Wandelen op de Heuvelrughike

Inleiding:

Eind februari 2023 wandelden Eljer, Jilke (de toen tienjarige tweeling) en hun ouders Hanneke en Jan de circa 100 kilometer lange Heuvelrughike. Geen LAW, wel een routeboekje en vooral veel onverharde paden. Onderweg sliepen ze in hotels. Misschien wel één van de mooiste meerdaagse wandelingen die je in Nederland kunt maken? Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze ook nog heerlijk zonnig wandelweer hadden.

Dag 1

(zaterdag 25 februari 2023)

22 km

Omdat ik donderdag naar school moet kunnen we ‘’maar’’ vijf dagen op vakantie deze keer. Een prima moment om de Heuvelrughike te lopen. Dat is immers een vijfdaagse wandeling, met relatief korte dag afstanden, wat gezien de lengte van het daglicht eind februari best handig is. Wel een routeboekje, geen markering en ook geen LAW. Dat blijkt toch wel iets lastiger lopen dan we gewend zijn, zeker omdat de kaarten en de routebeschrijvingen in het boekje niet op dezelfde bladzijde staan. Maar goed, met zo’n 90% van de route onverhard in het vooruitzicht lijkt het op voorhand in elk geval wel een mooie tocht te worden.
We staan op en al snel lopen we naar de tram om op het station ontbijtjes te kopen en deze vervolgens in de trein naar Utrecht op te eten. Daar de trein naar Hilversum en dan met de bus naar Huizen.

Huizen

Een kilometertje lopen naar het startpunt: de oude haven van Huizen. Mooi begin! We lopen een klein rondje en al snel gaan we onverhard langs de voormalige Zuiderzee lopen. Eigenlijk is het tot Hilversum alleen nog maar onverhard vandaag. Het weer valt nog een beetje tegen: een enkel minibuitje hagel, maar ook, en steeds meer gelukkig, zon. Met zo’n zeven graden mag je dan zeker niet klagen in deze tijd van het jaar. We slingeren wat richting west, dan zuid en dan weer oostelijk. Veel bos en af en toe een heideveld. Ook veel andere wandelaars en fietsers. Regelmatig wordt ons gevraagd welk routeboekje we hebben: het is nog een vrij nieuw pad.

Veel wandelen in het bos deze route.

Na een paar grote velden stoppen we bij horeca. Tijd voor heerlijke appeltaart of tosti’s. Nog meer heidevelden, waarbij we ook de schapen en de schaapskooi zien en later ook nog tussen Schotse hooglanders wandelen.

De schaapskooi.

Over een natuurbrug richting noordrand van Hilversum. Bekend HIT-gebied. De picknick houden we kort: door de toch wat gure wind is het niet echt lekker om buiten te zitten. Dan nog meer kilometers bos, heide en zandverstuivingen. Het tempo en de sfeer zitten er goed in.
De route eindigt een stukje buiten Hilversum. Wel een beetje nep wat mij betreft: we moeten nog een kilometer of drie lopen voor we in het centrum bij een/onze overnachtingsplek zijn. Op deze manier lijkt het percentage onverhard dus hoger dan het feitelijk is. Enfin, het was hoe dan ook wél een mooie route!
We lopen richting ons appartementje voor vannacht en maken nog een tussenstop bij de supermarkt voor avondeten, bier en ontbijt.
Al voor half vijf zit onze wandeldag erop. Tijd voor (oplos)koffie en een warme douche. Het lukt ons niet om de kookplaat aan de praat te krijgen, dus loop ik maar naar de pizzeria om een paar pizza’s te halen. Ze smaken gelukkig erg lekker.
We kijken nog wat filmpjes via YouTube (vooral het kantoor van het Klokhuis) en stoppen dan de mannen in bed. Wij drinken nog een biertje in de toch wel wat sfeerloze woonkamer, voor we de bank ombouwen tot bed en dan ook gaan slapen.

Dag 2

(zondag 26 februari 2023)

23 km

We mogen uitslapen en dat lukt redelijk. Zowaar ook best lekker geslapen gelukkig en zo rond half acht is iedereen wakker. Opruimen, inpakken en ontbijten.
Tegen negenen verlaten we het appartement en lopen Hilversum uit, terug naar de route. Korte tussenstop bij de supermarkt voor lunchbroodjes en dan al snel de Heuvelrughike. Iets minder onverhard dan gisteren, maar volgens het boekje nog steeds zo’n 77%. Het verharde deel zit vooral in de laatste kilometers. Veel bos en minder heide dan gisteren. Het is koud, maar erg zonnig. Op sommige plaatsen blijft het ijs de hele dag op de plassen liggen. Alleen de wind maakt het soms wat guur.

Vaak leest Eljer de kaart.

Om de één of andere reden lopen we het eerste stuk blijkbaar niet zo heel erg snel en we zijn pas tegen elven in de horeca. Koffie met appeltaart. Zowel hier als in het bos veel MTB-ers. Ook veel wandelaars overigens. Er lopen meerdere LAW’s door dit gebied.

Vrijwel constant lopen we onverhard.

Langzaam verlaten we HIT-gebied, maar vanuit wat andere fiets- en wandelvakanties zien we regelmatig bekende plekjes. De route gaat overigens over soms hele smalle paadjes die we zeker niet allemaal eerder gezien hebben.
Grote zandverstuivingen en af en toe heidevelden. Het licht is slecht voor foto’s vandaag. Picknicken in het bos, maar door de koude wind opnieuw een niet al te lange pauze. Zowaar ook af en toe wat meer cultuur: oude gebouwen en beukenlanen.

Over een zandverstuiving.

Een paar kilometer voor het einde landgoed De Paltz. Tegenwoordig heeft Herman van Veen daar een cultureel centrum en horeca. Geen bier en bitterballen, wel koffie, thee en mineraalwater of Fristi, al dan niet (de ouders) of met (de kinderen) taart.
Zo rond een uur of vier lopen we daar weg om de laatste kilometers naar Soesterberg af te leggen. Waarschijnlijk de minst mooie kilometers van de hele route: langs een drukke weg en de voormalige vliegbasis.
Inchecken in ons hotel en snel naar het centrum om boodschappen te doen: de supermarkt sluit om zes uur. Dan toch (eindelijk) tijd voor een biertje en bitterballen. Zo’n kroeg met alles wat een kroeg een goede kroeg maakt, ondanks dat de barvrouw slechts 17 jaar blijkt te zijn en dus wel alcohol mag verkopen, maar niet mag drinken.
Een klein stukje verderop in de snackbar nuttigen we onze avondmaaltijd en gaan dan terug naar ons hotel om te douchen en dagboek te schrijven. De mannen willen nog even TV kijken, maar terugkijken is niet mogelijk, dus het wordt een stukje natuurfilm. We leggen de mannen vroeg in bed: ze zijn doodop. Hanneke en ik gaan nog even in de lounge zitten om een biertje te drinken en een worstje te eten voor we ook gaan slapen.

Een vegetarische BBQ tijdens de Heuvelrughike :-)

Dag 3

(maandag 27 februari 2023)

18 km

Mede dankzij de goede verduisteringsgordijnen op de kamers slapen we tot een uur of acht. In de loungeruimte staat een koffie- en theeapparaat en met de gisterenavond gekochte (pudding)broodjes hebben we een prima ontbijt.
Rond kwart over negen lopen we het hotel uit. Nog meer zon en minder wind dan gisteren. Hoe mooi kun je het hebben in februari? Volgens het boekje ‘’slechts’’ 75% onverhard. Een flink deel van het verharde zit al in de eerste kilometers.
Langs een bosperceel en woonwijk richting snelweg, die we een stukje verderop met een brug oversteken. Dan kilometers alleen maar door het bos slingeren. Gemiddeld een net wat saaier stuk dan gisteren. Geen idee hoe dat komt. Misschien een iets minder natuurlijk bos?
Na zo’n anderhalf uur pauze op een zonnig bankje op een open stuk. De benzinebrander is niet voor niets mee deze reis. Dan weer verder slingeren richting Pyramide van Austerlitz.

De Pyramide van Austerlitz

Ondanks de drukte in het bos is de horeca gesloten. Maandag is wat dat betreft sowieso een ongunstige dag.
Nog veel meer bos, maar ook af en toe echt over een landgoed. Gelukkig kunnen we onderweg ergens water halen bij een huis wat verbouwd wordt, want ook bij de tweede stop zullen we zelf voor iets warms moeten zorgen. Brood met leverpastei en pindakaas en cup-a-soup zittend op je rugzak tegen de muur van de kerk van Doorn. Ook lekker.

Een afwisselende route hier.

Nog een paar kilometer tot het eindpunt, waarbij we eerst afdalen naar de zandafgraving bij Maarn en later zo’n 180 treden moeten klimmen. Dan nog een klein stukje naar ons hotel. Net als afgelopen nacht ook nu weer eentje bij een conferentieoord.

Zo’n 180 treden klimmen.

We zijn er rond half vier en al snel zitten we aan het bier en borrelhapjes. Dan lekker douchen en avondeten in het hotel. Het eten aldaar valt eerlijk gezegd wat tegen, net als de bar later op de avond als Eljer en Jilke al in bed liggen. Maar goed, de douche en het bed zijn verder prima.

Dag 4

(dinsdag 28 februari 2023)

20 km

Al voor achten zijn we allemaal wakker en als iedereen en alles is aangekleed en ingepakt is het tijd voor ontbijtbuffet. We gaan dus zonder honger op pad.
Om een uur of negen lopen we het hotel uit en zitten direct weer op route. Het is licht bewolkt, maar al snel breekt de zon door en wordt het weer een zeer zonnige dag met weer nog minder wind dan gisteren.
We slingeren over het landgoed en zowaar lopen we, en dat zal nog een paar keer gebeuren vandaag, verkeerd. Niet heel veel, maar toch. Na een paar kilometer de uitkijktoren in de Kaapse bossen. Bovenop de 25 meter hoge toren kun je onder andere Utrecht, Amersfoort en Amerongen heel goed zien. Fijn dat het zo helder is.

De uitkijktoren.

We slingeren door de bossen en aan de rand van het Leerumsche Veld starten we de brander voor een warm drankje met een stroopwafel. Het Leersumsche Veld is wat ons betreft één van de mooiste delen van de hele route. Een nat veengebied, heidevelden en zandverstuivingen. Het Utrechtpad loopt hier ook en volgen we redelijk vaak.

Het Leersumsche Veld vinden we een hoogtepunt.

Bij een bungalowpark verlaten we de route even. Niet voor het tropisch zwembad, wel voor de horeca. Prima uitsmijter of poffertjes. We zitten dan op ruim tweederde van onze dagafstand. Het blijft toch bijzonder hoe onze tienjarige tweeling met slechts twee pauzes op een dag zó makkelijk twintig kilometer met een redelijk zware rugzak kan wandelen.

Over een beukenlaan.

Slingeren, klimmen en dalen door de bossen richting Amerongen. Ook dit herkennen we van eerdere buitensportvakanties. We slapen in een B&B, waarvan we de sleutel in een hotel zo’n 100 meter verderop moeten ophalen. Gelijk ook een prima plek om eerst een lokaal biertje te drinken.
De B&B heeft niet alleen twee slaapkamers, maar ook een algemene ruimte met een bank, tafel, stoelen en dingen als borden, bestek en een koffieapparaat met cupjes.
We hebben geen trek in snacks, maar gelukkig zit er ook een Chinees in het dorp. Zo’n vijf minuten lopen en ongelooflijk druk. Bizar hoeveel mensen in zo’n wachtruimte alleen aandacht voor hun telefoon hebben en niet voor hun kinderen of bestelling die omgeroepen wordt… De maaltijd smaakt erg lekker en na nog een paar potjes Uno c.q. voetbal kijken op TV wordt het tijd om de mannen naar bed te brengen. Hanneke en ik sluiten de dag af met nog een wijntje of biertje en een stukje kaas.

Dag 5

(woensdag 1 maart 2023)

20 km

Al voor half acht op en om acht uur een meer dan goed ontbijt in het hotel. Klaar voor de laatste etappe van het pad. Opnieuw strakblauwe lucht en zon. We verlaten Amerongen en lopen al snel de eerste heuvel van vandaag op. Om ons heen een paar oude tabaksschuren. Nooit geweten dat ze hier vroeger veel tabak teelden.

Ook vannacht heeft het weer gevroren.

Slingeren door de bossen en op een open plek weer tijd om zelf koffie te zetten: we zullen tot kort voor het eindpunt geen horeca tegenkomen. Daarna heidevelden en bossen. Landgoederen en (beuken)lanen. Grafheuvels en veel andere wandelaars. Net als gisteren lopen we weer een paar keer verkeerd, zonder echt om te lopen. De beschrijving in het boekje is niet altijd even duidelijk en minstens één keer beslist niet correct. Maakt niet uit: wat een prachtig pad!

Drie mannen in actie.

De tweede pauze is er eentje op een picknickplek en ook nu blijven we weer niet heel lang zitten: daar is het te koud voor. Afdalen richting Rhenen en dan meer of meer langs de rivier verder. Een hoogtepunt!

Uitzicht op het rivierenlandschap.

Dan de laatste kilometer van de Heuvelrughike. Langs plas Vogelenzang en dan de Grebbeberg op. Nog even een laatste uitzichtpunt en dan het eindpunt min of meer naast restaurant Villa Grebbenoord. Het lijkt te beginnen met een deceptie: de appeltaart, die als vers op de kaart stond, is bevroren. Maar als we daar wat van zeggen tegen de ober staat even later de eigenaresse van de zaak bij ons en handelt dit af op een manier die ik maar met één woord kan beschrijven: TOP (met hoofdletters!). Niet alleen excuses en uitleg wat er mis is gegaan, maar ook haalt ze direct de appeltaart van de rekening (die we al voor meer dan de helft hadden opgegeten) en wil direct een gratis alternatief aanbieden. Als we zeggen dat dat echt niet hoeft, omdat we de bus willen halen komt ze in no-time terug met vier stukken gebak in een doosje om mee naar huis te nemen en biedt ook nog een koffie-to-go aan. Hoe goed kun je zijn als ondernemer?! Van een negatieve naar de meest positieve ervaring. Nog één keertje daarom: ga allemaal langs bij Villa Grebbenoord!
De bus brengt ons naar het station Rhenen. Helaas is het erg druk op de weg en staat er file, waardoor we de geplande trein missen en een kwartiertje later thuis zijn. Ach ja, dat mag en zal de pret ook niet drukken. We zijn immers nog steeds op een heel redelijk tijdstip thuis en na vijf zulke prachtige wandeldagen mag je natuurlijk helemaal niet klagen!
De Heuvelrughike is precies wat het beloofde: een bijna volledig onverharde wandeling door een afwisselend gebied met veel bos en heide. Beslist een aanrader dus!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.