Inleiding:

In het voorjaar van 2019 zijn Hanneke en Jan, samen met hun toen zesjarige tweeling Eljer en Jilke, bijna twee weken naar de Faeröer-eilanden geweest om daar een aantal dagwandelingen op de verschillende eilanden te maken. Daarbij reisden ze met het openbaar vervoer, wat op de Faeröer soms de helikopter betekent. Door de staking bij SAS eindigde de vakantie overigens nog met een extra dagje Tivoli in Kobenhavn. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(vrijdag 19 april 2019)

Vandaag de eerste dag van een vakantie met een niet al te bekende bestemming: de Faeröer-eilanden. Maar iedereen, die net als wij, al naar Schotland, IJsland en Noorwegen is geweest zal deze eilandengroep ongetwijfeld ook op zijn of haar wishlist hebben staan.
We vliegen pas tegen de avond naar Kopenhagen om daar vandaan de volgende dag door te vliegen. Tijd genoeg dus om nog naar de kapper te gaan, in te pakken en andere nuttige dingen te doen.
We zijn vroeg op de luchthaven. Zo vroeg dat we zelfs even moeten wachten voor we kunnen inchecken. Dat laatste gaat dan wel weer ouderwets traag en inefficiënt.
Wat gegeten en ruim een uur vliegen. Met de metro naar de stad en tegen achten zijn we in ons hotel. Een nette vierpersoonskamer. De mannen naar bed en wij nog even wat drinken voor we ook naar bed gaan.

Dag 2

(zaterdag 20 april 2019)

Eljer slaapt uit tot acht uur. Dan ontbijten met muffins om daarna een paar uur door de Deense hoofdstad te slenteren. Om half tien is het nog rustig op straat, maar al snel wordt het drukker. Zonnig en heerlijk weer. Koffie met een wafel op een terras en langs het water naar de kleine zeemeermin. Daar is het heel druk. Het is zulk laag water dat de rots waarop ze ligt overigens helemaal boven water staat.

Het is druk bij de zeemeermin.

Kobenhavn is hip en overal verschijnen terrasjes en is water. Meer (bak)fietsen dan in Nederland. En omdat je niet in Denemarken bent geweest als je geen hotdog hebt gegeten doen we dat ook. Wel met een biertje erbij op een terras tussen allemaal hippe mensen.
Nog wat verder slenteren en dan de metro naar het vliegveld. We zijn weer erg vroeg. Nog even wat drinken en eten en dan de vlucht naar de Faeröer. Ruim twee uur vliegen. Het ziet eruit zoals verwacht: kaal en bergachtig, met bewolking en fel zonlicht.
Helaas is één tas niet meegekomen, dus zonder die tas nemen we de bus naar Tórshavn. Dat blijkt zowaar nog bijna 50 kilometer rijden te zijn. Onderweg veel schapen, vogels en vrijwel constant zicht op de oceaan. Verder een paar lange tunnels en zo rond een uur of zeven zijn we in de stad. We rijden min of meer langs onze AirBnB. Voor het eerst van ons leven hebben we op die manier onze overnachtingen geregeld. Een huis voor onszelf en terwijl Hanneke en Eljer en Jilke zich alvast installeren haal ik een paar pizza’s.
Na het eten snel de mannen naar bed. Spullen uitpakken, dagwandelrugzak inpakken en zowaar koffie zetten. Hanneke voelt zich niet lekker en gaat ook naar bed, terwijl ik zowaar nog een CD van Leonard Cohen vind in de kast en daar onder het genot van een glaasje whiskey heerlijk naar luister.

Dag 3

(zondag 21 april 2019)

18 km

Rond een uur of acht staan we op. Het is heerlijk weer. Na het ontbijt pakken we de dagtas verder in en lopen we naar het busstation om uit te zoeken hoe laat de bus morgen gaat. We hadden ook nog twee uur kunnen wachten op onze ontbrekende tas, maar laten die dan liever pas ’s avonds komen.
We lopen langs het busstation en daar vandaan is het nog ongeveer twee kilometer voor we bij het startpunt van onze wandeling zijn: nummer 17 uit het boekje. Omdat het Pasen is rijden er geen stadsbussen, dus lopen daardoor een paar kilometer extra.
Al snel als de wandeling begint verlaten we het asfalt en volgen we een ‘’schapenpad’’. Eerst langzaam klimmen om vervolgens heel lang bovenop te lopen. Tijd om oploskoffie te zetten. Dan weer verder over de kale heuvel. We zien meertjes, schapen en de zee. Geen bomen of struiken. Die kennen ze nauwelijks in dit land. Het landschap is ruig, kaal en leeg. Precies zoals wij het graag zien!

Mooi wandelen bovenop.

Aan de andere kant van het schiereiland dalen we vrij snel af naar Kirkjubour. Een dorpje wat vooral bekend is om de kerk uit de 12^e eeuw en een ruïne van een kathedraal uit de 13^e eeuw. Behalve dat is er ook een plek waar je binnen kunt zitten om (bijvoorbeeld) te picknicken. De brander gaat dus nog een keer aan en we houden een lange pauze uit de wind. Het is een graad of 8, niet heel warm.

De restanten van de kathedraal uit de 13^e eeuw.

Terug via dezelfde route: er rijden geen bussen op zondag. Zoals we wisten wordt een lange wandeldag, maar wel een hele mooie! Helaas wordt het weer wat minder en al snel volgt na de bewolking de eerste motregen. Gelukkig hebben we wind in de rug. Het tempo ligt hoog. Respect voor onze zesjarige tweeling, dat ze zo goed en snel kunnen lopen, zonder te zeuren of piepen! Sterker nog: ze vinden het zelfs erg leuk. Asfalt lopen vinden ze over het algemeen wat minder leuk, maar onverhard vinden ze geweldig.
Terug bij de weg is het nog twee kilometer lopen naar ons huis en dan gaat het helaas ook wat harder regenen. We hebben in eerste instantie eigenlijk niet goed in de gaten hoe nat Eljer en Jilke worden en laten daardoor, heel dom, de regenpakken in de tas. Ze verkleumen flink dat laatste stuk en zijn blij als we er zijn. Snel onder de warme douche en warm drinken. Gelukkig zit alleen mijn schone kleding in de ontbrekende tas.
Nog even naar de kleine supermarkt bij de benzinepomp en dan vrij snel daarna eten koken. Lekker spaghetti en een toetje. De mannen naar bed: ze zijn vanzelfsprekend erg moe. Wij doen nog een hapje en drankje en gaan niet heel vroeg naar bed. De bagage is gelukkig gebracht.

Dag 4

(maandag 22 april 2019)

Paasmaandag betekent hier dat alles dicht is. We staan half acht op en als alles is ingepakt en opgeruimd en we hebben ontbeten lopen we in de motregen in een paar minuten naar het busstation. Even wachten op de bus naar Klaksvik. Een mooie rit van anderhalf uur, waarvan we een deel al eergisteren hebben gereden. We blijven het landschap mooi vinden.

Het busstation van de één na grootste stad van het land..

Na een rustige rit zijn we al voor de middag op de plaats van bestemming. Helaas geen echt mooi weer. We besluiten eerst maar de bagage bij onze AirBnB voor de komende twee nachten af te geven. Daar is niemand, maar de deur op slot doen is niet gebruikelijk op de Faeröer. Er is nog niet schoongemaakt en we kunnen formeel pas vanaf twee uur inchecken, dus gaan we het stadje maar verkennen. Er is helemaal niks open, behalve een kleine supermarkt in het benzinestation. We nuttigen daar dan maar een hotdog en kop koffie voor we teruglopen naar ons huis. Een leuk, licht en sfeervol huis overigens.

Onze AirBnB voor de komende twee nachten.

We hopen dat het weer wat gaat opklaren, zodat we nog kunnen gaan wandelen, maar de bewolking komt alleen maar lager. Het blijft overigens wel droog. Dan maar wat lezen en niks doen. Zeker Eljer vindt dat niet erg: die heeft wat last van z’n voeten na een valpartij gistermiddag.
Om toch nog wat te doen te hebben loop ik aan het einde van de middag naar de heliplaats om te kijken waar die precies zit. Het kaartje is niet helemaal duidelijk. Het blijkt net wat verder dan gedacht.
Na een maaltijd van gebakken aardappelen, vlees en komkommer trekt de lucht helemaal open, maar is het tijd om de mannen in bed te leggen. Wij drinken nog een cola-tje, maar zeker ik, gaan vroeg naar bed.

Dag 5

(dinsdag 23 april 2019)

8 km

Om zeven uur staan we op. Het is wat bewolkt, maar lijkt niet te gaan regenen. Ook de wind valt gelukkig erg mee. Na het ontbijt lopen we naar het busstation (lees: groot bushokje) en een minibus brengt ons in twintig minute naar de haven van Hvannasund. Onderweg smalle tunnels, met inhammen zodat auto’s elkaar kunnen passeren.

Hier gaan we aan boord.

In de haven stappen we aan boord van een kleine ferry en in twee uur varen we een rondje tussen de havens van de drie westelijke eilanden. Tussen hoge kliffen en fjorden met overal (broedende) vogels. Behalve bij het beginpunt is er nergens een loopplank, dus mensen moeten van en aan boord springen.
De boottrip is een echte toeristische attractie, hoewel we vandaag de enigen zijn die het volledige rondje niet van boord gaan. Het is dan ook laagseizoen: pas vanaf 1 mei begint het echte toeristenseizoen en tot die tijd zijn veel dingen gewoon nog dicht. De kapitein zorgt dat de bus (lees: taxi) op de kade staat als we terugkomen. De vaartijden zijn namelijk zo afhankelijk van wind en stroming, dat ze elke dag anders zijn. Gelukkig vielen beide heel erg mee vandaag, waardoor er niemand zeeziek is geworden bij ons.

De vrachtwagen van de brouwerij.

Terug in het dorp lopen we even langs de bierbrouwerij voor een paar lokale biertjes voor thuis en gaan dan naar ons huis om te lunchen. Het is dan nog wel wat bewolkt, maar we besluiten toch wandeling 2 uit ons boekje te gaan maken. Die start vlak boven ons huis.
De route is goed gemarkeerd met palen en loopt naar de top van de berg. De top gaan we overigens niet helemaal halen: het pad wordt toch wat te lastig op een gegeven moment. Voor die tijd eerst nog vrij pittig klimmen, door grasland en dan een lang stuk min of meer op hoogte blijven. Veel vogels, schapen en sneeuwhazen. Beneden ons Klaksvik en de oceaan.

En in de middag weer een prachtige wandeling.

Verderop wordt het pad een stuk lastiger: smal, veel stenen en soms een smal stroompje. Niet eng, wel spannend voor Eljer en Jilke. Op een gegeven moment vinden we het wel mooi geweest en stoppen voor een korte pauze om koffie te zetten en een stroopwafel te eten.
Dan hetzelfde pad weer terug. Jilke rent het laatste stuk zelfs. Geef de mannen een onverhard pad en ze zijn niet te stoppen.
Als we terug zijn bij ons huis even koffie drinken, douchen en dan bijna alweer avondeten maken. Tijd voor Mexicaans. Lekker hoor. De mannen weer naar bed en wij maken er een lange en gezellige avond van.

Dag 6

(woensdag 24 april 2019)

12 km

Al voor half acht zijn we op en ongeveer het eerste wat ik doe is de helikopter voor vrijdag boeken: dat kan bij die vlucht pas twee dagen van te voren en zoveel mensen kunnen er nu ook weer niet mee.
Na het ontbijt lopen we met alle bagage richting vliegveldje. We hopen daar ergens in de buurt onze bagage ergens achter te kunnen laten, want onze wandeling 3 uit het boekje start ook daar. Bij een vrouw die in de buurt woont en daar met een kinderwagen loopt mogen we de spullen in de keuken zetten. Ze doet het huis gewoon niet op slot als ze straks weggaat. Criminaliteit lijkt niet echt een issue te zijn hier.
Het eerste stuk van de wandeling gaat over een gravelweg. Langzaam klimmen met de wind in de rug. Het is verder fantastisch zonnig weer. Waar de weg stopt volgen we een redelijk steil pad naar de top van de berg. Gelukkig over een zeer brede grasvlakte, want we waaien bijna letterlijk weg. De geplande koffiestop stellen we nog maar even uit. Snel een paar foto’s genomen op de top en dan weer naar beneden. We houden de mannen vast voor ze door de storm van de berg worden geblazen.

Bovenop.

Redelijk snel zijn we weer bij de weg. Iets uit de wind bij een vervallen gebouwtje zetten we een kopje koffie en eten een paar boterhammen. Terug over de gravelweg. We komen relatief veel andere wandelaars tegen op dit stuk. Ver voor twaalven zijn we terug bij de heliport. We besluiten daarom maar even terug te lopen naar het dorp voor koffie mét.
Zo gezegd, zo gedaan en als dat op is lopen we weer omhoog. Bagage opgepikt en anderhalf uur voor de vlucht gaat zijn we er. Gelukkig kunnen we binnen en uit de wind zitten. Een half uurtje van te voren arriveert ook onze heli en kletsen wat met de piloot, die ons ook nog koffie, snoep en cake aanbiedt.
Tegen kwart voor drie stappen we met in totaal negen gasten en twee piloten in en vliegen in nog geen half uur naar Vagar. Wel nog twee tussenlandingen, waaronder eentje in Tórshavn. Door het heldere weer een prachtige vlucht en zeker Eljer en Jilke vinden het prachtig om een keer in een helikopter te mogen meevliegen.

Poseren voor de helikopter.

Na het landen is het nog een half uurtje lopen naar onze AirBnB. Een iets minder mooi huisje dan de voorgaanden, maar verder prima. Nog even boodschappen doen, naar zee lopen en dan terug naar het huisje, alwaar Hanneke een lekkere maaltijd voor ons kookt. Dan is het weer tijd om te douchen en voor de mannen om te gaan slapen. Net als ze in bed liggen komt de eigenaresse nog even langs. Een superaardige vrouw die ons de wasmachine laat zien (die stond op een voor ons onvindbare plek) en ze biedt ons aan vandaag of morgen naar een waterval te rijden. Echt tof! Omdat de mannen al in bed liggen kiezen we, ondanks het prachtige weer, voor morgen.
Enfin, wij brengen de rest van de avond gewoon weer door zoals vrijwel alle avonden hier: met een hapje en een drankje.

Dag 7

(donderdag 25 april 2019)

Een grijze dag. Na de verse broodjes uit de supermarkt bij het ontbijt lopen we naar de bushalte en met een overstap zijn we iets over twaalven in Vestmanna, waar we een tour geboekt hebben. Tot onze stomme verbazing zit de boot helemaal vol.
De excursie bestaat uit twee uur vlak langs de kust varen. Bizarre rotsformaties en heel veel (broedende) vogels. Helaas geen papegaaiduikers. Wel grote jagers. De rotsen gaan soms zo’n 600 meter loodrecht omhoog en de schipper heeft hier heel duidelijk vaker gevaren. Vlak langs en tussen rotsen, kloven en grotten. Beslist een aanrader deze boottocht! Ruim twee uur later zijn we terug.

Varen langs steile en hoge rotsen.

Aan boord is het weliswaar droog gebleven, maar de lucht is erg grijs en druilerig. Niet echt ideaal wandelweer. We wijzigen onze plannen daarom en besluiten het half uurtje naar Tórshavn door te reizen, omdat we verwachten verder weinig van die plaats te zien deze reis. Helaas één ding over het hoofd gezien: het is vlaggendag vandaag; een belangrijke nationale feestdag. Vrijwel alles is dan gesloten, dus blijft het bij een prima hamburger in een restaurantje en na nog een kort rondje door het gesloten centrum lopen, maar weer een uur terug bussen naar Sorvagur; twee kilometer voorbij het vliegveld van Vagar.
Tot het avondeten doen we niet veel bijzonders meer. Na de pasta en een paar spelletjes Uno worden we vervolgens opgehaald door onze gastvrouw, die een rondje met ons door de omgeving rijdt.

De grote waterval.

Naar een grote waterval, door misschien wel het mooiste oude dorpje van de Faeröer en langs een zalmkwekerij. Jammer dat het zo nevelig is, maar verder een erg leuk rondje.

Misschien wel het mooiste dorpje van het hele land.

Rond half negen zijn we terug. Bedtijd voor Eljer en Jilke en wij (natuurlijk) weer met een hapje en een drankje op de bank. De CD die ik regelmatig draai mag ik als souvenirtje mee naar huis nemen J.

Dag 8

(vrijdag 26 april 2019)

Zowaar uitgeslapen tot kwart voor acht. In de regen loop ik naar de supermarkt voor verse broodjes en na het ontbijt rustig alles inpakken en opruimen. De bus naar het vliegveld gaat om 10.20. Als die er een paar minuten later nog niet is, steken we toch onze duim maar op: we willen onze helivlucht niet missen. Een pick-up stopt gelijk en als alles is ingeladen en we zitten rijdt de bus toch nog achter ons aan. Ach ja.

Uitzicht vanuit de heli.

Op het vliegveld geven we de bagage af en al snel rijdt een busje ons naar de heli. We blijken de enige passagiers te zijn. Het is inmiddels gelukkig weer droog, maar het waait nog wel hard. We vliegen daarom langs de kustlijn in plaats van dwars over het schiereiland. Langer genieten dus! Een tussenlanding om nog een passagier op te pikken en dan Tórshavn.
Daar moeten we zo’n anderhalf uur wachten, terwijl de helikopter heen en weer vliegt naar de noordwestelijke eilanden. Wij halen ondertussen broodjes in de supermarkt en eten die op in het gebouwtje op de heliport. Er zit geen koffietentje op loopafstand.
Met een viertal andere passagiers vliegen we naar Frooba op het meest zuidelijke eiland. Een heerlijke vlucht, waarbij het steeds mooier weer wordt. Ook nu weer een tussenlanding.
De heliport ligt een half uurtje lopen van het dorp met de bushalte vandaan, maar halverwege krijgen we een ongevraagde lift van een schoolbus. Fijn, want met een rugzak voor en achter loopt niet echt heel fijn.
Drie kwartier wachten en dan het busje naar Lopra. De rit duurt wat langer, want de ferry uit Tórshavn heeft wat vertraging en vanzelfsprekend wacht de bus daar op. Het landschap hier oogt wat vriendelijker: wat glooiender en minder hoog. Wel ook heel erg desolaat.

Ons huis (of althans: het linker kwart ervan) in Lopra.

In Lopra slapen we in een vakantiehuis. De minst sfeervolle AirBnB van de reis, maar verder niks mis mee. Als alles is uitgepakt lopen we nog even een rondje. Lekker een frisse neus halen. Daarna is het weer tijd voor een pastamaaltijd en na een paar potjes Uno bedtijd voor de helft van ons gezin. De andere helft drinkt en eet nog wat voor ze ook gaan slapen.

Dag 9

(zaterdag 27 april 2019)

10 km

Helaas is het boven de bergen veel mistiger dan het weerbericht voorspelde. Dat beperkt onze wandelmogelijkheden wat. Enfin, na het ontbijt spelen we nog even een spelletje en na een kop koffie pakken we de dagtas en gaan wandelen. Het idee is om eerst een stukje over de oude weg te gaan en dan het graspad naar de vuurtoren op het zuidelijkste puntje te nemen. Al snel lopen we echter in de mist. We zien nog wel het smalste stukje van dit eiland waar je aan beide kanten de oceaan kunt zien, maar bovenop is het zicht beperkt tot 25 meter. De geplande route is daardoor niet mogelijk: de oriëntatiepunten zijn niet te zien. We besluiten daarom de weg, waar we tot kort voor het volgende dorp maar één auto op tegenkomen, te volgen naar Sumba en eventueel terug alsnog het graspad van wandeling 23 te volgen.

Erg mistig hoger op de berg.

De top ligt op ruim 400 meter en de andere kant naar beneden is veel steiler. Er lopen hier ook veel meer schapen in het gras. In het dorpje zelf vinden we een plekje uit de wind, zodat we kunnen lunchen met cup-a-soup en hartkeks.
Het weer wordt steeds mooier, maar de top blijft in de mist liggen. Er zit dus niets anders op dan dezelfde weg terug te nemen. Wel kunnen we de laatste paar kilometers nu struinen, omdat we ons huisje beneden zien liggen en weten waar we heen moeten. Scheelt weer een paar flinke lussen asfalt lopen.

En overal schapen in dit land.

Rond kwart over drie zijn we terug bij het huisje. Toch wat korter en sneller gewandeld dan verwacht, maar ach, we hebben gewoon weer een leuke dag met z’n vieren beleefd.
Wat drinken, spelletjes doen en douchen voor het eten. En na de pastamaaltijd weer een avond zoals alle andere deze reis.

Dag 10

(zondag 28 april 2019)

17 km

Een lange dag met veel hoogtepunten en een heel ander verloop dan van te voren verwacht.
We staan al om kwart over zes op: om iets over half acht gaat de bus naar de veerpont. Die willen we niet nemen, maar wel willen we onze spullen daar achterlaten vandaag. Zo gezegd, zo gedaan en de ruimte blijkt zelfs nog op slot te gaan ook. Niet dat er hier wordt gestolen overigens; mensen doen zelfs hun huizen niet op slot.
We lopen vervolgens naar Tvoroyi, een paar kilometer verderop, naar het startpunt van wandeling 21. Een meevaller: de benzinepomp is open, dus we kunnen nog wat koekjes en broodjes kopen. Niet alleen maar hartkeks vandaag.
De wandeling begint met lopen over een langzaam stijgende half verharde weg, maar na anderhalve kilometer gaan we door een klaphekje en lopen door het gras. Gelukkig is de route met paaltjes gemarkeerd, want anders hadden we die nooit gevonden denk ik. Er staat wat wind en de lucht is vooral grijs, maar het is heerlijk wandelweer. Bovenop een wat natter veen-, heide- en turfgebied.

Alweer een mooie wandeling.

We stijgen langzaam en na het zadel de kliffen bij de kust. Vrij steil over een wat lastigere richel vrij scherp dalen. We komen uit bij een meer en besluiten daar hetzelfde pad terug te nemen. Er schijnt een pad aan de andere kant door de kloof te lopen, wat verderop weer terug op de route komt, maar we zien het nergens liggen en hebben ook niet zo veel speling dat we lang kunnen zoeken.
Omhoog gaat makkelijker dan dalen, dus al snel lopen we weer bovenop en dan via de paaltjesroute terug naar de half verharde weg. Een half uurtje voor onze bus gaat zijn we bij de halte. Toch al gauw weer een uur of drie gewandeld, met maar één echte en niet al te lange pauze. Onze mannen zijn echt superwandelaars!
Met de bus naar Sandvik. Via de ferryterminal en drie keer heen en weer rijden naar een sportcomplex, omdat een grote groep sportertjes van de boot naar de sportvelden moet. Enfin, we hebben tijd genoeg. In de laatste busrit zitten we met drie Noren en een Brit die ter plekke besluiten met ons mee te gaan. Hun vliegtuig ging niet (SAS staakt, mogelijk gaan wij daar ook nog last van krijgen) en ze waren van plan een paar uur in het dorp te blijven, maar als ze horen dat er bij Sandvik (waarschijnlijk) puffins (papegaaiduikers) zitten spreekt ze dat veel meer aan.
We lijken naar het einde van de wereld te rijden. Zo’n drie uur voor deze bus weer teruggaat. We volgen de beschrijving uit onze reisgids. Eerst een kilometer over een weg. Tussen de schapen met zelfs een tweetal net geboren lammetjes. Dan nog een half uurtje graspad naar de kliffen bij de kust. Een hoogtepunt deze wandeling en het eindpunt. Zelfs de zon breekt af en toe door. Veel vogels, maar geen puffins lijkt het.

Goed kijken of we puffins zien.

We besluiten een kopje oploskoffie te zetten en dan langzaam terug te lopen naar Sandvik. En net als we met dat laatste willen beginnen: de eerste puffins! Ze vliegen vlak voor ons langs. Te snel om een foto ervan te kunnen maken, maar we kunnen ze ontzettend goed zien. Ze zijn ook heel makkelijk van veraf al te herkennen aan hun specifieke vliegbewegingen.
Op een gegeven moment moeten we toch terug, maar we zijn natuurlijk nog steeds een kwartiertje voor tijd bij de bushalte.
De bus brengt ons naar de ferry en dan gebeurt er iets heel bijzonders: we mogen niet mee. De boot zit vol… Achteraf blijkt de helft van de reddingsboten in onderhoud te zijn, vandaar. Behalve ‘’onze’’ groep van acht zijn er nog een stuk of vijf mensen die niet mee mogen. Eén van de ‘’bootmensen’’ gaat aan de slag voor ons en er wordt een alternatief geregeld. Snel weer terug in de bus en naar Sandvik, alwaar een heel klein bootje op ons zal wachten. Die brengt ons vervolgens in een uurtje naar een volgend eiland. Gelukkig is de zee heel kalm want het is écht een klein bootje. Nog een tussenstop bij een ander eiland, en daar zien we pas veel puffins. Wel van veel verder weg dan een paar uur geleden.

De golven slaan over het dek van het kleine bootje.

Op het volgende eiland stappen we over op een andere bus en die rijdt ons naar de andere kant van dat eiland, waar we 40 minuten moeten wachten op een grote ferry. Daarmee maken we een tochtje van 20 minuten. Gelukkig hadden we nog wat eten bij ons, maar de rest van de groep heeft inmiddels echt trek: die hadden geen lunch (want dat zouden ze oorspronkelijk in het dorp gaan doen) of avondeten (want dat zouden ze, net als wij van plan waren, aan boord hebben gedaan) meegenomen.
We komen aan land vlakbij het verste punt, Kirkjubour, van onze eerste wandeling van deze reis en daar wacht een taxibusje ons op om ons naar de AirBnB te brengen. Gelukkig dat we zelf wisten waar die zat, want de chauffeur had ons bijna op een verkeerd adres afgezet. Niet fijn zoiets ’s avonds om tien uur, zeker niet met twee kleine kinderen bij je. Onze mannen zijn echt heel lief en braaf durf ik objectief te stellen, maar ook voor hen zijn er grenzen. En nog een ander scenario misschien was er wel niemand thuis geweest en was de deur niet op slot en hadden we, in de veronderstelling dat het onze AirBnB was, zomaar een huis ‘’gekraakt’’.
We stoppen Eljer en Jilke snel in bed en daarna halen we nog even snel een pizza voor onszelf. De mannen hadden als avondeten koekjes en hartkeks, maar die waren natuurlijk allemaal al op.
Nog even een drankje en dan lekker slapen.

Dag 11

(maandag 29 april 2019)

9 km

Uitgeslapen tot over achten en samen met de jongens haal ik broodjes voor ons ontbijt. Ons oorspronkelijke plan om vanmorgen vroeg naar Nolsoy te varen hebben we laten varen: daarvoor moesten we te vroeg op.
Hanneke gaat nog even naar de grote supermarkt in het tegenovergelegen, en grootste, winkelcentrum van het land en wij blijven wat schrijven, puzzelen en spelen. Na nog een kopje koffie gaan we met z’n vieren naar het winkelcentrum: er is een kleine Lego-tentoonstelling van allemaal Faeröer-dingen/zaken in Lego gebouwd.

De Faeröer in Lego.

Leuk! Vervolgens slenteren nog wat verder door het centrum van Tórshavn, maar behalve wat oude en/of mooie gekleurde gebouwen, met daarin onder andere het ministerie van financiën, en hippe koffietentjes is er niet veel te beleven. In de stad ben je snel uitgekeken. We drinken nog een kopje espresso en lopen dan richting ferry.

Bij gebrek aan foto’s van echte papegaaiduikers dan die maar van de nieuwe knuffels van onze mannen.

In twintig minuten varen we naar Nolsoy. In eerste instantie wilden we de hele wandeling over het eiland maken, maar omdat we uit moesten/wilden slapen hebben we nu maar een paar uur. Niet genoeg om tot het einde te gaan, wel tot over de helft en naar een heel mooi uitzicht punt. Was het in de stad nog erg bewolkt, hier schijnt de zon regelmatig. En omdat het beneden windstil is, is het echt doodstil. Er rijden amper auto’s op dit eiland. Een bijzondere gewaarwording.

Nolsoy.

Al snel wordt de verharde weg een graspad. Wel wat zompig af en toe. Na een kilometer of zo gaan we vrij steil klimmen. Voor de mannen met hun kleine benen soms wat lastig stappen, maar niet eng of zo. Bovenop een soort vlakte, met rechts de oceaan en zicht op Tórshavn, maar iets te winderig om lekker te pauzeren. Dat doen we dan maar halverwege de terugweg.
Hoewel de route prima is gemarkeerd met paaltjes en steenmannetjes lopen we toch een stukje verkeerd, maar dat is geen enkel probleem: we zien het dorpje waar de ferry aanmeert vrijwel constant liggen.

Ook op dit eiland weer heerlijk wandelen.

Even wachten op de boot en aan de overkant nog een koffie mét. Zoveel hebben we er deze vakantie niet gedaan. Terug in ons huis een vervelend bericht van SAS: onze vlucht morgen is door de staking geannuleerd. Balen en heel veel praktische zaken regelen. Beestjes eten geven, afspraken werk en zo. Dan toch maar gewoon eten koken en douchen en de mannen op tijd naar bed. SAS is onbereikbaar, dus morgen maar gewoon naar de luchthaven om te kijken hoe verder. Hoewel deze AirBnB morgen verhuurd is aan andere mensen is ons verzekerd dat ze ons morgen in elk geval niet op straat zullen laten slapen morgen.
Om elf uur gaan we naar bed. Morgen zie we verder.

Dag 12

(dinsdag 30 april 2019)

Vroeg op, broodjes gehaald, ingepakt, rustig ontbeten en om kwart over negen de bus naar het vliegveld. Daar is niemand van SAS. Er gaat normaal ook maar één vlucht per dag. Wel krijgen we van een medewerker van Atlantic Airways twee A4-tjes van SAS met allerlei informatie over wat we wel (hotel boeken op hun kosten, eventueel zelf alternatieven regelen) en niet (rekenen op veel geld) mogen en moeten. De man van Atlantic Airways is meer dan behulpzaam en hij blijkt later nog plek op een vlucht naar Kopenhagen te hebben. We kunnen dan de volgende dag met KLM naar Schiphol vliegen. Gaat alleen wel zo’n 1.400 (!) euro kosten, maar uit de papieren van SAS (b)lijkt dat we die vergoed krijgen als onze vertraging meer dan 24 uur zal duren. Daar lijkt het wel op: SAS vliegt immers maar één keer per dag en ook de vlucht van morgen is geannuleerd. We gokker er dus maar op en anders wordt het ‘’gewoon’’ een hele dure vakantie.

Wachten op de luchthaven.

Paar uurtjes wachten op de luchthaven en dan naar Kopenhagen. Dag Faeröer: je was prachtig! Net zoals het weer vandaag trouwens. Zowaar gratis eten en drinken aan boord.
Einde van de middag landen we. Ondertussen hebben we een hotel in het centrum geboekt, dus snel met de metro daarheen. Dan de stad in om te eten. Van Sven een prima tip gehad over een hippe pizzatent. Smaakt erg lekker! Dan snel terug naar het hotel: het is negen uur geweest. De mannen moeten onder de douche en naar bed. Wij volgen niet veel later.

Dag 13

(woensdag 1 mei 2019)

Erg goed geslapen vannacht. Zo rond een uur of acht zijn we allemaal wakker en al snel staan we bepakt en bezakt klaar om onze bagage af te geven en daarna schuiven we aan bij het ontbijtbuffet. Veel keus, vers en erg lekker.
Tivoli is nog niet open, dus lopen we nog een rondje door wat leuke straten en winkels, maar iets over elven dan toch het oudste pretpark ter wereld in. Bijzonder: entree betalen en bij elke attractie moet je weer apart betalen. Eerst maar eens koffie met.

Sommige attracties zijn best spannend.

Verder is het gezellig druk in het park, maar hoef je nergens echt lang te wachten. Noodles als lunch en een ijsje als we het park verlaten. Verder het aquarium bezocht en mogen Eljer en Jilke in een drietal attracties. Vooral de achtbaan vinden ze fantastisch.
Rond een uur of half vier verlaten we het park, halen de spullen op bij het hotel en nemen de metro naar de luchthaven. Daar is het, door de staking van SAS, weer heel erg rustig.
Onze vlucht heeft een half uur vertraging, maar ach, het wordt toch al laat. En zo stappen we dan om een uur of tien weer lekker ons eigen huis in Rotterdam binnen. Een mooie reis zit erop! 

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.