Pelgrimspad (LAW 7)

Inleiding:

Een groot aantal jaren zijn Hanneke en Jan bezig om het Pelgrimspad te voltooien. Soms met z'n tweeën, soms met één of meerdere ''gast-lopers''. Soms één dag en soms meerdere dagen. Soms noord - zuid en soms zuid - noord. Volgens Jan is dit misschien wel de mooiste LAW van Nederland: ontzettend afwisselend en toch typisch Nederland.
Ben je alleen geïnteresseerd in een bepaald gedeelte van de route, kijk dan eerst even in de onderstaande indextabel. En anders? Gewoon lekker beginnen met lezen of onderaan de pagina naar een paar foto's kijken!

Gelopen etappes:

terug naar index

Om een uur of acht stonden Hanneke en ik op en na de laatste dingen gepakt te hebben en de planten, dieren en onszelf van eten te hebben voorzien namen we de trein naar Amsterdam. Daar waren we kwart over tien en via het centrum (lekker toeristje spelen) kwamen we aan in het Begijnenhof. Een rustige oase midden in de stad. Een klein stukje verderop een superfantastische appeltaart in een klein bakkerijtje.
Verder door het Vondelpark waar nog veel troep van de koninginnedag lag. Nog een klein stukje langs woonboten en toen het Amsterdamse bos. Eerst maar eens een lunchpauze.
Verder door het bos, waar bijna meer honden dan mensen liepen en heel veel vliegtuigen overkwamen. Het stuk bij Bovenkerk was echt super: een schraal veenlandschap met prachtige vergezichten over een grote plas. 
Vrij snel daarna vlak langs Schiphol, richting Aalsmeer. Daar wat gedronken en toen richting de veilinghal. Hanneke had inmiddels zo'n last gekregen van haar hand dat we besloten te moeten stoppen. Jammer, maar het was niet anders.
Per bus en trein naar huis, waar we rond half acht arriveerden.

terug naar index

Om een uur of acht staan we op, douchen, eten, verzorgen de dieren en planten en gaan dan naar het station. Eerst met de stoptrein naar Rotterdam, en dan, weer via Schiedam, naar Schiphol. Hier wachten we zo'n 20 minuten en gaan dan met de bus (langs de ''klapveetempel'') naar Aalsmeer. Hier pakken we de route weer op. Het is half bewolkt met een stevige wind in de rug. Prima wandelweer.
Al snel halen we twee mensen in die we later nog vaker zullen terugzien. Verder weinig bijzondere dingen op dit stuk. Wel opvallend: de watertoren van Aalsmeer, de rustige wegen en de naar verhouding weinig zichtbare glastuinbouw. 
Bij het kanaal een korte pauze en toen verder langs het water. Een stuk met heel veel bloeiende bloemen in de berm. In een café koffie met appelgebak, nog een stuk langs het water en een lunch bij een prachtig picknickplekje.
Na de nodige polder (hekjes!) en de enige 4-molengang ter wereld die nog echt in gebruik is, lopen we een stiltegebied in. Alleen de vele vogels trekken zich daar niets van aan.
Aan het einde bellen we bij een huis aan en al snel staat de tent. Uitzicht over de Oude Rijn. Al snel zaten we aan de rijst (niet echt lekker) en na nog een flink tijdje kletsen met z'n tweeën en een slokje beerenburg vielen we in diepe slaap.

We stonden vroeg op en na het ontbijt en spullen inpakken liepen we langs het water naar Zwammerdam. Dat stelde niet echt veel voor en na een klein stukje saaie polder gingen we al snel een andere en hele mooie polder in. Na de koffiepauze liepen we al snel onverhard in een polder zoals een polder naar onze mening zou moeten zijn: veel bloemen, heel veel weidevogels (vlak voor onze voeten een jonge grutto) en af en toe koeien of schapen.
Nog een klein stukje langs een vrij drukke, maar wel mooie weg en toen kwamen we in een restaurant aan het begin van de Reeuwijkse plassen. Erg fout publiek (degenererend praten over plebs), maar de patat en koffie waren dik in orde.
Het eerste stukje van de plassen viel iets tegen, maar daarna was het volop genieten: moeras, waterlelies, vergezichten en, opnieuw, heel veel verschillende vogels en bloemen. Aan het einde een korte siësta (ondanks de wind en de bewolking) en daarna weer grasdijken lopen.
Bij Hekendorp liep de route anders, maar via een prima fietspad kwamen we in Haastrecht. Daar snel doorheen gelopen en via een onverharde weg kwamen we langs ooievaarsnesten en bij een hele kleine camping. Dave en ik hebben hier tijdens het Floris V pad nog eens een ''koffiezet-uit-de-wind-pauze'' gehouden. Hanneke was doodop, dus stopten we en zetten de tent op. Voor zes gulden hoef je dat ook niet te laten.
Na lekkere macaroni en een blikje fanta gingen we weer vroeg slapen.

Vroeg naar bed betekent meestal ook weer vroeg opstaan. Hoewel? Pas tegen tienen hesen we de rugzak op en liepen we langs de Vlist. Een prachtig riviertje, over een rustige weg met de nodige knotwilgen, dotters en allerlei ander moois.
Na een uurtje wandelden we Schoonhoven in en in dit mooie stadje dronken we een prima kop koffie. Met de pont naar de overkant en al snel liepen we langs het ooievaarsdorp. Het bezoek van dit dorp viel ons een klein beetje tegen, maar we hebben wel héél veel ooievaars gezien. Nog een paar kilometer grasdijk en toen kwamen we in Groot Ammers.
Hanneke begon wat last van haar rug te krijgen en daarom besloten we een kop koffie te drinken en met de bus naar huis te gaan. 
Nog even met de tram langs ons nieuwe huis en om een uur of zes waren we weer in Schiedam.

terug naar index

Sinterklaas, dus wandelen met een grote rugzak vol cadeaus. Bekend gebied, maar o wat een mooi stuk. Kwam zeker ook door het weer: van die zwarte luchten, fel zonnetje en een (licht) besneeuwde polder. Holland op z'n best.
Leuk: ondanks dat dit heel erg bekend terrein was (we zijn allebei geboren Hardinxvelders) loop je dan af en toe toch weer over een paadje wat we nog niet kenden.
De buren, met wie we Sint zouden vieren, wilden ons het laatste stuk nog een lift geven, maar dat weigerden we. We wilden natuurlijk de hele etappe lopen. En bij de Tiendweg in Boven-Hardinxveld eindigde onze wandeling. Een goed idee om dat op deze dag gedaan te hebben.

terug naar index

Gisterenavond met Rutger en Esther naar pa en ma gereden en na daar geslapen en ontbeten te hebben met z'n vieren op stap. Het eerste stuk Pelgrimspad was natuurlijk meer dan bekend: de Tiendweg. Daarna de Avelingen (nog steeds erg mooi) en via een grasdijk naar Gorinchem. Af en toe wat motregen, maar dat mag de pret niet drukken.
We gaan eerst koffie drinken en een uur later gaan we met de pont naar slot Loevestein. We lopen daar heel even rond en gaan vervolgens met een heel klein bootje naar Woudrichem. Langs de afgedamde Maas en daarna een schitterende grasdijk langs wielen.
In Brakel lopen we verkeerd (lees: een rondje) door de tuinen van Huis ten Brakel. Niet erg dit rondje, want het is ongelooflijk mooi. Via een glastuinbouwgebied naar Aalst. Daar patat gegeten en nog een klein stukje gelopen voor we de tent gingen opzetten. Na een kop oploskoffie en borrel duiken we met z'n vieren één tent in en in de andere leggen we al onze bagage.

We ontbijten nog buiten, maar al snel gaat het regenen om ook niet meer op te houden. Erg jammer, want al snel lopen we bovenop een dijk met weidse uitzichten over typisch Hollandse rivier- en uiterwaardenlandschappen. Misschien wel het mooiste stuk van dit hele pad.
Met een pontje steken we over bij Bern en na nog een klein stukje lopen bereiken we Heusden. Een heel mooi gerestaureerd vestingstadje. Als we hier de volgende keer weer gaan starten zullen we zeker nog een keer rond lopen. Nu duiken we de kroeg in voor koffie met appeltaart. En omdat we precies onze bus missen eten we nog maar een patatje ook.
Met bus en trein naar huis, via Hardinxveld (omdat Hanneke haar portemonnee daar had laten liggen). Jammer van het slechte weer, want dit was echt een prachtige wandeling verder.

terug naar index

Na een nacht bij pa en moe in de camper geslapen te hebben (ma was gisteren jarig) wekte Lisanne ons om half negen. Loten kopen voor school; en nee zeggen tegen je kleine nichtje is natuurlijk niet mogelijk. Ontbijten met vers brood, want ma heeft een broodbakmachine voor haar verjaardag gekregen.
We werden naar Gorinchem gebracht en vandaar in ruim een uur met de bus naar Heusden. Daar op een terrasje koffie met appeltaart genuttigd en toen Heusden nog een keer rond gelopen. De vorige keer dat we hier waren goot het, maar nu is het perfect wandelweer. Zo rond half één zijn we dan toch echt weer onderweg en verlaten we het vestingstadje.
Even een saai stukje om een provinciale weg te kruisen en daarna een populierenbos. Ook de dijk langs de wielen die daarop volgt is de moeite waard. En ondanks dat het mooi weer en weekend is, is het opvallend rustig vandaag.
Na Drunen een mooi stuk langs een kanaal en daarna de grootste zandverstuiving van Europa: de Drunese duinen. Bekend gebied en nog steeds heel erg mooi. Wel zwaar lopen. Gelukkig zit er een café aan het einde waar we wat eten en drinken.
Nog een klein stukje lopen tot we een leuk plekje voor de tent vinden. Die opgezet en daarna boerenkool met worst bereiden. En na nog een kopje oploskoffie en een afzakkertje de tent in en slapen.

Ook vandaag was het weer stralend weer. Helaas had Hanneke last van haar oren en wilde naar huis. Jammer.
Na nog een mooi stuk door het bos kwamen we in Vught en daar vandaan met de trein weer naar huis.

terug naar index

Na heel lang niet verder gegaan te zijn stond er nu weer een etappe van het Pelgrimspad op het programma. We starten wat later, want Hanneke had de vorige avond een feestje op school gehad. Toch waren we nog om kwart voor negen op Rotterdam Centraal. Alleen waren we pas om half elf in Den Bosch; onze trein had flink vertraging.
Iris zat al te wachten, maar zou vanwege een schouderblessure maar één dag meegaan. Na de koffie met Bossche bol liepen we heel snel de stad uit. Gelukkig was het mooi wandelweer. Niet te warm en slechts heel af en toe een (onweers)bui. Na een kanaal volgde kamp Vught. Minder indrukwekkend dan Austerlitz.
Via een prachtige heide- en bosomgeving vervolgden we de route. Vrijwel de hele dag zagen we geen mens; toch vrij ongebruikelijk in Nederland. Heel erg genieten. Weinig uitspattingen verder: één keer brood met cup-a-soup en een keer een pannekoekenrestaurant.
Toen we de tent hadden staan, bij een geitenfokkerij, begon het slecht weer te worden. Even gewacht met eten koken en de macaroni in de tent opgegeten. Daarna verliet Iris ons om naar huis te gaan en gingen wij vrijwel direct slapen.

's Morgens viel er weer wat regen, dus stonden we wat later op. Pas tegen half elf waren we op pad, maar het leek beter weer te worden. We liepen over een rustige weg en na het kruisen van de snelweg doken we het bos in. Al heel snel kwamen we bij openluchtkapel 'de heilige eik'. Net op tijd, want het begon te stortgieten. Na een half uurtje trokken we toch onze regenjassen maar aan en gingen verder.
Via allerlei zandpaden en bossen bereikten we Middelbeers. Tijd voor koffie. Via een bekende route (hier ook al gelopen tijdens het Grenslandpad) ging het verder. Schitterend natuurgebied met vennen en heide, zonder ook maar iemand tegen te komen. Jammer van de regen.
Na polder met bosranden en lage maïs (een koud voorjaar dit jaar) en over zandpaden bereikten we Vessem. Tijd voor de snackbar.
Een vergelijkbare omgeving bracht ons in Knegsel. En terwijl we daar op het verwarmde en onverdekte terras zaten barstte er een echt noodweer los. Een uurtje later werd het iets minder nat en gingen we weer op stap. Jammer alleen dat we verkeerd liepen. Toen we de weg gingen vragen bood de boer aan om ons naar Veldhoven te brengen. Hanneke kon dit aanbod niet weerstaan en zo waren we dus om half elf (na een perfecte bus- en treinaansluiting) onverwacht thuis.

terug naar index

De wekker liep om half zeven af en Hanneke dacht dat ze mocht blijven liggen, maar dat was niet zo: we zouden drie dagen gaan Pelgrimspadden. Samen met Remco en Cindy. Die zouden ons rond half acht oppikken en daar vandaan met de auto naar Sittard rijden. Daar waren we iets over half tien en na een kopje automatenkoffie in de Wizzl namen we de trein naar Maastricht en de internationale stoptrein naar Visé.
Ondanks het prachtige weer en de fantastische herfstkleuren besloten we toch eerst koffie met appelgebak te doen, voor we de rugzakken echt zouden ophijsen. We liepen het Pelgrimspad nu dus in tegenovergestelde richting van wat we tot nu toe gedaan hadden. Dit kwam omdat we de vorige keer ''nergens'' geëindigd waren en na drie dagen wandelen waarschijnlijk ook weer ''nergens'' zouden eindigen. Daarnaast willen Remco en Cindy in de loop der tijden het hele pad gaan lopen, dus vandaar deze oplossing.
Al snel liepen we verkeerd: te veel kletsen en te weinig opletten. Gelukkig konden we weer makkelijk op de route terug komen. Heel veel op een hoogvlakte lopen met vergezichten tot half Limburg in. Na een paar kilometer Nederland ingelopen, maar het landschap veranderde niet: bossages, boomgaarden, weilanden en heuvelachtig.
Lekker een pauze met cup-a-soup en brood, maar niet te lang blijven zitten: daarvoor is het toch te koud. Af en toe komt de omgeving me nog bekend voor, maar sommige stukken kan ik me helemaal niet herinneren. Ach ja; het is ook al weer zeven jaar geleden dat ik dit stuk van het pad eerder liep.
In Mesch een biertje gedronken en vrij snel daarna weer verkeerd gelopen. We moesten bijna twee kilometer terug. Gelukkig was het een mooie holle weg. Sowieso heel veel mooi holle wegen (Grubben) gelopen. 
Een klein stukje van de route af lag een café met een camping, maar we mochten de tent daar niet opzetten, dus na een snelle kop koffie alles opgepakt en nog een klein stukje gelopen. Net voor het donker een prima plekje bij een bankje gevonden en daar de tent opgezet. Nog een pan eten genuttigd en na koffie en borrel om acht uur de slaapzak in.

Om half acht opgestaan en de beijsde tent afgebroken. Het was wel bewolkt, dus niet zo fotogeniek als gisteren, maar wel prima wandelweer. Een uurtje later waren we weer op pad.
De route kronkelde wat door en over een stuwwal en genoten van de gekleurde bomen. Wel heel veel tegenliggers, al dan niet op een ATB-fiets. Na twee heerlijke wandeluren kwamen we in Cadier en Keer voor prima koffie met vlaai. Nu zowaar de juiste route gevolgd.
De route bleef prachtig, maar als we door het open veld moesten was het vrij fris. Limburg blijft toch een mooie wandelprovincie: heel veel onverharde paden, af en toe klimmen of dalen en kerktorentjes in de verte.
In Scheulder een lange pauze voor omelet. Lekkere lunch. Slingerend door het Geuldal, waarbij we telkens door twee hekjes heen moesten, kwamen we bij kasteel Schaloen bij Oud Valkenburg. Daarna een pittige klim en direct weer dalen naar Schin op Geul. Daar de veldflessen gevuld en nog een klein stukje langs de Geul gelopen. De campings waren gesloten; toch een prima plekje voor twee tentjes.
Net voor het donker zaten we aan de macaroni en na nog een kopje oploskoffie probeerden we het kampvuur aan te krijgen. Tenslotte lukte dat, maar nadat Remco zich er heel even mee bemoeide ging het bijna weer uit. En toen het ook nog begon te motregenen besloten we maar om te gaan slapen. De fles apfelcorn en rosé (tussen de middag in een restaurant gekocht) waren toen ook al op.

Op deze erg grijze dag stonden we ook weer niet te laat op. Alles ingepakt en weer lekker wandelen. Eerst door de weilanden, langs de slingerende Geul en daarna steil omhoog door een loofbos. Door de late herfst van dit jaar waren de loofbossen nog steeds in hun herfsttooi gekleed.
Na weer een pittige klim daalden we af naar Gulpen waar we iets van de route afweken om koffie met appeltaart te kunnen nuttigen. Niet de lekkerste uit ons leven.
De route ging weer veel over onverharde paden: glibberen en vaak dor erg krappe klaphekjes; soms bijna klem zitten met de rugzak. Helaas af en toe een motspatje regen en toen we ook nog een paar kilometer door nat gras moesten was het toch wel een beetje afzien.
In Mingersberg en Ubachsberg waren de cafés dicht. Dan maar zelf choco maken. Wel zat er net buiten het dorp een wijnstokerij. Eigenlijk gesloten, maar we konden toch een flesje kopen.
Nog een paar kilometers en toen waren we in Voerendaal. Met een overstap (en twee keer wachten) met de trein naar Sittard. Met veel filerijden arriveerden we in Tilburg. Daar een lekkere pizza gegeten en de rest van ons gezelschap ging naar huis. Zelf ging ik naar 013, om samen met René, naar een heel goed concert van Transatlantic te luisteren. En zo kwam het dat ik pas over twaalven weer thuis was.

terug naar index

Bijna niet te geloven, maar deze zaterdag ging het echt gebeuren: Hanneke en Jan zouden een poging ondernemen het Pelgrimspad te voltooien. De vorige 'sessie' was zo lang geleden dat we een nieuw boekje hebben gekocht. Ons vorige boekje was nog in zwart-wit en dertien jaar geleden gedrukt. Ook vergisten we ons bijna in het startpunt: we waren immers in Voerendaal geëindigd en niet in Sittard. In Eersel beginnen was geen optie: daar rijdt zaterdag geen bus naar toe (door de week om het half uur; in ieder geval rond de tijd dat wij daar woensdag denken te arriveren) en bijna 20 Euro per persoon voor een deeltaxi vonden we wat te gek. En daarnaast: we hadden al eens eerder een etappe zuid-noord gelopen.
Enfin, om half negen verlieten we ons huis in Rotterdam en ruim drie uur later, met tussendoor een aantal perfecte overstappen, kwamen we aan op station Voerendaal. Op zoek naar de wit-rode merktekens. Het was aan de warme kant, maar gisteren was het noodweer in Nederland en vandaag droog. Wel dreigden er een paar grote buien te vallen, maar we hadden dus niets te klagen. Ook over de route klagen we niet: regelmatig holle wegen, genoeg horeca (dus na een half uur koffie met rijstevlaai) en na een kleine tien kilometer de rest van de dag, op de laatste twee kilometer na, het Pieterpad. Ik was hier zo'n 12 jaar geleden ook, maar herkende niet veel meer. En had ik dat wel gedaan, dan zou ik dit stuk nog steeds voor de tweede keer hebben gelopen. Veel afwisseling in het landschap. Dit kwam vooral door de heuveltjes, waardoor je soms bovenop en soms beneden liep. Het gevolg is veel variatie in de begroeiing en het uitzicht. De dorpjes lijken wel te wedijveren wie de mooiste kerktoren heeft.
In Spaubeek wel een snackbar, maar geen supermarkt. Het koude blikje fanta en de patat maken veel goed. Langs de Paulusstichting, waarbij ik een poging deed de dia van Jaap te evenaren (klik hier om die te zien), maar door het harde licht en het ontbreken van herfstkleuren in het landschap faalde ik jammerlijk.
Sittard kent een heel groot centrum met veel leegstaande winkels. Wij waren er overigens net na vijven, dus alles was toch al gesloten. Gelukkig vonden we net voor zessen nog wel een supermarkt die open was. We hadden in het boekje gezien dat we maandag (en dinsdag) erg weinig winkels zouden tegenkomen en omdat we maar voor twee dagen eten hadden meegenomen leek het ons raadzaam een extra maaltijd te kopen. Omdat we vandaag toch niet meer zover hoefden te lopen letten we niet op het gewicht.
Naar Limbricht is een vervelend stuk: langs een drukke weg. Gelukkig wordt het daarna weer heel mooi, hoewel wij een stuk extra langs de (niet meer gebruikte?) goederenspoorlijn moesten lopen omdat de schutterij bezig was.
Het liep al tegen achten voor we een plekje hadden. Geen bankje en het lawaai van de snelweg in de verte. Ondanks alles toch een aardig plekje, hoewel we vandaag wel mooiere hebben gezien. Omdat we witte bonen met worstjes en spek aten hadden we meer dan genoeg water om ons van top tot teen te wassen. En dan eten koken. Het is blijkbaar voldoende, want de chips eten we niet op. We hebben meer interesse in slapen, dus dat doen we dan ook maar vroeg en lang.

Om kwart voor negen wekt een blaffende hond ons. Hij is blijkbaar erg bang voor tenten, want het kost z'n baasje wat moeite om hem er langs te krijgen. We stonden misschien ook wel erg dicht op het pad. Tegen tienen lopen we weer op dat pad. Het is nog niet te warm, maar dat zal het zeker wel worden. Vooral Hanneke zal het erg zwaar krijgen vandaag.
Al snel Born, niets bijzonders en via het Julianakanaal en een onverhard pad door maïsvelden naar Papenhoven. Nooit van gehoord en een café zonder iets bij de koffie. Gelukkig hebben ze dat wel in Illikhoven. We zijn niet de enige op het terras: vele tientallen dagjesmensen, vooral fietsers, houden hier een stop. Er zijn zoveel fietsers onderweg vandaag dat we constant op moeten letten en grotendeels achter elkaar moeten lopen. Dat doet toch iets afbreuk aan ons wandelplezier.
Bij Maaseik de Maas en de grens over. We zijn vast niet de enige die in overtreding zijn: ons paspoort ligt thuis. Eerst een stukje over de snelweg (!) en dan vergezeld van honderden fietsers lopen we langs de bloedhete Maasdijk. Aan deze kant lijkt de Maas veel minder vaak te overstromen dan in Nederland. Daar zagen we nogal eens bordjes op gevels met waterstanden op een bepaalde datum. Ook ontbreken aan deze kant de ecologische zones en runderen en paarden. Die laatste al dan niet goed voor de flora; daar zijn de deskundigen het op dit moment nog niet over eens.
Bij Thorn de Nederlands grens weer over. Een leuk plaatsje met witte huisjes, maar wel overschat naar onze mening. We blijken op het goedkoopste terrasje van de stad te zitten en voor net vijf Euro hebben we twee consumpties per persoon. Gulden prijzen in Limburg.
Een paar kilometer langs een beekje en na Ittervoort en Hunsel gaan we een kilometer van het pad af. Om half acht arriveren we op de mini-camping. Meer camping dan mini. De thermometer wijst 27 graden aan. Geen wonder dat we toe zijn aan een douche. En als die achter de rust is: spaghetaria.

De campingeigenaresse had een nacht en een dag regen voorspeld, maar dat viel meer dan mee: 's nachts een paar kleine buitjes en 's morgens na het ontbijt onder een afdak liepen we in korte broek en regenjas. Ongeveer een kwartier, want toen werd het droog en zou het een prachtige dag worden. Soms bewolking, maar vooral zon en niet te warm. Een heel verschil met gisteren; net zoals het aantal tegenliggers. Ik geloof dat we vandaag meer Pelgrimspadders dan fietsers hebben gezien.
Grootste probleem deze dag waren de vele dazen, wespen en steekvliegen. Vooral langs akkers zaten heel veel van die vervelende beesten.
Een erg afwisselend landschap vandaag: akkers, bloemvelden (lelies en dahlia's werden getopt; blijkbaar zijn ze niet bestemd voor de snijbloementeelt), voormalige zonnebloemvelden, bossen, heide en weinig dorpjes. Zo weinig dat onze eerste pauze bij de koffieautomaat in een tuincentrum is. 
In Tungelroy zit inmiddels geen supermarkt meer, dus onze enige mogelijkheid om boodschappen te doen is de supermarkt op een bungalowpark laat in de middag. Die is dan gelukkig nog open. Voor die tijd veel onverharde paden, de grote ijzeren man (een plas die ontstond door de zandafgraving voor de spoorlijn Weert-Eindhoven) en koffie met vlaai aan het kanaal bij Weert. De eerste echte horeca deze dag en dat pas aan het einde van de middag.
Door het prehistorische urnenveld bij het bungalowpark en dan kilometers zandpad door bossen. De veldflessen vullen we bij een groot wegrestaurant. Ook eten en drinken we daar wat en dan nog drie kilometer lopen voor we een plekje voor de tent zoeken en vinden. Mooie kilometers: door bossen en langs een groot ven, waar de rietsigaren staan te bloeien.
Wassen met een flesje water en lekker buiten op je matje liggen. Terwijl we eten koken komt er een voorbijganger langs en die vertelt dat er vaak reeën staan aan de rand van het veld waar nu onze tent staat. Na het eten, oploskoffie en een slokje port gaan we naar bed. Geen ree gezien.

Lang in bed gebleven. Het is niet zo warm als gisteren als we opstaan, maar ook vandaag zal het een warme en plakkerige dag worden. Als de tent 's avonds staat gaat het ook nog een klein beetje regenen en dan is het helemaal vies. Het westen van Nederland staat overigens blank: daar was het noodweer de afgelopen dagen.
Een horecaloze wandeldag vandaag. Ook komen we op één boerderij na, 29 kilometer lang geen huizen tegen. Die ene boer zal dus vast wel vaker wandelaars aan de deur hebben die hun veldflessen willen laten vullen. De route gaat de hele dag onverhard en voornamelijk door bossen en heidevelden. Het eerste veld is één paarse bloemenzee, maar de overige velden bloeien vrijwel niet (meer?). Koeien, schapen en paarden moeten de heide in stand houden. Dit gebied is het grootste heidegebied van Noord-Brabant en het ven waar we later langs lopen is één van de grootste vennen van Nederland. We zien overigens nog veel meer vennen, maar vinden ze niet allemaal even mooi. Sommige zijn wel erg kunstmatig. De natuur in Nederland is cultuur. Ook vrij veel fietsers vandaag; we zijn blij dat we hier niet in het weekend lopen.
Tegen zes uur zijn we in Heeze. Toch nog koffie met appeltaart. We zijn Limburg nu uit, dus geen vlaai meer. Na zo'n drie kwartier pauze lopen we het dorp uit en vinden al snel een mooi vlak plekje voor de tent. Jammer dat het dan even begint te regenen. Al snel wordt het weer droog en dus toch buiten koken en eten. En na de chips en cola (in Heeze bij een benzinepomp gekocht) is het donker en tijd om te gaan slapen.
Gelukkig vandaag weinig last gehad van m'n blaren, die de afgelopen dagen (door de warmte) zijn ontstaan.

's Nacht een paar kleine buitjes, maar overdag mooi weer. Veel wind en iets minder warm dan de andere dagen. Mooi wandelweer dus! Misschien is dat ook de reden van onze hoge gemiddelde snelheid vandaag? Vaak gaat zo'n laatste wandeldag overigens erg snel. Je wilt toch naar huis en 'stuk' lopen mag: je hoeft de volgende dag immers niet meer verder te wandelen.
We laten de wekker om half acht aflopen en een uurtje later zijn we weer op pad. Vrijwel alleen maar onverharde kilometers en veel bossen tot de rand van Valkenswaard. De koffietent daar is net open; tijd voor een pauze. Ook de rest van de dag vooral bossen en soms wat akkerbouw met eiken er langs. Wel bordjes met waarschuwingen voor de eikenprocessierups, maar de beestjes zelf hebben we gelukkig niet gezien.
Bij de kruising met het Grenslandpad (klik hier om dat verslag te lezen) een broodje op een terras gegeten en dan de laatste paar kilometers naar Eersel. Mooie kilometers, maar als we er zijn zit het Pelgrimspad er op. Een lekker gevoel.
Bijna een half uur wachten op de bus (koffie op een terras tegenover de bushalte) en met de trein vanaf Eindhoven naar Rotterdam. We stinken vast heel erg naar zweet. Thuis eerst maar eens lekker douchen...

terug naar index

Hieronder volgen nog een paar foto's van het Pelgrimspad. Ze zijn allemaal in het Limburgse deel gemaakt. 

terug naar index

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.