Drenthepad

Inleiding:

In het voorjaar van 2002 hebben René, David en Jan (ze noemen zich ook wel W.A.U.) een gedeelte van het Drenthepad gewandeld. In 2007 wandelden ze verder en in 2009 en in 2012 (2*) en 2017 vervolgden ze, deze keer samen met Sven (die inmiddels ook W.A.U.-lid was geworden) weer verder. Het heeft ‘’een paar jaar’’ geduurd, maar in 2021 hebben ze het pad uiteindelijk afgerond. Hieronder het verslag van de stukken Emmen-Westerbork, Westerbork-Uffelte, Uffelte-Appelscha, Appelscha-Leek, Leek (Peize) – Anloo en Anloo-Emmen.

Dag 1

(donderdag 23 mei 2002)

Na een dag werken, avondeten en Hanneke gedag zeggen neem ik de metro naar Rotterdam Centraal, waar Dave al is en René ook al snel arriveert. W.A.U. is compleet! We nemen de trein van iets over acht richting Utrecht en die gaat met een kleine vertraging weg. Toen nog wel... We kletsen elkaar weer flink bij, maar komen maar niet in Woerden. Er zijn weer eens problemen bij de NS. Maakt niet uit: we halen de kaarten en een paar flesjes tripel uit onze rugzak en beginnen weer met onze hartenjaagcompetitie: ook het Drenthepad zal vroeg of laat op de wisselbeker verschijnen. Onze vertraging loopt flink op. Eerst moeten we overstappen, dan weer niet, dan weer wel en dan weet niemand het. Kortom: chaos troef. Tenslotte arriveren we dan toch in Zwolle, waar we drie kwartier op de laatste trein naar Emmen wachten.
In Emmen lopen we richting camping, met in ons kielzog een Japanner, die ons achterna loopt, terwijl hij weet dat wij niet naar Ter Apel (waar hij wel heen moet) gaan. Net zo goed overigens als wij op een gegeven moment twee mensen achterna lopen, waarvan we aannemen dat ze ook naar de camping gaan. Zowel de Japanner als wij gokken fout. 
Na even vragen vinden we de camping en komen de Japanner nog tegen, zittend op een bankje. Tegen twee uur staat de tent en na een klein slokje apfelcorn duiken we de tent in.

Dag 2

(vrijdag 24 mei 2002)

27 km

Om half tien staan we op en ontbijten buiten in het zonnetje met, door Dave vers gehaalde, croissantjes en gekookte eieren. De tent wordt afgebroken, de vaste campinggasten uitgelegd waarom we gisteren zo laat arriveerden, de rugzak opgehesen en dan lopen we Emmen in; op zoek naar de geel/rode markering. En die vinden we redelijk snel. Via onverharde wegen en geasfalteerde fietspaden lopen we, af en toe door bossen, richting Sleen. Daar drinken we koffie met appelgebak in hetzelfde café als we een aantal jaren tijdens het Pieterpad gedaan hebben.
We vervolgen de route en op de één of andere manier ''pakt'' het pad ons niet echt. Het is niet lelijk of zo, maar het lijkt toch niet helemaal te voldoen aan ons beeld van Drenthe. In plaats van bossen en heide zien we vooral akkerbouw met hier en daar wat bossages. Ook lopen we veel meer asfalt dan verwacht. Wel zijn de dorpjes waar we doorheen komen vaak heel erg mooi, met typisch Drentse boerderijen.
In Oosterhesselen drinken we weer wat en bezoeken de supermarkt en daarna gaat de regenjas aan. Het is wat druilerig weer geworden, wat het uitzicht ook niet echt mooier maakt.
Ook in Gees houden we een horecastop en eten een sateetje. Met recht een sateetje: klein, duur en redelijk van smaak. Niet doen dus. En dat er dan ook een bruiloft aan de gang is, waar we overigens voor gewaarschuwd waren, maakt de pauze ook niet veel beter.
Na Gees volgt een mooi stuk wandelen, met o.a. bloemrijke slootkanten en een groot heideveld. Aan het einde daarvan zetten we de tent op. We zetten een kopje oploskoffie en gaan daarna verder met borrel en chips. Het wordt weer een latertje en pas over twaalven gaan we slapen.

Dag 3

(zaterdag 25 mei 2002)

15 km

Om iets over acht staan we op en zo'n drie kwartier later zijn we weer op pad. Een grijze lucht, maar (vrijwel) geen regen zullen ons de rest van de dag vergezellen. Gelukkig is de route vandaag een stuk mooier dan het eerste gedeelte van de vorige dag.
In Nieuwe Balinge halen we water en krijgen we koffie met cake bij twee oudere mensen thuis. Altijd weer een speciaal moment: in al die jaren dat we wandelen is het ons in Nederland misschien pas vijf keer overkomen dat je bij mensen binnen wordt genodigd om te komen koffie drinken.
Vrij snel na het dorpje lopen we over grote heidevelden. Dave heeft inmiddels ontzettend last van z'n benen: hij heeft de afgelopen maanden ontzettend veel gefietst en dan gebruik je andere spieren: we vrezen dan ook de geplande vier wandeldagen niet vol te gaan maken.
Met af en toe een kleine stop bereiken we net na de middag Westerbork. In de snackbar besluiten we te stoppen: Dave heeft te veel last van z'n benen en wandelen moet vooral leuk zijn.
Na nog wat tijd met koffie drinken en hartenjagen te hebben doorgebracht nemen we de bus naar Assen. De intercity naar Rotterdam komt vrijwel direct aangereden en zonder vertraging zijn we om een uur of zeven weer in de grote stad, zodat ik thuis om half acht aan de espresso zit en Hanneke, die bij haar ouders op bezoek is, bel dat ik al thuis ben.

Dag 1 (4)

(zaterdag 10 november 2007)

18 km

Eindelijk, na meer dan vijf jaar (een periode waarin je het Pieterpad kan lopen) lukt het ons een vervolg te geven aan het Drenthepad. Deze keer geen zieken of fietsongeluk. Zelfs de weersvoorspellingen houden ons niet tegen, hoewel gisteren voor de eerste keer in de geschiedenis de Maeslandtkeering dicht is gegaan. Overigens hebben we de eerste dag, tegen de voorspellingen in, amper regen en niet al te veel wind, dus het lijkt allemaal wel mee te vallen.
Vanwege de eerste trein en bus vertrekken we alledrie rond kwart voor negen en in Utrecht is WAU weer compleet. Eerst bijpraten, dan kaarten.
In Westerbork koffie mét en dan echt de rugzakken op. Al snel lopen we onverhard. Akkers, gras en soms heide of bos. In Orvelte nog een horeca. De bal gehakt smaakt prima. Orvelte is erg toeristisch, maar nu is het niet al te druk. De brink van het dorp zou het omlopen waard zijn.
De rest van de dag komen we geen huizen meer tegen, dus onze veldflessen gaan vol mee. Heide, bossen en vennetjes. Jammer dat de paden vaak zo recht zijn. We praten nog wat over ambities en dromen najagen. Onze ambitie is gelukkig te zijn en de meeste dromen zijn bedrog. Zijn wij te bang om ongelukkig te worden of hebben we echt geen dromen om na te jagen? Ik weet het niet en kom er ook later niet uit.

Vennetje

Bij een bankje is er net genoeg plek om de tent op te zetten. Natuurlijk eten we rode spaghetteria. Nog wat oploskoffie en na een klein slokje whisky duiken we de tent in. We hebben al heel lang zin om de warme slaapzak in te gaan.

Dag 2 (5)

(zondag 11 november 2007)

28 km

Veel en lang geslapen, ondanks de vele regen en wind. Overdag valt het gelukkig mee met het slechte weer, hoewel we een paar flinke regen- en hagelbuien op ons kop krijgen. Tussen de buien door prachtige luchten en licht om foto's te maken.
Eerst kamp Westerbork. Ik blijf het monument met de spoorbaan indrukwekkend vinden.
De sterrenwacht ziet er uit als iets van een andere planeet.

René en Dave op één van de vele heidevelden.

Tot onze verbazing en geluk is de horeca op het bungalowpark net open. Lekkere koffie en zeer matige appeltaart, maar we klagen niet. De rest van de dag veel heidevelden met vennen, bossen en soms wat akkerbouw. Opnieuw valt op hoeveel lange rechte wegen en hekken Drenthe heeft. Asfaltfietspaden in overvloed. We zien nog enkele andere Drenthepadwandelaars, maar over het algemeen lijken we de enige mensen op deze wereld te zijn vandaag. Nederland is vol is hier beslist niet van toepassing.

Buien en regenbogen.

Lunchen met brood en gevulde speculaas en weer verder. Het mooiste stuk van de route. Kronkelende paden over heidevelden, knallende zonnestralen en geen hekwerken, maar vennetjes.
Ook nu weer water halen om half drie en dan nog twee uur lopen tot we een plekje hebben. Bij een picknicktafel waar de paddestoelen op groeien en vlakbij een drukke weg. Al snel zitten we aan de oploskoffie, en dan lijkt het weer te gaan regenen. Na de, opnieuw, rode spaghetteria duiken we de tent maar in. Weinig whisky, dus vroeg slapen. Ook lekker hoor.

Zelfs in november kun je soms nog genieten van de herfstkleuren.

Dag 3 (6)

(maandag 12 november 2007)

18 km

Elf uur later, bij het eerste ochtendgloren, staan we op. Brood is op rantsoen; gelukkig heeft Dave nog wat marsen en nutsen meegenomen. Ook vandaag hebben we niet te klagen over het weer. Na een nacht met veel regen hebben we overdag slechts een enkel buitje. Wel is het guur en koud. Lang leve de goretex-jas en de handschoenen.

Mooi licht om te fotograferen vandaag.

Als één van de weinige wandelaars lopen we door het bos. De hoop op open horeca geven we op. Ons (D)rentenieren is zo wel heel erg makkelijk. Na de bossen lopen we, denk ik, over het grootste heideveld van Nederland. Kilometers over de Dwingeloosche Heide. In september zal het pijn doen aan je ogen al dat paars. Nu heeft het iets mistroostigs. Schapen, koeien en wolken zorgen voor de afleiding.
Slingeren door het bos. De zandpaden zijn modderig, maar gelukkig geen fietsers op het fietspad zodat we daar maar gaan lopen. In de polder hebben we de wind pal tegen. Een plekje voor een pauze is er niet echt.

Niet alleen bos en heide, maar ook veel rechte stukken door de polder.

Vlak voor Uffelte missen we een geelrode markering en lopen een extra stukje over het landgoed de Rheebruggen. Mooi genoeg om de route hier aan te passen aan de door ons gelopen route. Eikenlanen met oude gebakken klinkers en gerestaureerde boerderijen.
Bij Uffelte besluiten we te stoppen. Het is pas twaalf uur, maar Dave heeft last van zijn scheenbeen. Nog even bussen, snacken op Meppel en dan met de trein naar huis. Al voor vier uur zit ik thuis schoon gedoucht op de bank. Hopelijk dat we op de volgende sessie geen vijf jaar hoeven wachten!

Dag 1

(vrijdag 27 januari 2012)

1 km

Het onmogelijke lijkt én gaat gebeuren: na vijf jaar loopt WAU weer een stuk van het Drenthepad. Door allerlei omstandigheden werden voorgaande sessies steeds geannuleerd, maar dit weekend lukt het dan toch. René, David, Sven en Jan zijn er.
Na een dag werken of school neemt een ieder de trein en op Zwolle zijn we compleet. Het eerste biertje is dan al op. Op Meppel de bus naar Uffelte. We stappen een halte te vroeg uit, lopen een stuk langs een kanaal en dan een klein stukje terug het Drenthepad om daar de tent op te zetten.
Het wordt half twee voor we allemaal liggen. Daarvoor borrelnootjes, drank en (vooral) gesprekken. Van loodzwaar tot vederlicht, zoals dat alleen met goede vrienden kan. Jammer dat mensen lachten om die lege fles ;-)

Dag 2 (7)

(zaterdag 28 januari 2012)

25 km

Een steenkoude nacht en om acht uur staan we op. De zon komt al snel boven de horizon en qua weer wordt het zo'n dag waar je alleen maar van kunt dromen in deze periode van het jaar. Windstil en strakblauwe lucht.

Groepsfoto WAU met van links naar rechts: Sven, René, David en Jan.

Juichend zetten we onze voet op de eerste nieuwe meters van het Drenthepad. Het nieuwe boekje is een kleurendruk en de route loopt inmiddels andersom. De route is gemiddeld veel mooier dan we tot nu toe hebben ervaren. Wat bos en daarna hei en vennen. We komen geen mens tegen, maar het Nivonhuis is open en bij een kopje automatenkoffie eten we de cake van René.

Echt Drenthe

Het blijft vooral heide en bossen tot een paar kilometer voor Diever. Daar vooral kilometerslange weilanden en rechte paden. Minder mooi. Het dorpje zelf is wel leuk en na zo'n 15 kilometer zonder pauze dan eindelijk horeca. Een lange pauze in een café, met een vriendelijke ober, maar zeer matige saté. De rest smaakt wel lekker.

Veel mooier dan dit zal het niet worden.

Nog een uurtje daglicht. Langs een hunebed het bos weer in. Vlak voor ons een drietal reeën. Een vlak stukje met een bankje is iets minder snel gevonden, maar lukt toch. Snel de tent opzetten.
Het wordt bewolkt en daardoor minder koud. Honger hebben we niet, dus houden we het bij borrelhapjes en wat te drinken.
Het kampvuur aankrijgen kost zelfs onze kroonverkenner veel moeite. Was het de assistentie van Jan of toch de briljante opmerking van René dat er hout op het vuur moet wat de doorslag gaf dat het tenslotte toch een mooi fikkie wordt?
Heel laat maken we het niet vandaag.

Dag 3 (8)

(zondag 29 januari 2012)

16 km

De bewolking is in eerste instantie opgetrokken en het ijs zit op de tent en in de veldflessen. Water wat in de pan wordt gegooid bevriest direct. Ook waait het iets, waardoor het vrij guur is. 

De zon verdwijnt weer snel achter de sluierbewolking.

De zon verdwijnt vrijwel direct achter de sluierbewolking en blijft daar verder de hele dag.
Het is vandaag wat drukker op het pad. Veel fietsers, wandelaars en ruiters. Geen wonder: de omgeving is prachtig. Heidevelden, bossen en zandverstuiving. Het pad kronkelt misschien meer dan strikt noodzakelijk is, maar daar kun je alleen maar blij mee zijn.

Op een zandpad in het bos.

Tot Appelscha geen horeca, dus dan toch maar zelf onderweg oploskoffie zetten. Dan nog een paar kilometer bos en dan bereiken we Appelscha net na de middag. Hier stoppen we. De volgende bushalte is nog tien kilometer verder en omdat het nog zo'n drie uur reizen naar huis is vinden we het mooi geweest.
Met de bus naar Assen, daar wat eten en met de trein naar huis. Onderweg wordt alweer voorzichtig gesproken over een volgende sessie in het najaar. Zouden we deze keer dan écht geen vijf jaar hoeven te wachten?

Dag 1 (9)

(vrijdag 14 september 2012)

3 km

Een bijna-wonder: de tweede Drenthepadsessie in één jaar! Ook nu weer eerst een dagje werken en dan richting Assen. Privé is er wel het nodige verandert: ik kus niet alleen Hanneke, maar ook Eljer en Jilke (onze tweelingzoons van ruim drie maanden oud) gedag.
Vanaf Rotterdam wordt de trein steeds voller: Sven in Alexander, René in Utrecht en David in Zwolle erbij. Toch zijn we pas echt compleet in Assen: David zat in een ander treinstel en doorlopen kan tegenwoordig niet meer. Even wachten op de bus naar Appelscha en dan zijn we back on track. Het is inmiddels negen uur en donker.
We lopen een stukje en bij een bankje met een vlak stukje voor de tent (jawel: de WAU-tent is ook weer compleet teruggevonden; één keer raden bij wie die op zolder lag ;-)) stoppen we. Snel de tent opzetten en misschien nog wel sneller de drankvoorraad opmaken. Eerlijk gezegd: meer drank dan goed voor ons is. Maar goed: we hebben een prachtige avond en zijn de volgende dag niet brak.

Dag 2 (10)

(zaterdag 15 september 2012)

26 km

Een perfecte wandeldag. Niet te warm, maar wel in de korte broek. Om negen uur zijn we ingepakt en lopen vooral noordelijk. De route is eigenlijk de hele dag mooi en afwisselend. Soms bos, soms heide, soms langs een vaart. Ook qua horeca hebben we niet te klagen.

Veenhuizen

Na twee uur Veenhuizen. Een oud gevangenisdorp. Jammer dat de koffie in het glasmuseum niet lekker is, maar verder is het een plaatje.
In een vergelijkbaar landschap en voornamelijk onverhard lopen we naar Norg. Tijd voor een stevige en late lunch. Het hele oude kerkje bezoeken we pas daarna. Nog even langs de slijter en dan de laatste kilometers. Het is nog vroeg en we willen niet veel verder meer lopen, dus als we weer een terras zien stoppen we om te kaarten en een biertje te drinken.

Weinig is meer Drenthe dan een hunebed.

Het laatste kwartiertje is een iets ander landschap met wat meer maïsvelden, maar opnieuw de moeite waard. Bij een bankje bij een vennetje komt de tent te staan.

Bijna tijd om de tent op te zetten.

Eten koken doen we niet meer. Wel koffie zetten, borrelnoten eten en bier en whisky drinken. Dat laatste een stuk minder dan de vorige avond. Verder praten over kruidenvrouwtjes, tuinslangen en mensen die op speurtocht zijn. Hoewel dat laatste door de echtgenoot van één van de deelneemsters wel tot jaloezie lijkt te leiden ;-) 
Rond middernacht maken we ons kampvuurtje uit en duiken de tent in.

Dag 3 (11)

(zondag 16 september 2012)

20 km

Uitzicht vanaf de bank bij onze kampeerplek

Zo mogelijk nog lekkerder wandelweer dan gisteren. Korte broek en T-shirt gaan al snel na de start weer aan. Een heerlijke en mooie dag. We slingeren door een vergelijkbaar landschap als gisteren naar Roderesch. Vooral de stukken langs het water zijn een hoogtepunt.
In Roderesch zit horeca die een paar minuten nadat wij er zijn open zal gaan. We wachten dus maar even op de koffie met appeltaart. Naar Roden loopt de route niet over de kortste weg. Terecht! Veel afwisseling en langzaam stijgt het Drenthepad op onze lijst van mooie wandelingen.

Ook vandaag veel onverhard lopen.

Door de buitenwijken van Rooden hebben de routemakers het goed voor elkaar: je merkt vrijwel nergens dat je in de bebouwde kom bent. Na een korte stop, waarbij René een heel andere indruk achterlaat op twee oudere dames dan hij wenste, lopen we de laatste kilometers naar Leek.
Zo mooi als de route er naartoe, zo treurig komt het dorp op ons over. Gelukkig wordt er hard aan gewerkt om het dorp een heel ander aangezicht te geven en ik verwacht dat we het de volgende keer een stuk meer zullen waarderen.
Even wachten op de bus en dan met de trein van Groningen naar huis. Onze korte wandeling zit erop. Ik ben benieuwd wanneer we onze volgende sessie gaan beleven.

Dag 1 (12)

(zaterdag 9 september 2017)

24 km

Gisteravond laat bij de bushalte van Peize uitgestapt. Het korte stukje Leek-Peize hebben we een paar jaar terug in een (alweer) afgebroken sessie gelopen, maar nu dan eindelijk toch een vervolg van het Drenthepad met z'n vieren! Zowaar niet heel veel gedronken en om twee uur de slaapzak in. Voor die tijd nog heel even buiten gezeten, maar al snel vanwege de regen de tent in. Bij het opstaan giet het. Niet echt tempo maken dus. Helaas geen thee bij het ontbijt: de brander lekt benzine. Dan maar water en bruine boterhammen voor we alles inpakken.

Kamperen in de regen

Strak in het regenpak vertrekken we. In één ruk naar Paterswolde voor horeca. Koffie en een broodje in een sportschool. Wel een mooie route er naartoe. Na weilanden veel natuur. Vanwege de nattigheid lopen we over het fietspad in plaats van door het weiland.

De regenpakken zijn nodig deze morgen

Gelukkig wordt het droog en hoeft de regenjas nauwelijks meer aan. De route is redelijk gevarieerd: soms weiland, soms langs water, soms door bos en soms langs een moeras. We houden er een redelijk hoog tempo in en gaan in Glimmen even van de route af opzoek naar horeca. Die blijkt wat verder weg te zijn dan gedacht (mensen zijn erg slecht in het schatten van afstanden blijkt maar weer eens), maar we vinden een pannekoekenrestaurant aan het Pieterpad. Redelijk gegeten, maar niet de beste uit ons leven.
Dan nog een paar kilometer lopen. We stoppen iets eerder dan verwacht als we langs een Nivonhuis met kampeerplek komen. Wijntje drinken, tentje bouwen en dan tijd om wat te drinken en zelf eten te koken in het huis. Dat laatste verandert in soep en appeltaart. Die smaken beide prima. Nog een drankje en kaarten. Snelle potjes hartenjagen deze keer.  Om half twaalf duiken David en ik de tent in en René en Sven drinken het flesje whisky nog leeg.

Dag 2 (13)

(zondag 10 september 2017)

18 km

Half acht op en de zon schijnt volop. Een heerlijke wandeldag in alle opzichten. De korte broek gaat niet aan, maar het scheelt niet veel. Bij gebrek aan benzinebrander ontbijten we maar in het Nivonhuis met koffie en appeltaart. Afrekenen is een langdurig proces, maar rekenen kunnen ze wel: meer dan 36 euro voor alleen de camping...

Vandaag schijnt de zon wel

Een uurtje wandelen naar de volgende horeca. Veel stukken Pieterpad vandaag, maar ik herken niks na zoveel jaar. Veel afwisseling en onverhard. Water, bos(randen), grote plassen en moerassen. Bij de eerste stop nogmaals koffie en appeltaart.
We lopen verder richting Zuid-Laren. Natuurlijk staat daar een standbeeld van Berend Botje. Daarvoor nog meer cultuur in de vorm van een oliemolen. Verder nog heidevelden, helaas vrijwel helemaal uitgebloeid en even later nog een hunebed. Het kan niet op vandaag en we vragen ons af of dit misschien wel niet de mooiste etappe van het hele pad is.

Stevig de pas erin

Nog een paar kilometer lopen naar de bushalte van Anloo. Een uur wachten op de belbus. Gelukkig in een meer dan goed café met één van de lekkerste hamburgers met friet in tijden.
Dan rest ons alleen nog de terugweg per trein. Een mooi weekend zit erop. We plannen voor volgend jaar alvast ons volgende (en laatste?) weekend van het Drenthepad. Of zullen we ook deze keer de vijfjarencyclus handhaven?

Dag 1 (14)

(vrijdag 11 juni 2021)

6 km

Na 19 (!) jaar hebben we gepland dan toch eindelijk de vloek van het Drenthepad te verslaan. Hoeveel sessies zijn er wel niet afgebroken of geannuleerd in al die jaren? Sterker nog: ook deze verloopt niet zoals gepland: vanwege privéomstandigheden zal Sven pas later in het weekend aanschuiven.
En zo komt het dus dat ik tegen half vier alleen in de trein naar Utrecht zit om daarvandaan samen met René naar Zwolle te reizen. We vergeten bijna uit te stappen, maar samen met David halen we de overstap naar Assen en dan de bus naar Anloo. Het loopt inmiddels tegen half zeven en is heerlijk wandelweer. Eerst maar eens wat eten op een terras. De horeca is na lange tijd weer open, maar blijkbaar moet het personeel nog wennen aan weer mensen bedienen. Enfin, gelukkig is de smaak van het eten een stuk beter.
Na nog een ijsje en een espresso hijsen we de rugzakken op en gaan nog een paar kilometer lopen. Langs een bosrand en al snel door het bos en over heidevelden. We zien zowaar ook nog een hunebed en grafheuvels.

Langs de bosrand.

Er zitten overal zoveel steekmuggen dat we besluiten door te lopen naar een camping. Met laag gras en zonder plassen heb je over het algemeen veel minder last van die beesten. Het is gelukkig een minicamping en mugloos. Tentje opzetten en al snel zitten we aan een picknicktafel en achter een biertje en borrelnoten. David gaat nog enigszins op tijd naar bed. René en ik nemen een whisky en maken het laat.

Corona is nog niet helemaal achter de rug.

Dag 2 (15)

(zaterdag 12 juni 2021)

33 km

Half acht op en gelukkig wat minder warm dan de afgelopen dagen. De hele dag in korte broek en nauwelijks zweten. Sommige dingen zitten wél mee.
Na ontbijt en inpakken lopen we de camping af richting route. De paar aanwezigen, voornamelijk senioren met elektrische fiets en camper, zijn erg nieuwsgierig naar onze belevenissen.
We beginnen met een mooi afwisselend stuk naar Gieten. En omdat we pas om kwart voor vier met Sven in Borger hebben afgesproken hebben we alle tijd voor koffie in de horeca. Een uurtje verder lopen ligt Gasselte. Ook daar maken we gebruik van de horeca. Net als we daar willen vertrekken komt er een berichtje van Sven: hij heeft z’n reis moeten onderbreken en gaat met spoed terug naar huis. We zijn (vanzelfsprekend) erg aangeslagen en het duurt zeker een uur voor we ons weer een beetje herpakt hebben. Hoewel het landschap prachtig is en tot de mooiste stukken van het Drenthepad behoort kost het ons moeite om er van te kunnen genieten op dat moment.

Over een voormalige spoorlijn.

Over een heideveld, langs akkers en bosranden en een paar hunebedden. De grootste staat in Borger zelf. Daar weer een pauze, nu voor koffie en een ijsje.

Het grootste hunebed staat in Borger.

Dan weer veel onverhard en bos en heide naar Exloo. Daar de laatste pauze, met avondeten, voor vandaag. We hebben er dan al zo’n 32 kilometer opzitten vandaag. Een anekdote met meisje, oudere zus en moeder.

Vlakbij onze kampeerplek.

Na het eten nog een klein stukje lopen en, alweer, een prachtig natuurgebied zetten we de tent op. We doen nog een drankje op het bankje bij de tent en als David naar bed gaat nemen René en ik nog een klein afzakkertje, maar ook wij liggen ruim voor middernacht in bed.

Dag 3 (16)

(zondag 13 juni 2021)

19 km

Een vrij frisse nacht, maar als we kwart voor zeven opstaan een strakblauwe lucht en dat zal de hele dag zo blijven. Wel zonnig, maar gelukkig niet al te heet. Na ontbijt aan de picknicktafel (een kampeerplek met bankje én picknicktafel, hoe luxe wil jet het hebben?) gaan we weer op pad voor de laatste etappe. De eerste kilometers rond het heideveld behoren tot de mooiste van de hele dag. Verder vrijwel de hele dag alleen maar onverhard lopen door bos en soms weiland.

Heerlijk wandelweer.

Onze enige kans op horeca onderweg in Valthe levert helaas niks op, dus dan maar een korte pauze op een bankje bij het hunebed een klein stukje verderop. Gelukkig zit er nog wat te eten in de rugzak. Langs het monument en het onderduikershol verder door het bos. Tot vlak voor het station heb je het gevoel dat je uren lopen van de beschaving vandaan bent, behalve dan dat we heel veel mountainbikers zien.

De afgelopen jaar is er steeds meer aandacht voor de natuur gekomen denken we.

En zo komen we kwart over twaalf en 6961(!) dagen later weer terug op ons startpunt van het Drenthepad. Onze ‘’vloek’’ is verbroken en het ‘’spook’’ verjaagd?!
Even een broodje eten en dan de bus naar Assen. Met wat vertraging komen we daar aan, dus dan maar een kopje koffie en een half uurtje later in Zwolle en Rotterdam. Vrienden bedankt: ondanks alle ellende voor Sven heb ik een heerlijk weekend achter de rug. Nu alleen nog bedenken waar onze volgende wandeling begint!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.