Wandelen op de Saint Patrick’s Way in Noord-Ierland

Inleiding:
Zelden is bij ons een wandelbestemming zo vaak uitgesteld als deze, maar uiteindelijk hebben Hanneke en Jan in de zomer van 2023 dan toch het grootste deel van de Saint Patrick’s Way in Noord-Ierland gelopen en eindigden met anderhalve dag Belfast. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(zaterdag 8 juli 2023)

2 km

Een vreemde dag. Eljer en Jilke gaan vandaag voor een week op Scoutingkamp. Tot nu toe was het altijd zo dat we ze ’s morgens naar het clubhuis van de Klaas Kittengroep brachten en dan snel naar huis gingen om onze rugzakken te pakken en, al dan niet naar Schiphol, af te reizen. Dit jaar gaat het iets anders: ze hoeven pas aan het einde van de middag op het clubhuis te zijn en wij vliegen al voor die tijd. Opa en oma nemen het deel rondom het wegbrengen deze keer voor hun rekening en wij pakken rond kwart voor één de tram naar het station. Onze trein heeft wat vertraging, maar we zijn ruim op tijd en letterlijk binnen een kwartier vanaf het perron op Schiphol door alle controles en hebben onze rugzakken afgegeven. En dan te bedenken dat er gewaarschuwd werd voor drukte.
Krantje lezen en dan vliegen naar Belfast. Een klein vliegveld waar we al snel herenigd worden met onze bagage en dan met de bus naar het centrum gaan, om daar een uurtje te wachten op de bus naar Armagh, het startpunt van onze wandeling. Opvallend: zaterdagavond om een uur of vijf en behalve een broodje in een koffietentje is er nergens op of rond het busstation van de hoofdstad wat te eten te krijgen. Alles is gesloten; best vroeg.
Ruim een uur in een rustige bus en een klein stukje lopen naar ons appartement voor vannacht. We komen langs een benzinepomp, maar omdat je daar minstens vijf liter moet tanken is het even wachten op iemand die én benzine (geen diesel) tankt én van wie we een litertje kunnen ‘’kopen’’. Enfin, dat lukt gelukkig, in twee etappes, redelijk snel en even later lopen we onze overnachtingsplek binnen. Niet alleen een slaapkamer, maar ook een zitkamer en keuken bijvoorbeeld.
Lekker douchen en vervolgens al snel met een biertje en wat nootjes op de bank tot het tijd is om te gaan slapen.

Dag 2

(zondag 9 juli 2023)

32 km

Niet heel lekker geslapen, maar het is niet anders. Rond kwart voor acht staan we op en nog geen uur later is alles, wat natuurlijk niet veel is vandaag, ingepakt, hebben we ontbeten en lopen naar buiten. Erg zonnig en vrij warm, dus al snel lopen we in korte broek.

Bij de kathedraal van Armagh.

We slingeren door Armagh en al snel zien we de eerste merktekens van de Saint Patrick’s Way. De route is redelijk goed gemarkeerd, maar de kaart uit het routeboekje zal onmisbaar blijken. We lopen langs één van beide kathedralen, die allebei Saint Patrick heten; de andere ligt een stukje terug, maar we zijn een paar kilometer voorbij het officiële startpunt gestart: we zullen het toch niet redden om de hele route te lopen.
Armagh uit via een natuurgebied langs een beek en onverhard. Verreweg het grootste deel van de route vandaag is overigens over asfalt. We slingeren door en over heuvels en tussen weilanden met hagen over over het algemeen zeer rustige wegen. Na een uurtje of twee vrijwel pal west voor een kilometer of zes. De lucht begint opeens heel erg te betrekken en al snel moeten de regenpakken aan en begint het te stortgieten. We stellen de geplande pauze maar uit tot we een bushokje zien.

Pauze in een bushokje.

Gelukkig wordt het vrij snel daarna weer droog en de rest van deze wandeldag zal het nog wel af en toe regenen, maar niet meer heel lang of heel veel. Een ander natuurgebied en dan weer slingeren door de heuvels. Veel schapen hier. De appelboomgaarden waar het gebied zo bekend om schijnt te zijn zien we niet.
In een dorpje pauze op een bankje om koffie te zetten en zowel water als koeken voor erbij halen we bij de Spar, die tot onze stomme verbazing gewoon open is op zondag. Nog een paar kilometer voor we richting noord langs een kanaal en over een jaagpad gaan. Kanaal? Meer een moeras inmiddels: het is aardig dicht aan het groeien. De sluizen doen het niet meer en boten varen er ook niet meer.
De route vandaag is een stuk langer dan gedacht: ik had het al ergens gelezen op Internet dat de afstand in het boekje niet klopt: geen 20 kilometer, maar 20 mijl. Bij de andere dagen kloppen de afstanden overigens wel.
In Scarva houden we een pauze in de pub met het idee nog een klein stukje verder te lopen tot de eerste de beste wildkampeerplek. Nog tijdens het eerste biertje barst er weer een grote bui los. De pub is er eentje zoals een (Noord-) Ierse pub hoort te zijn: druk, mensen die je nauwelijks kunt verstaan, maar wel allemaal ontzettend vriendelijk en stamgast en prima bier. Ook krijgen we, net als alle andere gasten, nog wat sandwiches aangeboden en, last but not least, een kampeerplekje in de tuin bij één van de stamgasten. En zo staan we dus om een uur of half zeven op een vrij schuin stukje op een gazon bij iemand in de tuin.

Kamperen bij iemand in de tuin.

Prachtige anekdote!
We kunnen er zelfs douchen: de mensen hebben een douche en toilet in hun schuur. Als we gedoucht hebben nemen we nog een drankje en wat chips uit onze rugzak. Honger hebben we niet, dus koken doen we niet meer. We blijven tot een uur of elf buiten op de tuinstoelen zitten en gaan dan slapen.

Dag 3

(maandag 10 juli 2023)

27 km

Om zeven uur miezert het een beetje en tot een uur of acht blijven we in de binnentent om te ontbijten. Gelukkig wordt het dan droog en dat blijft het tot een uur of drie. Wel veel wind en geen zon.
We zwaaien onze gastheer gedag en al snel lopen we weer langs het kanaal. Dat zullen we zo’n twintig kilometer blijven volgen. Asfalt, verboden voor auto’s en links van ons het water, waar zelfs kanoën op veel plaatsen niet meer mogelijk is vanwege de verlanding. Wel veel natuur hier. Ik spot zelfs een ijsvogeltje. Verder ook heel veel andere vogels en bloemen. Gelukkig is het pad niet al te recht, waardoor de route nog wat afwisselender is. Toch wel meer fietspad dan wandelpad eerlijk gezegd.

Qua natuur is er genoeg te zien vandaag.

Na een paar kilometer een dorpje, waar de horeca nog dicht is, maar de Spar wel koeken en koffie verkoopt, die we zittend op onze rugzakken oppeuzelen.

Veel kilometers langs het kanaal.

We volgen het kanaal verder naar Newry en daar zijn we rond een uur of twee. Eerst hamburgers en friet en een lange pauze.

In de kathedraal van Newry liggen tegels die lijken op het logo van de route.

Als we een uurtje later, na ook nog een paar boodschapjes te hebben gedaan, de stad verlaten doen we dat in regenpak. Het miezert weer wat. Wel zweten, zeker omdat we met een lange klim beginnen en ook daarna nauwelijks meer vlak lopen. Een niet al te hoog tempo en om een uur of vijf gaan we een plekje zoeken. Het wordt er eentje bij een boer in een weiland. Gelukkig is het dan weer even droog.
Als de tent staat en we wat gedronken hebben duiken we toch de tent in om te koken: het waait vrij hard. Zeker achteraf een goed besluit, wat tegen de tijd dat de spagheteria gaar is begint het weer te regenen. Na deze bui zal het overigens droog worden en op een klein buitje, ergens in de nacht na, zal het droog blijven. Enfin, we doen ons afzakkertje sowieso in de tent en gaan niet al te laat slapen.

Dag 4

(dinsdag 11 juli 2023)

27 km

Rond een uur of acht staan we op. Redelijk bewolkt en ook wat zon. Dat zal de heel dag zo blijven, afgezien van één of twee keer een paar spatjes. Goed wandelweer dus! Vanwege de wind ontbijten we nog wel in de tent en als we daarna alles hebben ingepakt en op het punt staan te vertrekken komt de eigenaresse van het weiland met haar kinderen (die tien weken schoolvakantie blijken te hebben) aanlopen met een kan koffie, verse croissantjes en stukken watermeloen. Ontzettend aardig en ook een leuk gesprek. We zien onze vooroordelen over vriendelijke Ieren en Britten weer volledig waargemaakt deze reis.

(Gekleurde) schapen langs de route.

Onze wandeling begint weer over rustige asfaltwegen en na een paar kilometer gaan we stevig klimmen. Bovenop geen weilanden, maar ruigtes met varens en heide. Mooi. We slingeren wat bovenop en gaan dan al snel weer zeker een uur dalen richting Rostrevor. De zee zien we al snel liggen, maar dan is het nog een flink stuk lopen.
In het stadje zelf wat rondgelopen en gezocht naar horeca, maar uiteindelijk horen we dat er op maandag en dinsdag nergens iets te krijgen is in het dorp. Dan maar een belegd broodje en Fanta bij de supermarkt halen. Gelukkig is het mooi weer en staan er picknicktafels, waardoor een lange pauze goed te doen is.
We lopen het stadje uit en door een bos. Vrij veel andere wandelaars en ook vrij stevig klimmen af en toe. De weg wordt steeds smaller en uiteindelijk verlaten we het bos en gaan steeds ‘’leger’’ lopen.

Op de meeste plekken is de route goed gemarkeerd.

Wild gras, af en toe schapen, varens of heide. Helemaal het type landschap waarin wij graag wandelen. Het pad is inmiddels overgegaan in volkomen onverhard. Eigenlijk het eerste deel van de route tot nu toe wat niet ook op de fiets te doen zou zijn geweest.
We lopen door tot een uur of half zeven en vinden dan een plekje voor de tent. Vrij krap, maar wel redelijk vlak en naast stromend water en ook nog enigszins uit de wind. Eerst wat drinken en dan wassen in de beek om al snel daarna spagheteria te koken.

Mooi plekje voor onze tent.

Na het eten en de koffie gaan we al snel de tent en zelfs de binnentent in: het stikt ineens van de kleine vliegjes (midges?). Enfin, de borrel en chips smaken er niet minder om.

Dag 5

(woensdag 12 juli 2023)

30 km

’s Nachts een paar stevige buien en slecht geslapen. Het plekje bleek een stuk minder vlak dan gedacht. Enfin, alles bij elkaar toch nog redelijk wat uur geslapen en als we tegen acht uur opstaan is het al lang droog, zodat de tent weer droog in de rugzak gaat. We ontbijten weer in de tent en zijn niet al te laat op pad. Eerst nog niet in regenpak, maar later gaat die wel aan en tot ver in de middag ook niet meer uit: veel (grote) buien vandaag.

Langs één van de vele gestapelde stenen muurtjes.

We lopen onverhard langs een gestapelde stenen muur (hoeveel tijd heeft dat wel niet gekost om al die muren te bouwen?) en soms door de varens. Ook gaan we redelijk snel klimmen. Op een gegeven moment zegt een routebordje dat we rechtsaf moeten, maar we zien geen pad meer door het gras lopen. We klimmen toch maar door die kant op, maar als de regen en mist steeds meer de overhand krijgen besluiteb we om te keren. De kans op verdwalen is té groot zo.

Onverhard klimmen en steeds slechter weer; maar ook erg mooi!

We besluiten om af te dalen naar de weg en deze zal ons, met een flinke extra lus, weer op de route terugbrengen. We lopen nu ook een stuk langs een wat drukkere weg, maar het blijft het enige realistische scenario op dit moment. En zo lopen we langs een stuwdam en een paar kilometer later zien we de markeringen van de Saint Patrick’s Way weer terug.
Vanaf daar is het al snel weer onverhard en blijven we redelijk op hoogte in een schapenwei met, alweer, links van ons zo’n gestapelde stenen muurtje. Op een gegeven moment slaan we linksaf en lopen dan door een bos, waar het verderop vrij druk is met andere wandelaars. Het eerste stuk is vrij relaxt en langs een beek lopen, later weer flink klimmen. Het is daar ook een stuk minder druk.

We naderen Newcastle.

Uiteindelijk gaan we toch dalen en zien we beneden ons Newcastle (nee, niet die plaats in Engeland; in Noord-Ierland heb je blijkbaar een plaats met dezelfde naam) aan de kust liggen.
Iets over half vijf zijn we in het stadje en in eerste instantie lijkt de bus naar Belfast om vijf uur te gaan, maar dat wordt uiteindelijk 17.40. Het is blijkbaar een feestdag vandaag en dan rijden de bussen op andere tijden. Dan hebben we nog wel mooi tijd voor koffie met appeltaart. Heel bijzonder voor ons: dit is pas de eerste echte koffie mét in vier dagen wandelen!
Vijf kwartier in de bus en dan Belfast. Geen goede eerste indruk: veel dronken mensen en een niet heel gezellige sfeer. Achteraf blijkt dat met de parades van vandaag te maken, de volgende twee dagen is de sfeer op straat een stuk beter.
We lopen naar onze B&B, even zoeken, en willen dan ergens wat eten, maar alles in de buurt is gesloten blijkt. Er rest ons niets anders dan de KFC. Het is niet anders.
Nog even een biertje in de pub om de hoek en dan naar de kamer om te douchen en niet al te laat naar bed te gaan. Het was een pittige wandeldag vandaag, maar wel weer erg mooi! Qua wandelen en gastvrijheid is Noord-Ierland beslist voor herhaling vatbaar wat mij betreft!

Dag 6

(donderdag 13 juli 2023)

Lang geslapen en na ons, niet heel bijzondere, ontbijt op de kamer lopen we om een uur of negen richting centrum. Net als gisteren is het ook vandaag een feestdag en blijkt er veel dicht te zijn. We lopen door een ‘’Kop-van-Zuid-achtig’’ gebied en gaan eerst naar de touristinformation om een private tour met een taxi te boeken om allerlei belangrijke punten over The Troubles te kunnen zien. Onze chauffeur is een ontzettend gedreven verteller en in plaats van het betaalde uur rijdt hij ons meer dan anderhalf uur rond. Erg indrukwekkend al die verhalen en muurschilderingen! En helemaal bizar dat de muur tussen het Katholieke en Protestante deel er nog steeds staat én dat de poorten ’s nachts dan nog steeds op slot gaan. Ondanks het Goede Vrijdagakkoord is de haat en angst nog steeds niet helemaal over blijkbaar. Wel zegt onze gids dat het steeds, maar wel langzaam, iets beter gaat. Laten we hopen dat ook deze muur ooit afgebroken zal kunnen worden.

De muur staat er nog steeds.

Na afloop gaan we eerst wat lunchen in een pub voor we twee stadswandelingen uit ons boekje over Belfast aan elkaar knopen. Redelijk wat mooie gebouwen en andere bezienswaardigheden. Zeker het universiteitsgebouw en de botanische tuin zijn de moeite waard, maar ook het Ulstermuseum is zeker een bezoekje waard.

De universiteit van Belfast zit in een prachtig oud gebouw.

Aan het einde van de middag hebben we genoeg cultuur gezien en gehad en bezoeken nog een aantal van de beroemde pubs van Belfast. De één nog mooier en rijker versierd of mooier dan de andere.

De oudste pub van Belfast.

Ook avondeten doen we in één van die pubs en uiteindelijk drinken we ons laatste biertje en whiskey in de oudste pub van de stad, voor we naar ons hotel lopen. Ondanks dat we vijf pubs hebben bezocht maken we het weer niet echt laat vanavond.

Dag 7

(vrijdag 14 juli 2023)

2 km

We staan om een uur of acht op, pakken alles in, ontbijten weer op de kamer en lopen dan naar de touristinformation om onze rugzakken achter te laten. Een dagkaart voor de bus is maar dertig cent duurder dan een kaartje alleen naar het vliegveld, dus dat doen we dan maar. Scheelt weer een half uur lopen naar het Titanicmuseum. Het is dan nog droog, maar begint al snel te regenen.

Links het Titanicmuseum, rechts één van de belangrijkste symbolen van de stad: de grote gele kraan van de scheepswerf waar destijds de Titanic werd gebouwd.

Het museum is beslist de moeite waard en er is zowel aandacht voor de bouw van toen het grootste bewegende object ooit door mensen gebouwd, als de tocht zelf, als het zinken als het zoeken naar het wrak. Inclusief de koffie mét brengen we een paar uur door in het museum.

Deze viool is misschien wel het meest waardevolle stuk uit de Titanic. And the band played on…

Langs de waterkant lopen we terug richting centrum en markthal. Het regent wat minder hard nu en we hebben geen zin om ruim twintig minuten op een bus te wachten. Slenteren over de markt, twee kaasjes voor thuis gekocht en dan nog een rondje door wat winkelstraten in de buurt, maar vanwege de regen zijn we dat al snel zat.
Een prima lunch in een restaurant en dan de rugzakken ophalen en in minder dan een kwartier brengt de stadsbus ons naar de luchthaven.
Inchecken, koffie drinken en wachten. Wel een voordeel dat inchecken via Internet gisteren niet gelukt is: we zitten nu business-class. Veel beenruimte dus.
We landen keurig op tijd op Schiphol. Even wachten op bagage, trein en tram, maar uiteindelijk zijn we rond kwart voor tien weer thuis in ons mooie Rotterdam.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.