Een gedeelte van de GR1 in Frankrijk (rond Parijs)

(Op dit moment staan er nog geen foto's op deze pagina, die worden binnenkort toegevoegd).

Inleiding:

Rond Pasen 2011 hebben Hanneke en Jan een gedeelte van de GR1 gelopen. De GR1 is een wandeling rondom Parijs, maar des ondanks (in elk geval de vier dagen die wij liepen) grotendeels onverhard. Hieronder volgt het reisverslag van dat lange weekend.

Een voordeel van met de TGV reizen is dat je na het avondeten weg kunt en zo'n slordige drie uur later in Parijs bent. En zo komt het dat we kwart voor tien door het centrum van Parijs naar ons hotel lopen. Spullen op de kamer gedumpt en nog even een biertje op een terras gedaan. Net als in Nederland is het heerlijk weer.

Zelfs bij een ontbijtbuffet beperken de Fransen zich tot zoetigheid. Maakt niet uit: lusten we ook. We lopen in ruim een half uur naar een ander station en pakken daar de trein naar Marly-le-Roi. Het lijkt alles behalve een toeristisch dorpje, maar heeft wel opvallend veel restaurants. Alleen om elf uur koffie vinden kost toch wat moeite.
De wandeltemperatuur is wat aan de hoge kant, maar omdat we de eerste uren voornamelijk in het bos lopen is het goed te doen. Van de GR1 konden we geen routeboekje vinden, dus lopen we op de 1:100.000 kaart. Niet heel gedetailleerd, maar we weten uit ervaring dat de GR's in Frankrijk over het algemeen zeer goed gemarkeerd zijn. Een terechte aanname: het gaat in elk geval vandaag nergens echt mis. Een kaart is overigens wel onmisbaar: er lopen meerdere GR's door dit gebied.
Onderweg komen we vrijwel niemand tegen, maar vrijwel de hele dag horen we wel auto's rijden. Hemelsbreed zitten we misschien 15 kilometer bij Parijs vandaan.
In Feucherolles tijd voor koffie mét. De mét pas bij de tweede ronde: op het terras is niets te krijgen en bij de eerste ronde was de bakker aan de overkant nog gesloten. De route gaat verder door open velden. Met de wind in de rug is het zweten, maar meestal komt tie gelukkig van de zijkant. Veel koolzaad en onverharde paden.
Om een uur of zes is het tijd voor een kampeerplekje. Gelukkig lukt dat bij een beek, zodat we ons kunnen wassen. Ik ben wel benieuwd wat ons morgen wekt: de zon op de tent of de spoorlijn die vlakbij loopt. Maar goed, dat zien we morgen dan wel weer.
Eerst koffie zetten, tent opbouwen en spaghetteria eten. Na nog een kop koffie is het iets over negen en duiken we de slaapzak in. Ik ben afgedraaid en slaap binnen een paar minuten.

De kikkers en vogels wekken me. De zon zit achter een klein wolkje en de treinen rijden blijkbaar minder frequent. Het wordt een warme en plakkerige dag. Geen wind en vochtig. Aan het einde van de dag ontstaat er nog wat onweer met een spatje regen.
Het eerste deel van de route is weer door het open veld. Veel koolzaad. Dat gaat door tot de lunch. Na eerst een koffie in Neauphle-le-Vieux kruisen we spoorlijnen en snelwegen om in het middeleeuwse Montfort-l'Amury te komen. Veel terrasjes en een lekkere lunch.
Dan alleen nog maar bos. De eerste kilometers zijn redelijk saai. Lange rechte zandpaden en dan ook nog de felle zon op je hoofd. Later wordt het beter. Meer kronkels in het pad, een afwisselender bos en relatief veel hoogteverschillen. Soms naaldbomen, maar meestal eiken en beuken.
Bij gebrek aan water lopen we langer door dan gepland. Pas over zevenen zijn we bij Poigny-la-Forêt en vullen we de flessen. Bij de beek kunnen we niet kamperen, dus loopt Hanneke later nog een keer terug om ze opnieuw te vullen. Weliswaar is ze erg moe, maar met mijn Frans kom ik echt niet ver.
Eten, drinken en wassen. Vanwege de steekmuggen duiken we snel de tent in. Weer een lekker lange nacht, maar met wel een aantal keren wakker schrikken van het onweer en de regen.

Als we om kwart over acht opstaan is het wat bewolkt en daardoor minder warm. Dat blijft tot na de middag zo. Qua temperatuur daardoor heerlijk wandelen in korte broek en T-shirt. Na ons ontbijt lopen we weer het bos in. Redelijk kronkelig en via een mooie weg parallel aan een drukke weg. Net Twente, maar dan met koolzaad in plaats van maïs. We komen aan in Rambouillet. Volgens mij het grootste park waar we ooit geweest zijn, Central Park in New York City inbegrepen. Aan het einde staat een kasteel, maar daar gaan we niet naar toe.
Lunch op een terrasje met een plank met sla, vleeswaren en brood en een Leffe blond erbij (Fransen drinken blond bier als standaard lijkt het) en een espresso na. Een feestmaaltijd; leven als een God in Frankrijk.
Weer een mooi stuk met veel water en kronkelpaden door een bos. Relatief veel tegenliggers die lopend of op de fiets zijn. Dan gaat het een stukje mis. Vanwege de vele gekapte bomen gokken we de route. Helaas: dat wordt over hekken klimmen en door een jachtgebied struinen. Zien we wel mooi een hert en heel veel wilde zwijnen. Gelukkig weten we hoe de route weer op te pakken en via een veel mooier bospad dan de kaart suggereerde bereiken we Moutiers. Daar mogen we de tent bij mensen in de tuin opzetten. Het biertje accepteren we graag; eten slaan we maar even af. Zo bezweet bij vreemden aan tafel is niet netjes vinden we.
De douche accepteren we wel, net als de blikjes bier, de worstjes, het flesje wijn, de toetjes en een kop koffie in de tuin. Kortom: gastvrijheid met hoofdletters!

Vroeg opgestaan. De tent is vochtig, dus dat wordt thuis drogen. Om een uur of negen is alles ingepakt en lopen we weer. In eerste instantie in lange broek en mouwen, maar dat verandert al snel. Na een uurtje zijn we in een dorpje. Koffie mét kennen ze bijna niet in Frankrijk, dus halen we weer mét bij de bakker en eten dat bij de espresso op een terrasje.
We klimmen wat omhoog en langs een bosrand lopen we verder. Een mooi stuk. De bossen zijn niet allemaal even mooi. Soms zijn ze wat te gelijkmatig en eenzijdig, maar er zijn ook hele natuurlijke bossen bij.
Bij Sermaise verlaten we de GR1 en lopen naar het station. Even wachten en dan de trein naar Parijs. Tegenover het station nog wat gegeten. Duurder dan gedacht: de derde gang zat dus niet inbegrepen. Laten we zeggen dat de menukaart op z'n minst gezegd enigszins misleidend genoemd zou mogen worden.
Een dubbele TGV is heel lang, dus het is maar goed dat we nog tien minuten hebben. Dan lekker de schoenen uit en in tweeëneenhalf uur rijden we naar Rotterdam. Snel alles wassen en uitpakken. Over vier dagen gaan we immers weer een week wandelen...

Wie weet gaan we nog eens terug om verder te gaan op de GR1. Een prima plek voor een lang weekendje weg.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.