaurant en op de kamer opeten. Enfin, het is niet anders en zowel de saté als de panna cotta smaken gelukkig best redelijk.
Na het jeugdjournaal de mannen naar bed en wij drinken nog een biertje op ons bed voor we ook gaan slapen. Dat is toch vaak een beetje het nadeel van een familiekamer in een hotel: de mannen hebben last van het licht en ons praten.

Dag 3

(maandag 21 december 2020)

24 km

Een grijze dag met na de lunch af en toe wat (mot)regen. We halen om half acht ontbijt bij het buffet en ook dat nemen we weer mee naar de kamer om daar op te eten. We hebben wel eens lekkerder roerei gegeten.
Met de bus naar het station en al snel daarna lopen we weer op het Pieterpad. Sittard is inderdaad een prachtig stadje. Via een recreatiegebied lopen we de stad uit naar de Duitse grens. Twee keer lopen we een klein stukje door Duitsland vandaag; iets wat officieel niet mag, maar schuldig daarover voelen op dit traject lijkt ook wat overdreven.

De kleuren lijken wel herfst.

Afwisselend landschap vandaag, maar niet echt veel hoogtepunten meer. Wel veel onverharde paden.

Het Rooms-katholieke geloof is nooit ver weg in Limburg.

De eerste pauze nog op een bankje bij het smalste punt van Nederland. De tweede bij een boer in de stal, omdat het dan wat regent. Daar besluiten we ook wat meer regenkleding aan te trekken, maar echt nodig blijkt dat achteraf eigenlijk ook weer niet.

De regenhoes is om de rugzak gedaan, maar achteraf was dat niet echt nodig vandaag.

We slingeren tussen natuur en cultuurlandschap en komen nauwelijks door dorpjes voor we uiteindelijk tegen half vijf Montfort binnen lopen om naar onze B&B gaan. Eljer en Jilke hebben er dan ruim 24 kilometer opzitten in een, zeker voor hun korte beentjes, bijzonder hoog tempo. Kanjers hoor! Dat vindt ook de eigenaresse van de B&B. Zij vertelt dat ze de jongste Pieterpadders zijn die ze tot nu toe kent en dat ze regelmatig volwassenen over de vloer krijgt die een stuk vermoeider ogen. En na ook een verder zeer gastvrij onthaal met een kop koffie en lekkers, gaan we eerst maar eens douchen.
Vrij snel daarna komt ons bestelde eten. Ook hier weer veel te veel. Enfin, koude pizza is morgen onderweg vast ook lekker. Na het eten, wat we aan de eettafel beneden mochten nuttigen, gaan we naar onze kamers. Snel jeugdjournaal kijken en de mannen naar bed. Wij nog even een biertje en tijdschrift voor we ook gaan slapen.

Dag 4

(dinsdag 22 december 2020)

21 km

De weersverwachting was slecht, de werkelijkheid zeer aangenaam: wat winderig, maar tussen de wolken regelmatig de zon en geen regen. Wel weer vrij warm: zelfs Hanneke loopt een deel van de dag zonder jas.
Een zeer uitgebreid ontbijt en nadat Eljer en Jilke de kippen hebben gevoerd en de honden geaaid lopen we om een uur of negen weg bij onze gastheer en –dame. Na Montfort al snel onverhard door het bos. Veel cultuur vandaag: Romeinse munten, kastelen en een Romeinse weg. En na een paar kilometer Sint-Odiliënberg. De basiliek is nog mooier dan ik me herinnerde, maar dat kan ook aan het schitterende licht liggen.

Sint-Odiliënberg.

Eljer en Jilke lopen echt heel hard en we kunnen ze soms amper bijhouden tot de eerste pauze. Daar onder een afdakje starten we de brander en na oploskoffie en een stroopwafel lopen we weer verder richting noord. Roermond laten we links liggen.

Prachtig licht vandaag.

Veel onverhard. Soms door bos, soms door weiland, al dan niet met koeien.

Door een weiland met koeien.

Nog een lunchpauze op een bankje en zo slingeren we verder richting Swalmen. Kasteel Hillenraedt is het laatste wandelhoogtepunt van vandaag en dan is het nog een paar honderd meter lopen naar ons hotel. Deze keer eentje met een appartement, dus lekker een bank, eettafel en twee kamers. Wel jammer dat juist het tweepersoonsbed in de aparte kamer staat en het stapelbed in de andere.
De douche is heerlijk en het in het hotel bestelde eten smaakt zeker niet slecht; eerder goed zelfs. Eljer en Jilke naar bed en wij nog met een biertje op de bank voor we het stapelbed induiken.

Dag 5

(woensdag 23 december 2020)

24 km

We zijn allemaal vroeg wakker en als we het opgehaalde ontbijt, de minste van de hele reis, op hebben zijn we niet ver na half negen op pad. De lucht is grijs, maar het is nog wel droog. We lopen naar het centrum en pakken daar het Pieterpad weer op. Al snel langs de beek Swalm en onverhard. Een mooi stukje. Nog een paar korte stukjes asfalt, maar verder tot Venlo alleen maar onverhard. Niet alle kilometers zijn even mooi en afwisselend overigens. De rechts stukken zijn soms wat saai. We slingeren vrijwel de hele dag op en rond de Duitse grens en na zo’n negen kilometer zit horeca en we gokken op een koffie-to-go. Goed gegokt: ze hebben zelfs appeltaart.

Vandaag wel veel regen.

Na deze pauze gaat het al snel regenen en tot vlak voor Venlo blijft het nat. Ik kan me niet herinneren dat we ooit zo lang in de regen hebben gelopen met de mannen. Maar des ondanks: ze geven geen krimp en lopen weer in een beulentempo, vaak voorop en het grootste deel van de tijd in een vrolijke bui. Er komt geen enkele klacht over hun lippen. Dat is toch wel een voordeel van kind zijn: je vraagt je helemaal niet af of het droog wordt en of dat dan niet veel fijner zou zijn?!

Pas aan het einde van de dag wordt het weer droog.

Na weer een flink stuk bos zijn we toe aan een pauze en we hebben geluk: in het bos staat een soort overdekte hangplek. Niet heel sfeervol, wel droog. Brandertje starten en wat eten en warms drinken.
Nog een kilometer of zes, zeven naar ons eindpunt. Het wordt zowaar droog. We klimmen nog één keer door een weiland omhoog en aan de andere kant kruisen we de snelweg, lopen langs een klooster en komen dan in een natuurgebiedje en even later de buitenwijken van Venlo. Al snel zien we het station liggen, maar dat blijkt toch nog een flink stukje lopen.

Ons eindpunt bereikt!

Als we rond half vier aankomen gaat over twee minuten de trein, dus geen tijd om koffie te halen. In de trein lekker een warme (en droge) trui aantrekken. Wel een snelle rit naar huis en zo’n twee uur later lopen we het laatste stukje van deze wandelvakantie: van de metro naar huis. Vol plezier en trots kijken we terug op een heerlijke reis. Eljer en Jilke hebben meer dan 100 (!) kilometer gelopen in vijf dagen en behalve dat ze aan het einde van de dag soms best moe waren ging het ze zo te zien ontzettend makkelijk af. Toppers!

In februari 2021 liepen ze het volgende stuk: van Venlo naar Groesbeek. Klik hier om dat te lezen.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.