Keschtnweg (Italiaans Tirol)

Inleiding:

In de herfst van 2018 zijn Hanneke en Jan, samen met hun toen zesjarige tweelingzoons Eljer en Jilke, naar Italiaans Tirol gegaan om daar de Keschtnweg te lopen. Voor de kleine mannen de eerste echte meerdaagse wandeltocht zonder de mogelijkheid op een muildier te zitten. En wandelen en klimmen kunnen ze! Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze weliswaar niet in een tent sliepen, maar wel een bijzonder mooie tocht maakten met alleen maar lekker weer.

Dag 1

(zondag 20 oktober 2018)

Kwart voor zeven op en met de taxi naar Rotterdam centraal voor de eerste intercity direct van vandaag. Een trein eerder betekende een uur eerder opstaan, dus besluiten we dat anderhalf uur van te voren op Schiphol maar voldoende moet zijn. En dat is het zo op zondagmorgen vroeg.  Zowel bij de bagage-afgifte als de douane kunnen we gelijk doorlopen en moeten we dus nog meer dan een uur wachten voor we naar München vliegen.

Wachten op de trein naar Italië.

Een heldere en rustige vlucht en daar eerst maar eens wat drinken op een terrasje. We hebben nog ongeveer twee uur voor onze trein gaat. We pakken daarom ook maar een uur eerder de trein naar ons overstapstation Ostbahnhof vanwaar onze rechtstreekse intercity naar Bressone-Brixen gaat. Drie uur en een kwartier rijden en 20 minuten vertraging. Op het station nog een paar lekkere broodjes voor in de trein gekocht. Een prachtige treinrit dwars door Oostenrijk en de Alpen, langs de Brennerpas naar Italiaans Tirol. Ruime plekken en prima stoelen.
Als we tegen half zes arriveren is het warmer dan verwacht. Ons hotel voor vannacht ligt naast het station en als we ingecheckt hebben lopen we naar het oude stadscentrum om pizza te eten. Dan terug naar het hotel om te douchen en terwijl Eljer en Jilke in bed liggen zitten wij met de babyfoon en een biertje in de hotelbar. Laat maken we het niet: ook wij liggen om een uur of tien in bed.

Dag 2

(maandag 21 oktober 2018)

15 km

Tegen half acht staan de mannen bij ons op de kamer en zo'n anderhalf uur later zijn we klaar om te vertrekken. Prima ontbijt in het hotel. Het weer is zoals je hoopt en is voorspeld: zonnig en een graad of 15. In eerste instantie is het overigens nog wat frisser: de zon staat nog achter de berg.
We lopen richting Brixen. Eerst even tanken, zodat we onderweg water kunnen koken voor thee of koffie en zo. Brixen (of Bressone op z'n Italiaans) is een prachtig stadje! Veel kloosters en andere oude gebouwen en alles strak in de verf. Het is dat het wat verder weg is, maar anders zou het een prima bestemming zijn voor een weekendje weg.
Het startpunt van de Keschtnweg ligt overigens een paar kilometer noordelijker bij het klooster van Rads. Het pad langs de rivier is, vanwege wegwerkzaamheden, helaas afgesloten, dus lopen we een half uur langs een drukke weg. Achteraf hadden we het startpunt misschien beter kunnen skippen. Maar aan de andere kant: het is wel een heel mooi klooster én ik koop er nog een kloosterbiertje voor thuis. Al snel zien we de eerste markering en gaan via een onverhard pad omhoog. Veel markeringen en al snel weten we: kom je op een kruising zonder markering, ga dan terug. Je hebt er ongetwijfeld eentje gemist. Deze les kost ons een stukje extra lopen, waarvan een flink deel langs een veel te drukke weg.

De dikste kastanjes van de route staan waarschijnlijk in Vahrn.

Snelweg en spoorlijn over naar Vahrn. Daar helaas geen koffie mét, wel een paar hele oude kastanjes. Vanaf hier lopen we eigenlijk alleen nog maar zuid en west. Aan de rand van het dorp starten we de brander voor thee of cup-a-soup en broodjes.
We zien op de kaart dat we vandaag veel meer moeten lopen dan verwacht. We hadden dagafstanden van 11-15 kilometer gepland, maar doordat we naar het echte startpunt zijn gegaan (Google-maps gaf aan dat dat 1,8 kilometer zou zijn, maar in werkelijkheid was het een stuk meer en het verschil moet je ook nog met twee vermenigvuldigen) zouden het er meer dan 20 worden.
We vervolgen de route en stijgen en dalen wat over de berghelling. Vaak bos, soms door weilanden, maar bijna altijd tamme kastanjes. Het pad doet zijn naam eer aan.

Heerlijk wandelweer en prima pad.

In Pinzagen besluiten we een stuk met de bus te gaan. Zeker Jilke is erg moe en de dagafstand is gewoon te lang aan het worden. Half uurtje op de bus wachten, klein stukje rijden, even wachten en dan nog een paar kilometer met een andere buslijn. In Feldthurns stappen we, samen met heel veel andere (dag)wandelaars uit. We moeten nog drie kwartier stevig dalen over een, voornamelijk, onverhard pad. Door een wijngaard en helemaal terug naar de spoorlijn en snelweg voor ons hotel.
Deze keer een vierpersoons kamer. Jilke valt zodra we op de kamer zijn in slaap en met z'n driëen gaan we wat drinken om om een uur of zes met z'n vieren wat te gaan eten. Pizza of patat en snel terug naar de kamer om de mannen in bed te leggen. We doen nog een drankje in de hotelbar, maar maken het niet laat. Jilke heeft koorts, maar slaapt diep.

Dag 3

(dinsdag 22 oktober 2018)

13 km

Iets over zevenen is iedereen wakker. Jilke is gelukkig weer koortsvrij. We ontbijten in het hotel en zo rond half negen zijn we weer op pad. We beginnen met bijna een uur klimmen naar Feldthurns. Een andere route dan gisteren. En wat kunnen Eljer en Jilke ongelooflijk goed klimmen! Heel gestaag over een onverhard pad omhoog, zonder te stoppen, piepen of buiten adem te raken in een tempo waar de gemiddelde volwassene waarschijnlijk nog moeite mee zou hebben. Ook hier veel tamme kastanjes. We klimmen al snel weer in de zon: ook vandaag weer heerlijk wandelweer, waarbij 's middags zelfs de korte broeken aangaan.

Stevige klim voor onze kleine mannen.

Bovenop pikken we de Keschtnweg weer op en is het tijd voor koffie mét. Verder broodjes bij de bakker gekocht en via onverharde paden lopen we verder richting het klooster van Säben.
Het is erg druk hier op het pad. Veel wandelaars, en terecht. De wandeling is zoals je hoopt: over een berghelling, wat slingerend met niet al te veel hoogteverschillen, onverhard en overal verkleurende herfstbossen.

Tegenlicht voor een mooie foto.

Picknicken aan de voet van het klooster en dan het klooster zelf. Een absoluut hoogtepunt van deze reis en de klim meer dan waard.  Dit geldt speciaal voor het beschilderde plafond in één van de kerken. Zelden of nooit zo'n indrukwekkende 3D-afbeelding in 2D gezien. Ik ben zo onder de indruk dat ik zelfs vergeten ben een foto te maken...
Dalen naar Klausen en dan weer flink klimmen. Hier geen ander wandelaars meer. Weer eenmaal boven zijn we vrij snel in Villanders. En omdat we wat langer in het klooster hebben rondgekeken en -gewandeld dan verwacht is het toch weer wat later aan het worden.

Terugblik op het klooster.

Ons gasthaus ligt een paar kilometer verderop en weer wat van de route af. Nog wat klimmen en een stukje struinen. Het laatste half uurtje heeft Jilke het weer zwaar. Eljer daarentegen lijkt niet stuk te krijgen en loopt nog steeds als een kievit zonder ook maar één kik of piep te geven. Tegen vijven arriveren we dan toch op ons overnachtingsplek en krijgen we een bijzonder warm onthaal. De kamer en douche zijn prima, de koffie en thee meer dan gewaardeerd en hoewel we niet gereserveerd hebben voor het eten (ook niet wisten dat dit kon of nodig was) wordt er een groot bord heerlijke spaghetti voor ons gekookt en krijgen we als toetje een grote schaal met kaas en worst na. Ondanks dat we genoeg honger hadden krijgen we het niet eens op.
Het is bijna zeven uur als we weer terug zijn op de kamer en we laten Eljer en Jilke nog even lekker kleuren voor we ze in bed stoppen. Wij nemen nog een afzakkertje en wat borrelnoten, maar liggen ook al voor negenen in bed.

Dag 4

(woensdag 23 oktober 2018)

11 km

Redelijk geslapen tot een uur of half acht, dan zijn we allemaal wakker en al snel daarna zitten we aan het ontbijt. We lijken de enige gasten te zijn. Laatste dingen inpakken en wandelen maar. Het is een stuk winderiger en vooral warmer dan gisteren. Ook lopen we al direct in de zon nu we wat hoger zitten, dus ook Eljer en Jilke doen al snel hun muts, jas en handschoenen uit. Het duurt niet lang voor we allemaal in korte broek lopen.

Het pad is bijzonder goed gemarkeerd met allerlei verschillende soorten markeringen.

Een stukje over de weg en al snel komt de Keschtnweg er weer bij. De waterval valt tegen, maar de rest van het uitzicht niet. Veel herfstkleuren en vrijwel de hele dag aan onze linkerhand uitzicht op de Dolomieten. Af en toe een wolkje, maar vooral veel zon.
Na een uurtje over en langs een rustige asfaltweg komen we aan in Barbian. Daar koffie met apfelstrudel. Niet de lekkerste van de reis. Nog wat broodjes voor de lunch gekocht en verder weer langs de weg. Veel asfalt vandaag. Het uitzicht compenseert. Eljer en Jilke lopen duidelijk liever onverhard en niet zo vlak. Waar we een stukje van het asfalt gaan stoppen we om lekker te picknicken.
Weer een stukje asfalt en dan een pittige klim over een onverhard pad naar een kerkje. Andere kant omlaag en weer asfalt. Gelukkig weer snel onverhard. Onderweg rapen we de nodige walnoten op en zien we weer heel veel kastanjes.

Veel asfalt vandaag, maar gelukkig ook regelmatig onverhard.

Bij een gasthaus zit een prima terras voor een koud biertje. Wel fijn dat we uit de wind kunnen zitten. Dan lopen we weer op asfalt en al snel verlaten we de Keschtnweg om naar ons hotel in Lengstein te lopen. Nog geen half uur later zijn we daar. Zoals heel veel mensen onderweg zijn ze ook in het hotel erg onder de indruk van onze twee zesjarige bikkels. En terecht! Ze wandelen de hele dag in een stevig tempo zonder (Eljer) of nauwelijks (Jilke) te klagen. Ze lijken het oprecht een leuke manier van vakantie vieren te vinden deze wandelvakantie.

Op de achtergrond de Dolomieten.

In het hotel hebben we geluk: ze hebben nog een vierpersoonskamer, dus liggen we weer op één kamer, maar gelukkig wel met twee aparte (slaap)ruimtes. Ook is er een keukentje op de kamer, zodat we zelf thee en (oplos)koffie kunnen zetten. Dan douchen of in bad. En toch is de badkamer thuis luxer :-) Omdat we om een uur of vier arriveren hoeven we ons niet te haasten voor het eten.
Lekkere soep, prima frites en schnitzel en fantastische parfait. Na nog een laatste espresso, ook al erg goed, is het tijd om onze kleine mannen in bed te leggen en zelf nog een afzakkertje in ons deel van de kamer te nemen.

Dag 5

(donderdag 24 oktober 2018)

10 km

Om iets over zevenen zijn we wakker. Ondanks de fysieke redelijk pittige tocht, in elk geval voor de mannen, zijn we toch allemaal goed uitgerust deze week. Het ontbijt is vanaf acht uur dus voor die tijd is alles al ingepakt. Het lekkerste ontbijt van de hele week. Een uurtje later lopen we het hotel uit en een wandelpad naar de Keschtnweg, een kilometertje verder, is gemarkeerd. Het is alweer warmer en zonniger dan gisteren en al na de eerste pauze lopen we weer allemaal in korte broek. Veel onverharde paden vandaag en ook weer heel erg afwisselend. En hoewel de herfstkleuren volgende week waarschijnlijk nog feller zijn, er zijn nu nog redelijk wat bomen groen, is de omgeving erg fotogeniek.

Herfstkleuren op de Keschtnweg.

Twee keer pauze om de brander te starten vandaag. Pas in de middag zullen we door een dorpje met horeca komen. Wel verse broodjes bij de supermarkt in Lengstein gekocht vanmorgen. Verder veel kastanje-, maar weinig walnotenbomen vandaag. De appelpluk is ook overal aan de gang, maar druiven zien we vandaag dan weer nauwelijks.
Een uurtje voor ons hotel in Signat lopen we door Auna di Sotto. Eén van de weinige die met z'n Italiaanse naam op de bordjes staat lijkt het. Dit deel van Tirol is vroeger Oostenrijks geweest en dat zie en hoor je aan alles. Duits is ook de hoofdtaal lijkt het. Tijd voor een biertje of ijsje.

De aardpyramiden.

Een stukje voor het dorp één van de hoogtepunten van de route: aardpyramiden. Zuilen van zandsteen van enkele tientallen meters hoog met bovenop een platte kei. Het lijkt Bryce wel. Nooit geweten dat je dit ook in Europa kunt zien. Verder zijn we vooral onder de indruk, net als veel andere wandelaars overigens, van Eljer en Jilke die ook vandaag weer goed en hard lopen en vooral klimmen. We kunnen ze soms letterlijk nauwelijks bijhouden.

En nog meer herfstkleuren.

In het laatste deel van de route klimmen we naar bijna 1.000 meter. Dan dalen naar Signat. Het dorpje is eigenlijk niets meer dan het hotel waar we slapen en een kerkje. Eerst wat drinken op het terras en dan inchecken en vervolgens douchen. Nog even wat kleuren, schrijven of niksen voor we om half zeven aan tafel gaan. Prijzig, maar wel lekker. Geen kindergerechten overigens, dus delen Eljer en Jilke een bordje pasta, maar door het grote toetje eten we toch ons buikje allemaal rond. Terug op de kamer slapen we allemaal weer snel.

Dag 6

(vrijdag 25 oktober 2018)

8 km

Half acht op. Zowaar een bewolkte dag vandaag en nauwelijks zon. Een lekker ontbijtje en dan de laatste kilometers van de Keschtnweg. Vooral dalen. Eerst nog met af en toe een klein beetje klimmen over een berghelling met af en toe appelbomen of druiven. Het laatste stuk gaat steil zigzaggend naar Bozen toe. Eerst onverhard door een bos, later over een asfaltweggetje. Zonder verkeer, maar wel met relatief veel andere wandelaars. Thee of oploskoffie onder een kabelbaan.

(Bijna) tijd voor een pauze.

Eigenlijk heel onverwacht zijn we bij het officiële eindpunt: het kasteel aan de rand van Bozen. Onze tocht zit erop. We zijn heel trots op onze mannen dat ze deze wandeling zo goed gelopen hebben!

Blij en trots dat we het eindpunt gehaald hebben! Van links naar rechts: Jan, Jilke, Eljer en Hanneke.

Een klein stukje verderop gaat de bus, na nog geen drie minuten wachten, naar het oude centrum. Koffie mét om het te vieren. Nog wat souvenirs (magneetje, fles wijn en spek) en broodjes voor in de trein gekocht en dan een uurtje wachten op de trein naar München.
We doen er, door een half uur vertraging, zo'n viereneenhalf uur over en arriveren daar om zeven uur op de hauptbahnhof zonder te hoeven over te stappen. Opnieuw een erg mooie treinrit, maar nu ook met de nodige potjes Uno spelen.
In een Italiaans (!) restaurant op het station eten we een extreem grote pizza of pasta en lopen vervolgens in een paar minuten naar ons hotel. Prima douche en kamer. Eljer en Jilke zijn doodmoe en liggen om half negen in bed. Wij maken het iets later, maar liggen ook om een uur of tien onder zeil.

Dag 7

(zaterdag 26 oktober 2018)

Alweer om een uur of half acht op. Het regent. Ontbijten bij een bakkertje op het station en dan nog even naar de modeltreinwinkel op spoor 11. Die is een stuk kleiner en minder interessant dan verwacht. Alleen omdat het de jongens beloofd was kopen we er nog iets.
Nog wat drinken, broodjes en sushi voor de lunch gehaald en dan met de trein (of is het toch een metro?) naar de luchthaven. Daar is het erg druk, maar goed, we hebben tijd genoeg. Lunchen en wachten op het vliegtuig naar Amsterdam.

Muis kijkt vast ook al uit naar  de volgende keer....

Na een rustige vlucht en trein- en metroritje zijn we rond een uur of vijf weer thuis. Een fantastische week zit erop en dit zal ongetwijfeld niet onze laatste wandelvakantie met het hele gezin worden!

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.