Grenslandpad (LAW 11)

Inleiding:

In de periode 1997/1999 liepen Davy en Jan het Grenslandpad. In drie etappes van vier dagen wandelden zij deze circa 294 kilometer lange route, die min of meer de Nederlands/Belgische grens volgt. Ook dit pad kent weer heel veel mooie stukken. Wel is het een route met ook een aantal wat saaiere stukken.
Hieronder het verhaal van hun belevenissen tijdens die tocht.

Om half acht thuis opgestaan, rustig ontbeten, de laatste spullen ingepakt, Hanneke een zoen gegeven en met de bus naar Rotterdam Centraal. Een kaartje naar Vlissingen gekocht en samen met Davy de trein gepakt. Door een ongeluk bij Roosendaal waren er problemen met de treinenloop en dus pakten we de eerste de beste trein naar Lage Zwaluwe. Na een kop koffie van de railtender en cake van Hanneke kwamen we daar aan en de bussen naar Roosendaal stonden al klaar. Daar aangekomen even gewacht op de stoptrein naar Vlissingen, alwaar de pont naar Breskens net vertrokken was. Dan maar eerst koffie met appelgebak.
Na een boottochtje van een half uur en net zo'n lange busrit arriveerden we tenslotte toch in Sluis; het beginpunt van het Grenslandpad. Na nog patat met frikadel genuttigd te hebben liepen we met prachtig weer en in korte broek zo rond half twee dan toch het dorp uit. Na een paar kilometer kwamen we aan bij een trekpont en zetten we onszelf over. 

ik Kobus; de trekpont

De omgeving was prachtig, de paden onverhard en de spaarzame tegenliggers erg aardig. Eén groot wandelorgasme dit stuk!
Na de nodige waterdrinkstops moesten we een flink stuk langs het Leopoldkanaal lopen. Een beetje saai, maar aan het einde wachtte ons een café voor koffie met superlekkere warme appeltaart met ijs (in rapportcijfers een 9.5 waard). Na ook nog een lekker gueuze-biertje liepen we nog een klein stukje door om bij een boerderij de tent op te zetten.
's Avonds aten we boerenkool met worst, dronken een kopje oploskoffie en na nog een slokje apfelcorn gingen we vroeg slapen.

Om kwart voor acht stonden we op en de zon scheen al. Helaas zou die snel achter de wolken verdwijnen en pas laat in de middag terug keren. Ook waaide het de hele dag vrij hard en dus was het een stuk minder aangenaam om te wandelen dan de dag ervoor.
Na een mooi stuk natuurgebied (zwaar lopen over akkers) liepen we weer een paar kilometer langs het kanaal. Tussendoor een kopje oploskoffie gezet en na weer een paar kilometer polder, kanaal en polder kwamen we in Boekhoute, waar we in een café een kop koffie dronken.
Een paar kilometer buiten het dorp kwamen we langs een prachtig krekengebied en daar, redelijk uit de wind, bereidden we onze lunch: cup-a-soup met borrelballen. Na nog een natuurgebied en weer polder liepen we Gent binnen. Daar eerst boodschappen gedaan en vervolgens onszelf op koffie met appelgebak en een pilsje getrakteerd.
Na nog een paar kilometer afzien zetten we de tent snel op en daarna lekker macaroni eten. Vervolgens natuurlijk weer oploskoffie en toen vanwege de wind de tent ingegaan; voor borrelnoten en Fanta.

Heerlijk geslapen, afgezien van de fazanten die een paar keer naast de tent stonden te gillen. Ook vandaag was het weer zwaar bewolkt, met een zeldzame spat regen en later op de dag wat zon en de hele dag veel wind.
Natuurlijk liepen we ook nu weer door een polderlandschap met populierenrijen en af en toe een krekenlandschap. Af en toe zagen we zelfs bollenvelden; iets wat we hier niet echt verwachtten. Door de harde wind hielden we maar heel weinig pauzes en zo kwam het dat we halverwege de middag vrij moe en hongerig Hulst binnen liepen. Eerst twee gebakjes en drie koffie per persoon bij de bakker genuttigd en daarna een rondwandeling over de stadswallen.
Na een langere (apfelcorn) pauze in een café via het centrum, waar het beeld van den vos Reynaarde staat, en nog een stukje stadswal verlieten we Hulst weer. Na nog een paar kilometer onverharde dijk vonden we een prima kampeerplekje en zetten we de tent op. 
Na de macaroni en oploskoffie gingen we weer vroeg naar bed.

Om een uur of acht stonden we op en na ontbijt de spullen ingepakt en weer vroeg op pad. Het was prachtig weer (vrij veel zon en vrijwel geen wind) en dat loopt toch een stuk prettiger. We genoten van vergezichten en de stukjes natuur 'voor onze voeten' en de kilometers vlogen voorbij.

Zeeuws Vlaanderen in één beeld gevat.

Na een 'oploskoffiepauze' arriveerden we precies op tijd, in korte broek, bij de veerpont naar Kruiningen. Aan boord koffie met broodjes genuttigd en toen met de bus naar het station gegaan.

Mooi bankje!

Even gewacht op de intercity naar Dordrecht, heel even wachten op de stoptrein naar Rotterdam en nog korter op de trein naar Schiedam, om iets over drie weer thuis te zijn.

Later op de dag las ik thuis in de krant: Reizen is het doel, niet de bestemming.

Toeval bestaat niet.

Om iets over acht opgestaan en na ontbijt en de was ophangen (lang leve de burgerlijkheid) kus ik Hanneke weer gedag en loop richting station.Al snel de trein naar Rotterdam en daarvandaan de trein naar Rotterdam Stadion. Er zijn werkzaamheden dus met de bus naar Dordrecht, waar ik Davy weer ontmoet. We stappen in de intercity naar Roosendaal, stappen over en ook in Kruiningen staat de bus al te wachten. Na een koffie met appeltaart bij de pont vervolgen we het Grenslandpad. Helaas werkt het weer niet mee en al snel gaan de regenpakken aan. Door de vele regen en wind besluiten we al snel onder in plaats van op de dijk te lopen. Een minder mooi uitzicht, maar wel wat prettiger lopen. Gelukkig wordt het vrij snel na Waarde even droog en eten we snel een boterham met cup-a-soup.
Dan weer de polder in en na de nodige dijken komen we in Bath. Hier is zowaar een café open en houden we een lange pauze. Als we vertrekken is het zelfs droog geworden en nog later wordt de lucht blauw en gaat de zon schijnen.
Na een saai lang stuk langs het Schelderijnkanaal en een flink stuk polder met tegenwind komen we op de Brabantse wal. Een mooi natuurgebied, waar we al snel een plekje voor de tent zoeken en na even vragen ook aangeboden krijgen. Snel eten gekookt en na nog een kopje oploskoffie en een beerenburg gaan we vroeg slapen.

Toen we wakker werden scheen de zon en alles was bevroren. Een hele verbetering met gisterenmorgen. Alles ingepakt, ontbeten en met stijve spieren op stap. De weinige pauzes van gisteren voelden we goed. De omgeving was heel mooi deze dag: afwisselend landerijen, bossen en heide en dat alles over voornamelijk onverharde paden met halfbewolkt weer. Kortom: wandelen zoals je je wandelen voorstelt. Of in ieder geval: wilt voorstellen,
Bij een jeugdherberg stond zowaar weer een wandelwijzer en zagen we dat we inmiddels al over de helft van het Grenslandpad waren. Altijd leuk om te zien.
In Wouwse plantage was alles dicht, maar vrij snel daarna vonden we een plekje in de zon en uit de wind, dus dan smaakt een zelfgezet kopje oploskoffie ook heerlijk. Na nog een paar kilometer langs de grens lopen kwamen we in Nispen waar we een broodje kroket aten en een kop koffie in het café naast de snackbar dronken. Na nog een paar kilometer afwisselend akker- en heidegebied kwamen we aan in Schijf waar we de plaatselijk borrel (bij gebrek aan apfelcorn en beerenburg) dronken in een café.
Nog een half uurtje lopen naar de 'camping', een open plek in een dennenbos en daar de tent opgezet.  Spaghetti eten en na de koffie snel, vanwege de kou, de tent in voor een Fanta met borrelnoten.

Vannacht had het weer gevroren maar omdat we onder de bomen stonden was de tent ijsvrij gebleven. Wel weer een heerlijke wandeldag met veel zon en niet te veel wind. Zo rond negen uur hadden we de rugzakken weer op en liepen verder door een afwisselend gebied. Door het mooie licht vandaag zag alles er stralend uit en bleven we dia's maken. 
Na een stuk bos liepen we een flink stuk door een tuinbouwgebied om in Rijsbergen een kop koffie met appeltaart te nuttigen. Na deze welkome pauze liepen we nog een paar kilometer verder tot we in Galder kwamen; het eindpunt van deze etappe.
De bus kwam voorlopig niet, dus dan maar liften. In no-time een lift tot de rand van Breda gekregen en toen, toch nog verder dan gedacht, naar het station gelopen. Helaas was er geen stationsrestauratie, dus dan maar naar de Burgerking. We hadden heel veel honger, dus daardoor smaakte zelfs mij het prima.
Met de trein naar huis en tegen vier uur waren we daar weer. Altijd weer lekker om thuis te komen.

Om een uur of half acht opgestaan en op m'n gemakkie de laatste spullen ingepakt om het laatste stuk van het Grenslandpad te gaan lopen. Ook nu weer met de bus naar Rotterdam en al snel arriveert Davy. Deze etappe zal Remco Lots ons vergezellen, alleen zit hij niet in de afgesproken trein van kwart over negen naar Breda. Op Breda gaan Davy en ik op het terras zitten voor koffie met appelgebak en als we even later in de hal zitten te wachten wordt er omgeroepen dat Remco met de trein van kwart over elf komt. Wij duiken daarom nog maar even de cd-zaak in en horen daar steengoede muziek. De cd is niet te koop, dus dat wordt later thuis bestellen. Even later komt Remco dan toch en horen we zijn verhaal: hij was vergeten uit te stappen en kreeg vervolgens ook nog een boete wegens zwartrijden...
Met bus en buurtbus arriveren we om twaalf uur in Galder en hijsen we de rugzakken op. Al snel gaan de korte broeken aan en gaan we de bossen in. Veel onverharde paden, bossen, heidevelden en vennen, Een prachtig wandelgebied waarin we vrijwel geen mensen of huizen zien. We houden weinig pauzes: eenmaal om een boterham te eten en eenmaal voor een kopje oploskoffie.
Bij een groot ven verwachten we een mooie kampeerplek te vinden, maar dat valt tegen: geen bankje en erg winderig. Toch besluiten we maar te blijven en al snel zitten we aan de macaroni: we hebben honger gekregen. Na deze gestild te hebben en nog een kopje oploskoffie naar binnen te hebben gewerkt gaan we over op borrelnoten en apfelcorn. Tot een uur of negen zitten we buiten en toen begonnen er een paar druppels te vallen. Een mooi moment om de tent in te gaan en lekker te gaan slapen.

Om een uur of zeven stonden we op en het was een grijze dag vandaag. (Vrijwel) geen regen, maar ook geen zon. Op ons gemak ontbeten en opgeruimd, maar een uurtje later waren we toch weer op weg. Als je overigens dan al die 'troep' ziet liggen voor je met inpakken begint kun je je niet voorstellen dat dat allemaal in drie rugzakken past.
De eerste paar kilometer door Brabants boerenland, maar daarna al snel bossen en landgoederen. Ook vandaag houden we er een pittig tempo in en houden we weinig pauzes. Dat laatste komt ook wel doordat we tot het eindpunt geen open café tegenkomen.
De paden waren soms slecht begaan baar vanwege de nattigheid en af en toe liepen we door een vennengebied. Verder gebeurde er onderweg weinig schokkends vandaag. 
Nog een paar kilometer bos en toen was daar de Bockenrijder (Davy en ik waren hier jaren geleden ook tijdens onze wandeling van het Kempen- en Vennenpad en bewaarden een paar mooi herinneringen aan deze uitspanning). Prima koffie met appelgebak en nog een lekkere gueze na. Remco kreeg nog even z'n pedometer terug toen die met een klein kind stond te praten. Een grapje wat de grootouders vanzelfsprekend niet begrepen (Remco schoot natuurlijk in de lach, maar die mensen wisten natuurlijk niet wat dat apparaatje was wat ik hem in z'n handen drukte).
Gelukkig mochten we ook deze keer de tent bij de Bockenrijder opzetten, dus hoefden we niet verder meer te lopen. We trakteerden onszelf op een omelet. Erg groot (vijf eieren), bijzonder lekker en voor maar weinig geld. 's Avonds nog wat plaatselijke borrels geprobeerd maar toch redelijk vroeg naar de tent gegaan om lekker te gaan slapen.

Pas tegen acht uur stonde we op en toen scheen de zon al. Het zou deze dag zulk mooi weer worden dan we vrijwel vanaf het begin van de dag tot het einde in korte broek hebben gelopen. Na de natte tent (condens) ingepakt te hebben kregen we nog een paar kopjes koffie aangeboden en toen het bos weer in. Na een paar prachtige vennen en bossen liepen we over, in eerste instantie een erg nat pad, een paar kilometer Pelgrimspad. Dit deden we omdat we in Middelbeers wat boodschappen te doen en een kop koffie te drinken. Die haalden we overigens bij de snackbar, vergezeld van gebak bij de bakker vandaan.
Na deze pauze vervolgden we de route en al snel zaten we weer op het Grenslandpad. Langs een beekje en heel veel door de bossen. Een lange pauze, liggend in het gras en dan alleen nog maar genieten van de rust en de omgeving. Geweldig!
Later op de dag ontdekte Remco nog een nieuw type sinaasappelpers: hij ging boven op z'n regenjas zitten, waar in de (waterdichte) jaszak een paar sinasappels zaten. Er viel dus ook weer genoeg te lachen deze dag.
In Veldhoven haalden we nog een patatje, maar die was niet echt lekker. Na nog een paar kilometer lopen vonden we een leuk kampeerplekje en zetten we de tenten op. Eerst een kopje oploskoffie en daarna een rijstmaaltijd, die beter smaakte dan verwacht. Daarna, vanwege de koude wind, in de tent(opening) gaan zitten voor goede gesprekken, onder het genot van apfelcorn en borrelnoten.

Vannacht een uur langer of korter geslapen (ik snap dat nooit) vanwege het ingaan van de zomertijd. Toen we opstonden was het nog grijs, maar al snel brak de zon door en later werd de lucht zelfs volkomen blauw.
Ook vandaag een pittig tempo en geen echte pauzes. Het eerste stuk van de route voerde door een open landschap en af en toe kruisten we de Dommel. Na nog een mooie watermolen wandelden we later al snel in de buitenwijken van Valkenswaard. Pas vlak voor we er waren zagen we het centrale marktplein, en tevens eindpunt van het Grenslandpad, liggen. Daar lekker in het zonnetje koffie en later apfelcorn gedronken voor we de bus naar Eindhoven namen. Daar een snelle bak patat gegeten en toen per trein lekker weer terug naar Rotterdam. Ook het Grenslandpad zat er op.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.