The Great Glen Way (Schotland)

Inleiding:

In het voorjaar van 2003 liepen Hanneke, Dave, Karin en Jan de Great Glen Way in Schotland; 118 kilometer van Fort William naar Inverness. Dit pad is overigens het verlengde van de West Highland Way. Eerlijk gezegd vonden we dat alle vier een mooier pad. Toch is ook dit pad beslist een aanrader. Al is het maar omdat je misschien het monster van Loch Ness zult tegenkomen...

Om acht uur staan we op en na een tussenstop om een nieuwe batterij voor de camera te kopen zijn we tegen half tien op het station. Dave en Karin zijn er ook al en met de Intercity gaan we naar Schiphol. Erg snel ingecheckt, Dave zelfs twee keer (tentharingen mogen dus niet meer in de handbagage) en dan tijd voor een kop koffie. Daar komen we René en Mariska ook tegen: die gaan een paar dagen naar Budapest. Wij pakken echter het vliegtuig naar Glasgow en keurig op tijd arriveren we daar.
We moeten ongeveer twee uur op de bus naar Fort William wachten. Eerst benzine voor de brander getankt en dan op een terrasje lekker wat drinken. Het lijkt wel vakantie. De busrit duurt ongeveer drie uur en regelmatig kruisen we de West Highland Way. Blijft leuk om al die bekende plekjes weer te zien.
In Fort William gaan we eerst terug naar het eindpunt van de West Highland Way, drinken we wat en zetten dan eindelijk voet op de Great Glen Way (de paden sluiten niet helemaal perfect op elkaar aan). We lopen langs een groot meer. Het uitzicht aan die kant is dan ook prachtig, maar aan de rechterkant zien we vrijwel constant huizen. Een kampeerplekje vinden is daardoor erg lastig. Rond half tien besluiten we aan de rand van een sportveld toch de tent op te zetten. Eerst eten koken. Per koppel hebben we een eigen brander en eten meegenomen, want voor vier personen in één pan koken past eigenlijk net niet. Bijkomend voordeel: wat er gegeten moet worden is nu ook makkelijker te bepalen.
Wij eten noodles met worstjes en na nog een kop oploskoffie en wat apfelcorn (dan heeft Dave tenminste een waterflesje extra ;-)) gaan we slapen.

Met Karin wandelen betekent al om half acht opstaan. Uitslapen is namelijk niet haar sterkste kant. Een klein uurtje later zijn we op pad en jammer genoeg gaan de regenpakken al snel aan. Tot aan het einde van de middag blijft het vrijwel non-stop regenen. Gelukkig niet al te hard, zodat we verder redelijk droog blijven.
Al snel komen we bij een sluizencomplex (Neptunes Staircase genaamd) waar in een flink aantal stappen een boot naar zee gaat. Leuk om te zien. 

Neptunes Staircase

Het pad loopt verder langs het kanaal. Een beetje saai. Wel een prachtig uitzicht over de heuvels die nog redelijk bruin zijn. Alleen brem en de ''acupunctuurplant'' zorgen voor veel felgele kleur.
In Gairlochy verwachten we horeca: helaas. We lopen daarom nog een klein stukje door en daar onder een paar grote dennenbomen lunchen we. We lopen nu langs de rivier de Lochy en dat is wel erg mooi. Veel oude beuken, een slingerend paadje en rechts van ons het water.
De rest van de dag blijven we langs het water lopen zonder echt veel beschaving te zien. Gelukkig wel een afdakje bij een huis, waar we even droog kunnen zitten en wat eten.
Langs de helling van de heuvels zijn heel veel bosbouwactiviteiten aan de gang. Weinig kampeermogelijkheden. Zo tegen half zes vinden we echter toch een geweldig plekje aan het water. De zon breekt af en toe ook nog door. Tijd voor koffie. Kortom: bijna perfect; alleen de harde wind voorkomt dat.
Na de pastamaaltijd van de Lidll (50 cent per pakje en erg lekker) nog een kopje koffie en apfelcorn. Gelukkig zitten  we uit de wind, want het is erg fris geworden.

Daar zitten we op de kaart.

We staan pas om half negen op en het is nog steeds droog. Buiten ontbijten en de rugzakken omhijsen. Af en toe miezert het, maar tot een uur of drie houden we het redelijk droog. Daarna krijgen we echt Schots weer: heel veel regen.
We hebben een redelijk hoog wandeltempo en al vrij snel komen we in South Lagon. Daar ligt een restaurantboot, die nog gesloten is, maar voor ons wel open wil. Omdat ze echter geen thee (!) of warme chocolade meer hebben lopen we toch maar door. Langs een kanaal met heel zwart water en over een mooi paadje met heel veel brem. In Waterworld zit weer een café en daar houden we een uur pauze. Koffie met appeltaart.

Er groeit heel veel brem langs het pad.

Langs Loch Oich lopen we verder. Eerst over een voormalige spoorlijn en daarna over en slingerend paadje met niet al te veel hoogteverschillen. Wel weer een heel mooi stuk, met prachtige kampeerplekjes (en toch staan er borden no camping...). 
Bij een sluis met hoogteverschil ''de andere kant op'' lopen we weer langs een kanaal. Deze keer aan de linkerkant van het water. We lunchen met hartkeks en cup-a-soup. De pauze is precies op tijd, want daarna begint het te gieten. Gelukkig bereiken we na een uurtje Fort Augustus, waar we boodschappen kunnen doen en koffie drinken. De regenbroek van Hanneke blijkt lek te zijn, dus kan ze gelijk mooi even opdrogen. Lang leve haar (nieuwe) sneldrogende buitensportbroek!
Na deze lange pauze lopen we weer verder. Eerst flink klimmen door een dennenbos en na nog een half uurtje verder lopen zetten we de tent op. Geen superplek, maar de tenten staan vlak. Eten doen we in de tent, want het regent nog steeds. Wel heel apart: naar elkaar roepen tijdens het eten. Na nog een biertje en chips gaan we slapen.

Om half negen staan we op en kunnen we weer buiten ontbijten. Het is zelfs iets beter weer vandaag en als we gaan lopen kunnen de regenbroeken in de rugzak blijven. Zelfs de zon breekt af en toe door.

Loch Ness

Lopende weg blijkt dat het maar goed is dat we gisteren gestopt zijn, want kampeerplekjes zien we het eerste stuk niet. Wel hebben we prachtig uitzicht over Loch Ness. We lopen redelijk hoog, zien (nog?) niet het bekende monster, maar houden wel vrijwel constant zicht op dit hele grote en zeer diepe meer. We komen langs een hele kleine grot, waar we even gaan zitten en een Engelsman vindt dat zo'n grappig gezicht dat zelfs hij er een foto van maakt. Na een paar kilometer gaat het pad wat bij het meer vandaan. We lopen dan flink omhoog door bossen.

Van links naar rechts: Jan, Hanneke, Karin en Dave.

Na een steile afdaling bereiken we al snel Invermoriston. Een mooie oude brug bekeken en boodschappen gedaan voor we de tearoom ingaan. Lekkere producten, maar wel een erg zeikerige bediening. De rugzakken moeten buiten blijven staan en we mogen de net aangeschafte glazen pot pindakaas niet binnen overscheppen in onze eigen pot; dat soort dingen. Des ondanks erg lekker om even pauze te houden.
Als we buiten komen begint het weer te regenen. Jammer. De komende uren gaan we voornamelijk klimmen. Wel hebben we daardoor regelmatig een prachtig uitzicht over Loch Ness. Gelukkig is het af en toe ook droog, zodat we toch nog regelmatig wat dia's maken.
Water en een kampeerplekje vinden lukt erg slecht vandaag. Als het tenslotte toch lukt is het wel gelijk een superplek: een heel groot grasveld, bovenop een heuvel, uitzicht op Loch Ness en vlakbij een snelstromende beek met (drink)water.
Dave en ik koken buiten en de dames zitten in de tent. Ook tijdens het eten blijft dit zo. Het laatste restje wijn nuttigen ook wij echter in de tent: het begint te gieten. Dat blijft het overigens urenlang doen, dus afgezien voor tandenpoetsen en toiletbezoek gaan we de tent niet meer uit. Vroeg slapen maar weer.

Om kwart over zeven staan we op onder een strakblauwe lucht. Tijd om wat spullen te drogen, want er zijn toch wel wat dingen nat geworden de afgelopen dag en nacht. Na een lang ontbijt met twee koppen koffie of thee pakken we alles is en om negen uur zijn we weer onderweg. We lopen redelijk hoog en vlak door een gebied met weilanden met schapen en lammetjes. Volgens het bord mag je ze alleen niet stressen.
Ook zien we een paar grote heidevelden met besneeuwde bergtoppen in de verte. Heel veel dia's maken dus.

fantastische vergezichten

Na een vrij lange afdaling en een stukje langs een snelstromend riviertje bereiken we Drumnadrochit. Daar boodschappen gedaan, koffie gedronken en een visitorscentre van Loch Ness bezocht. Dat stelde niet zoveel voor: hoog entreegeld, een film die maar voor de helft te verstaan was (ook als je Engels spreekt) en wat uitvergrote foto's om te bekijken. Wel ga je na afloop van de film twijfelen of het monster dan toch niet echt bestaat. (Volgens Johan moesten wij het monster overigens terug brengen; maar dit helemaal ter zijde).
Na nog een kop koffie lopen we het stadje uit. Het andere bezoekerscentrum laten we maar voor wat het is. Redelijk steil klimmen, uitzicht op Urquhart castle, 

Urquhart castle

Klimmen door een bos en dan kilometers over een brede en redelijk vlakke grindweg. Niet echt mooi of spannend. Gelukkig volgt er al snel een mooi stuk moors. Na nog een lange makkelijke afdaling gaan we opzoek naar een kampeerplek. Bij een boer toestemming gevraagd om de tenten te mogen opzetten en die brengt ons met de landrover naar een groot weiland een paar honderd meter verderop. Dit is namelijk één van de weinige velden waar geen schapen lopen op dit moment. Zeker nu in de lammertijd willen ze de beesten zo min mogelijk verstoren.
Het weiland is echt heel groot en staat vol in de wind. Het uitzicht is overigens geweldig. Eten koken doen we achter de tent, maar na de maaltijd, koffie en wijn met chips duiken we snel de tent in. Het waait niet alleen keihard; het begint ook nog te gieten.

Een nacht met heel veel wind en regen. Bij Dave en Karin is de tent verandert in een waterbed, maar wij hebben gelukkig nergens last van. Oorzaak van het water is de (gedraaide) wind: het buitendoek van de tent is bij hen tegen de binnentent geslagen en heeft daardoor lekkage veroorzaakt.
Omdat het nog steeds ontzettend hard waait besluiten we eerst af te breken en pas later te gaan ontbijten. Na een paar honderd meter lopen vinden we een plekje achter een coniferenhaag. Prima erfscheiding en wij kunnen er inderdaad even uit de wind zitten.
De wind neemt al snel iets af en het blijft droog. Eigenlijk dus een hele aangename wandeldag alles bij elkaar genomen. 
Na een korte tijd verlaten we de erg rustige asfaltweg en volgen een pad door een larixbos. Erg mooi. Inverness zien we dan al snel liggen en na nog een korte afdaling staan we aan de rand van de stad. Via een mooie route door een oud en prachtig park naderen we het eindpunt van de Great Glen Way: een paal bij het kasteel. De 118 kilometer zitten er op. Een mooie route, met het stuk langs Loch Ness als hoogtepunt.

Op het eindpunt van de Greatglenway.

We drinken een kop koffie (in een ''verkeerde'' pub), dumpen de rugzakken op het busstation, eten wat, shoppen wat en gaan bij een pizzatent eten. Smaakt redelijk, maar echt veel eten we niet. De rest gaat mee voor ontbijt.
Tegen half zeven nemen we de bus naar Glasgow. Zo'n vier uur later zitten we in de bus naar het vliegveld en daar lopen we in een paar minuten naar een hotel. Nog even een biertje gedronken in de bar, lekker gedoucht en tegen half twaalf naar bed gegaan.

Om half acht opgestaan, ontbeten met de overgebleven broodjes van gisteren en naar het vliegveld gelopen. Snel ingecheckt, nog sneller koffie gedronken en in anderhalf uur naar Nederland gevlogen. Na de trein- en tramrit waren we om twee uur weer thuis. 

En zo kwam ook aan deze wandelvakantie een einde. Minder nat dan ons vorige bezoek aan Schotland, maar ook iets minder mooi. Toch hebben we beslist geen spijt gehad: Schotland blijft gewoon een fantastisch wandelland. En daarnaast was het ook heel erg gezellig om een keer met z'n vieren op pad te gaan.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.