Wandelen op het Olavspad in Noorwegen

Inleiding:

In de zomervakantie van 2019 zijn Hanneke en Jan, samen met hun toen zevenjarige tweelingzoons Eljer en Jilke drie weken naar Noorwegen gegaan. Ze hebben daar onder andere twee keer een week een gedeelte van het Olavspad (Gudbrandsdalsleden) gelopen. Weliswaar (nog) zonder tent, maar wel met alle andere bagage, zoals de slaapzakken en brander, op hun rug. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze in totaal niet alleen meer dan 220 (!) kilometer liepen, maar ook échte pelgrims werden. Of, zoals een citaat uit de film Camino luidt: you start as a hiker, but end as a pilgrim.

Dag 1

(dinsdag 23 juli 2019)

Een warme dag. In Nederland is het 30 en in Oslo 25 graden. We missen op beide plekken de ergste warmte, omdat we dan onderweg zijn. Na ontbijt de laatste dingen in huis doen en spullen pakken. Eljer haalt ondertussen zijn typdiploma! Toch mooi: eerder een typ- dan een zwemdiploma hebben.
Om een uur of elf pakken we de metro en een uurtje later zijn we op Schiphol. Daar is het megadruk, maar niet in vertrekhal 1A: zowel bij de balie als de douane aldaar staan ze ons letterlijk op te wachten. Bij de Burgerking na de douane staan wel lange rijen.
Nog geen anderhalf uur vliegen en bus, trein, bus en trein brengen ons in Oslo. Langer onderweg dan verwacht door geplande werkzaamheden op het spoor en omdat het vliegveld verder van de stad lag dan verwacht. We zijn er doordoor pas tegen zevenen. We hebben allemaal dorst en honger, dus lopen naar het hotel gaat wat minder soepel. Het hotel is overigens een appartement, dus snel zelf koken. En als dat naar binnen is gewerkt gaan we allemaal snel douchen en daarna de mannen naar bed. Het is dan bijna half tien. Voor ons tijd voor een biertje of wijntje en nog wat meegenomen kranten en tijdschriften die we voor de start van de wandeling uit willen hebben en achterlaten.

Dag 2

(woensdag 24 juli 2019)

Een dag vol met cultuur. Na ons ontbijt lopen we eerst naar het station voor een 24-uur-Oslo-kaart. De eerste echte stop is bij het pelgrimscentrum van Oslo. Daar halen we onze pelgrimspaspoorten (stempelkaarten) op, zodat we als echte pelgrims op pad kunnen. Daarnaast geeft deze kaart korting op sommige overnachtingen en is daar soms zelfs verplicht.
De reptielendierentuin zit om de hoek, dus het hoogtepunt van de dag voor Eljer en Jilke lijkt daarmee ook gelijk bereikt te zijn. Het is niet groot, maar ze hebben erg mooie verblijven en dieren. De mannen aaien er zelfs een python. Verder zijn de gekko’s en kameleon favoriet, maar ik vind de felgekleurde kikkertjes en moskikker toch mooier.

Electrische stepjes en Munch: Oslo in een notendop.

Na een koffie mét met de bus, OV is inbegrepen op onze kaart, naar de haven en daar met de ferry naar het Frammuseum. De Fram is onder andere gebruikt voor de eerste succesvolle expeditie naar de Zuidpool. Erg mooi en interessant. Het museum ernaast met de Kontiki en Ra II pakt me een stuk minder.
Klein stukje bussen en dan het Vikingmuseum. Heel bijzonder: je begint direct met het hoogtepunt: het meest complete schip. Daardoor valt de rest toch wat in het niet.
Bus en tram brengen ons vervolgens naar het Vigelandmuseum en –park. Dit is en blijft toch een hoogtepunt van een bezoek aan Oslo. Wat een kunstenaar! Ook Eljer en Jilke kijken hun ogen uit en zijn zeer geïnteresseerd in de beelden en hoe deze tot stand zijn gekomen. Ook met kinderen vooral heengaan dus.

Een detail van één van de vele beelden van Vigeland.

Nog een laatste espresso en langs een buitensportwinkel voor brandstof voor onze benzinebrander en dan met de metro richting hotel. Was het vanmorgen nog koel en bewolkt, inmiddels is het erg warm.
We eten pizza uit de oven. We verwachten immers de komende dagen weinig keren pizza te kunnen eten. Het smaakt redelijk. Dan allemaal weer douchen en de mannen naar bed. Wij zitten nog even met een biertje op het dakterras, voor we om een uur of elf ook onze bedden induiken.

Dag 3

(donderdag 25 juli 2019)

1 km

Het is al warm en zonnig als we tegen achten opstaan. De 30 graden wordt vandaag zeker gehaald. Eerst maar eens broodjes halen en ontbijten. Bagage afgeven bij de receptie en dan naar het natuurhistorisch museum toe. Dat zit vlakbij ons hotel en gaat pas over een half uurtje open. Dan maar eerst een rondje door de botanische tuin. Ik herinner me nog best veel van 25 jaar geleden, toen we hier ook waren. Ook het museum zelf oogt nog heel vertrouwd. Veel opgezette dieren. De eerste verdieping vooral die van Noorwegen, op de tweede van de rest van de wereld. Wel nieuw is de tentoonstelling Tree of Life. Erg jammer dat deze verkeerd om is opgebouwd. Het logische verband, wat juist de meerwaarde had kunnen en moeten zijn, wordt daardoor pas veel later (zelfs voor Hanneke, en die is toch echt bioloog) duidelijk.
Als we uitgekeken zijn is het tijd om met een broodje van de bakker in de schaduw te gaan zitten en daarna onze rugzakken weer op te halen. Het Munchmuseum laten we mede vanwege tijdgebrek deze keer voor wat het is.
We lopen wel nog even langs het operagebouw voor we naar het station gaan. Zo’n gebouw in een nieuwbouwwijk volledig naar onze smaak. Ook Eljer en Jilke vinden het gebouw, gebaseerd op ijsschotsen, mooi. De binnenkant van het gebouw is trouwens ook zeker een bezoekje waard. Oké: die van Sydney vinden we nog mooier, maar het operagebouw van Oslo is, net als dat bijvoorbeeld van Reykjavik, absoluut de moeite waard.

Het operagebouw van Oslo.

Snel boodschappen gedaan en dan de trein naar Tangen. Die doet er een klein uurtje over en als we uitstappen, zien we al snel de eerste makereringen van het Olavspath. Eerst langs de Spar voor een ijsje. Het prachtige kerkje van Tangen is helaas gesloten.
Het is nog een paar honderd meter lopen naar de camping, waar we een hutje gehuurd hebben voor deze nacht. We hebben al onze overnachtingen al thuis gereserveerd: we willen niet het risico lopen dat er ergens geen plek is en we nog een paar kilometer verder moeten. Het hutje ligt direct naast de receptie en is niet al te groot. Het heeft ook geen eigen douche en toilet, maar goed, ook dat zullen we ongetwijfeld wel overleven.
We lopen nog even naar het grote meer aan de rand van de camping, maar zoeken dan al weer snel de schaduw naast ons huisje op. Drinken, douchen en eten. Nog een kopje koffie en dan de mannen naar bed. Wij doen nog een cola op ons eigen terras. Meer dan drie euro voor een halve liter in de kampwinkel; Noorwegen is duur hebben we weer (her)ontdekt.

Dag 4

(vrijdag 26 juli 2019)

19 km

We staan al om zeven uur op. We hebben een relatief grote dagafstand af te leggen en willen de grootste warmte voor zijn: ook vandaag loopt de temperatuur op tot 30 graden. Binnen anderhalf uur hebben we ontbeten, alles ingepakt en zijn we echt op pad. Al snel zien we de markeringen van het Olavspad weer. Eerst nog een klein stukje langs de asfaltweg, maar al snel slaan we linksaf de gravelweg (grusvei noemen ze dat in Noorwegen) op en het bos in. Lekker schaduw. Deze weg gaat wat op en neer en soms over een bospaadje. Veel vlinders en af en toe bosaardbeitjes. In de bosranden groeien sowieso veel bloemen en nergens wordt het bos echt dicht of donker.
Na iets minder dan twee uur een korte pauze. Veel drinken en wat eten. Het tempo ligt een stuk hoger dan verwacht. We twijfelen daardoor zelfs aan onze kaart, maar al snel lopen we het bos uit en zien we inderdaad het prachtige kerkje van Stange liggen. Dat is weliswaar nog een paar kilometer lopen, maar wordt wel onze lunchplek voor vandaag.

De kerk van Stange.

We zijn er tegen twaalven en hebben dan al tweederde van onze geplande dag afstand afgelegd. De laatste kilometers gaan over een zeer rustige weg: de auto’s rijden een andere route. Nog steeds gaat het wat op en neer. Wel zien we nu het grote meer goed liggen nu we in open veld lopen. Er worden hier veel verschillende soorten graan verbouwd.
In de kerk staat een begrafenis op het punt van beginnen, wat voor ons een gelukkie is: er is daardoor iemand in de kerk om het eerste stempel in ons pelgrimspaspoort te zetten. Het is overigens sowieso een prachtige kerk om te bezoeken, met een zeer kleurrijk orgel en dito preekstoel.
Na een uurtje lopen we verder. Brood van de rugzak naar de maag verplaatst. De route vervolgt over een vrij drukke asfaltweg in de brandende zon. Best een pittig stuk, hoewel het uitzicht wel de moeite waard is. En dan toch nog vrij onverwacht is daar onze overnachtingsplek. Een pelgrimsherberg, letterlijk en figuurlijk, uit het boekje. We zijn onder de indruk van onze mannen: 19 kilometer en net zes uur onderweg geweest, zonder ook maar één keer te zeuren, klagen of piepen!

Ook de slaapplaatsen van het pad hebben hun eigen markering.

Het is half drie en we zijn er dus. Er wordt gelijk een voetenbadje voor ons neergezet. Verder vooral even lekker niks doen en veel (water) drinken. Nog een kopje oploskoffie en dan douchen. Buiten in de schaduw is het heerlijk.
Vroeg eten: we hebben honger. Zelfs in de schaduw is het warm. De jongens spelen nog wat voor ze naar bed gaan en wij blijven nog even in de tuin zitten. Als we kwart over tien naar bed gaan is het nog licht en Jilke is nog wakker.

Dag 5

(zaterdag 27 juli 2019)

11 km

Niet echt uitslapen: al voor achten zijn we allemaal wakker. Ontbijten in de tuin. Het lijkt nog warmer dan gisteren. De twee andere (solo) pelgrims zijn al vertrokken. Rond half tien zijn we op pad. We volgen de asfaltweg nog een kilometer of twee, maar er rijdt nu amper verkeer. We slaan linksaf over een grusvei. Iets verderop lopen we over een golfbaan en aan het einde daarvan zit een aquavitdistilleerderij. Die laatste is nog dicht op dit tijdstip, dus dan maar een slokje poederlimonade uit onze eigen veldfles.
Inmiddels zijn we bij de oever van het grootste meer van Noorwegen, Mjosa, aangekomen. We volgen het pad door een natuurlijker gebiedje naar een modern voorstadje van Hamar. Via een dam met brug naar de overkant, waar we de beroemde ijsbaan van Hamar in de vorm van een omgekeerd Vikingschip al zien liggen.

De schaatsbaan van Hamar heeft de vorm van een omgekeerd Vikingschip.

Langs het water en een uitstapje naar de bakker in het centrum. We hebben flinke trek. Het is dan ook al lunchtijd en behalve het ontbijt hebben we alleen een klein stukje chocolade op, terwijl het inmiddels al een uur of twaalf is en we ondertussen bijna tien kilometer met bepakking in de zon hebben gelopen. Tijd dus voor lunch in deze horeca. Buiten zijn alle schaduwplekjes bezet, dus gaan we binnen zitten.
Nog een klein stukje langs het meer naar het pelgrimscentrum van Hamar. En, net zoals onderweg ook al was gebeurd, worden de jongens hier zeer enthousiast en bewonderend toegesproken. Veel mensen zijn onder de indruk van hun prestatie. Behalve een hartelijke ontvangst krijgen ze een speldje en natuurlijk allemaal een stempel in ons pelgrimspaspoort.
We hebben gelukkig een lekker koele vierpersoonskamer en verder is er ook een ruime zitgelegenheid binnen en buiten en een keuken met koelkast en afwasmachine. Een topplek!
We drinken nog even wat en lopen dan richting de ruïne en opgravingen van de oude kathedraal. Deze laatste is omgeven door een glazen gebouw. Heel stijlvol. Bij de opgravingen hoort een speurtocht voor de kinderen. Het levert ze een sleutelhanger voor aan de rugzak op. Inmiddels blijkt dat mijn horloge stilstaat en dat het veel later is dan gedacht. We moeten het spoorwegmuseum daardoor laten voor wat het is: het is al bijna sluitingstijd.

De ruïne van de kathedraal is heel stijlvol ‘’verpakt’’.

Nog even een ijsje eten, een paar koude drankjes halen in de supermarkt en dan terug naar het pelgrimscentrum voor een spelletje, douchen en eten. Lekker Mexicaans.
De mannen weer naar bed en wij met een koude cola en bier met chips buiten in de schaduw zitten. Later gaan we naar binnen. Niet vanwege de temperatuur, maar vanwege de luie stoelen die daar staan. Eljer en Jilke slapen nog steeds niet. Voor we gaan slapen douche ik nog een tweede keer: ik voel me alweer plakkerig.

Dag 6

(zondag 28 juli 2019)

16 km

Alweer een hete dag. Rond half acht staan we op en we doen rustig aan. We hebben gemerkt dat we tijd genoeg hebben om onze etappes af te leggen. Omdat er zelfs een koffiezetapparaat en koffie staat vandaag echte koffie bij de ontbijtbroodjes. De mensen van het centrum beginnen om negen uur en zijn nog net op tijd om een foto van ons te maken voor we weer lopen. Eljer en Jilke zijn de eerste kinderen zover als hier bekend is die het pad lopen.

Groepsfoto voor het pelgrimscentrum. Van links naar rechts Jan, Eljer, Jilke & Hanneke.

Langs de ruïne, door het openluchtmuseum en langs het spoorwegmuseum lopen we Hamar uit. Een onverhard klimmetje door het bos: lekker, schaduw. Ook de eerste bosbessen. Een enkele bosaardbei en heel veel frambozen volgen in de loop van de dag.
Een korte pauze aan de rand van het bos en dan door de open velden, met veel gerst die al geel wordt, richting Furnes. Een mooi kerkje, waar je zelf je stempel kunt zetten en wij ook nog een lange pauze in de schaduw houden. Zelfs de brander gaat aan, voor een kop thee of cup-a-soup.
Een klimmende en erg warme weg richting noordwest en dan een smal pad door vrij hoge begroeiing. Oppassen voor brandnetels.

Het landschap is redelijk gecultiveerd.

Asfalt en grusvei brengen ons naar de E6. Er zijn werkzaamheden, maar min of meer speciaal voor de pelgrims ligt er een grote buis onder de snelweg, waar we doorheen kunnen lopen. Dan nog een half uurtje naar onze slaapplek in Brummundal. Zeker Jilke heeft het wat zwaarder vandaag, dus houden we toch nog een korte stop voor een boterham en wat water.
We lopen het dorp in en al snel de plek waar we slapen. Een klein gebouwtje bij de dominee in de tuin. Helaas zonder douche, maar wel met een kinderzwembadje in de tuin en een tuinslang om ons mee af te spoelen. We worden verder weer ontzettend gastvrij ontvangen en zelfs ik lust wel een waterijsje met deze temperaturen.
Omdat we pas rond een uur of half vier gearriveerd zijn hebben we gelukkig niet zo’n hele lange middag voor de boeg. Ook ligt er een voetbal in de tuin, dus kunnen we nog even voetballen.
We koken weer zelf en als we gegeten hebben gaan de mannen snel naar bed. Zowaar slapen ze deze keer heel snel. Wij zitten nog even buiten met nootjes, chips, een hoop poederlimonade en een klein drupje whisky.

Dag 7

(maandag 29 juli 2019)

13 km

En nog een bloedhete dag. Er is wel wat bewolking, maar in de buurt van de zon wordt tie meestal weggebrand. Toch slapen we zowaar allemaal tot een uur of acht. De vermoeidheid begint blijkbaar toch iets toe te slaan. Maar goed, ook vandaag hebben we geen haast.
Zo rond half tien vertrekken we. Al snel lopen we het centrum van Brummunddal in. Tijd om spullen voor de lunch te kopen. Over een grusvei en soms onverhard klimmen we richting het kerkje van Veldre. Gelukkig grote delen door het bos. Wel jammer van de vele steekvliegen daar, hoewel ik zelf de enige ben die gestoken lijkt te worden. En verder de hele dag regelmatig frambozen langs het pad. Het laatste, en ook het eerste stuk daarna, naar de kerk gaat over een warme asfaltweg met nauwelijks verkeer. Sowieso geven alle auto’s ons belachelijk veel ruimte.

Lekker wandelen op een grusvei met berken erlangs.

Het kerkje is een moderne variant van een stavkerkje, maar gesloten. Het stempel ligt in de Mariaparochie ernaast en die is wel open. Tijd voor een lange pauze in de schaduw van de kerk. Dan vooral dalend richting Rudshgda. Grotendeels onverhard en door het bos. Daarbij komen we ook langs een den van meer dan 500 jaar oud. Indrukwekkend.

De route is regelmatig onverhard.

We eindigen bij het verkeersknooppunt bij een motel; onze slaapplek voor vannacht. Bijzonder sfeerloos, met uitzicht op het talud van de snelweg, maar wel weer een ontzettend vriendelijke ontvangst. En zoals wel vaker gebeurt (en nog veel vaker zal gebeuren deze reis) krijgen we, in dit geval zelfs 30%, korting op de afgesproken kamerprijs. Ook hier is men onder de indruk van de wandelprestaties van Eljer en Jilke. Des ondanks is dit waarschijnlijk nog steeds de duurste overnachting van onze reis.
Even naar de vlakbij gelegen supermarkt voor wat koude drankjes voor ’s avonds en koffie mét in het koffietentje. Dan lekker douchen.
Ons avondeten is buffet in het motel. Niet de beste keus achteraf. Eljer en Jilke eten nog redelijk veel, maar ik eet niet heel veel, zelfs van de toetjes niet. Toch teveel last van de warmte gehad?
De mannen slapen op de kamer naast ons en vinden het wel een beetje spannend: ze slapen niet, zoals in hotels, aan dezelfde gang, en dat is toch heel anders vinden ze.
En zo zitten we dan voor onze motelkamer met uitzicht op een drukke weg in één van de mooiste landen van heel Europa tijdens een pelgrimstocht. Zucht….

Dag 8

(dinsdag 30 juli 2019)

15 km

De temperatuur is minder dan de helft van gisteren: het is 13 graden als we om acht uur opstaan en het zal de hele dag niet veel warmer worden. ’s Nachts heeft het geregend en het is nu grauw en grijs met een enkele motspat. Echt softshell weer.
Omdat we de enige ontbijters in het motel zijn worden speciaal voor ons een paar grote borden eten gevuld. Veel, vers en dik in orde! De jongens krijgen nog twee pakjes drinken mee voor onderweg en dan verlaten we het motel. Eerste stop is aan de overkant: de supermarkt voor onze lunchbroodjes en fruit.
Nog een stukje grusvei en dan al snel een onverhard pad door het bos. Ik zie zelfs nog een hert wegspringen. Het weer lijkt nog niet tegen te vallen: soms droog, soms miezer. Behalve van het bos genieten Eljer en Jilke ook vooral van het door ons zelfbedachte dierenraadselspel spelen. De kilometers vliegen voorbij en na nog een paar kilometer komen we bij het kerkje van Ringsaker. Een kerkje uit de 12^e eeuw, dat gelukkig open is.

Bij vrijwel elke kerk staat de afstand naar Nidaros, de oude naam voor Trondheim.

Daar, vlakbij een afdakje, waar we lekker pauze houden en koffie zetten en een kaneelbroodje eten. Het pelgrimshuis was op slot, maar vlak voor we vertrekken maakt de man op de grasmaaier het nog open, zodat we binnen naar de WC kunnen.
Weer verder langs het voetpad langs de drukke weg en al snel een onverhard pad langs het grote meer en door het bos. We zien nauwelijks andere mensen vandaag. Onder de grote brug verderop besluiten we te lunchen. Behalve wat lawaai van het verkeer boven ons een prima plekje, waar de grond ook vandaag tenminste kurkdroog is.

Lunchen doen we onder deze brug.

Het pad verlaat, slingerend door het bos, het meer. Helaas gaat het nu echt regenen en onder een afdakje bij de gemeentewerf trekken we dan toch onze regenpakken aan. We hebben geleerd van onze ervaringen van afgelopen voorjaar op de Faeröer. In de regen langs een drukke weg en bij een benzinepomp een ijsje en de avondboodschappen. Helaas een zeer beperkt assortiment, dus dat wordt spaghetti met saus uit een potje en kaas en geen toetje.

Vandaag wandelen we ook een stuk in de regen.

Vrijwel naast deze plek een soort mini-Stonehenge. Het blijft toch altijd weer bijzonder zo’n plek. Daarna verlaten we de drukke weg en gaan een paar honderd meter pittig klimmen over een rustige asfaltweg. De regen is inmiddels alweer gestopt. Vrijwel bovenop ligt ons einddoel voor vandaag: een revalidatiecentrum, waar ook pelgrims een kamer mogen reserveren. Voor mij de eerste keer van m’n leven dat ik bewust in een ziekenhuiskamer zal slapen. En dit dan ook nog met z’n vieren, waarvan de twee kinderen op een opklapbed. Het zal dus wat krap worden.

Voor mij voor het eerst dat ik als volwassene in een soort ziekenhuiskamer slaap.

We mogen, tot groot plezier van Eljer en Jilke, ook gebruik maken van het zwembad. Erg warm water en grote ramen die uitkijken over het dal en het meer.
Het is al vrij laat inmiddels en na onze, door Hanneke buiten op de benzinebrander bereide, maaltijd is het een uur of acht en leggen we de mannen in bed. We blijven er even bij, zodat we er zeker van zijn dat ze gelijk gaan slapen. Ze zijn goed moe (mag ook wel na vijf dagen wandelen) en het is gelukkig lekker koel. Wij drinken daarna nog een cola in de recreatieruimte en gaan ook vrij vroeg naar bed.

Dag 9

(woensdag 31 juli 2019)

19 km

Een slechte nacht: Jilke is vanaf een uur of drie aan het ‘’spoken’’ en daarna slaap ik nauwelijks meer. Des ondanks moeten we om half acht op: het ontbijt is tot half negen. Een redelijk authentiek Noors ontbijt met onder andere ingemaakte haring en van die typische bruine geitenkaas.
Om een uur of negen wandelen we. De laatste paar motspatjes van de dag. Het zal weliswaar vrijwel de hele dag bewolkt blijven, maar de temperatuur is heerlijk en na enkele minuten houdt ook het spatten op. Eerst nog een klein stukje klimmen over de rustige asfaltweg en dan een stuk grusvei door een afwisselend bebost en open gebied. Al snel na onze eerste korte pauze een flink stuk onverhard door een paar jaar geleden gekapt bos. Mooi uitzicht over het meer en heel veel rijpe bosbessen.

Bosbessen plukken.

En zo lopen we naar de volgende grusvei, waarop we een lunchpauze met hartkeks houden en al meanderend verder lopen. Ook hier afwisselend bos en open velden met af en toe een huis. Veel water sjouwen hoeft dus niet. In Brottum weer een kerkje mét stempel en gelukkig ook nog een supermarkt. In ons boekje stond die wel aangegeven, maar op de verder fantastische en zeer actuele site van het pad niet zagen we gisteren. We waren daarom bang dat de supermarkt mogelijk niet meer zou bestaan. Tijd voor boodschappen en een ijsje dus.

Berken zijn vaak erg fotogeniek.

Vrijwel direct daarna onverhard en dat blijft zo tot ons eindpunt Johannesgarden. Een absoluut hoogtepunt dit stuk. Aan de informatiebordjes te zien leven hier heel veel planten en dieren, maar een das of rendier zien we niet. Wel bosaardbeien en rode mieren.
De vrouw van de pelgrimsherberg staat ons al op te wachten als we net na vieren arriveren. Een mooi en licht pand met veel ruimte. En ook hier weer een koffiezetapparaat en een afwasmachine. Even lekker relaxen en later spaghetti koken en eten. Er arriveert nog een Nederlands stel, maar er zijn kamers en ruimte voor nog veel meer mensen.
We hebben zowaar een keer een kamer die goed donker te maken is, wat slapen makkelijker maakt voor de mannen. Die liggen redelijk vroeg in bed en wij kletsen en drinken nog wat, maar liggen ook niet veel later dan een uur of tien.

Dag 10

(donderdag 1 augustus 2019)

13 km

Een heerlijke temperatuur en half bewolkt. Perfect wandelweer! Niet ver na zevenen zijn we allemaal wakker en na een redelijk eenvoudig ontbijt hijsen we alle vier onze rugzakken op (die van Eljer en Jilke bevatten alleen hun slaapzak, pyjama, knuffels en een lege veldfles) voor de laatste wandeldag van het eerste deel van deze trekking. Via een stukje asfaltweg komen we weer op de route en een grusvei. De route gaat vrij steil naar beneden door het bos tot vlakbij het meer. Daar gaat de weg weer wat klimmen.
Een korte pauze en verder.

Een Olavsbron.

Helaas is het stuk door de akker niet meer mogelijk: het pad er naartoe is één groot distelveld geworden. Het alternatief is jammer genoeg een stuk langs een veel te drukke asfaltweg. Bij een paar mensen op het grasveld voor hun huis mogen we lunchpauze houden. We krijgen niet alleen water voor in de veldfles en toestemming om er even lekker in het gras te zitten, maar ook nog een rol koekjes, een zak chips en bananen. Erg lekker!

Dit is geen kerkje: in het verleden luidde de boerin hier de klok als het eten klaar was.

Al snel gelukkig een voetpad langs de weg en even later lopen we Lillehammer binnen. Bij het kleine kerkje aan de rand van de stad wel een stempel, bij de grote kerk niet: die is dicht.

Kijk ze eens poseren bij het eindpunt van onze eerste wandelweek!

We slapen een paar honderd meter verderop in het hostel wat letterlijk in het stationsgebouw zit. Onze eerste trekking van ruim 100 kilometer zit erop. We zijn trots op onze mannen: ze hebben fantastisch gelopen (nog veel soepeler dan tijdens hun eerste echte trekking afgelopen herfstvakantie op de Keschtnweg in Italië) en ook totaal niet gezeurd of geklaagd, terwijl het soms best lange en/of pittige dagen waren.
Spullen op de kamer en dan eerst koffie met een wafel of een ijsje. Dan lekker douchen en al snel alle kleding in de wasmachine. Tot onze verrassing is het gebruik van wasmachine en –droger zelfs gratis in dit hostel.
Vrijwel direct daarna arriveren opa, oma en ’n zus met haar gezin. Zij slapen op de camping een klein stukje verderop en de komende twee dagen blijven we met z’n allen in Lillehammer. Toevallig bleken onze reisschema’s hier redelijk overeen te komen en zo kunnen we lekker even bijkletsen. Daarnaast is het zeker voor Eljer en Jilke ook erg leuk om opa, oma en hun neefje en nichtje hier te zien. Terwijl we met een paar mensen nog wat laatste boodschappen doen, bakken Hanneke en Jacoline een grote stapel pannenkoeken, die we daarna lekker met z’n allen opeten.
Nog even een kopje koffie, terwijl de vier kinderen in de speeltuin naast het station spelen. Dan gaan we naar onze kamer om de mannen in bed te leggen en terwijl zij inslapen, nemen wij nog een lekkere tripel (die Nico speciaal op mijn verzoek had meegenomen uit Nederland) en wat chips, voor we ook naar bed gaan.

Dag 11

(vrijdag 2 augustus 2019)

Prima geslapen; het was lekker koud en donker op de kamer. Het ontbijt in het hostel is waarschijnlijk het beste van de hele vakantie. Van dat brood waarvan je een snee meer neemt dan je van plan was en met van die meloen zoals meloen altijd zou moeten smaken.
We gaan met de bus naar attractiepark Hunderfossen, waar we de hele dag met z’n tienen zullen doorbrengen. Leuk druk (nergens langer wachten dan een paar minuten) en helemaal geschikt voor 4-12 jarigen. Dat alles met zo’n 25 graden. Kortom: een erg geslaagde dag.

De achtbaan in Hunderfossen.

Als het park sluit nemen we de bus terug. Avondeten hebben we in het park al gedaan. Nog wat drinken en dan allemaal douchen en de mannen naar bed.

En de wildwaterbaan.

Wij doen nog een drankje en laten Eljer schrikken door niet te zitten waar hij ons verwachtte. Eljer lijkt sowieso vandaag een ‘’valattractie’’ toch erg spannend gevonden te hebben, want hij wil niet in het bovenste bed slapen omdat hij bang is eruit te vallen. Hij valt overigens ’s nachts uit het onderste bed, maar weet dat gelukkig de volgende morgen niet meer.

Dag 12

(zaterdag 3 augustus 2019)

Weer een zonnige dag. Na een, natuurlijk alweer, heerlijk ontbijt lopen we allereerst richting skischans met z’n vieren. Erg leuk: deze wordt erg druk gebruikt deze ochtend. We blijven dan ook best lang kijken op diverse plekken langs de 954 treden die langs de baan liggen.

Erg leuk dat de skischans in gebruik is.

Weer lopend terug naar het centrum voor een broodje en om de rest van de familie te treffen. Eljer en Jilke lopen alvast met opa en oma vooruit en met z’n zessen doen we boodschappen en lopen dan naar de camping waar zij staan.
Beetje kletsen, de mannen zwemmen in het meer en dan de bbq aan. Als de magen vol zijn lopen we met een ijsje in ons hand weer richting hostel. Douchen, mannen naar bed en weer een drankje in de keuken/zitruimte. Terwijl de wasmachine de laatste kleding schoonmaakt loop ik naar de kaartjesautomaat om alvast treinkaartjes voor morgenochtend te kopen. Helaas: niet alleen de door ons gewenste, maar ook de twee andere treinen voor morgen zijn uitverkocht. Daar hadden we dus geen rekening mee gehouden dat treinen uitverkocht konden zijn. We lopen de scenario’s na en besluiten dat morgen kijken of we in het gangpad mee mogen reizen de beste optie is en anders een dag later de trein te nemen en hopen dat we dan met een bus, of eventueel een taxi, naar het startpunt van de volgende dag kunnen.

En de bovenste helft van dit station is dus een hostel.

Dag 13

(zondag 4 augustus 2019)

2 km

We zijn vroeger op dan nodig, dus nadat we alles hebben ingepakt en lang hebben ontbeten is het vooral wachten op de trein van 10.09 richting Trondheim. Als die komt snel naar de conducteur en inderdaad: de trein is vol. Of het aan het feit ligt dat we twee kleine kinderen bij ons hebben weten we niet, maar andere mensen lijken niet mee te mogen, maar wij wel. De eerste tweeëneenhalf uur zitten we dan wel op rugzak of trapje bij de deur.
In eerste instantie is het erg warm in de trein en Eljer wordt zelfs wagenziek. Dat laatste overkomt hem wel vaker, maar nog nooit eerder in een trein. Gelukkig gaat al snel de airco aan en gaat het dan snel beter. Het landschap waar we doorheen rijden is geweldig: langs een gletsjerrivier, tussen de heuvels (al dan niet met besneeuwde toppen in de verte) en over de hoogvlakte. Noorwegen op z’n mooist1

Uitstappen in Berkak.

Tegen half twee stappen we uit in Berkak. Een klein dorpje aan de E6, met een benzinepomp voor ons dagelijkse ijsje. Dan nog een klein stukje lopen naar onze overnachtingsplek. Het lijkt een soort accommodatie voor (school)groepen te zijn, maar is nu vrijwel uitgestorven.

Hoewel we officieel nog niet op route zitten, staat deze hier wel alweer aangegeven.

Een toch wat saaie middag zo: het koffietentje in het dorp is dicht op zondag hadden we al gezien en op het terrein is ook niet veel meer te beleven dan kippen, konijnen of geiten kijken en voor de jongens staan er nog wat speelwerktuigen. Verder maar af en toe koffie of thee zetten en douchen voor het eten. Nog een paar potjes uno en dan is het voor de helft van het gezin tijd om naar bed te gaan, terwijl de andere helft nog even met chips en bier buiten zit.

Dag 14

(maandag 5 augustus 2019)

16 km

Als we opstaan is het grauw en lijken er zelfs een paar spatjes te vallen, maar al snel wordt het steeds lichter en later op de dag strakblauwe lucht en zon.
We staan relatief laat op en na ons ontbijt lopen we nog even terug naar het dorp om brood om de lunch te kopen. Vervolgens een stukje langs de drukke asfaltweg, maar na een kwartiertje gelukkig via een grusvei omhoog. We klimmen meer dan verwacht.

Soms lopen er schapen op het pad.

Nog geen half uur later takt onze route aan op het Olavspad en zijn we echt terug op de route. Tot het laatste stukje vandaag vrijwel geen asfalt meer. Het eerste stukje meandert wat hoog over de heuvel. Het pad is hier redelijk breed en gaat vooral door bos. Bij een plek waar Olav destijds schijnt langs te zijn gekomen staat een bankje en zetten we een kopje koffie en thee
De route gaat nu over wat smallere paden en soms zelfs door een weiland. Een heel klein stukje lopen we langs de drukke asfaltweg en bij een andere pelgrimsovernachtingsplaats houden we lunchpauze en krijgen weer een stempel. Vrij snel daarna weer van de weg af en flink klimmen. In het bos is het lekker, maar waar we in open terrein lopen is het best warm. Af en toe lopen we tussen de schapen of koeien met een bel om.

Zelfs in de bomen hangen soms markeringen.

Het pad blijft wat op hoogte en gaat later weer dalen. We komen uit op een grusvei en die brengt ons weer naar beneden naar de asfaltweg en het pelgrimscentrum en de winkel van Rennebu. De eerste is dicht, de tweede open. Wel een ijsje en boodschappen voor de avondmaaltijd, geen stempel.
Een kilometertje terug langs de drukke asfaltweg naar onze pelgrimsherberg voor vannacht. Een oudere vrouw en haar twee kleinzoons staan ons al enthousiast op te wachten. Eljer en Jilke krijgen gelijk (nog) een ijsje en wij koffie en thee met een grote schaal wafels. Echt zo’n ontvangst waarvan je hoopt dat je ze krijgt. Eljer en Jilke gaan spelen met de twee jongens (8 en 14). Darten, trampoline springen en weet ik nog meer wat. Taal speelt dan geen rol. Wij houden het bij relaxen en kletsen met onze gastvrouw.
Nog even snel douchen voor het eten en dan buiten onze pasta en yoghurt eten. Na de afwas en koffie is het weer douche- en bedtijd voor de mannen. Wij zitten nog even buiten tot de zon achter de bergen verdwijnt en gaan dan ook naar binnen. Het wordt een koude nacht.

Dag 15

(dinsdag 6 augustus 2019)

15 km

Goed geslapen en rond half acht zijn we allemaal wakker en uit bed. De lucht is blauw en hoewel de truitjes nog even aangaan, verdwijnen die ook al snel in de rugzakken. We ontbijten in de ‘’hut’’, zeggen ons gastgezin gedag en lopen dan terug naar het dorpje. Maar eerst willen ze nog een paar foto’s maken voor op hun website: ook hier weer veel bewondering (en korting) voor de jongste pelgrims ooit. De jongens worden nog beroemd J.
In Rennebu boodschappen doen en een bezoekje aan het pelgrimscentrum en de kerk brengen. De eerste stelt niet zoveel voor, de kerk is een hoogtepunt. Niet, zoals de meeste kerken, kruisvormig, maar drie ‘’poten’’ die bij elkaar komen. Verder een hele oude preekstoel en schilderij. Misschien wel de mooiste kerk van het hele pad?!

Het interieur van dit bijzondere driehoekige kerkje in Rennebu is óók meer dan de moeite waard!

We vervolgen de grusvei het dorp uit. Eigenlijk lopen we daar de hele dag op, waarbij we af en toe een onverharde detour maken. Vooral de onverharde stukken zijn erg mooi. Soms door het bos, soms door weiland en soms langs graanvelden. Ook nu weer regelmatig schapen met bellen.

Veel onverhard lopen vandaag.

Pauzes in de berm of het bos. De horeca, die ook niet ons boekje stond overigens, is helaas gesloten.
Op de weg maken we nauwelijks hoogtemeters, op de onverharde paden vaak wat meer. Af en toe uitzicht op het riviertje de Orkla en later nog een kilometer er vlak naast lopen.
Bij onze overnachtingsplek blijken meer mensen te slapen. Er lijkt wel iets mis te zijn gegaan met reserveren, want men rekende maar op één stel overnachters, terwijl er meer, waaronder ons gezin, aantoonbaar gereserveerd hebben. Omdat er meer dan voldoende bedden zijn maken we ons overigens geen zorgen en gaan lekker buiten wat drinken en uno spelen tot de beheerder komt. Die is zo gecharmeerd van Eljer en Jilke, de twee jongste pelgrims, dat ze helemaal niets hoeven te betalen voor de slaapplek. Scheelt ons toch weer zo’n 60 euro.

En ook dit is weer een mooie pelgrimsherberg.

Lekker spaghetti eten, douchen, mannen naar bed en nog even buiten zitten met nootjes en (whiskey)cola.

Dag 16

(woensdag 7 augustus 2019)

15 km

Qua weer een perfecte wandeldag. Af en toe wat bewolking, maar vooral zonnig en niet te heet. Zo rond een uur of negen zijn we op stap. De meeste (of alle?) andere wandelaars zijn dan al op stap, maar behalve het Nederlandse stel halen we elkaar in de loop van de dag allemaal wel een paar keer in.
Eerst een stukje grusvei en dan een lus richting water. Zo’n lus waarvan je blij bent dat je hem loopt. Landschappelijk erg mooi en of een rustige weg of onverhard. Dat laatste weer door een stukje bos, het eerste door boerenland.
Een korte pauze, wat slingeren rond de asfaltweg, waarbij we ook nog moeten klimmen. Vrij snel daarna het dorpje Meldac. Helaas: geen horeca, maar wel een supermarkt, zodat we toch lekker op een picknickplek uitgebreid kunnen lunchen en een ijsje als toetje halen. Daarna flink klimmen, waarvan het eerste deel door een openluchtmuseum. Daar hebben ze er blijkbaar een hoop van in Noorwegen: we zien er minstens vier deze reis.

Veel groene daken in Noorwegen en niet alleen, zoals hier, in het openluchtmuseum.

We lopen min of meer parallel aan weg 700, maar zeker in het bos horen of zien we die nauwelijks. Waar de weg op de kaart ernaast lijkt te lopen, lopen we in werkelijkheid op een helling en een stuk erboven. Veel frambozen en ook wat bosbessen vandaag. Zal Jilke zich nooit misselijk eten aan al dat fruit?

Op de onverharde paden is het vaak te smal om naast elkaar te lopen.

We blijven onverhard lopen. Veel hekjes en koeienweiden en dan Skogheim Pilegrimsherberge. Een gebouwtje bij mensen in de tuin met één slaapkamer voor vier en eentje voor twee personen. Goed dat we onze overnachtingen al heel lang van te voren geboekt hebben! Ook het Duitse stel van gisteren slaapt hier. Het lijkt erop dat ze tot Trondheim dezelfde overnachtingsplekken als wij zullen hebben.
Het huisje is weer erg sfeervol en ligt op een mooie plek. Eerst koffie op de veranda. Later een spelletje doen, eten koken, douchen en tot slot weer een drankje en hapje, terwijl de mannen al in bed liggen. We hebben een hele kleine slaapkamer met twee stapelbedden deze nacht, maar slapen allemaal prima.

Dag 17

(donderdag 8 augustus 2019)

15 km

Grauw en grijs als we opstaan. We zullen af en toe letterlijk met ons hoofd in de wolken lopen vandaag, maar verder geen regen. Echt softshellweer zeg maar. We ontbijten en pakken redelijk snel in en zijn al voor negen uur op pad schat ik in. Eerst een uur op het vrij liggende fietspad langs een wat drukke autoweg of onverhard er een klein stukje vanaf lopen naar Lokkenverk. Het plaatsje zelf is bekend door de voormalige mijnbouw en het bijbehorende museum, maar die laten we aan ons voorbijgaan. Wel horeca voor koffie met een matige wafel en een grote supermarkt om weer wat voorraden aan te vullen.
De route daarna wordt al snel mooier dan verwacht. Geen asfalt, maar toch wat meer onverhard door bos of langs akkers. Hoogtepunt: het horen en zien van twee trompetkraanvogels. Later horen en zien we nog een stelletje vliegen. Verder, tot vreugde van Jilke, weer veel frambozen.
We kruisen de museumspoorlijn en gaan over een grusvei langzaam klimmen door een bos. Tijd voor een cup-a-soup in de berm. Voor het eerst zien we een stel wandelaars die het pad andersom lopen. Lijkt me toch wat lastig, omdat het pad maar één kant op gemarkeerd is en de markeringen daardoor vaak alleen staan in de richting van waaruit zij komen.

Korte broek en softshell is het tenue vandaag.

Vrij steil dalen, brug over en over een volgende grusvei weer 150 meter klimmen. De lage bewolking is inmiddels volledig verdwenen. Nog even een korte pauze op een bankje bij een andere herberg en dan de laatste twee kilometer naar onze overnachtingsplek. Weer een hele bijzondere plek deze keer: het clubhuis van een schietvereniging. Een hele grote keuken, losse matrasjes (of een veldbed) op de vloer in de hele grote zaal en een grote doucheruimte. Misschien niet de meest sfeervolle plek, maar wel een erg leuke ruimte voor de mannen om te spelen en voor ons nog een paar luie banken om lekker op te zitten. Later komen er overigens nog wat andere wandelaars, dus moeten de mannen wat stiller en rustiger doen. Ze hebben gelukkig altijd de puzzelboekjes nog.

In het clubhuis van de schietvereniging slapen we op een matras de grond.

Prima douche, lekker pasta eten en Eljer en Jilke krijgen zelfs een ijsje van één van de clubleden die even in het clubhuis moet zijn. Ook de jongen die komt afrekenen is weer onder de indruk van onze kleine bikkels. Ze hoeven dan ook weer niet de hele prijs te betalen voor de overnachting. In totaal slapen we vannacht met acht mensen in de grote zaal. Sommige daarvan slapen zelfs eerder dan onze mannen.

Dag 18

(vrijdag 9 augustus 2019)

19 km

De eerste mensen staan al voor zevenen op, maar omdat iedereen erg stil doet slapen Eljer en Jilke tot rond half acht. Buiten is het grijs, maar het ziet er niet naar uit dat het zal gaan regenen vandaag. En dat doet het ook niet: later in de middag breekt zelfs de zon nog door. Weer heerlijk wandelweer dus!
We zijn de laatsten die de slaapplek verlaten en ook van de overnachtingsplek twee kilometer daarvoor zijn vrijwel alle pelgrims inmiddels gepasseerd. Al die mensen zullen we vanavond weer zien: er zit maar één logische overnachtingsplek op dit stuk van de route. En omdat we ook die plek gereserveerd hebben maken we ons geen zorgen over het aantal bedden. Die zijn er overigens genoeg zal later blijken.
Na een klein stukje grusvei een onverhard pad. Op een heel klein stukje aan het einde van de etappe na eigenlijk alleen maar onverhard vandaag. En dat is niet het enige hoogtepunt van de route. Echt genieten met hoofdletters vandaag! Veel stukken over het veen en moeras. Het is erg droog geweest de afgelopen tijd en op sommige delen liggen er planken, dus natte voeten zullen we niet krijgen.

Op veel natte stukken liggen planken.

Op het veen groeien niet alleen de nodige bosbessen, maar ook bosbramen. Dit laatste is een vruchtje wat alleen in een beperkt gebied in het noorden van het land voorkomt en erg populair is. Jammer genoeg vinden we maar een enkel rijp exemplaar, want ze smaken heerlijk.
Slechts één echte pauzeplek vandaag: een luxe open shelter met zelfs een bankstel! Daar een kop oploskoffie; de lunch en ‘’middagdrank’’ gewoon zittend op de rugzak of zitlap op het pad.
Behalve veen ook regelmatig berken en naaldbomen met frambozen in de bosrand. De bomen staan nog niet in herfsttooi, maar sommige struikjes zijn al flink aan het verkleuren. De bosbesstruiken zijn op sommige plekken al helemaal rood. Binnen enkele weken zal het hier ongetwijfeld spetteren van de herfstkleuren. Door het korte groeiseizoen zie je soms voorjaarsbloemen en herfstkleuren vrijwel naast elkaar staan.
Tegen een uur of vier zijn we bij ons eindpunt van vandaag: het dorpje Skaun. Het witte kerkje is pas op het allerlaatste moment zichtbaar. Er tegenover aan de ene kant het parochiehuis waar we slapen en aan de andere kant een supermarkt. Toch weer een ijsje vandaag.

Het kerkje van Skaun.

Omdat er weer een uitgebreide keuken is en we niet hoeven te sjouwen kiezen we onze avondmaaltijd op basis van iets totaal anders dan de rest van de week: gebakken worstjes, aardappelen uit de oven en komkommer en tomaat. Erg lekker!
Verder weer douchen en na het eten krijgen we nog een rondleiding door het kerkje wat al gebouwd is in 1108. Unieke details, waaronder het enige schilderij van voor de reformatie wat nog in de originele kerk hangt in Noorwegen. Daarna is het bedtijd. De jongens slapen helemaal gratis deze keer. Hanneke en ik gaan nog even buiten zitten met cola en chips. En net als bij fietskamperen zijn we weer (bijna) de laatsten die naar bed, in dit geval een opklapbed, gaan.

Dag 19

(zaterdag 10 augustus 2019)

16 km

Om een uur of zeven komt de slaapzaal tot leven en ook wij staan al vrij snel daarna op. Iedereen heeft overigens een min of meer afgeschermd stukje in de slaapzaal gecreëerd. Ontbijten, inpakken en weer op stap. We zijn niet eens de laatsten die vertrekken. Het is vrij zonnig en erg winderig. De wind brengt al snel veel bewolking, maar geen regen vandaag. Later op de middag komt de zon weer af en toe terug.
Een heerlijke en erg mooie etappe weer, met nauwelijks asfalt, op de laatste kilometers na. We beginnen met een vrij lange klim door bos en later weer veel struiken, waaronder natuurlijk bosbessen. De grusvei is dan al veranderd in een smal en onverhard (bos)pad. Na een paar kilometer klimmen een klein stukje dalen tot een beekje. Mooie plek voor een koffiepauze. We hebben er dan al zes kilometer opzitten.

Het Olavspad is ook hier erg goed gemarkeerd.

Nog een klein stukje klimmen en dan vooral dalen. Veel bos, al dan niet met frambozen en soms een wat steiler pad of een kort stukje door de begroeiing. Onze volgende stop is bij een pelgrimsherberg, waar volgens ons boekje koffie met cake verkocht zou worden. Helaas is de herberg gesloten en de man die in het huis ernaast woont, is zeer onvriendelijk en gastvrij. Heel on-Noors.
We dalen nu richting zeearm bij een fjord en als we daar zijn lopen we, zoals waarschijnlijk vrijwel iedereen, een klein stukje anders dan de route aangeeft. Dit om langs een winkelcentrum met supermarkt en koffietentje te lopen. Bij de eerste doen we nog wat laatste luxe-boodschappen en bij de tweede, sfeerloos in het kwadraat, koffie met een wafel.

Lekker hoor, zo’n Noorse wafel!

Het is dan nog ruim een half uur lopen naar de camping van Oysand. Stukje langs de weg en dan via een pittige klim over een stille weg en exact hetzelfde aantal meters dalen over een bospad tot we weer op het strand zijn. De route loopt zelfs over de camping en langs ons hutje, maar eerst naar de receptie voor de sleutel én een ijsje. Alle andere wandelaars van afgelopen nacht slapen hier ook: de andere voor de hand liggende slaapplek is vannacht gesloten. Ook voor ons overigens de reden dat we hier nu slapen en de lange afstand voor morgen niet alvast een stukje afleggen. Maar goed, als de mannen net zo goed lopen als vandaag en de voorgaande dagen hoeven we ons daar ook geen zorgen over te maken. Al de hele wandeling lopen ze als een kievit, zonder te piepen of te vervelen. Sterker nog: het tempo ligt min of meer gelijk aan dat van alleen volwassenen. We doen regelmatig, door andere pauzeplekken, ‘’haasje-over’’ met andere pelgrims. Eljer en Jilke oogsten niet voor niets bewondering bij heel veel andere wandelaars. Amuseren doen ze zich overigens soms wel op een iets andere manier dan wij: ze spelen bijvoorbeeld dat ze boommarter of walvishaai zijn en verder probeert Jilke zo ongeveer letterlijk elke bosbes en framboos te plukken en opeten die we onderweg zien. De eerste dagen herkende hij de struiken nog niet, maar inmiddels ziet hij er nauwelijks nog eentje over het hoofd.

Inchecken op de camping.

Op de camping wat drinken en douchen en dan nog even op het strand kijken voor we weer gaan eten. De reservemaaltijd, aangevuld met nog wat extra ingrediënten, gaat uit de rugzak. Na vanavond zullen we immers niet meer zelf koken deze reis. En als we klaar zijn met eten en douchen is het weer bedtijd, dan wel tijd om ook het laatste drupje whiskey(cola) uit de rugzak op te maken.

Dag 20

(zondag 11 augustus 2019)

23 km

We staan om zeven uur op: een lange dag vandaag. We moeten zo’n 23 (!) kilometer lopen immers. Het belooft mooi weer te worden en dat wordt het ook: half bewolkt en veel warmer dan verwacht. Het shirt met lange mouwen was achteraf niet zo’n goed plan.
Snel ontbijten en hutje schoonmaken voor we de rugzakken ophijsen voor de laatste etappe. We nemen de kortste variant, waarbij je eerst twee kilometer langs een snelweg loopt. Natuurlijk niet op de snelweg zelf, die overigens op zondagmorgen alles behalve druk is. Dan een lange onverharde weg c.q. lus op grusvei vlak langs het water en door de korenvelden.
Bij Mo gaan we klimmen over een stille asfaltweg. Het bord zegt 14%, maar ik denk eerlijk gezegd dat sommige stukken nog wat steiler zijn. Tot mijn stomme verbazing klimt Jilke mij er gewoonweg uit: ik kan hem niet bijhouden. Eruit gelopen worden door je zevenjarige zoon…. Met mijn conditie en lichaamsbouw… Ik zou het niet geloven als ik er niet zelf bij was geweest.
Bovenop hergroeperen we en houden we pauze. Zelden zo gezweten als deze ochtend. De route daarna klimt af en toe ook nog wat, maar niet meer zo steil. Soms grusvei, soms asfalt en vaak onverhard. Meestal door bossen met veel bosbessenstruiken en een enkele framboos. Het aantal wandelaars en fietsers neemt toe: het is zondag en een populair recreatiegebied voor de inwoners van Trondheim.

Zelfs vlak voor de stad loop je nog door een mooi gebied.

De route blijft tot het einde goed gemarkeerd, maar loopt niet altijd conform de kaartjes in ons boekje. Nog een picknick in het bos en een uurtje later een korte pauze in een weide met koeien, schapen en paarden en dan al snel de buitenwijken van de stad. Bij het openluchtmuseum zit horeca. En hoewel we ons eigen zweet ruiken, houden we toch een lange pauze voor koffie mét, frisdrank en/of een ijsje. Vanaf hier is het alleen nog maar bebouwde kom.
De kathedraal komt pas laat in zicht. Complimenten voor de routemakers hoe ze hier de route laten lopen! Bij een poging een stempel in een kerkje te bemachtigen laten we een alarmsysteem afgaan. Oeps. Dan maar naar de kathedraal zelf voor ons laatste stempel. En ook hier weer prachtig hoe de route loopt en je vrijwel letterlijk ineens op het grote plein voor de kathedraal en de paal Nidaros 0 kilometer staat.

Ons eindpunt hebben we gehaald: de kathedraal van Trondheim/Nidaros.

Niet alleen een aantal andere pelgrims, maar ook wildvreemde voorbijgangers beginnen spontaan te applaudisseren. Als pelgrim mogen we gratis de kathedraal in. Wat een mooi gebouw! Vooral het orgel in combinatie met het rozet van glas-in-lood maakt veel indruk. Jammer dat je binnen geen foto’s mag maken. En terwijl we binnen zijn valt de enige, heftige, bui van vandaag.
Langs het nabijgelegen pelgrimscentrum voor onze officiële certificaten. Ook hier spontaan applaus voor Eljer en Jilke. Ze zijn nu officieel de jongste pelgrims ooit, zover hier bekend. In de Middeleeuwen zou deze tocht ons overigens ook nog een aflaat hebben opgeleverd, maar daar doen ze tegenwoordig niet meer aan.

Voor niet-pelgrims is Trondheim waarschijnlijk vooral bekend door de gekleurde huisjes.

Ons hotel ligt gelukkig vlakbij en we komen onderweg ook nog langs het bruggetje waarop iedereen, ook wij, die bekende foto van de gekleurde huisjes maakt.
Een vrij krappe vierpersoonskamer met een vrij krappe douche, maar we zijn er wel aan toe. Een dag van 23 kilometer lopen als je zeven jaar oud bent is geen sinecure! Dan een hapje eten: friet en hamburgers met een biertje in het restaurant naast ons hotel. Daarna de mannen naar bed. Het is erg warm op de kamer en hoewel wij er ook zitten duurt het vrij lang voor Eljer en Jilke slapen. Airco kennen ze overigens niet in Noorse hotels, maar we kunnen wel een ventilator krijgen. Enfin, tenslotte slapen de mannen, en wat later wij ook.

Dag 21

(maandag 12 augustus 2019)

Veel regen als we om zeven uur opstaan en ook later de nodige regen. Verreweg de natste dag van de vakantie deze dag.
Een nóg beter en uitgebreider ontbijt dan in Lillehammer (hoewel het brood daar wel onovertrefbaar blijft). Verder een dag stad.

In Trondheim is veel openbare kunst in de buitenruimte te zien.

Wat winkelen, eten en drinken (waaronder twee plaatselijke biertjes, garnalen op de vismarkt en een bijzonder smakelijke pizza als avondeten) en nog wat toeristische attracties. Niet alleen de bekende gekleurde huisjes, maar ook naar het fort bovenop de heuvel in de stad. Kortom: een relaxte dag, maar natuurlijk niet het hoogtepunt van deze reis.

Uitzicht vanaf het fort.

Dag 22

(dinsdag 13 augustus 2019)

Uitslapen lukte niet. Vrij vroeg ontbijten dus en na het inpakken nog een paar spelletjes uno, omdat het wetenschapsmuseum pas om tien uur opengaat. Hier brengen we de resterende tijd van deze dag door. Een erg leuk doe-museum, niet alleen voor kinderen.

In het museum veel hands-on activiteiten.

Spullen ophalen en met de flybus naar het vliegveld. Het wachten is begonnen. Na nog een kopje koffie en een potje uno met KLM richting Amsterdam, waar we rond kwart over zeven arriveren.

Een prachtige vakantie zit erop! En hoewel ik nog steeds moet wennen aan het idee er te zijn uitgelopen door een zevenjarige kan ik niks anders zeggen dan dat we ontzettend trots zijn op onze wandelkampioenen!

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.