(een deel van de) Eifelsteig in Duitsland

Inleiding:

Een voordeel van ouder wordende kinderen is dat ze, in ons geval, een week met Scouting op Welpenkamp gaan en er weer eens samen een week met de rugzak op pad konden. Hanneke en Jan besloten daarom in de zomer van 2020 naar Duitsland te gaan en daar het eerste deel van de Eifelsteig te gaan lopen. Ze wilden in eerste instantie overigens naar Noord-Ierland, maar vanwege Corona ging dat plan niet door. Maar goed, dat hopen ze in 2021 alsnog te doen. (Uiteindelijk werd het 2023 voor ze daar wandelden. Klik hier voor dat reisverslag).
Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze heel veel onverhard liepen en perfect wandelweer hadden.

Dag 1

(zaterdag 18 juli 2020)

4 km

Een hele bijzondere dag: Eljer en Jilke gaan voor het eerst van hun leven een week op Scoutingkamp, dus Hanneke en ik kunnen zowaar weer eens samen een week gaan rugzaklopen. Door Corona valt de keuze op de Eifelsteig in Duitsland. Maar goed, eerst de mannen uitzwaaien (waar zij nauwelijks tijd voor hebben) en dan naar huis voor de laatste dingetjes te doen en na de lunch te vertrekken.
De trein van kwart voor twee rijdt niet naar Eindhoven vanwege een ongeluk, dus dan maar over Utrecht. Kost een uur, maar ach, vandaag zouden we toch al op de stadscamping van Aken slapen. Die kennen we overigens nog van een eerdere fietsvakantie. Vandaag mondkapjes op in het OV en een stuk met de bus vanwege geplande werkzaamheden, maar kwart voor zes staan we dan toch op Aachen HBF.
We wandelen eerst nog even naar de Dom, want die hebben we nog nooit eerder van dichtbij of binnen gezien. Eigenlijk is tie al dicht maar we mogen toch nog even kort naar binnen. Heel rijk versierd en ik mag het vast niet zeggen, maar veel motieven in de kerk deden me aan moskeeën in het Midden-Oosten denken.

Het interieur doet me soms denk aan een moskee.

Buiten is het erg warm, maar gelukkig is het nog maar een klein stukje naar de camping lopen. Het eerste bordje van de aanlooproute naar de Eifelsteig wordt gespot. Nog even langs een andere kerk en dan toch ons eindpunt voor vandaag. De camping is vol, aldus een bordje bij de ingang, maar op het tentenveldje staan nauwelijks tentjes, dus onze Haglofs past er nog prima bij. Lang geleden dat we die hebben opgezet! Dan eerst maar eens eten. We hebben best trek gekregen. Na het eten nog een biertje en een drupje whisky voor we niet al te laat de tent in duiken.

Dag 2

(zondag 19 juli 2020)

28 km

Zo rond kwart voor acht wordt het echt te warm in de tent en staan we op. Redelijk goed geslapen. De bakker op de camping is ook op zondag open, dus lekker verse broodjes voor het ontbijt. Absoluut een voordeel van Duitsland als vakantieland.
Rond negen uur lopen we de camping af. Zowaar zijn de meeste fietskampeerders nog niet vertrokken. Na een klein stukje park en bebouwing lopen we het bos in. Veel bos vandaag en op de meeste stukken weinig of geen andere mensen.

Lees vooral het bord...

Sommige stukken overigens wel veel (elektrische) fietsen en dito mountainbikes. We klimmen meer dan dat we dalen en lopen het grootste deel onverhard. De route is over het algemeen ook zeer goed gemarkeerd en we lopen nauwelijks fout, maar het boekje of de kaart zijn toch onmisbaar.
Hanneke loopt haar eerste blaren al voor we het officiële startpunt van de Eifelsteig in Kornelimünster bereikt hebben. Wat een plaatje dat stadje!

Hanneke en Jan bij het officiële startpunt van de Eifelsteig.

Jammer alleen van al die geparkeerde auto’s. Na een koffiestop op een terrasje vervolgen we de route. Af en toe zien, of lopen zelfs parallel aan de Vennbahn, maar wij klimmen en dalen veel meer.
Kilometers bos, met soms wat saaie rechte paden, maar over het algemeen onverhard en wat slingerend, zodat het eindoordeel over de route vandaag in elk geval zeer positief uitpakt. Een stuwmeer, soms een kerkje en een oude kalkoven zorgen voor cultuur tussen de natuur.

Heerlijk wandelen.

In Roetgen een biertje met flammkuchen op het terras en dan de laatste kilometers voor vandaag. Die lopen we in België: het pad loopt hier een stukje door Duitstalig België. In het bos bij een beekje besluiten we de tent op te zetten. Geen bankje en niet het allermooiste plekje, maar wassen in de beek heeft een hogere prioriteit vandaag. We hebben flink gezweten.
Als we gewassen zijn zetten we de tent op. Het vlakke stukje is niet veel groter dan dat. Dan eten koken. Spagheteria smaakt prima na een dag wandelen en na nog een kopje oploskoffie en een drupje whisky gaan we weer snel slapen.

Dag 3

(maandag 20 juli 2020)

21 km

Om half acht staan we op. Een wat grijze dag. In de ochtend soms een heel klein beetje nevel (wolken?) en aan het einde van de middag nog wat zon. Qua temperatuur zeer aangenaam. Een groot deel van de dag kan zelfs de lange broek aan en af en toe een dun truitje. Binnen anderhalf uur zijn we klaar voor vertrek. We zijn het nog niet verleerd om redelijk efficiënt in te pakken en af te breken.

In de ochtend is het nog wat mistig.

De eerste uren lopen we door een natuurgebied. Eerst bos en later vennen en heide, hoewel we van die laatste twee niet heel veel zien: langs het erg rechte pad groeit bijna overal een ondoorzichtige bosschage die het uitzicht op de open stukken ontneemt. Wel veel vogels, maar nauwelijks wandelaars op dit tijdstip.
In Mützenich eten we een broodje bij de supermarkt, maar de eerste lange pauze is nog een stukje verderop: in Monschau. Tot de rand van de stad bijna alleen maar onverhard lopen. Daar steil omhoog naar de burcht en aan de andere kant via een trap weer naar beneden. De omloop waard.

Wat een plaatje dat Monschou!

Monschau zelf is echt een plaatje! Heel veel kerken en vakwerkhuizen en allemaal strak in de verf. Ook heel veel toeristen, waarvan de meeste op elektrische fietsen lijkt het. Gelukkig ook heel veel horeca. Voor ons curryworst en cola in een foute toeristentent, met ook niet hele goede koffie, maar toch een meer dan welkome stop.
De Eifelsteig slingert door het plaatsje heen, doet ook (en terecht) de klim aan de andere kant van de Rur en zo verlaten we, met heel veel foto’s op de camera, dit juweeltje van de route.
Slingeren over een bergwand langs een bijna drooggevallen drinkwatermeer, over onverharde paden richting Höfen. Ook hier een horecastop: we hebben tijd genoeg. Koffie met apfelstrudel en een biertje.
Door het dorp heen en dan nog een kilometertje tussen weilanden en koeien tot we bij een schuilhutje komen. Een perfecte kampeerplek, met maar één minpuntje: er is geen water. Maar omdat we dat wisten en genoeg flessen hebben gevuld is dat geen probleem.

Perfecte kampeerplek.

Na het wassen een kopje koffie, tentje bouwen, eten koken, nog een kopje koffie en dan een laatste drupje whisky op het bankje voor het hutje, voor we lekker gaan slapen.

Dag 4

(dinsdag 21 juli 2020)

21 km

Ook weer een heerlijke wandeldag qua temperatuur. Veel zon, maar niet al te warm. Sowieso lopen we veel aan de schaduwkant van de berg vandaag. De broodjes van de bakker bij het ontbijt smaken niet heel geweldig, maar we zullen het er mee moeten doen. Vandaag weinig horeca en nog minder winkels. Wel veel onverhard en ook redelijk wat hoogtemeters. Zowel klimmen als dalen. Het eerste deel door een bos. We doen haasje-over met wat andere wandelaars.
We komen weer langs de Rur en blijven die, meestal op hoogte, wat volgen. Bij gebrek aan horeca zetten we zelf maar koffie en eten later onze laatste boterhammen op.

Ook vandaag weer heerlijk wandelen.

Hanneke gaat een keer stevig onderuit en valt daarbij ook nog een stukje naar beneden. Behalve een grote blaar heeft ze nu ook nog een zere schouder en blauwe plekken.
Omdat we relatief vaak wat hoger lopen hebben we veel uitzicht. Meestal lopen we over wat bredere onverharde paden door een bos of tussen weilanden. De frambozen zijn erg klein.
In Einruhl tenslotte horeca. Het is dan een uur of half vier en we zullen daarna nog twee kilometer lopen. Een lange pauze dus, met cola, schnitzel en een biertje.

Einruhl.

Als dat op is gaan we vooral klimmen en lopen min of meer boven om het dorp heen. De adelaar zien we niet. Een klein stukje voor het geplande eindpunt zien we een vlak plekje met een bankje. Voor de zekerheid loop ik nog even heen en weer, maar op de geplande kampeerplek is het een stuk minder mooi en ook een stuk koeler. De tent komt dus op die eerste plek te staan.
Het is nog erg vroeg, dus veel tijd om te wassen, eten, drinken en tentje bouwen. De laatste spagheteria uit de voorraad in de rugzak gaat op. Na de koffie nog een drupje whisky en wat nootjes, maar van beiden houden we nog genoeg over voor een volgende dag.

Dag 5

(woensdag 22 juli 2020)

21 km

Tegen achten staan we weer op. Opnieuw een lange nacht en vrij goed geslapen. Dit ondanks dat we wat scheef stonden en we de andere matjes mee hebben (iets met niet opblazen en Scoutingkamp), waardoor de hoes van de slaapzak niet vastzit, maar glijdt.
Een uurtje later zijn we weer op pad. Heel veel andere wandelaars vandaag. De meesten lopen overigens een andere route lijkt het, maar er zijn in dit gebied dan ook ontelbaar veel verschillende routes uitgezet. Ook opvallend: de hoeveelheid toiletpapier langs het pad. Verder overigens nauwelijks of geen afval.

Het stuwmeer en de -dam.

We volgen min of meer een stuwmeer door het bos, maar lopen vaak wel wat hoger. In het bos worden we gewaarschuwd voor omvallende naaldbomen. De kevers die we jaren geleden al hele stukken bos in Canada zagen vernietigen zijn hier inmiddels ook doorgedrongen.
Pittig klimmen naar de top van de Kellenberg en daar bovenop weer een open landschap. Mooi. Bij Wüstung Wollseifen wordt het heel druk. Een gehucht wat kort na WOII leeg moest worden achtergelaten en nu alleen nog een oud kerkje (wegens Corona gesloten) en een paar lege, foeilelijke moderne barakken bevat.
Richting Vogelsang is vooral onverhard dalen. Soms best steil. Vogelsang was ooit een centrum waar politici werden opgeleid en later als oefenbasis door Britten en, nog later, Belgen is gebruikt. Nu staat vrijwel het hele complex leeg, maar oogt zeker niet vervallen. Het doet heel erg Oost-Europees aan met grote standbeelden, al dan niet verwerkt in of op gevels van kolossale gebouwen. Bizar.

Vogelsang.

Gelukkig is de horeca nog wel open, dus na hartkeks bij het ontbijt nu friet met bockworst en cola. Smaakt erg goed. Na deze stop gaan we weer wat klimmen en dalen. Hanneke heeft het zwaar, met name door al die plekken na de val van gisteren.
Vrijwel het hele pad is onverhard en omdat het erg zonnig is, is het soms best wat zweten. Ik denk overigens dat het niet eens echt veel warmer dan laag in de twintig graden is. In zo’n anderhalf uur lopen we naar Gemünd. Eindelijk weer eens een plaats met bakker en supermarkt. Eerst koffie mét dus. Dan boodschappen doen en daarna nog even een biertje op een terras. Gelijk een goed moment om alle veldflessen af te vullen.

Zelfs de bankjes zijn hier soms kunstwerkjes.

We lopen nog een half uurtje verder tot onze kampeerplek. Eerst klimmen, dan weer dalen. Bij de schuilhut is eigenlijk geen vlakke plek voor een tent. Dan maar de binnentent opzetten in de hut. Het past echt nét. Een beetje wassen, eten koken en dan al snel onder het afdak voor een biertje en whisky-cola. Het koelt erg af buiten. En natuurlijk maken we het weer niet laat, ondanks het geweldige uitzicht op het dorpje Olef beneden ons.

Dag 6

(donderdag 23 juli 2020)

28 km

Zoals telkens deze reis zijn we iets voor achten wakker en een uurtje later weer op pad. Ontbijt met de gisteren gekochte broodjes. Ze zijn een beetje taai, maar beter dan niks. We zitten lekker buiten in het zonnetje, in tegenstelling tot wat de weersverwachting was. Het wordt zelfs nog wat warmer dan gisteren; plakken dus.

Bloeiende klaprozen.

We lopen met een lusje door het bos naar Olef. Alweer een plaatje van een dorp! Dan kilometers bos. Weinig hoogtemeters verder vandaag. We slingeren door vooral beuken- en dennenbossen richting Golbach. Daar is de horeca helaas nog niet open. Dan maar flessen vullen en even later op een bankje een stroopwafel en poederlimonade nuttigen.
Een flink stuk door weilanden. Wel mooi, maar ook vrij warm. Gelukkig hebben we petjes meegenomen. Het laatste stuk klimt weer door een loofbos. We lopen vrij hard, want we verwachten dat de kloosterwinkel van Steinfeld om één uur dicht gaat. We zijn er vijf voor één, maar zowel de winkel als het terras blijken (in elk geval vandaag) geen middagsluiting te hebben. Eerst maar eens een broodje met zo’n bekend kloosterbiertje en dan nog koffie met taart. Een lange pauze. Ik loop nog even een rondje over het imposante kloostercomplex. Een nieuw hoogtepunt tijdens deze reis.

Pauze in Steinfeld.

We slingeren weer verder door de Eiffel. Mooi uitzichtpunt op het klooster. Verder klimmen en later weer dalen. Door de open velden is warm, in het bos redelijk koel. Veel bloemen en vlinders, maar een klaprozenveld zoals net voor het klooster zien we niet meer.

Zicht op het kloostercomplex van Steinfeld.

Langs een Romeinse waterleiding en een beek lopen we richting Nettersheim. Jammer dat de supermarkt bovenop de berg ligt en ook een flink stuk omlopen is.

De resten van een Romeinse waterleiding.

Maar ja, we hebben geen avondeten, en daarmee ook geen keus, meer. De camping net voor het dorp bestaat niet meer en na nog een kop koffie mét besluiten we daarom maar om de Eifelsteig te vervolgen, in de hoop op een mooie kampeerplek.
Het eerste stuk lijkt dat laatste onmogelijk te worden, maar bij een meertje is er een perfecte plek: een groot stuk grasveld en een picknicktafel. Wel lopen en fietsen er nog redelijk wat mensen, dus nog maar even wachten met de tent opzetten. Wel even lekker opfrissen in het meertje.
Pasta koken, toetje eten (dat krijg je als Jan de boodschappen doet) en als de tent staat nog een biertje/wijntje met een stukje worst (dat krijg je óók als Hanneke de boodschappen doet) en na nog een laatste whisky-cola is het weer tijd om te gaan slapen.

Dag 7

(vrijdag 24 juli 2020)

2 km

We zijn zowaar al om een uur of zeven wakker. Eindelijk uitgeslapen? Het is alweer heerlijk wandelweer. Niet dat we dat overigens veel zullen doen vandaag. Hanneke heeft veel last van haar blaar, dus we besluiten terug naar Nettersheim te lopen, in plaats van zeven kilometer naar het volgende station.
Als we ontbeten en alles ingepakt hebben gaan we dus terug richting station. De kaartjes voor de terugweg zijn een stuk duurder dan de heenweg. Na drie kwartier wachten een trein en dan richting huis.

Station Keulen.

Een paar keer overstappen en drie kwartier later dan gepland, vanwege een kapotte goederentrein net voorbij Tilburg, zijn we iets over vieren weer thuis. Onze wandelweek zit erop. De Eifelsteig is een topper en we kijken terug op een heerlijke week samen weg!

In 2024 liepen Hanneke en Jan overigens het laatste deel van de Eifelsteig. Klik hier als je ook dat reisverslag wilt lezen.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.