Maarten van Rossumpad  (LAW 4 c.q. LAW 202)

Inleiding:

In 1995 liepen Dave en Jan dit pad. In die tijd startte het pas nog in Arnhem; inmiddels start het in Den Bosch. Vanzelfsprekend hopen ze dat stuk ooit ook nog eens te gaan lopen. Hieronder het verslag van de ongeveer 160 kilometer naar Ommen.

Na gisterenavond bij Sander op school uit eten te zijn geweest per trein naar Arnhem gereisd, de bus genomen en nog een klein stukje naar een Scoutingterrein gelopen, waar we om half één de tent opzetten.
Na een zeer koude nacht stonden we om kwart voor acht op en een klein half uur later waren we onderweg naar het Maarten van Rossumpad. Hoewel het al eind november was waren vooral de beuken nog erg mooi gekleurd. We wandelden in een stevig tempo naar de Posbank. Daar nuttigden we lekkere koffie met appelgebak.
De Posbank zelf, een heidegebied met prikkeldraad afgezet, vonden we niet bijzonder mooi, maar de koningsweg die daar opvolgde (een schitterende beukenlaan in het bos) wisten we zeer te waarderen.

Koningsweg

Al kletsend en pratend liepen we verder met onderweg cup-a-soup met brood pauzes. Vlak na Laag Soeren dronken we een kop koffie in een restaurant met de volgende tekst aan de muur: koken is kunst, kunst is geduld. Met wijn en bier, wordt geduld plezier. Een spreuk die onze goedkeuring wel kon wegdragen.
Na nog een paar kilometer langs het Apeldoorns kanaal zochten we een plekje voor de tent en bij de tweede boerderij was het "raak". Snel de tent opgezet en boerenkool met worst gewarmd. Na deze prima maaltijd en een kop oploskoffie zijn we bij de boer wezen kijken. Die ging de koeien melken en de kalfjes eten geven. Altijd leuk om te zien. Na nog een kop koffie bij de boer in de keuken werd het, om een uur of tien, tijd om naar bed te gaan.

Om acht uur stonden we op en na het ontbijt en spullen inpakken liepen we zo'n drie kwartier later weer langs het kanaal. Na zo'n vijf kilometer gingen we het bos weer in; een mooi moment om een kopje oploskoffie te zetten. Alles bij elkaar liepen we in een redelijk tempo, hoewel we af en toe last van het 'tweede-dag-syndroom' hadden: op de één of andere manier lijkt het de tweede dag altijd wat minder makkelijk lopen dan de eerste dag. Ook het weer viel best mee vandaag: veel bewolking en later op de dag kwam zelfs de zon tevoorschijn.
Hoewel we vrijwel de gehele dag in het bos liepen konden we in Beekbergen gelukkig in een café koffie met appelgebak nuttigen. Ook was daar een winkel, waar we brood en satehballetjes kochten, om die later in het bos op te warmen en te eten.
Langzamerhand kwamen we in Apeldoorn, waar we een stukje moesten omlopen om boodschappen te kunnen doen. Na gelijk een blikje Fanta te hebben gedronken liepen we verder en kwamen langs paleis het Loo. Een mooi gebouw om te zien.
Net buiten Apeldoorn kwamen we langs een slijterij (toeval bestaat niet) en kochten daar een flesje beerenburg, voor bij de tent. In de kroeg verderop nuttigden we nog, net voor het begon te schemeren, een kop koffie en gelukkig vonden we al snel daarna een leuk veldje met picknicktafel om de tent op te zetten. Volgens de mevrouw die naast het veld woonde werd er wel vaker gekampeerd op dat veld. Blijkbaar een populaire plek voor wandelaars om te stoppen.
Na dagboekschrijven kookten we een macaronimaaltijd. Deze (nieuwe) maaltijd was licht, snel klaar en goed te eten. Prima spul voor rugzaklopers! Na ons toetje van oploskoffie doken we al snel de tent in, waar we nog een tijd lang gezellig kletsten, onder het genot van een lekkere beerenburg.

Vandaag stonden we al om half acht op en zo'n drie kwartier later liepen we alweer door de bossen. Opnieuw was het weer een bewolkte dag en zowel de regen als de zon kregen we niet te zien. Na een paar kilometer kwamen we in Vaassen, waar we natuurlijk weer, in een bakkerij, koffie en appelgebak nuttigden , boodschappen bij AH deden en ten slotte nog een fles beerenburg in de slijterij kochten. 
Na Vaassen volgde een paar kilometer polder, wat voor de afwisseling best leuk was. We kwamen al snel weer in het bos en daarna was het snel gedaan met de beschaving. Wel heel veel campings en bungalowparken, maar vrijwel geen andere mensen. De uitzondering vormden twee 'echte' rugzakloopsters; iets wat we toch niet vaak zien.
Vandaag lunchten we met cup-a-soup en hamburgers, waarvan we ons nog steeds afvragen of het wel hamburgers waren. Een paar kilometer verderop zat het Golden Tulip hotel Epe: tijd voor de tweede koffie met appelgebak van deze dag.Na nog een paar kilometer heidevelden hielden  we een korte stop en toen we weer wegliepen kwam er een schaapskudde aan. We maakten een praatje met de herder en liepen vervolgens de laatste kilometers naar ons overnachtingterrein; een plekje bij een picknicktafel, midden in het bos.

Ontmoeting met een schaapsherder.

Toen het begon te schemeren bereiden we onze hutspot uit een pakje en toen de pan leeg was zetten we de tent op. Tijd voor een kopje oploskoffie. Het was buiten erg aangenaam, dus ons eerste afzakkertje nuttigden we buiten en pas bij de tweede gingen we de tent in, om vervolgens weer vroeg te gaan slapen.

We stonden alweer om half acht op en toen we zo'n drie kwartier later liepen zagen we de zon boven de hei opkomen. Een prachtig gezicht. De zon zou ons de hele dag niet meer verlaten en het is dat het stevig waaide, maar anders zouden we in ons T-shirt hebben kunnen lopen. En dat eind november! Na bos en hei volgde er nog een paar kilometer Apeldoorns kanaal alvorens we Hattem binnenliepen. Hattem vonden we een erg leuk dorpje met heel veel mooie oude gebouwen. Na brood gekocht te hebben dronken we in een soort Deens kroeg koffie en maakten nog even een stop in de supermarkt en bij de slijterij.

De IJssel in het tegenlicht.

Langs een vrij drukke weg liepen we naar de IJsselbrug. Aan de andere kant daarvan volgden we het fietspad door de uiterwaarden en hielden we onze lunchstop.
Vervolgens liepen we, langs de IJsselcentrale, door de polder naar Windesheim, waar we zowaar weer een echte kop koffie nuttigden. Na Windesheim liepen we langs een korenmolen die we natuurlijk met een bezoek vereerden. 

Ergens onderweg op het Maarten van Rossumpad.

Na nog een stuk polder en een landgoed zochten we een plekje voor de tent en bij de derde boer was het 'raak'. Snel de tent opgezet en eten gekookt. Ook deze macaronimaaltijd smaakte erg lekker.
Traditiegetrouw een kop oploskoffie gedronken en nadat het kleine flesje beerenburg ook leeg was gingen we weer slapen.

Kampeerplekje bij de boer.

En ook deze morgen kwamen we weer in ons bekende ritme: half acht opstaan, spullen inpakken, afbreken en ontbijten. In eerste instantie was het half bewolkt, maar tegen de middag was er geen wolkje meer te zien.
Het eerste stuk van de route voerde door de polder met bossages en hadden we er een flink tempo inzitten. Doordat het nog erg vroeg was, waren alleen de cafés nog allemaal gesloten. Dan maar zelf koffie zetten.
Via de nodige bossen kwamen we in Vlisteren, waar wel een restaurant open was. Lekkere koffie, zeer goede appeltaart, maar vreselijk publiek. Voor de Harrie Jekkers fans onder ons: Jan-Willem figuren.

De kerk in Vlisteren.

In Vlisteren bezochten we nog even de kerk en liepen daarna, door oude beukenbossen, richting Ommen. Langs de Regge hielden we nog even een korte pauze en vervolgens de laatste paar kilometers naar Ommen. Daar haalden we precies de sneltrein naar Zwolle. Overstappen op de Intercity en in Utrecht (natuurlijk) een honkiburger gegeten en ten slotte weer naar huis. Toch lekker! 

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.