Wandelen op (een deel van) het Hertogenpad

Inleiding:
In de zomer van 2021 hebben Sven en Jan het eerste gedeelte van het Hertogenpad gelopen. In drie dagen en 85 kilometer van Breda naar Poeldonk. In juni 2022 starten ze aan de andere kant van het pad in Roermond en liepen daar 82 kilometer de andere kant op. Hieronder volgt het reisverslag van die twee delen van de route. De rest volgt ongetwijfeld later.

Dag 1

(vrijdag 25 juni 2021)

33 km

Sven is er aan toe en dus gaan we toch nog samen drie dagen wandelen. Omdat we wel eens vaker een weekendje gaan, besluiten we maar eens ‘’gewoon’’ een LAW te gaan lopen, zodat we niet telkens opzoek hoeven naar een route. Logistiek is voor ons het Hertogenpad handig (niet te ver van Rotterdam) en we hebben dit pad allebei nog nooit eerder gelopen, dus dit pad gaat het worden.
Tegen half negen kus ik de rest van ons gezin gedag en fiets naar het station. Sven arriveert even later ook en samen pakken we de intercity naar Breda. Daar eerst koffie op een terras. Het is plakkerig weer en het licht niet al te fotogeniek. Breda zelf is dat laatste overigens wel: een mooi stadje en als je een route loopt kijk je toch altijd heel anders naar een stad dan als je er alleen maar heen gaat om te shoppen.

Begijnhof in Breda.

We slingeren de stad uit richting oost en na een paar kilometers de eerste zandverstuiving en bos. Een mooie plek om een broodje en wat te drinken uit de rugzak te halen. Er volgt nog veel meer bos, met soms open stukken en natte valleien. Mooi. Het is overigens opvallend rustig in het bos. Even later zit horeca. Koffie met vlaai. In eerste instantie denken we nog een biertje te doen, maar we vinden het toch te winderig op het terras. Dat biertje houden we nog tegoed.

Veel onverhard lopen vandaag.

Nog meer bos, kanaal over en dan Dongen. Volgens de beschrijving een schilderachtig stadje, maar blijkbaar zien wij dingen over het hoofd. Enfin, kunnen we alsnog dat biertje doen en ook de boodschappen voor avondeten. Terwijl we dat laatste doen passen in ruil voor onze voetbalplaatjes twee kleine meisjes op onze rugzakken.
Dongen uit en eerst verhard en later onverhard langs het Wilhelminakanaal. Dan een flink stuk langs een drukke weg en industrieterrein. Niet het mooiste stuk van de route. In ons tien jaar oude boekje ziet het er stuk minder bebouwd uit.
Na een paar kilometer weer horeca. Toch maar weer wat drinken en al heel snel blijkt dat een goed besluit: het begint flink te regenen. Gelukkig wordt het later weer droog en vervolgens we ons pad. Langs een bosrand en vennen en heidegebied. Prachtig! Dan weer bos en akkers tot we vlakbij de Efteling zijn. Helaas begint het weer wat te regenen. We besluiten de tent maar onder de bomen op te zetten. Is iets droger en een bankje hebben we nu toch niet nodig.

Onze kampeerplek voor vannacht.

Het is inmiddels over achten. Eerst koffie met een eclair en dan snel eten koken. Witte bonen met worstjes en spek en chipolatapudding als toetje. Lekker hoor.
De regen neemt iets toe, dus ons biertje en borreltje drinken we maar op in de binnentent. Mooie gesprekken tot we uiteindelijk toch maar gaan slapen.

Dag 2

(zaterdag 26 juni 2021)

27 km

Een stuk zonniger dan gisteren, maar wel weer erg plakkerig. Snel de tent afbreken, we staan redelijk in het zicht tegenover de golfbaan van de Efteling. Lekker ontbijten en dan weer op pad. Ook nu weer veel bos en langs akkers over onverharde paden. Op de Loonse Duinen zit restaurant De Roesterberg en na prima koffie met apfelstrudel wandelen we over het duin omhoog. Zwaar lopen door het losse zand. Behalve bij de horeca is het verder opvallend rustig: soms lijken we het gehele gebied voor onszelf te hebben.
Na zand weer bos. De snelheid stijgt, maar daalt drastisch als we later over een nog veel grotere zandvlakte lopen. Een stuk groter dan ons kaartje suggereerde. Erg mooi, dat wel, maar heel zwaar lopen, zeker nu in de felle zon.

We hebben de zandvlakte voor onszelf.

Aan het einde van het zand vraagt een jongen met een kapotte mountainbike (ketting gebroken) of hij met ons mee mag lopen naar de bewoonde wereld. De Loonse en Drunense Duinen zijn groot genoeg om flink te kunnen verdwalen als je geen kompas, kaart en/of mobiele telefoon bij je hebt. In het dorpje Giersbergen, waar we afscheid van die jongen zullen nemen, komt toevallig net z’n broer die naar hem opzoek was aangefietst. Probleem opgelost.
Het is hier zo druk in de horeca dat we besluiten niet in de rij te staan wachten, maar nog twee kilometer verder te lopen naar de volgende. Daar is het gelukkig een stuk rustiger. Tijd om te lunchen.

We zien zowaar een stel reeën van dichtbij.

Over het kanaal en langs akkers naar Nieuwkuijk en Vlijmen. Door de warmte en het zware stuk vanmorgen hebben we allebei wat moeite om tempo te maken. Later gaat het gelukkig wat beter.
Langs de molen en dan kilometers slingeren over een dijk en langs een wiel. Mooi stukje route!

Op de dijk richting Vlijmen.

Bij Vlijmen en onder het genot van een kopje koffie en een scone in de theetuin, besluiten we onze plannen voor vandaag iets te wijzigen. Door Den Bosch en weer een dikke dertiger lopen lijkt wat ambitieus vandaag, zeker ook omdat niet helemaal zeker is of we daar een wildkampeerplek kunnen vinden. Daarnaast zijn we eigenlijk ook wel toe aan een douche. In plaats daarvan gaan we daarom een stukje van de route af en lopen we naar een camping twee kilometer verderop.
Een tussenstop bij de Jumbo voor boodschappen en zowaar een mooi stukje route. De camping zelf is wat ‘’rommelig’’, maar de beheerder erg aardig en de prijs een meevaller. Eerst wat drinken en dan tentje bouwen, douchen en eten koken. Smaakt weer prima. Als het op is doen we nog twee biertjes voor we redelijk op tijd de slaapzak induiken. Voor die tijd springt er nog een kat op de tent en maakt met z’n nagel een gat in het tentdoek. Ik hield toch al niet van katten.

Dag 3

(zondag 27 juni 2021)

25 km

We staan vrij vroeg op en als we ontbeten hebben en alles ingepakt lopen we zo rond kwart voor negen de camping af. Het is opnieuw warmer en plakkeriger dan de voorgaande dagen lijkt het.
Binnen een half uur zien we de wit/rode stickers van het Hertogenpad weer en zitten we op route. Een kaarsrecht pad over een voormalige spoorbaan. Onder de grote spoorbrug ligt een hele grote vijver vol met waterlelies.

Wandelen over een voormalige spoorbrug.

Dan de rand van Den Bosch en al snel het station. Bakker Jan de Groot is gesloten op zondag, maar het terras ernaast verkoopt gewoon ook zijn Bossche bollen.
Na deze pauze lopen we door het oude centrum en brengen nog even een kort bezoek aan de Sint Jan. Eigenlijk is deze nu gesloten, maar omdat ze bezig zijn met allerlei kabels en ‘’geluidsdingen’’ op te ruimen en af te breken kunnen we toch heel even binnen kijken. Wat een indrukwekkende kathedraal blijft dit toch!

Sint Jan.

Aan de andere kant de stad uit door een prachtig natuurgebied. Nooit geweten dat het droogleggen hiervan de Spaanse oorlog destijds heeft doen verkorten. Nog een korte limonadepauze en al snel een volgend mooi natuurgebied. Een erg afwisselende route vandaag!

Ook vandaag veel onverhard lopen.

We lopen ergens een stukje fout (oude markering gevolgd?) en daardoor twee kilometer extra voor we weer op route zijn. Een dijk met daarnaast diverse wielen tot we bij de bushalte Dongense Brug in Poeldonk zijn.
Even wachten op de bus en in Den Bosch dan toch een hapje eten en wat drinken voor we weer naar huis gaan. Ruim 85 kilometer in drie dagen en een prachtige wandeling zitten erop.

Dag 1 (4)

(woensdag 22 juni 2022)

31 km

Ondanks dat het weerbericht erg hoge temperaturen voorspelt besluiten Sven en Jan toch een paar dagen op het Hertogenpad te gaan wandelen. Logistiek is het bijna onmogelijk om bij een bushalte te eindigen als we het pad in dezelfde richting vervolgen, dus besluiten we deze keer bij het eindpunt Roermond te beginnen en in tegengestelde richting te gaan lopen.
Om een uur of negen kus ik Hanneke gedag en een half uurtje later op centraal pakken Sven en ik de trein naar Eindhoven en zijn rond half twaalf in Roermond. Eerst koffie met en dan boodschappen doen. We zullen nauwelijks winkels tegenkomen deze wandeling. En zo komt het dat we pas na half één de Maas oversteken en de stad verlaten. De laatste drukke kilometers van vandaag gok ik.

Het Leudal

Door landerijen en bossen en af en toe een pauze om wat te drinken. Weinig andere wandelaars, ondanks dat we in het Leudal door een bekend en populair wandelgebied lopen. De horeca blijkt dicht op woensdag, de beek is zoals in het boekje staat een hoogtepunt. Slingerend met veel vogels en bloemen en planten.

De aardappelen bloeien.

Dan weer een warm stukje door de landerijen bij Ophoven. De horeca bij het bungalowpark is wel open en na een paar koude drankjes besluiten we er ook te eten en daarna niet al te ver meer door te lopen. Helaas: in het bos stikt het van de steekmuggen en zelfs de boswachter vraagt ons of het lopend wel te doen is. Stoppen is dus geen optie, dus lopen we veel verder dan gepland.
Aan het einde van het bos kijken we of er een camping in de buurt zit en ruim één kilometer verderop en ook nog aan de route zit er eentje. Kunnen we wel lekker douchen straks.
Om een uur of negen komen we aan en de zeer behulpzame oudere eigenaresse checkt ons in. Dan tijd voor een biertje. De temperatuur is inmiddels naar een aangenaam niveau gedaald en na drie drankjes duiken we om een uur of één de slaapzak in. Weliswaar niet helemaal dichtgeritst, maar ook niet erg zweterig gelukkig.

Dag 2 (5)

(donderdag 23 juni 2022)

6 km

Een bijzondere dag. Om acht uur staan we op. De tent staat in de schaduw, maar het is nu al erg warm aan het worden. Later zal het zo’n 32 graden worden horen we. Al voor het ontbijt gaat het om een andere reden mis: de 20 jaar oude brander van Sven is kapot. En gezien de leegte van de komende dagen met nauwelijks of geen horeca, laat staan winkels, zit er eigenlijk maar één ding op: een nieuwe brander scoren. Als alles is ingepakt lopen we daarom in een uurtje, via het Hertogenpad en grotendeels onverhard langs een kanaal, naar Meijel. Daar een kwartiertje op de bus wachten.

Langs het kanaal richting Meijel.

Nog eens drie kwartier later zijn we in Venlo. Eerst koffie met. Bever blijkt zo’n twee kilometer verderop te zitten en daarom laten we de rugzakken achter in de horeca, met de belofte later op de dag ze weer op te pikken én nog een ijsje te eten.
In de bloedhitte lopen we naar Bever. Daar brengen we veel meer tijd door dan verwacht. Niet zozeer om de brander te kopen of van de airco te genieten, maar de vrouw achter de kassa blijkt een fervent reizigster, die zelfs winterkampeeert met haar drie- en zesjarige kinderen. Tips en mooie bestemmingen vliegen over en weer.
Terug richting station, maar eerst nog even lunchen. Meer Duitsers dan Nederlanders in de stad. En na nog een espresso en ijscoupe pakken we onze rugzakken weer op en pakken we de bus terug. Als we uitstappen is het inmiddels half vijf. Ons idee is boodschappen te doen en dan nog een kilometer of vijftien te lopen. Het is echter zo heet dat we besluiten naar de camping een kilometer verderop te gaan. Onze kortste wandelafstand ooit op een –dag?
Op de camping begint de lucht al vrij snel te betrekken en rommelt het in de verte. Toch maar snel de tent opzetten en douchen. Voor we allebei gedoucht hebben begint het te regenen en onweren. Hoewel? Een mevrouw beweert dat het droog is volgens haar telefoon…

Koken onder het afdak op de camping.

Gelukkig is er een afdak op de camping, waar ook nog wat stoelen staan, dus lekker eten koken en een biertje drinken. Om een uur of twaalf gaan we naar bed en is het even droog, maar later in de nacht barst er een heel groot onweer recht boven de camping los, zodat we klaarwakker van de felle lichtflitsen worden, maar verder slaap ik heerlijk.

Dag 3 (6)

(vrijdag 24 juni 2022)

30 km

Als we opstaan om een uur of acht regent het weer en als we anderhalf uur later wandelen zijn de regenjassen nog aan, maar nog geen tien minuten later gaan ze de rugzak in en blijft het verder tot de avond droog.
Na het dorp volgt al snel een stukje bos en even later de Peel. Veel cultuur ook: zowel rondom turfstekers als verwijzingen, al dan niet zichtbaar in het landschap, naar de Tweede Wereldoorlog. De Peel zelf is ondanks de vergrassing en soms overdadige bramengroei een prachtig gebied. Opnieuw opvallend weinig andere wandelaars vandaag. Zouden het de weersvoorspellingen zijn?

Op veel plaatsen zijn er verwijzingen naar de turfstekers.

In het bezoekerscentrum tijd voor koffie, gebak en een broodje en een lange pauze. We verwachten verder geen horeca meer vandaag, maar zullen een uurtje later toch nog een colaatje op een terras drinken.
Na een laatste lusje door de Peel met veel heide en natte stukken met ontelbaar veel kleine kikkertjes wordt de route gemiddeld een stuk minder aangenaam.

Het laatste stukje door de Peel.

Veel rechte wegen, soms zelfs kilometers langs een drukke weg, asfalt en ook landschappelijk wat eentoniger met grote boerderijen en stallen.

Veel grote boerderijen in dit gebied.

Nog een korte pauze en het laatste stukje richting camping. Het is weer erg warm geworden inmiddels. Als we er zijn eerst maar even de tent opzetten: die is vanmorgen zeiknat de rugzak ingegaan. Dan wat drinken en douchen. De muggen en later ook de regen ‘’dwingen’’ ons om binnen in een soort algemene huiskamer te zitten. Jammer dat het wat muffig ruikt en ook niet heel erg schoon is. Enfin, de spagheteria smaakt er niet minder om en na de laatste drie flesjes bier met elkaar gedeeld te hebben gaan we bijtijds naar bed.

Dag 4 (7)

(zaterdag 25 juni 2022)

15 km

Het is niet heel warm als we opstaan om kwart over zeven, maar later zal de temperatuur weer flink stijgen. Onze spullen liggen nog grotendeels in de ‘’huiskamer’’ dus ontbijten we ook maar daar.
We zijn vroeg op stap en lopen al na een paar honderd meter op de Mariapeel. Erg mooi. Veel nat en drassig land met heide en varens. Alleen jammer van die steekmuggen. Nóg erger dan eerder deze week.

In de Tweede Wereldoorlog is hier veel gevochten.

Langs het Griendtsveen en na nog een paar kilometer de enige horeca voor een heel lang stuk. Gelukkig zijn ze al vanaf tien uur open, dus als we om half elf aankomen is er koffie met aardbeienvlaai.
Dan kilometers langs het Defensiekanaal. Niet breed, wel veel bunkers en veel mooier dan de rechte lijn op de kaart doet vermoeden. Aan het einde linksaf op de provinciale weg en daar besluiten we de bus van iets over half één te nemen.

Langs het Defensiekanaal.

Het is dit of nog negen kilometer in ruim twee uur af te moeten leggen.
De bus naar Deurne, de trein naar Eindhoven en daar uitgebreid lunchen en dan de trein naar Rotterdam. Alleen bij Lage Zwaluwe gaat het mis: we moeten allemaal de trein uit. Mooi hoe alles en iedereen op zo’n moment heel snel verbroedert! We raken in gesprek met een moeder en haar dochter en een kunstenares die half in België en half in Nederland woont. Zo’n gesprek waarin erg gelachen wordt en wij zelfs voor rare mannen worden uitgemaakt :- )
Ook opvallend: via de NS krijgen we nauwelijks of geen informatie, maar even een app-je naar mijn zwager die bij ProRail werkt en we krijgen niet alleen een foto van de kapotte bovenleiding, die de oorzaak is van dat er geen treinen meer rijden, maar ook de boodschap dat het de NS niet gelukt is om de komende uren vervangend busvervoer te regelen. En zo zie je maar weer: in tegenstelling tot wat misschien veel mensen denken draait ook nu nog de wereld veel meer om de drie C’s (centen, connectie en corruptie) dan om data.
Gelukkig kan en wil Laurien ons met de auto ophalen, zodat ik uiteindelijk toch nog om kwart voor zes thuis ben. Vier mooie, maar erg warme, wandeldagen zitten erop.

Wordt ongetwijfeld vervolg!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.