een gedeelte van de E4 op Kreta:

Inleiding:

Al jaren willen Hanneke en Jan eens naar Griekenland. De voorjaarsvakantie 2000 lijkt daar een mooi moment voor. Dan is het nog niet te warm om te lopen en het landschap is nog groen met heel veel bloemen. Ze besluiten naar Kreta te gaan en daar een gedeelte van de E4 te gaan wandelen. Omdat een vliegreis met appartement bijna net zo duur is, als één zonder appartement, besluiten ze niet alleen te wandelen, maar de laatste paar dagen nog wat meer van het eiland te gaan zien.
Hieronder vooral het verhaal van de wandeling met onderweg heel veel bloemen, bergen en olijfbomen.

Na een dag van weinig doen, opruimen en rommelen gaan we om een uur of drie met de tram naar het station en nemen daar de trein naar Schiphol. We blijken de laatste te zijn die inchecken, terwijl we toch echt ruim een uur van tevoren aanwezig zijn. Na wat shoppen en het drinken van een kop koffie gaan we, met drie kwartier vertraging, aan boord en vliegen naar Kreta. We zitten niet naast elkaar en eten rode kool. Kortom: geen echt leuke reis. Gelukkig zit ik bij de nooduitgang, zodat ik wel voldoende beenruimte heb.
Rond kwart voor elf landden we en worden vervolgens naar ons appartement gebracht. Ondertussen raakt de hostess bijna in paniek van ons: de volgende morgen is er een welkomstborrel en wij zijn dan al weg; richting ons startpunt van de wandeling. En als ze dan ook nog hoort dat we een paar dagen wegblijven, geen overnachtingadressen weten of mobiele telefoon meenemen wordt ze bijna gek. We proberen haar gerust te stellen door te vertellen dat we dit soort dingen vaker doen, maar echt veel indruk lijkt dat niet te maken. Zij is in ieder geval niet aansprakelijk!
Ons appartement ziet er nieuw en verzorgd uit en na het drinken van een cola in de bar gaan we slapen.

We staan redelijk vroeg op, herpakken de laatste dingen en verlaten het appartement. Wel handig: boeken en schone kleding voor de laatste paar dagen en de terugreis kunnen we lekker achterlaten. Na een tijdje wachten op een bus komt er één, die erg vol raakt. Na een lange rit komen we op het eindpunt, in een grote plaats, en dan blijkt dat er pas de volgende dag een bus rijdt naar het startpunt van de E4. Zoals vrijwel altijd zullen we onze plannen dus wijzigen.
Dat doen we onder het genot van een kopje koffie en we besluiten te gaan liften, wat nog lukt ook. We eindigen een paar kilometer voor een gehucht langs de E4 en besluiten daar, over een hele rustige weg, heen te gaan lopen. Al snel stopt er, ongevraagd, een pick-uptruck. We stappen toch maar in; ook goed. De oude bestuurder spreekt natuurlijk alleen maar Grieks en brengt ons tot Prisna. Dan zijn we op route en na een stukje lopen gaan we eerst de taverne maar eens bezoeken. Een schitterend gelegen terras (en denk er om als je in Griekenland: wel alles in één keer bestellen en dus niet ieder voor zich!), waarvan wij denken dat het iets heel bijzonders is. Niet dus: het terras staat genoemd in het Nederlandse gidsje wat we bij ons hebben.
Van de E4 bestaat overigens geen gidsje: deze staat alleen op een kaart ingetekend en is sporadisch gemarkeerd. Het is overigens wel een heel mooi pad (in ieder geval het stuk wat wij gelopen hebben), met heel veel bloemen en (oude) olijfbomen.
Aan het einde van de dag lopen we flink fout, dus moeten we een heel eind terug lopen, richting een ander gehucht, voor water. Er is niemand thuis, maar gelukkig ontdekken we een buitenkraan. Net voor het donker vinden we een kampeerplekje en  na het opzetten van de tent gaan we aan de slag met benzinebrander om macaroni te koken.
Na nog een afzakkertje in de tent, vanwege wat regendruppels, wordt het tijd om te gaan slapen.

De zon wekt ons om een uur of negen en zo tegen tien uur gaan we op pad. Het eerste stuk van de route is flink klimmen, maar gelukkig volgde daar na een vrij vlak stuk. Ook vandaag weer wandelen in een prachtige omgeving. Heel veel bloeiende bloemen, af en toe een oude boom en geiten of schapen. Zowaar zagen we de eerste paar kilometers af en toe een bordje met E4 erop, maar op een vage splitsing stond er geen. We hielden een pauze en besloten daarna, na het raadplegen van kaart en kompas, rechtsaf te gaan. Achteraf zou blijken dat dat waarschijnlijk fout was. Enfin, de eerste paar kilometers bleven we over een onverharde weg lopen, net zoals vrijwel de gehele route tot nu toe. Na een hele lange tijd kwamen we, na een fietser geraadpleegd te hebben, erachter waar we zaten op de kaart. En dat was echt heel erg anders dan we dachten. Hoogstwaarschijnlijk klopte de route op de kaart niet helemaal, want gezien de (kompas)richting  die we gevolgd hadden, konden we daar nooit zijn. Gelukkig was er een taverne in het dorpje vlakbij, waar we een heerlijke cola dronken, in de schaduw, op zo'n echt Grieks terras  met oude mannetjes en een suffe hond. Maar op een gegeven moment besloten we toch maar weer verder te gaan lopen en al snel hield de 'weg' op en moesten we een 'pad' volgen. Dat zou ons na een paar kilometer weer op de route moeten brengen. Eerst een stuk omhoog. Jammer genoeg hield het pad daar alweer snel op, maar met behulp van kompas konden we onze weg vervolgen. De afdaling had wat meer voeten in aarde. Veel zoeken en lopen, maar nergens gevaarlijk. Na flink afzien kwamen we in een dorpje waar we wat dronken op een terrasje en water haalden. Vervolgens bij een boer gevraagd om de tent te mogen opzetten. Geen probleem. Af en toe (mot)regende het wat, maar dat mocht de honger niet drukken. Gelukkig deed de (alweer) macaroni dat wel. Na nog een kopje oploskoffie en een spelletje Rummicub gingen we weer, zoals eigenlijk altijd tijdens rugzakvakanties, vroeg slapen.

ergens onderweg

Vannacht regende het af en toe, maar bij het opstaan was het droog. We besloten het ontbijt even uit te stellen tot het dorpje; een klein stukje verderop. Daar boodschappen gedaan en ontbeten op een terrasje. En ook dat terras bleek in de reisgids te staan... Vervolgens zwierven we kilometers over een hoogvlakte, vol met in diverse staten van ontbinding verkerende windmolens. Ook nu liepen we niet echt helemaal op de E4, maar we kwamen wel weer goed uit.
De lucht begon inmiddels te betrekken en na een korte lunchpauze begon het af en toe te regenen. Na een flinke klim kwamen we ook nog in dichte mist terecht en zagen daardoor het pad naar beneden niet. We wisten eigenlijk niet zo goed wat nu te doen (de weg liep bovenop de berg dood, dus eigenlijk konden we alleen maar terug, en dan?), maar na wat heen en weer lopen trok de mist wat op en zagen we toch dat pad liggen. Het eerste stuk was wat moeizaam te volgen, maar al snel zaten we op een oude Romeinse weg, die ons keurig naar beneden 'zigzagde'. Het pad, vol keien, liep wat lastig maar was wel heel goed te zien.
Beneden eindigden we in een dorpje, waar niets te beleven was. Gelukkig volgde er al vrij snel een tweede dorpje, waar we in een café een kopje oploskoffie dronken. We waren nog maar net binnen en toen begon het ongelooflijk te gieten. Na verloop van tijd hesen we ons toch maar in regenpak en in de stromende regen bereikten we Kastelli, Daar besloten we een kamer te huren en hingen daar onze natte spullen uit. Na de douche maakten we boerenkool klaar en na nog een spelletje Rummicub werd het weer tijd om te slapen. 

Deze morgen stonden we niet al te vroeg op, maar gelukkig was het droog. Weliswaar zou het de hele dag hard waaien, maar vrijwel niet regenen. Na het ontbijt pakten we alles weer in en waren we weer op weg. En ook nu gingen we al vrij snel weer de verkeerde kant op. Het went. 
Na een paar kilometer verlieten we de E4, om te gaan doorsteken naar ons appartement. De weg was geasfalteerd en rustig. Wel mooi, niet super.
Afgezien van een korte pauze voor cup-a-soup en af en toe een korte stop gebeurde er helemaal niets bijzonders. Het laatste stuk van de route was wel weer buitengewoon mooi: door een vallei, met voornamelijk olijfbomen, over zandpaden zwerven.
Het duurde even, maar op een gegeven moment bereikten we dan toch de kust. Daar eerst een kop koffie gedronken en toen nog een forse tippel, langs een vrij drukke asfaltweg,  naar ons appartement. Daar alle natte kleren uitgehangen, gedoucht en 's avonds lekker uit eten geweest.

Omdat ik eigenlijk alleen dagboeken bij houdt tijdens het wandelen heb ik niet echt veel informatie over de rest van die vakantie vastgelegd. Vrijdag zijn we in ieder geval naar de Imbroskloof geweest. Zaterdag bezochten we Heraklion en zondag hebben we wat in de omgeving gewandeld, om 's nachts weer naar Nederland te vliegen.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.