Wandelen in de buurt van Benidorm in Spanje

Inleiding:

In februari 2007 zijn Hanneke en Jan samen met hun vrienden Dave, Karin, Sophie, Sven en William naar Spanje afgereisd om daar een week met hun rugzakken te gaan wandelen. Ze kozen daarvoor het gebergte achter Benidorm uit en stelden zelf een tocht samen. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie waarin zij tot de conclusie kwamen dat je wat ons betreft in Spanje beter kunt wandelen dan naar het strand gaan.

Een erg kort nachtje. Al om vier uur worden we bij Dave en Karin opgehaald door een taxibusje. De rest heeft de nacht doorgebracht bij Sven en Sophie. Geen pannenkoeken of gebakken eieren als ontbijt. Wel een drukke rit: met zeven vrienden een weekje wandelen is niet goed voor de rust van de chauffeur.
Weinig tijd op Schiphol, maar via Palma de Mallorca zijn we voor de middag in Alicante. Heerlijk weer en ruim een uurtje wachten op de bus naar Benidorm. Ik weet gelijk waarom ik dáár niet heen wil. Bijna anderhalf uur om benzine te kopen en te eten. Om onze branders te kunnen vullen moeten we een jerrycan kopen, want flessen mogen niet met benzine gevuld worden. Die zijn overigens een stuk veiliger en knoeien minder... Maar goed, voor vier euro extra zijn we klaar en hoeven ons nergens meer druk om te maken.
De resterende 150 kilometer kosten drie uur. De bus neemt niet de snelste route. Soms ligt de zee aan de linker- en soms aan de rechterkant. Rommelig gebied, maar iets verderop ziet het er goed uit. Er hangen forse buien in de lucht, de straat is soms erg nat, maar als we om half zeven uitstappen is het heerlijk wandelweer. Blij dat we uit de bus zijn.
Een klein stukje lopen en in een sinaasappelboomgaard zetten we de tenten op. Net voor het donker een kopje oploskoffie, de bekende pastamaaltijd en na nog een klein slokje whisky naar bed. We zijn redelijk moe: de afgelopen nacht van drie uur slapen begint ons op te breken. 

Een lange nacht en om half acht staan we op. Harde wind. De lucht is grijs en 's middags een flinke bui, maar verder blijft het droog. Bij het inpakken blijkt dat de kaart en boekjes gisteren in de bus zijn blijven liggen. Dan maar hopen dat we ook zonder een mooie route kunnen vinden. Wel weten we nog dat de geplande route in Villalonga begint, dus lopen we daar maar naar toe. Acht kilometer asfalt over vooral drukke wegen. De cantina in Villalonga maakt alles goed. Erg lawaaiig, maar heerlijke espresso en broodjes en beslist een authentieke sfeer.
Het dorp uit gaat steil omhoog over een rustige asfaltweg. Warm, maar mooie uitzichten. Bovenop weer zo'n ''rommelig'' dorpje met een café. De koffie is prima, maar we worden min of meer weggestuurd als men de tafel wil dekken.

Het pad wordt steeds smaller en de planten hebben steeds scherpere prikkels.

De asfaltweg wordt onverhard en al snel gaan we een geel/wit gemarkeerd en smal paadje op. Veel prikkelstruiken en daardoor afzien. De benen zitten onder de schrammen en bloedplekken. Gelukkig weinig hoogteverschillen en aan het einde een onverharde weg. Bij een splitsing moeten we kiezen en we zullen nooit weten of we de goede kant oplopen, maar de weg wordt al snel weer asfalt. Geen auto's overigens, dus wat dat betreft geen probleem, maar zware bergschoenen en asfalt is niet de ideale combinatie.
We slingeren naar beneden. Veel bloesembomen en later weer mandarijn- en sinaasappelbomen. Na een laatste koffiepauze om de veldflessen te vullen lopen we naar een kampeerplekje. Tijd voor spaghetaria en mandarijnen als toetje. We zitten nog een tijdje buiten en als we ons laatste slokje whisky opdrinken begint het te regenen. 

Kamperen tussen de mandarijnbomen.

Een nacht met veel buien, maar als we om half acht opstaan is het droog. Zo'n anderhalf uur later lopen we en gaan even de regenpakken aan. Niet voor lang, want al snel wordt het droog en niet veel later breekt de zon door en gaan de korte broeken aan.
De eerste paar kilometer is het wat dwalen door boomgaarden. Kersenbloesem en amandelbomen. Niet altijd een even makkelijk route, maar later gaan we een onverhard pad volgen en dan komt ook dat goed. Wat een heerlijke wandeldag: blauwe lucht, niet te warm, makkelijk begaanbare paden, weinig hoogteverschillen en veel bloemen.

Overal bloesem.

Via een asfaltweg klimmen we de volgende bergrug over. Aan de andere kant vinden we de geel/witte markering terug en gaan die weer volgen. Een onverhard pad dat gelukkig op een gegeven moment langs een huis komt. De eigenaar put water voor ons. Tijd voor een welverdiende pauze.

Drie Spaanse dames op een zonnig bankje in Val d'Ebo.

De onverharde weg wordt weer asfalt en brengt ons in het dorpje Val d'Ebo. Even zoeken naar een café en twee espresso later gaan we verder. Geen supermarkt die open is; siësta is hier een begrip. Via een kruisweg lopen we het dorpje uit. Tussen de amandelbomen en omhoog. Het pad verdwijnt en we moeten weer struinen. De wind trekt aan en als we een plekje voor de vier tenten vinden stoppen we en zetten ze op. Oploskoffie en spaghetaria. De wind maakt het guur dus na een snelle whisky duiken we de tent in. De door de puteigenaar voorspelde regen komt gelukkig niet; wel de vele sterren.

Ruim tien uur geslapen. Lekker hoor; ik was er aan toe. De afgelopen weken weinig geslapen en erg druk gehad. Maar vandaag weer een heerlijke wandeldag. Licht bewolkt en af en toe de zon. De wind is ook weer verdwenen, dus korte broek en T-shirt zijn de belangrijkste kledingstukken, zonder dat we erg hard zweten. 

Niet te steil omhoog.

Om kwart voor negen hijsen we onze rugzakken weer op en vervolgen onze klim. Geen pad, maar toch loopt het redelijk makkelijk. Wel gaat het aardig steil en duurt het ruim een uur voor we op de top zijn. Gelukkig zien we al vrij snel een weg liggen, want echt veel water hebben we niet meer en het gebied is redelijk onbewoond. Bij de onverharde weg houden we een pauze en halen William en Sven water. Het smaakt erg vies: naar geit. Zelfs met poederlimonade is het niet lekker.
Al snel zien we weer geel/witte markering, maar jammer genoeg gaat dat pad na een paar kilometer de verkeerde richting op. Voor die tijd een onverharde weg en een mooie afdaling door een kloof. Halverwege een bron met heerlijk water.
Via eerst een onverharde en later een asfalt weg bereiken we een volgend dorpje. Tijd voor koffie, chips en bier. Het restaurant gaat pas om acht uur open. De winkel om half zes, dus lang pauzeren. Brood, twee warme maaltijden en veel lekkers om te eten en drinken verdwijnen in de nu erg zware rugzakken. Nog een klein stukje lopen. Een rood/witte route brengt ons buiten het dorp en tussen de olijfbomen zetten we de vier tenten weer op. Bonen uit blik, chorizo en spek geven de smaak aan onze avondmaaltijd. Een toetje maakt het helemaal áf.
's Avonds wijn en bier met een stukje kaas en vroeg naar bed. William loopt nog even naar de kroeg terwijl wij de klamme slaapzakken induiken. Een warme en vochtige nacht met wat regen.

Als we opstaan is het weer droog. Iedereen is de slaapzak meer dan zat. Je kunt merken dat we uitgeslapen raken. Het brood smaakt niet echt lekker, dan maar een extra kopje oploskoffie zetten. Hopen dat we benzine genoeg hebben.
Al voor negen uur vervolgen we de onverharde weg. Ons afval laten we achter bij een Britse pensionada. Een beetje klimmen maar verder lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Tot we bij een rotswand komen: de weg stopt en slechts een smal paadje slingert omhoog. Zonder markering hadden we dat beslist niet gevolgd. Vooral Karin vindt dit stuk niet fijn.

Niet iedereen waardeert de klim.

Bovenop is een vlakte en dat loopt een stuk makkelijker. Even later lopen we weer op een onverharde weg. Tijd voor brood, hartkeks en wat warms te drinken. De zon laat zich niet echt zien vandaag, maar het blijft droog.
Al vrij snel pikken we de geel/witte markering weer op. Een goed te volgen pad en soms wat asfalt. Het uitzicht is prachtig en we zien de bergen waar we overheen zijn gekomen goed liggen. Samen met de bloesembomen maken die dit tot een hele mooie wandelbestemming.

Het blijft droog.

Een modderige onverharde weg brengt ons tot ongeveer 1000 meter hoogte. Dan steil omlaag over een min of meer onverharde weg. Sophie heeft het zwaar. Onderaan toch een teleurstelling: nog zes kilometer naar het dorp. Gelukkig vrijwel geen hoogteverschillen meer en iedereen lijkt weer volop nieuwe energie te hebben. We lopen in een hoog tempo. Misschien dat de versgeplukte sinaasappels hiermee te maken hebben?!

Eén van de vele boomgaarden.

Net na het stuwmeer nog een klimmetje en dan een boomgaard voor de tenten. Water uit de beek en dan eten koken. We zijn zo'n negen uur onderweg geweest en dus is iedereen toch wel een beetje moe en hongerig. Het was dan ook onze zwaarste wandeldag met weinig pauzes.
Na het eten nog een kopje oploskoffie en dan tijdrekken voor we naar bed gaan. Alle borrels zijn op.

Bijna elf en een half uur in bed gelegen en meer dan goed geslapen. Wie zei ook alweer dat je niet uitrust van wandelen?
De eerste zes kilometer is asfaltstampen. Een rustige weg met vrijwel geen auto's en langzaam dalen. Toch valt het een beetje tegen. Een onverharde zijweg loopt dood. Terug dan maar weer. De horeca maakt veel goed. Twee koffie, een heel groot en lekker stuk gebak en een oud broodje ham vullen de maag.
Snel daarna een onverharde weg langs de beek in het dal. Tussen de sinaasappel-, citroen- en kwabi-kwabi-bomen tot we, tot onze stomme verbazing, weer wit/geel zien. Slechts een klein stukje overigens, want bij een kleurige woonwijk in aanbouw gaat het weer mis. 

Kleurige woonwijk in aanbouw.

Bij een drukke asfaltweg verliezen we de motivatie en net als een aantal mensen overweegt liever naar Benidorm te gaan dan zo door te lopen zien we een ''wachthuisje'' met een kaart en daarop onder andere een gemarkeerde route van 16,5 kilometer naar een dorp met een bus. 
Een steile klim, maar o wat mooi. Hoge bergen om ons heen en veel bloeiende bloemen. Van de geur van sinaasappelbloesem word je bijna misselijk zo sterk. Een aantal van ons heeft het zwaar. 

Net na de top.

Op de top waait het hard, dus maar snel naar beneden. Een makkelijke afdaling en veel foto's maken. Niet al te steil en hopen op water. Bij het eerste huis is dat er niet, bij het tweede gelukkig wel. Kamperen in de boomgaard bij deze oude (eenzame? alcoholistische?) man mag niet. Snel teruglopen, want het is bijna donker. Tussen de dennen de tent opzetten en eten koken. Nog steeds benzine genoeg. Nog een kopje oploskoffie en later nootjes, worstjes en amandellikeur. Voor half negen is alles op en gaan we onze laatste tentnacht van deze wandeling in.

Hoewel we onder de bomen staan is het toch al licht om half acht: een strakblauwe lucht en zon. Qua weer de mooiste dag van de reis. Na het ontbijt blijken we in totaal zo'n 0,10 liter benzine overgehouden te hebben; goed getimed. Nog zo'n acht kilometer dalen vandaag. Een heerlijke afdaling. Bergen om ons heen, overal bloesem en in eerste instantie een onverharde weg en pas later asfalt. Tot vrijwel de laatste meter tot Finestrat is het genieten.

Ook de laatste kilometers zijn de moeite waard.

Daar moeten we een uur wachten op de bus, maar dan wel op een zonnig terrasje naast de bushalte. Er zijn vervelendere dingen denkbaar. Benidorm is vlakbij en ook daar moeten we drie kwartier wachten. Het bier smaakt prima, maar verder is het een plaats waar we niet naar terug zullen verlangen. Lelijke flats, de hele sfeer die er hangt; we zouden het liefste terug willen naar de bergen om verder te wandelen. Dat gaat niet: we nemen de bus naar Alicante om morgen naar huis te gaan.
Een willekeurig hotel vlakbij het busstation. Brandschoon, goedkoop en met maar één nadeel: er is maar één douche. Even de stad in, zoeken naar de bus voor morgen, wat shoppen in een grote supermarkt (in Spanje hebben ze wél Judas-bier en meer smaken spaghetaria dan in Nederland, zodat we met meer eten thuis komen dan dat we mee hebben genomen) en dan naar een restaurant. Voor achten gaan die niet open, dus dan maar eerst ergens wat drinken. 
In recordtempo wordt een drie gangen menu geserveerd. Wel erg lekker en niet duur. Nog een paar biertjes en poolen en redelijk op tijd naar bed.

Slecht geslapen (of in William z'n geval niet?) allemaal, dus al voor achten is iedereen weer op. Lekker ontbijten bij de bakker en verder veel wachten: op de bus, op vliegvelden, in vliegtuigen, op de bagage, op de trein en op de tram. Zelfs de groene kopjes doen geen bellen rinkelen.

Vrienden bedankt! Ik heb weer genoten. 

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.