Hermannshöhe (Hermannsweg)

Inleiding:

In de herfst van 2019 hebben Hanneke en Jan, samen met hun zevenjarige tweelingzoons Eljer en Jilke, een gedeelte van de Hermannshöhe in Duitsland gelopen. Een prachtige wandeling met veel onverharde paden door het bos. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(vrijdag 18 oktober 2019)

2 km

Yes! We gaan weer op wandelvakantie. Na een zomervakantie in Noorwegen gaan we in de herfst met ons gezin naar Duitsland voor de eerste vier etappes van de Hermannshöhe. Deze bestaat uit de Hermannsweg en de Eggeweg. De dagafstanden zullen gemiddeld iets langer zijn dan van de zomer, maar gezien het feit hoe Eljer en Jilke daar liepen voorzien we absoluut geen problemen wat dat betreft. Daarnaast zijn hun rugzakken ook nog wat leger en lichter: er hoeven geen slaapzakken mee.
Om kwart voor drie pik ik, met drie rugzakken bij me, de mannen op bij het schoolplein. Met de metro gaan we naar het station en nadat we geld hebben gepind (Duitsland en cashloos is geen goed idee weten we uit ervaring) komt mama Hanneke er ook aan. Met de trein naar Amersfoort, overstappen naar Hengelo en dan ruim een half uur wachten op de trein naar Rheine. Een mooi moment om wat te eten. Gelukkig voel ik me inmiddels weer wat beter, want in de trein voelde ik me volkomen plotseling en onverwacht erg beroerd worden.

De trein komt eraan.

Kwart voor zeven, voor nog geen vier tientjes met het hele gezin, zijn we op ons eindstation. De eerste sticker met de markering H zien we, ondanks dat het al donker is, al snel voor ons. Door het centrum en over de kermis naar de jeugdherberg, die een paar honderd meter van de route afligt.
We worden supergastvrij onthaald, maar een echt lekkere ruimte om nog even te zitten zien we zo snel niet. In de kelder staat een tafelvoetbalspel en er liggen wat voetballen, dus laten we daar de mannen nog maar even spelen en hun energie kwijtraken, terwijl Hanneke en ik wat drinken.
Zo rond half negen gaan alle mannen naar bed en leest Hanneke nog een uurtje krant.

Dag 2

(zaterdag 19 oktober 2019)

21 km

Om kwart voor acht loopt de wekker af en dat is maar goed ook denk ik, want ik sliep ondanks de lange nacht nog, Rugzakken inpakken (niet veel werk natuurlijk), bedden afhalen en dan ontbijten. Dat is zoals meestal in Dutsland: verse broodjes, beleg en koffie of thee.
Zo rond kwart over negen verlaten we de jeugdherberg. Buiten is het bewolkt en zal er in de loop van de dag, behalve als we in de middag in de horeca zitten, alleen een verdwaald druppeltje regen vallen. We lopen terug naar het centrum en pakken daar de H weer op. Op vrijwel elke lantaarnpaal zit een sticker.

De route is goed gemarkeerd.

We lopen een stuk langs het water voor we het bos ingaan. Veel herfstkleuren en nog meer paddenstoelen. Geen hoogtemeters vandaag. We slingeren door het bos. Weinig andere mensen, behalve wat mensen die hun hond uitlaten.
We houden twee keer een pauze op onze zitlappen om wat te eten. De eerste keer starten we onze brander voor een kopje koffie of thee.

Veel paddenstoelen in het bos..

Behalve bos af en toe ook wat open velden en landbouwgebied en zeer rustige asfaltwegen. Niet het mooiste stuk van de route. Dan lopen we langs het water Bevergern in. Een centrum met vakwerkhuisjes en een horecastop voor koffie met apfelstrudel. Zelden zulke lekkere appeltaart gegeten! Ondertussen valt er een grote bui, dus blijven we iets langer zitten en kletsen wat met een Nederlandse man. Die is helemaal blij met ons: zijn kinderen zijn twee en vier en hij weet nu dat je met zevenjarige kinderen zonder bezwaren (althans: wat die mannen van ons betreft) meerdaagse tochten kunt wandelen!

Vakwerkhuis in Bevergern.

Nog een uurtje lopen en dan zijn we in Hörstel. Over een kanaal met een bizar hoge sluis en dan over een voetpad langs een vrij grote weg twee kilometer richting centrum. Morgen zullen we dit stuk nog een keer afleggen.
De route eindigt op de kruising bij ons hotel, wat pas om vijf uur opengaat. Nog even twintig minuten wachten op het overdekte terras dus. Dan inchecken, douchen en richting restaurant in het hotel. Goede steak en een lekker toetje. Ze hebben er ook een kegelbaan en tot groot plezier van Eljer en Jilke mogen zij van de mannen aldaar ook een paar ballen gooien. Het is waarschijnlijk het hoogtepunt van hun vakantie.

Kegelen.

Daarna is het voor hen tijd om te gaan slapen en voor ons om een afzakkertje in de hotelbar te nemen. En als we ook die op hebben duiken we om een uur of tien ons bed in.

Dag 3

(zondag 20 oktober 2019)

22 km

Om acht uur maakt de wekker ons wakker. Eljer en Jilke op de kamer naast ons zijn al wakker. Snel aankleden en ontbijten. Redelijk uitgebreid en, zeker omdat de kinderen gratis mee-eten, meer dan redelijk geprijsd.
Net na kwart over negen lopen we weer op de route. Het is weer grijs weer, maar lijkt zeker geen slecht weer te worden vandaag. Later op de dag blijkt dat een te optimistische inschatting te zijn. Vandaag veel klimmen en dalen. Nergens echt heel lang of steil overigens. We lopen vooral bovenop de graat van een bergketen die overigens maar één berg breed is.

Veel wandelen in en door het bos.

Na ruim een uur zijn we op een uitzichtpunt. Een mooie plek voor een kop koffie of thee. We vervolgen onze weg door het bos. Veel dagjeswandelaars, maar ook vrij veel ‘’medepadwandelaars’’, waaronder natuurlijk de nodige Nederlanders. Verder veel beuken, lariksen en paddenstoelen. De rotsformaties waar dit gebied bekend om is zien we (nog?) niet of nauwelijks.
Een horecastop voor koffie met appelcake. Minder lekker dan gisteren, maar nog steeds van prima kwaliteit. Het is inmiddels wat beginnen te regenen, maar het lijkt nog mee te vallen. Een paar kilometer verderop nog een keer horeca. Omdat buiten zitten in de regen niet heel fijn is nemen we hier nog maar wat te drinken in dit sjieke kuurhotel.
Buiten gaan de regenpakken al snel aan, hoewel ik het zelf bij m’n softshell aan en ook niet heel nat wordt. Eljer en Jilke zien flink af en zeker Jilke heeft het minder naar z’n zin dan meestal het geval is tijdens het wandelen. Hij heeft zere voeten, is moe en heeft een koud gezicht.
We lopen Teckelenburg in. Helaas moeten we nog even zoeken naar onze vakantiewoning, de overnachtingsplek voor vannacht. Maar met behulp van Google maps vinden we het toch en in de stromende regen arriveren we pas tegen half zes. De laatste vijf kilometer lag het tempo niet hoog meer.

De regenpakken gaan aan.

Snel de mannen onder de warme douche en met een kop thee in hun joggingbroek een spelletje doen. Daarna zijn ze weer helemaal zichzelf en ‘’aan’’. Tijd om te eten. Pasta vanuit Nederland meegenomen, want in Duitsland zijn de winkels dicht op zondag weten we van eerdere vakanties.
Na het eten stop ik de mannen lekker in bed, waar ze waarschijnlijk al snel in slaap vallen. Zelf voel ik me ook erg moe en besluit ook naar bed te gaan. Erg ongezellig voor Hanneke, maar ik voel me weer net zo beroerd worden als in de trein.

Dag 4

(maandag 21 oktober 2019)

22 km

Goed geslapen en als we tegen half acht de jongens horen ben ik weer helemaal opgeknapt. Het is buiten nog mistig, maar na een nacht met veel regen wel weer droog.
We lopen naar het centrum, waar gelukkig een bakker met koffiehoek zit. Keuzestress. We lopen het stadje met de vele vakwerkhuizen uit en vrijwel direct een onverhard pad. Met 6% asfalt vandaag zullen we tot het eindpunt sowieso niet of nauwelijks verhard meer lopen. Wel veel op en neer, maar weer nergens echt lang of steil.

Eerst nog wat mist voor de zon doorbreekt.

De mist trekt steeds verder op en later wordt het zelfs erg zonnig. Heerlijk wandelweer dus. Na een paar kilometer een open schuilhut. Prima plek voor een pauze: het gras is te nat om lekker te zitten. Na de oploskoffie en een broodje lopen we weer verder over de graat van de éénbergbrede bergketen. Veel beukenbossen. Het uitzicht is niet altijd even mooi: er zijn soms afgravingen en fabrieken. Op andere plekken overigens gekleurde bossen en dorpjes met vaak een grote kerk.

Eén van de afgravingen met fabrieken.

Onderweg nauwelijks mensen vandaag en nog minder huizen. Het is maar goed dat we nog een liter water extra hebben meegenomen voor de lunch. Jilke gaat wat minder soepel vandaag en klaagt regelmatig over een zeer been en teen. Een heel hoog tempo lopen we daarom niet.

En ook veel bos natuurlijk.

Een paar kilometer verderop zit horeca. Tijd om wat te drinken en een ijsje te eten. Als dat op is is het nog ruim een uur lopen naar Bad Iburg. We lopen niet helemaal naar het slot bovenop, maar gaan via de supermarkt rechtstreeks naar onze AirBnB voor vannacht.

Het slot van Bad Iburg.

We worden weer erg gastvrij ontvangen en dan is het tijd om te douchen en eten. En terwijl Hanneke kookt kijken de mannen een stukje van de film Shrek. Na het eten kijken we de film nog even af en terwijl Eljer en Jilke slapen, nemen Hanneke en ik nog een biertje en spelen een spelletje, voor we ook gaan slapen.

Dag 5

(dinsdag 22 oktober 2019)

19 km

We staan om half acht op, met het idee misschien de trein van kwart voor drie te kunnen halen. Dat gaat overigens niet lukken, omdat we geen zin hebben om ons de hele dag te moeten haasten. We ontbijten in ons huisje en lopen dan terug naar het centrum van Bad Iburg. En om lunchbroodjes te kopen en om de route weer op te pikken. Het is wat bewolkter dan gisteren, maar geen regen vandaag.
Na de stad al snel het bos weer in. Vandaag misschien nog wel wat afwisselender dan gisteren. Sowieso weer veel beukenbossen en paddenstoelen. Andere wandelaars zien we nauwelijks, op een tweetal medetochtloopsters na. Veel modder op het pad. Ook weer veel klimmen en dalen, maar nooit echt lang of steil.

Ook vandaag vooral onverhard lopen.

De eerste pauze weer in een ‘’open’’ hut. Broodjes en oploskoffie. Vrij snel daarna kruisen we een drukke weg en spoorlijn en als we het bos induiken gaat het mis: we raken van de route. Het stikt over het algemeen van de markeringen, maar niet op dit stuk. We komen op een breed onverhard pad en besluiten dat te gaan volgen.
Opeens hebben we een brainwave en kijken op Google maps waar we zitten. Dan blijkt dat we met een kort stukje struinen op een ander pad komen en als we dat volgen komen we een paar kilometer verderop, bij een asfaltweg, weer op de Hermannsweg uit. En dat doen we dus. Ons pad is soms wat lastig te vinden (beukenbladeren op een smal bospad in de herfst zorgen soms dat niet altijd even duidelijk is wat een pad is en wat niet), maar mede dankzij de markering van een andere trail raken we het pad geen enkele keer kwijt en komen inderdaad weer op onze eigen route uit.
We stoppen even om wat te eten en drinken en de twee andere wandelaars zijn helemaal stomverbaasd als ze ons weer inhalen. Wij hebben hen toch nergens ingehaald zie je ze denken…

Bijna in Dissen.

Het is dan nog een paar kilometer naar Dissen. Eerst een stukje onverhard en modderig bospad, maar de laatste kilometers zijn verhard. Het centrum is het eindpunt van de etappe en onze wandeling. Een mooi moment voor koffie met een wafel. Onze trein gaat over anderhalf uur, dus geen haast.

Een ijsje op het eindpunt.

Nog even wat te drinken halen voor in de trein en dan richting station. Een lange terugweg, met diverse overstappen, een uur vervangend busvervoer en tot slot de taxi voor we iets over tienen thuis zijn. Een paar mooie dagen zitten er weer op.
En wie weet gaan we de rest van het pad op een ander jaar verder vervolgen? De route is er mooi genoeg voor en logistiek ook erg goed te doen voor ons.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.