North Downs Way

In de zomer van 1998 hebben Hanneke en Jan the North Downs Way in Engeland gelopen. Een prachtige wandeling met o.a. een bezoek aan Canterbury.

Enkele kernwoorden: cream tea, afwisselend, glooiend, zere benen van het graan en warm.

Om een uur of zeven stonden we op, deden de laatste huishoudelijke zaken, gaven onze dieren en planten te eten en drinken, aten zelf ook nog wat en hesen toen de rugzak op en liepen naar het station. Remco zou 'op ons huis passen' en de badkamer gedurende onze afwezigheid verbouwen; hij had namelijk onze flat in Schiedam gekocht. We zouden weliswaar pas over ruim een half jaar verhuizen, maar goed: met andere badkamer kunnen we prima leven tot die tijd.
In Rotterdam overgestapt op de trein naar Breda en daar een uurtje gewacht op de bus. De busreis verliep tot de treintunnel vrij soepel, alleen daar wachtte de douane op ons... Alles en iedereen moest uit de bus en de bagage werd uitgebreid gecontroleerd, Ook de Engelse douane een klein stukje verderop hield nog een uitgebreide paspoortcontrole, Kortom: we misten een trein en waren daardoor minimaal een half uur later aan de overkant. 
De treinrit stelde eigenlijk niets voor, alleen het 'inrijden' was wel grappig. En verder zit je onder de grond en ziet en merkt eigenlijk niets. Verder gebeurde er tot Londen niets bijzonders; het hoogtepunt was het kruisen van de North Downs Way,  
In Londen moesten we een klein uur wachten en toen met de bus naar Farnham. Daar zagen we al vrij snel het beginpunt van het pad. Ondertussen begon het al heel snel donker te worden, dus zochten we een plekje voor de tent. En na een half uurtje lukte dat: bij een North Downs Way - bankje en onder een grote eik. Een prachtig plekje. Snel nog wat gedronken en daarna slapen.

Om een uur of acht stonden we op en tijdens het ontbijt, zittend op een bankje, onder een strakblauwe lucht, luisterden we naar de wereldomroep. Na alles ingepakt te hebben gingen we vervolgens in korte broek op stap. Om te beginnen een stukje klimmen, wat wel zorgt voor mooi uitzicht. Het pad was hier zo goed gemarkeerd, dat ons routeboekje vrijwel niet gebruikt werd. Langs een golfveld, dure huizen in koloniale stijl en af en toe wat 'rommelige' paden, maar ook hele mooie vergezichten.
In Puttenham dronken we een kop oploskoffie in een pub, maar dat stelde allemaal niet zoveel voor. Verder maar weer, richting Guildford, over een heuvelachtig gebied, door heel veel oude bossen. Het was vrij warm, vooral de zandpaden omhoog.
Al vrij snel daarna kwamen we door een druk gebied met heel veel wandelaars en bankjes. Wel mooi; over een heuvel met een grot en heel veel bloemen.
Na het legen van een blikje cola gingen we weer verder en al heel snel daarna begon de lucht te betrekken. Net toen we water gehaald hadden barstte de bui los en zo snel mogelijk zetten we de tent, ergens in een bos, op. Precies op tijd stonden we en na enige tijd wijdden we ons aan het in de voortent koken van de boerenkool. Na het eten nog een kopje oploskoffie en een afzakkertje en vroeg slapen.

Opnieuw was het prachtig weer toen we opstonden. Na een laat ontbijt gingen we weer op stap en vervolgden onze route door een bos met oude bomen. Opvallend hoeveel bomen met een hoge leeftijd hier staan. En als je dan loopt over een schitterend pad, met heel veel bloemen en de mooiste vergezichten om je heen, weet je het weer: het (wandel)leven is erg mooi!

Een kopje oploskoffie voor het 'North Downs Way kerkje' en verder maar weer. Tot dit moment is het maar weinig klimmen en dalen, maar wel een mooie omgeving. Wel bijzonder: een grote wijngaard in Engeland passeren. Vlak na deze druivenstokken hielden we een pauze, die ik benutte om naar een supermarkt, een half uurtje verderop, te lopen om brood en dergelijke te kopen.
Via stapstenen kruisten we een riviertje en daarna een echt steile klim omhoog. Flink afzien, maar het werd beloond met een fantastisch uitzicht bovenop. Helaas begon het vrij snel daarna onvoorstelbaar te regenen en onweren. In eerste instantie schuilden we onder een boom (het was in een bos, dus met de opmerking: niet onder een boom gaan staan tijdens onweer kun je niet veel in een bos), maar op een gegeven moment haalde dat ook niets meer uit, dus gingen we maar verder lopen. Een half uurtje later werd het wat lichter en vonden we het tijd worden om water te gaan halen voor de nacht.
We belden ergens aan en kregen direct koffie, brood met soep en een plekje voor de tent in de tuin. Zelfs onze natte kleren werden gedroogd in de wasdroger! Later op de avond kregen we ook nog cake en nadat we samen een spelletje triominos in de tent hadden gespeeld wilden we even gebruik maken van het toilet. We kregen direct weer thee met citroencake en na nog wat gekletst te hebben met de ongelooflijke gastvrije bewoners van het huis, gingen we rond half elf naar de tent om te gaan slapen.

's Morgens werden we verrast met thee en brood met gekookte eieren op bed. Een hotel kan niet beter zijn! Na deze culinaire verrassing pakten we, opnieuw onder een blauwe lucht, alles in en vrij snel waren we weer op pad. Er was niet veel bewolking en het was ook niet té warm, dus qua weer kan een wandeldag niet beter zijn. Ook vandaag weer een afwisselende route. Eerst door een bos, met hele oude taxussen, beuken en eiken en vervolgens over een heuvel, met vergezichten. We raakten een stukje van de route af, omdat er een stukje markering ontbrak, maar na raadplegen van de kaart en het volgen van een saai stukje, drukke weg kwamen we bij een parkeerplaats uit en zaten we weer op de North Downs Way.
We zetten een kopje koffie, kochten er een koek bij en wandelden weer verder. Vandaag een dag met veel klimmen en dalen. Gelukkig maakt het uitzicht veel goed. Af en toe een snelweg kruisen en zo nu en dan een lekkere pauze houden.
Later op de dag moesten we een supersteile trap af en daarna over een graspad lopen. Inmiddels waren we aardig moe geworden en zochten een plekje voor de tent. Dat duurde bijna een uur, maar toen vonden we een plekje op de overgang van een bos en akker.
Snel macaroni gemaakt en gegeten. Erg lekker. Nog een kopje oploskoffie en een slokje apfelcorn en het was weer tijd om te slapen.

Zowaar weinig zon vanmorgen, maar wel vrij veel wind. Dat zou de hele dag zo blijven en soms zouden we zelfs een motspatje regen krijgen. We vertrokken laat vanmorgen en al snel zaten we op route; met veel vergezichten en oude bomen. Af en toe een pittige klim of afdaling, maar voornamelijk vlak lopen. Door de harde wind hielden we weinig pauzes, maar dat kwam ook door het vooruitzicht in een dorpje te komen vandaag.
In Otford deden we boodschappen en dronken uitgebreid koffie met iets lekkers. Daarna een pittige klim om de genuttigde calorieën te verbranden en als beloning een prachtig uitzicht. Verder heel veel bossen en door de kalkgrond gedijen hier heel veel verschillende bloemen.
Na een doorsteek door een koeiewei liepen we nog een heel lang recht stuk en kwamen bij een rotonde. Daar stond een bordje 'camping 2 kilometer'. Liften lukte niet; dan nog maar een half uurtje langs een vrij drukke weg lopen.
Op de camping snel de tent opgezet (en door de kalkgrond lukt het bijna niet om de haringen de grond in te krijgen) en daarna macaroni met worstjes eten. Na de afwas (!) lekker douchen en scheren en een halve liter koffie drinken in de kantine. De wereldomroep had ook nog goed nieuws in petto: heel veel zon en vrij hoge temperaturen de komende dagen in Engeland.

Flink uitgeslapen en geconcludeerd dat het weerbericht zowaar een keer klopt: weinig bewolking en een klein beetje wind: (bijna) perfect wandelweer. Vanaf de camping gingen we binnendoor, via een prachtig pad door een vlas-veld, terug de North Downs Way op.
Na een half uurtje zaten we weer op route en liepen vrijwel valk over een heerlijk wandelpad. In het begin zagen we nog wat andere wandelaars, maar al heel snel leek het uitgestorven te zijn. Door de bossen, met af en toe een vergezicht. Vervolgens een steile afdaling en langs de voet van een heuvel, over een vlinderrijke grasstrook verder en daarna weer steil omhoog. 
Gelukkig volgde daarop een horizontaal stuk en hielden we een pauze voor brood en een slokje water. Ook de rest van de route tot Medwaybridge was afwisselend; zowel qua omgeving als qua hoogteverschillen.
De weg langs de brug was niet zo leuk: erg druk en veel herrie. Onderaan hielden we daarom eerst maar eens een pauze. Daarna een lange klim, tot we bij een huis aankwamen. Daar kregen we toestemming om de tent te mogen opzetten. Voor we dat deden aten we eerst onze avondmaaltijd. Toen de tent tenslotte stond dronken we nog een kopje oploskoffie en onder het genot van het laatste restje apfelcorn zagen we langzaam de zon ondergaan.

Als we om half acht opstaan beloofd het een hete dag te worden: strakblauwe lucht en zon. En dat klopt: de temperatuur zal deze dag oplopen tot zo'n 25, 30 graden. We breken de spullen op en vervolgen onze weg. Het landschap verandert langzaam en wordt wat weidser om te zien: veel minder bossen, veel meer graanvelden en heel veel ongecultiveerd land. Dus daardoor ook: veel bloemen en vlinders.
Na een stukje lopen komen we langs een prachtig hunebed, waar helaas een groot hek omheen staat. Bij de benzinepomp de brander afgetankt (wat volgens de eigenaresse niet mocht, maar toen zat de fles al vol) en een lekker koud blikje cola gekocht. Dat dronken we op na de direct daarop volgende klim en smaakte daardoor nog lekkerder.
Verder langs de rand van een graanveld en toen kwamen we vrij snel in Detling aan. Daar had Hanneke een 'wandel-dipje' en vonden we geen bank, maar wel brood. Na een lange pauze toch maar weer verder; en gelijk weer veel klimmen en dalen. Erg mooi, maar vooral door de warmte, ook erg zwaar.
Na een flinke tijd, met onderweg de nodige stops voor een slokje water, kwamen we in een heel klein dorpje met een prachtig klooster (of in ieder geval een gebouw, waarvan wij dachten dat het een klooster was). Daarna drie kilometer horizontaal lopen; lekker makkelijk. Zo'n anderhalve kilometer van de route af lag een camping en gelukkig mochten we daar wat extra geld via een Eurocheque opnemen, zodat we weer wat cash hadden. Snel de tent opgezet, douchen, eten en onze kleren wassen. Ook vandaag de afwas weer gedaan en na het drinken van de oploskoffie was de was droog. Een mooi moment om in de kantine een biertje te gaan drinken!

Zo rond en uur of acht brandden we de tent weer uit en zou het opnieuw zo'n 28 graden worden vandaag. Eigenlijk te warm om te lopen, maar we gaan toch (na ontbijt en inpakken) toch op pad.
Via een binnendoor route kwamen we weer op de North Downs Way. Gelukkig een makkelijke etappe vandaag: vrijwel vlak en onverhard. Het landschap is wat golvender dan voorgaande dagen, maar minstens zo mooi. We zien onder andere velden met heel veel klaprozen. Als het niet zo warm zou zijn, zou het gewoon perfect zijn.
Vooral 's morgens lopen we vrijwel non-stop door, maar in Charing maken we een kleine omweg naar een restaurant voor een heerlijke, erg dure, hamburger. Een stevige lunch; kan geen kwaad, want verder eten we eigenlijk niet onderweg. Wel kopen we nog wat brood voor later.
Af en toe zien we vijf Duitse rugzaklopers, waarvan sommigen in lange broek en/of met walkman. Bij de splitsing van het pad nemen wij de route naar Canterbury, maar na een uurtje houden we het voor gezien. Bij een boer vragen we de tent te mogen opzetten en dat mag. Rond een uur of zes staat de tent en wordt het tijd voor macaroni. Na weer een kopje oploskoffie liggen we nog heel lang lekker buiten in het gras. We spelen nog een potje triominos en voor we gaan slapen wassen we ons nog een beetje. We worden niet schoon, maar het is wel lekker verfrissend.

De tent stond redelijk in de schaduw, dus hebben we geen last van de zon en slapen we flink uit. Pas om half tien zijn we bepakt en bezakt en na het vullen van onze waterflessen gaan we al zeer snel warm en steil klimmen. Gelukkig volgt daarna een redelijk vlak en mooi stuk door een tamme kastanjebos. Het tempo ligt daardoor vrij hoog.
In Chilham, een prachtig stadje met een schitterende kerk, drinken we koffie met appelgebak in een klein restaurantje. Een welverdiende pauze en daarna weer de warmte in. Het volgende stuk, naar een dorpje, is afzien. Wel zien we de eerste hopvelden; iets waar Hanneke erg blij mee was. Aansluitend een stuk door laagstam boomgaarden. De appels smaakten gelukkig erg lekker.
Daarna weer een bos en een hele oude hoogstam boomgaard. Tenslotte nog een steile klim en daar was Canterbury. Door het schitterende, autovrije centrum, geld halen, langs de tourist-information voor het adres van een camping en via een supermarkt en na een lange klim bereiken we de camping. Die was loeiduur; bijna 40 gulden per nacht (noot: ook in 2000 gingen we naar Engeland; toen zouden we dat goedkoop gevonden hebben). Gelukkig konden we de tent heerlijk tussen de bomen en in de schaduw zetten. Ook hier gingen de haringen de grond bijna niet in.
Wat er wel inging was ons eten: noodles als diner, met chips en cola vooraf en oploskoffie toe. Later op de avond nogmaals een voorafje en een spelletje triominos. Het koelde flink af, zodat we goed konden slapen.

Toch weer de zon in de tent, dus niet te laat op. Op ons gemak ontbeten en toen in een half uurtje naar Canterbury gelopen. Eerst de kathedraal bezocht, waar de rij om naar binnen te mogen nog niet zo lang was; in tegenstelling tot later op de dag. De kathedraal was zowel van binnen als van buiten erg indrukwekkend en we zwierven lange tijd in en rond het gebouw; genietend van de gewelven, versieringen, glas-in-loodramen en meer van dat fraais. Na een uur besloten we weer naar buiten te gaan en ergens een kop koffie en een Engels ontbijt te nuttigen.
Daarna veel zwerven door de oude stad met z'n eeuwenoude gebouwen en versieringen. Af en toe een (boeken)winkel bezocht en in de supermarkt broodjes gehaald voor de lunch.
's Middags kaarten gekocht om het thuisfront op de hoogte te brengen en weer verder door Canterbury geslenterd. Ook bezochten we het Canterbury Tales Museum. Met een koptelefoon op loop je door het gebouw heen. Onderweg hoor je een aantal verhalen (erg ingekorte en gekuiste versies van een aantal Tales), zie je (bewegende) poppen en ruik je 'authentieke' geuren. Echt heel erg de moeite waard. En nog leuker is het als je thuis de (Nederlandse versie van de) Canterbury Tales al hebt gelezen.
Na op een terrasje een ontzettend lekkere kop koffie te hebben gedronken liepen we, weer via de supermarkt, om een uur of half zes richting camping. Lekker uitrusten na al dat slenteren. Opnieuw aten we noodles en na het eten gingen we nog even terug naar de stad voor een kop koffie. Ook hoopten we en mooi uitgelichte kathedraal te zien, maar dat was helaas niet zo. Dan maar terug naar de camping, waar we nog wat chips en cola nuttigden voor we gingen slapen.

We sliepen redelijk lang uit. De lucht was namelijk helemaal grijs en geen zon die ons de tent uit brandde. Niet veel later komt die echter toch te voorschijn en nog wat later wordt het zelfs onbewolkt. Gelukkig wordt het dan niet meer zo overdreven warm. Onze rugzakken pakken we in en laten die achter bij de receptie van de camping, terwijl wij weer terug naar Canterbury gaan. Onderweg bezoeken we het oudste kerkje van Engeland en St Augustinus Abbey. Heel groot, vrij indrukwekkend, maar voor ons toch niet echt interessant. Ik kan eigenlijk niet echt uitleggen waarom. Desondanks is het toch een verplicht nummer in Canterbury. 
Verder dwalen we weer door de stad, drinken en eten eens wat, blijven genieten van die prachtige oude gebouwen en kopen ergens een CD van de groep Outback. Dit laatste tot grote teleurstelling van het winkelpersoneel; het is hun enige exemplaar.
Om een uur of drie lopen we terug naar de camping en pikken daar onze rugzakken weer op. Al vrij snel wandelen we weer op de North Downs Way. Opnieuw een beetje heuvelachtig en mooie vergezichten. Ook weer die typische Kent-huisjes (die vroeger gebruikt werden om hop te drogen) en een schilderachtig dorpje met bijbehorend kerkje en begraafplaats.
Nog een klein stukje klimmen en dan vinden we een leuk plekje voor de tent. We eten macaroni met bacon en kaas en als toetje natuurlijk weer een kopje oploskoffie. 's Avonds blijven we nog lang buiten zitten (niet alleen vanwege de chips en cola) en zien en horen ondertussen allerlei dieren, waaronder een vleermuis.

De tent stond lekker in de schaduw en daardoor staan we weer niet echt vroeg op. Als we een uurtje later onderweg zijn wordt het echter al snel erg heet en doordat de lucht vandaag wat vochtiger is, ook een stuk benauwder.
De gehele dag lopen we vrij vlak en het eerste stuk van de route gaat door een uitgebloeid vlasveld. Een week geleden liepen we nog door de blauwe velden, maar nu is alles uitgebloeid. Ook vandaag weer heel veel door graanvelden, waarin de paden zo smal zijn, dat het graan gewoon zeer doet aan je benen, als je er doorheen loopt. Verder een paar kleine dorpjes met oude begraafplaatsen. Zo heb je ze niet in Nederland, en als ze er wel zouden zijn, zou er vast geen wandelpad doorheen lopen.

Een paar kilometer voor Dover vragen we de weg naar een camping en dat gaat nog lukken ook. Het is wel een paar kilometer omlopen en een flink stuk van de North Downs Way af, maar we hebben echt een douche nodig.
De camping is lang en smal en ligt direct aan een spoorlijn, maar de douche is prima. Jammer dat de kampwinkel zover lopen is. Wel leuk is dat onze Belgische buren de North Downs Way ook hebben gelopen. Ook hebben ze nog een goede tip voor een mooie kliftocht.
's Avonds (alweer) pasta en als de pan leeg is hebben we nog steeds honger. Gelukkig staat er een fish and chips kar op de camping, dus dat probleem is zo opgelost. Verder was er weinig te beleven, dus maar weer vroeg naar bed.

Niet te vroeg opgestaan en alweer een erg warme dag. We ontbijten op ons gemak en lopen dan naar St Margarite at the Cliff. Tussendoor bellen we naar Eurolines in de hoop een dag eerder terug te kunnen reizen. Dat is geen probleem, dus kunnen we de volgende dag terug naar Nederland.
In het dorp aangekomen volgen we een wandelpad over de krijtrotsen. Erg wit, steil en mooi. Veel bloemen en vlinders; kortom: genieten. De wandeling is een paar kilometer lang en eindigt in Dover. Daar kijken we eerst waar het busstation is en halen dan brood en beleg in de supermarkt voor de lunch.
De rest van de middag slenteren we wat door Dover, winkelen wat, doen boodschappen en drinken een kop koffie. Om half vier pakken we de trein, terug naar de camping. Die ligt slechts een paar honderd meter bij een station vandaan. Verder hebben we geen puf meer om wat te ondernemen, dus gaan we eerst lekker, met een koude cola, in de schaduw liggen. Na nog een potje triominos eten we weer noodles, doen nog een spelletje en gaan slapen.

Voor de laatste keer deze vakantie opgestaan, ontbeten en de rugzakken ingepakt, Na een klein stukje lopen zitten we op de laatste kilometers van de North Downs Way. Een 'als-maar-rechtdoor-weg' brengt ons vrij snel in Dover. Daar nog wat eten voor in de bus gekocht en toen naar de terminal gelopen. Daar een lange tijd op de bus gewacht. Na een stukje rijden weer wachten bij de Franse douane, taxfree drank gekocht, met Le Shuttle naar de overkant en weer een paar uur bussen.
Ook bij de Nederlandse douane weer lange tijd wachten en toen bij AC een kopje dure soep gegeten. Nog een klein stukje tot Rotterdam en daarvandaan met de stadsbus naar huis.
Erg lekker om weer thuis te zijn, hoewel Remco nog niet klaar was met de badkamer, zodat we niet eens konden douchen voor het slapen gaan...

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.