Wandelen op het Overijssels Havezatenpad

Inleiding:

In de zomervakantie hebben Hanneke en Jan het eerste deel van het Overijssels Havezatenpad gelopen. Ruim 150 kilometer van Oldenzaal naar Ommen in een afwisselend landschap. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze erg veel zon hadden.

Dag 1

(zondag 10 juli 2022)

26 km

Eljer en Jilke zijn op kamp, dus Hanneke en ik kunnen weer lekker samen een weekje wandelen. Om allerlei verschillende redenen hebben we besloten in Nederland te blijven en onze keuze is deze keer gevallen op het Overijssels Havezatenpad, de LAW 12. Weliswaar loopt dit pad door een gebied waar we de afgelopen twee jaar ook al met het Twentepad en Pieterpad zijn geweest, maar zo langzamerhand zijn er niet veel LAW’s in Nederland meer over die we nog niet bewandeld hebben.
Om een uur of acht lopen we naar de metro en gaan zowaar via Den Haag naar Hengelo, om daar even een kop koffie te pakken en dan de stoptrein naar Oldenzaal te nemen. Prima wandelweer: een graad of negentien en behalve een enkel motspatje de hele dag droog. Best bijzonder om in juli de hele dag in lange broek te wandelen. We lopen de stad uit zonder het centrum te zien en dan al snel onverhard. We lopen hier samen met het Marskramerpad en dan gaat het even mis: klein stukje terug en dan onze eigen pad weer volgen.

Veel onverhard lopen vandaag.

Een erg afwisselend landschap met natuur en verschillende boerenbestemmingen. De bermen zijn vaak bloemrijk. We slingeren door Twente en zien tot onze verbazing nauwelijks andere wandelaars of fietsers.
De horeca op de kaart na tien kilometer blijkt een McDonalds te zijn. Volgens mij de eerste keer dat ik hier ooit iets samen met Hanneke eet en ik weet ook gelijk weer waarom dat zo is. Veel geld en weinig kwaliteit. Geen idee waarom dit zo populair is?! Enfin, we waren toe aan pauze én het levert een leuke ansichtkaart voor de jongens op (waarschijnlijk denken ze dat de foto van papa en mama nep is).

Een historisch moment: we gaan eten bij McDonalds.

Door de bossen en de Lonnekerberg (Welke berg? We zien helemaal geen berg.) naar het dorpje Lonneker zelf. Tijd voor koffie met appeltaart. Het is inmiddels half vier en we hebben zo’n vijftien kilometer gelopen.
Slingerend over een landgoed en dan het terrein van de TU. Het is uitgestorven op dit tijdstip.

Op het terrein van de TU staat dit kunstwerk van Wim T Schippers.

Langs het stadion van FC Twente, water halen bij de bioscoop en dan de laatste kilometers van vandaag aan de andere kant van het Twentekanaal. Alleen nog maar onverhard en vaak smalle paadjes tussen weilanden met prikkeldraad. Hier en daar een zouthuisje of een boerderij in de verte, maar lastig een plekje vinden voor de tent. Uiteindelijk toch gelukt. Eerst tijd voor oploskoffie. Als dat op is al snel spagheteria koken en eten en dan de tent opzetten. Een stel hardlopers ziet ons staan, maar lijkt het niet erg te vinden.

Ons tentje in het avondlicht.

Nog een kopje koffie en dan twee biertjes en wat chips voor we redelijk vroeg in onze slaapzak liggen.

Dag 2

(maandag 11 juli 2022)

32 km

Rond kwart voor acht staan we op en het weer is gelijk aan dat van gisteren. Pas laat in de middag wordt het wat warmer en gaan de broekspijpen eraf. Na ontbijt in de tent, vanwege een enkele motspat nemen we geen risico op nat worden, breken we alles af en op. Al voor negen uur zijn we op pad en na wat onverharde kilometers slingerend door het boerenland de asfaltweg naar Boekelo. Het is nog wat vroeg voor horeca, dus dan maar gebakjes halen in de supermarkt en een paar kilometer verderop bij een bankje zelf koffie zetten.

De zouthuisjes worden nog steeds gebruikt bij zoutwinning.

Ook nu weer veel onverhard en slingeren door een afwisselend landschap. Wel veel fietsers vandaag, waarvan verreweg het grootste deel elektrisch. In Beckum is alles dicht, dus de laatste paar boterhammen uit de rugzak zullen onze lunch vormen.
Min of meer in een rechte lijn over het kerkepad naar het kanaal met aan de andere kant Delden. Pas aan de andere kant zit het centrum met horeca en een supermarkt. Tijd voor een extra lange pauze.
Na Delden al snel het kasteel van Twickel. Een plaatje en het middelpunt van het grootste landgoed van Nederland. Het landgoed zelf draait vooral om de natuur lijkt het. Ook de watermolen, waar ze olie persen, is prachtig gerestaureerd. Alle gebouwen behorend bij het landgoed zien er overigens perfect onderhouden uit.

Kasteel van Twickel.

We lopen een klein stukje verkeerd (lees: volgen de merktekens van het Marskramerpad) en lopen dan via de Twickelervaart, één van de oudste en waarschijnlijk ook smalste kanalen van Nederland. Bij de provinciale weg verlaten we de route en willen naar de camping een kilometer verderop. Helaas: die blijkt inmiddels een jaar of twee, drie geleden gesloten te zijn. De bushalte heet overigens nog steeds naar de camping. Een stukje verderop halen we water en bij die mensen horen we dat er twee kilometer verderop, helaas niet in de richting van ons pad, nog een camping zit. We besluiten er toch maar heen te lopen en aldaar zien we slechts één stel andere kampeerders. De camping is verder uitgestorven. Maar goed: het is half zeven en we hebben een plekje om de tent op te zetten en te douchen.
Na de koffie is het tentje bouwen, douchen, eten, nog een kopje koffie en dan nog met een lekker biertje en whisky-cola wachten tot het tijd is om naar bed te gaan.

Dag 3

(dinsdag 12 juli 2022)

27 km

Een warme dag vandaag. We lopen vrijwel direct in korte broek en dito mouwen. Zo rond negen uur verlaten we de camping, na nog even betaald te hebben bij de receptie. Nog een paar honderd meter rechtdoor en we zitten weer op het Overijssels Havezatenpad. We hebben een flinke lus afgesneden en groot voordeel is nu wel dat er een camping op dagafstand ligt.
Eerst een flink stuk langs het kanaal en dan weer slingerend door en langs akkers, weilanden en bossen. Veel grote bomen die voor schaduw zorgen en ook hier perfect onderhouden boerderijen. Voor wat landgoederen, erg fotogeniek de meesten, een pauze op een bankje voor een mok oploskoffie en een stroopkoek.

Een warme dag vandaag, met veel stofwolken.

Grotendeels door bos lopen we richting Diepenheim. Meer dan de helft van onze dagafstand zit er dan al op. Tijd voor een lange pauze in de horeca dus. Lekker gegeten.
Een warm stuk door veel open land, maar gelukkig trekt de wind iets aan. Toch vinden we het niet erg dat er ruim vijf kilometer verderop weer een terrasje in de schaduw ligt, waar we een ijsje eten c.q. wat drinken.
Nog een uurtje lopen naar de camping. Eerst nog een stukje langs het kanaal, dan een onbewaakte overweg en dan over een graspad langs een beek. Gelukkig verdwijnt de zon wat achter sluierbewolking, want het wordt steeds warmer lijkt het.

Het graspad langs de beek.

De camping ligt een klein stukje van de route af en de receptie is gesloten. Geen pasje voor warm water daardoor. Het terras voor een koud biertje, waar we eerst heengaan voor we de tent opzetten, is wel geopend. Dan eten koken; (natuurlijk) pasta op het menu. Na het eten een hele koude, en daardoor toch wat korte, douche. Verder bietst Hanneke twee stoelen bij de buren, zodat we in elk geval lekker kunnen zitten als we de rest van de avond met een drankje buiten zitten.
Als we naar bed gaan is het nog steeds erg warm: de slaapzak hoeft de hele nacht niet dicht.

Dag 4

(woensdag 13 juli 2022)

27 km

Als we rond half acht opstaan is het al warm. Het lijkt zelfs nog warmer te worden dan gisteren. Gelukkig zijn de vooruitzichten voor morgen een stuk beter. Om half negen lopen we de camping af, betalen en al snel zitten we weer op route. Na twee kilometer Markelo. Een stuk groter dan verwacht en waren we eerst nog bang dat er geen supermarkt zou zitten in dit dorp: er zijn er zelfs minstens twee. Fijn, want meer opties om boodschappen te doen vandaag zijn er niet.
De eerste kilometers daarna zijn vrij eentonig en veel verhard. Gelukkig dat het natuurgebied Borkeld daarna wel de moeite waard is. Veel heide en bos, onverharde paden en ook een prima bankje in de schaduw om koffie te zetten en pauze te houden.

Over een heideveld.

Verderop zijn ze druk bezig de heide te plaggen. Waar gaat al die grond eigenlijk heen? Het zijn écht grote hopen. Naast een ecoduct de snelweg over en via een pad langs de rand van Rijssen. Het stadje zelf gaan we niet in. Picknicken op een bankje in de wind en in de schaduw. Goed te doen.
Een kleine omleiding vanwege natuuraanleg bij een beek en dan verder langs die beek. Op één plek is het heel drassig. Er zullen dagen, of zelfs weken, zijn dat je hier flink moet omlopen om je voeten droog te houden.

Het is vandaag in elk geval niet drassig.

Slingerend door een landschap zoals we de afgelopen veel vaker hebben gezien en dan de theetuin van Grimbergen. Nee: niet die van het bier, want dat wordt in België gebrouwen. Op het terras aldaar checken we even of de geplande camping er nog zit. Een goed idee: ook die camping bestaat inmiddels niet meer. Alternatieven op een redelijke afstand zijn er niet en we willen toch echt douchen vandaag. Het wordt dus een B&B en die hebben gelukkig nog een kamer vrij.
Nog een paar kilometer lopen. Veel onverhard en door en over verrassende paden door en langs akkers en weilanden. Na nog een klein stukje bos gaan we zo’n 750 meter van de route af en lopen naar onze overnachtingsplek voor vannacht. Een heel gastvrije ontvangst en een ruime kamer met een lekkere, en warme, douche. En omdat we geen zin hebben in spagheteria (koken) laten we eten bezorgen. De spareribs smaken prima en als ze op zijn gaan we al snel over op de zelf gesjouwde speciaalbiertjes om vrij vroeg naar bed te gaan.

Dag 5

(donderdag 14 juli 2022)

30 km

We hebben om acht uur ontbijt gereserveerd, dus weinig haasten. Zoals één van de andere gasten al had verteld: een erg lekker en uitgebreid ontbijt en de broodjes die over zijn mogen we meenemen voor de lunch.
Zo rond half negen verlaten we de B&B. Het vest gaat zelfs nog een half uurtje aan: het is een flink stuk frisser dan gisteren. Na 750 meter zijn we weer terug op de route en lopen dan min of meer pal noord tot de provinciale weg en spoorlijn. Als we die gekruist hebben lopen we een lus van ongeveer drie kilometer heen en drie terug. Heen langs en terug over een heideveld. Erg vlak en misschien wel daardoor toch wat minder mooi dan het kaartje deed verwachten. Dan nog een paar kilometer langs akkers, weilanden en door bos om na uiteindelijk elf kilometer in Nijverdal te arriveren. Tijd voor onze eerste pauze van vandaag en dat met prima koffie en gebak.
Nog even de laatste boodschappen van deze wandelvakantie doen en dan verlaten we het dorp weer.

Het lusje net na Nijverdal vooral niet afsnijden!.

Het lusje daarna leek op de kaart wat overbodig, maar is in de praktijk een hoogtepunt van de route: een natuurgebied, langs een heideveld en door een stuk oud bos. Daarna de Regge. Deze zullen we, soms wat meer en soms wat minder, de rest van de dag blijven volgen. Het eerste stuk is onverhard en ook alweer een hoogtepunt. Dan kilometers over een slingerend en geasfalteerd fietspad. Zeker ook mooi.
Na een paar kilometer houden we een stop en lopen na de koffie en broodjes al snel weer verder. Bij Schillenburg gaan we wat verder van het water vandaan en lopen vooral over zandpaden door een gebied met mais, weilanden en boerderijen.
Na het kruisen van de Regge lopen we weer wat dichter langs het water.

Een vistrap in de Regge.

Onverhard door een natuurgebied. Hoe mooi wil je het hebben? We slingeren zo verder en na een tijdje op de linkeroever gelopen te hebben gaan we via een met een hek afgesloten brug weer naar de rechteroever. Geen andere fietsers of wandelaars meer dus.

De route lijkt toch echt hierlangs te gaan.

Na zo’n twee kilometer gaan we, via een modderig schouwpad, van de route af. Na over een boerenerf gelopen te hebben komen we op de weg naar de camping uit. Nog een paar honderd meter en net voor vijven zijn we er. Er is nog plaats genoeg op deze grote boerencamping en na eerst een ijsje te hebben gegeten zetten we de tent op en halen een paar tuinstoelen uit de loods, die helemaal volstaat met (groot) speelgoed, zitgelegenheid, tijdschriften enzovoorts.

Lekker dat we stoelen hebben.

Na een kop oploskoffie eerst maar eens douchen. Weliswaar was het een stuk minder heet dan de vorige twee dagen, maar we zijn er toch wel weer aan toe. Pasta koken en eten. Lekkerder dan ooit lijkt het wel. En dan al snel weer tijd voor een biertje en een stukje worst en kaas, voor we toch weer erg vroeg gaan slapen. Het is eigenlijk te koud en winderig om lang buiten te zitten.

Dag 6

(vrijdag 15 juli 2022)

11 km

De laatste wandeldag van deze reis. Qua weer de mooiste. Zonnig, maar niet al te warm. Al voor half negen is alles ingepakt, hebben we ontbeten en zijn op pad. Al snel blijkt dat het maar goed is dat we via de camping gelopen zijn: langs de Regge zijn ze druk bezig met natuurbouw en er langs lopen was waarschijnlijk niet mogelijk, en zeker niet de bedoeling. Het hek bij de brug gisteren stond er dus toch niet voor niks, hoewel de omleidingsbordjes leken te suggereren dat wat we deden de bedoeling was.
De rest van de route is ook alweer een hoogtepunt. Vrij veel door het bos, bijna alleen onverhard en weer veel natuur, al dan niet bij de Regge. Veel vlinders en libellen.

Ook hier is wandelen weer een genot.

Over een Scoutingterrein, langs de bosrand en al snel het laatste havezaat voor we station Ommen bereiken.

Net voor Ommen ontmoeten we nog deze ‘’oude bekende’’.

Nog even een laatste koffie met appeltaart (niet de lekkerste van de reis) en dan met de trein naar huis. De mevrouw van de horeca dacht dat we juist gingen starten met de wandeling; geen wonder op dit tijdstip.
Al voor één uur zijn we terug in Rotterdam. Een mooie wandelvakantie zit er op. Nu snel aftellen naar de volgende. Het restant van dit pad hopen we in de toekomst beslist nog eens af te ronden. Het pad is er mooi genoeg voor!

Wordt ongetwijfeld vervolg!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.