Wandelen in Amerika op de Empire State Trail / Erie Canal Trail

Inleiding:

Na eerst een week, ter ere van het tien jaar zijn van Eljer en Jilke, met in totaal acht vrienden een week op IJsland te hebben gewandeld (klik hier om dat reisverslag te lezen) reisden Eljer, Jilke, Hanneke en Jan gezamenlijk verder naar Amerika. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze niet alleen New York City en Washington bezochten, maar ook meer dan 100 kilometer van de Empire State Trail / Erie Canal Trail liepen. En eerlijk is eerlijk: het deel van de trail wat wij liepen was soms wat eentonig wandelen, maar wel heel erg relaxt.

Dag 1

(woensdag 3 augustus 2022)

Nadat Eljer, Jilke en Jan door de douane zijn en herenigd met (mama) Hanneke is het al snel tijd om aan boord van het vliegtuig te gaan. Een saaie vlucht van zes uur en rond zeven uur plaatselijke tijd landen we.
Door de douane gaat tergend langzaam en pas twee uur later hebben we een stempel in ons paspoort en de bagage terug. Eljer en Jilke zijn helemaal af: het is voor hun gevoel dan ook al één uur ’s nachts. Dan maar een taxi naar ons hotel in Manhattan. Kost 100 dollar, maar scheelt twee keer overstappen op de metro en is een stuk sneller.
De skyline van Manhattan blijft geweldig. Als we op de kamer zijn, niet heel erg groot, want in New York is ruimte kostbaar, eerst de mannen naar bed. Hanneke gaat dan nog even naar buiten om wat te eten en drinken te scoren. In het vliegtuig kregen we geen eten en hebben daarom best wel trek gekregen. Na pizza en cola snel douchen en naar bed. Gelukkig is er airco op de kamer: het is erg warm in NYC.

Dag 2

(donderdag 4 augustus 2022)

Om half zeven zijn we allemaal wakker. Beetje tijdrekken, mannen douchen en dan opzoek naar een wasserette. Gelukkig kunnen we alle was inleveren en hoeven we het niet zelf te doen. Dan ontbijten en de stad in.

Het is niet deze taxi die ons naar het hotel bracht.

We lopen een stadswandeling uit ons boekje en doen daar vrijwel de hele dag over. Veel bekende gebouwen en straten. Vooral Eljer geniet. Verder in winkels kijken en natuurlijk af en toe horeca. In de stad is het dik dertig graden, dus zoveel mogelijk in de schaduw lopen. En zo zien we vandaag onder andere Broadway, 5th Avenue, het Moma, Rockfeller Centre, Central Park en het Flatironbuilding. Hanneke en ik zijn al een paar keer in NYC geweest, maar het is en blijft toch, samen met Rotterdam en Sydney, één van onze favoriete steden.
Zo rond half negen zijn we terug in het hotel. Snel de mannen douchen en naar bed. Wij doen nog een afzakkertje en proberen zo snel mogelijk in het Amerikaanse tijdritme te komen.

Dag 3

(vrijdag 5 augustus 2022)

Veel Newyorkser dan deze dag gaat het niet worden. Na het opstaan pakken we de metro richting Brooklyn Bridge om daar eerst in een deli te ontbijten en dan de boot naar het Vrijheidsbeeld te pakken.

Ontbijten zoals veel New Yorkers doen.

Met ons ticket kunnen we ook op de sokkel. De kroon op is niet mogelijk: die wordt gerestaureerd op dit moment. Ook voor Hanneke en mij is dit de eerste keer dat we hier komen, maar Jilke wilde dit heel graag, dus vandaar dat we van te voren tickets hadden geboekt.

Zo dicht bij het Vrijheidsbeeld waren we nooit eerder.

Nog even op Elliseiland, waar we vroeger alle emigranten aankwamen, geweest, maar al snel de boot naar Manhattan. Eerst lunchen met hamburgers en zo. We lopen nu een andere route uit ons boekje en via onder andere Wall Street en het 9/11-monument gaan we naar Chinatown en Little Italy. Het is nog warmer dan gisteren.
Nog even wat gedronken en dan met de subway naar het stadion van de Metz. Gelukkig zijn er nog kaartjes voor de wedstrijd van vanavond. Eljer en Jilke zijn helemaal hyper van de opwinding. We zitten bovenin het stadion en hebben prachtig zicht op wat er gebeurt op het veld.

Honkbal is echt een fantastische sport om naar te kijken.

Ik blijf honkbal echt een fantastisch sport vinden om naar te kijken. Dat geldt overigens ook voor Eljer en Jilke: ze zullen de hele vakantie op elke TV in elke bar of hotelkamer waar het maar enigszins kan honkbal proberen te kijken. Het publiek bij de Metz is overigens wel wat minder sportief dan destijds bij de Red Sox: de tegenstanders worden hier bijvoorbeeld met boe-geroep ontvangen. Ondenkbaar in Boston. Helaas staan de Metz al snel achter met 0-8, maar de sfeer in het stadion blijft verder gelukkig heel goed. Veel muziek, klappen en yells. Natuurlijk kopen we een shirt voor de jongens (en kregen ook allemaal een gratis exemplaar bij binnenkomst in het stadion), eten een hotdog, drinken een grote cola (althans: de volwassenen), maar gaan wel voor het einde van de wedstrijd terug naar het hotel. Na de zevende inning is het al over tienen en de mannen zijn doodop. Dat is één van de weinige nadelen van honkbal: je weet nooit hoe lang een wedstrijd duurt.
Nog een uurtje metroën, douchen, mannen naar bed, een afzakkertje drinken, zelf douchen en ook naar bed. Jilke moet, waarschijnlijk van de vermoeidheid, overgeven, maar gelukkig alleen op de vloer van de kamer, zonder dat er verder iets vies wordt. Dan toch echt slapen.

Dag 4

(zaterdag 6 augustus 2022)

We slapen, zeker Eljer, goed uit en gaan pas na negenen op pad. Het lijkt alweer warmer dan gisteren. Ook vandaag eerst opzoek naar een ontbijttentje en als we klaar zijn met eten, waarbij we deze keer wel zo slim zijn om een portie pannenkoeken te delen, weer een volgende stadswandeling. Veel minder hoogbouw dan gisteren. Wel veel typisch New Yorkse bouwstijl met van die bakstenen huizen en brandladders aan de buitenkant. Het laatste stuk van de route is het leukst: het nieuwe eiland in de Hudson van ‘’betonnen tulpen’’ en daarna de Highline.

Het eiland van ‘’betonnen tulpen’’.

Tussendoor nog geluncht en aan het einde een groot ijsje.
We lopen terug naar Times Square om voor de vierde keer in hun leven voor Eljer en Jilke de E- en J-shirts van de metro te kopen.

Niet alles in NYC is groot.

Dan, op verzoek van Eljer en Jilke, weer eten bij het hardrockcafé. Het is er druk, maar we hebben geen haast. De muziek wel wat minder stevig dan in Reykjavik vorige week. Na de redelijke maaltijd terug naar het hotel, zodat de mannen kunnen douchen en naar bed gaan, terwijl Hanneke en ik gaan herpakken voor de rest van de reis. Een deel van de bagage zullen we achterlaten in dit hotel en later weer oppikken.
Nog een afzakkertje in de algemene ruimte van het hotel en dan ook voor ons douchen en naar bed.

Dag 5

(zondag 7 augustus 2022)

Uitslapen is niet helemaal gelukt, dus extra tijd om de laatste dingen in te pakken en richting station te lopen. Onderweg tijd voor een prima ontbijt bij de bakker. In het station een uurtje wachten op de trein naar Niagara Falls.
De trein vertrekt keurig op tijd, maar we zullen met zo’n vijf kwartier vertraging aankomen. Redelijke horeca in de trein en verder veel naar buiten kijken. Het eerste deel van de rit gaat langs de Hudson en heuvels, maar wordt later veel vlakker. Goederentreinen van een kilometer lengte of zo. Verder een beetje lezen, spelletjes spelen en vooral wachten tot we er zijn.

De trein stopt op heel veel bekende plaatsen.

Zo rond een uur of kwart voor negen zijn we dan toch in Niagara Falls. In plaats van de drie kilometer te lopen naar het hotel pakken we toch maar weer een taxi. De mannen zijn erg moe. De kamer is een stuk groter dan in NYC en de airco een stuk stiller. Dan eerst snel wat eten. (Natuurlijk) friet of een hotdog. Dan snel de mannen naar bed, terwijl wij nog een biertje in de bar drinken voor we ook gaan douchen en slapen.

Dag 6

(maandag 8 augustus 2022)

Maar goed dat de wekker om half negen afloopt: we slapen dan nog allemaal meer of minder. Ontbijten in het hotel met zelf te bakken wafels en dan een kwartiertje lopen naar de watervallen. Van de vorige keer herinneren we ons nog dat met het bootje, Maiden of the Mist, vlak langs de onderkant van de watervallen het beste en leukste is om te doen, dus dat doen we nu dan ook als eerste. Gelukkig zijn er nog kaartjes en kunnen we vrij snel aan boord. Behalve de kleur van de regencapés, rood als je in Canada instapt en blauw in de Verenigde Staten, maakt het niet van welke kant je komt.

Als je in de VS instapt krijg je een blauwe regencapé..

Je wordt overigens ontzettend nat aan boord als je die verstrekte regencapés niet aantrekt en zelfs dan moet je nog goed opletten. De boottocht is en blijft een hoogtepunt en je kunt de watervallen ontzettend goed van heel dichtbij zien.

De Niagara Falls zijn en blijven indrukwekkend om te zien.

Als we terug zijn lopen we het stadje in opzoek naar koffie. De Amerikaanse kant is een stuk minder toeristisch dan de Canadese en het stadje oogt bijna verlopen. Uiteindelijk eindigen we bij een deli, waar de lunchsandwiches wel ontzettend lekker smaken.
Terug naar de watervallen om ze nu van bovenaf te bekijken en een rondwandeling te maken. In Canada een pretpark, hier een natuurpark. De ijsjes zijn bijna net zo groot als de watervallen lijkt het. Tussendoor nog wat souvenirshops kijken, maar veel geld uitgeven doen we niet. Tot slot nog even een biertje drinken om terug naar het hotel te gaan, zodat Eljer en Jilke nog even kunnen zwemmen.
Na het zwemmen is het al tijd om even langs de supermarkt te gaan voor de lunch van morgen en daarna ergens te gaan eten. Indiaas buffet in de meest sfeerloze tent die je je maar kunt voorstellen, maar we vinden het gewoon fijn om weer eens échte smalen en structuren terug te vinden in ons eten. Kortom: toch een goede keus gemaakt.
Het is inmiddels een uur of half negen en daarom lopen we nog even naar de watervallen om te kijken of ze uitgelicht zijn. Al snel gebeurt dat, maar vanaf de Canadese kant is dit toch beter zichtbaar.
Dan snel naar ons hotel om te gaan slapen c.q. eerst een afzakkertje in de bar van het hotel te nemen.

Dag 7

(dinsdag 9 augustus 2022)

25 km

De eerste dag van onze wandelvakantie deze reis. We staan tegen achten op, ontbijten, hijsen de rugzakken op en gaan op pad. Het blijft de hele dag min of meer bewolkt, zodat de temperatuur niet al te hoog oploopt en het heerlijk wandelweer is.
De aanlooproute van de Empire State Trail/Erie Canal Trail start vlakbij ons hotel, dus dat scheelt zoeken of een stuk met de bus naar het reguliere startpunt. We volgen de Niagarriver en als we omkijken zien we nog lang de mistpluimen van de watervallen. Het pad is verhard en zonder hoogteverschillen.

De aanlooproute van de Empire State Trail loopt door een parkachtig gebied.

Het is dan ook een trail die je zowel kunt fietsen als wandelen, maar ja, onze fietsen staan thuis in de schuur, dus wij houden het bij lopen. Toch is het eerste stuk zeker prima wandelen door een parkachtige omgeving. Ook veel faciliteiten zoals toiletten en picknicktafels op dit deel van het pad. Van beiden maken we regelmatig gebruik.
Na een paar mijl gaat het fiets/wandelpad over in lopen langs de kant van de weg. Het eerste stuk door zo’n typisch Amerikaans stadje is nog wel leuk, maar het volgende stuk langs een drukke weg is een stuk minder aangenaam. Enfin, het is niet anders.

Een typisch beeld van een Amerikaans stadje.

Gelukkig gaat het pad later weer over in een vrijliggend fiets/voetpad en dat blijft verder de hele dag min of meer zo. Opnieuw veel door parken. In Tonawanda koffie en een broodje in de horeca en ook komt daar het hoofdpad erbij. Een overdosis aan markeringen en bordjes duidt erop dat we niet zullen verdwalen.
We volgen nu een zijtak van de rivier: Tonawanda Creek. Een wat duurdere buurt aan de huizen en boten te zien. Relaxt wandelen.

De route is in elk geval goed gemarkeerd.

Een paar kilometer later verlaten we de route om naar ons motel te gaan. Vooral Eljer is goed moe. Helaas zit er geen horeca in de buurt. Wel een supermarkt aan de overkant van de weg, dus dat wordt een magnetronmaaltijd vanavond. Maar eerst douchen en dan pas eten. Niet de lekkerste maaltijd van de reis, maar ook niet heel slecht. De kersen als toetje zijn wel erg lekker. Dan de mannen naar bed en wij nog met een afzakkertje op het bankje buiten voor onze kamer.

Dag 8

(woensdag 10 augustus 2022)

22 km

Voor achten zijn we allemaal wakker, dus redelijk vroeg weer op pad. Eerst ontbijten met cake uit de supermarkt en dan al snel de rugzakken om en gaan. Het is een stuk zonniger en warmer dan gisteren, maar het grootste deel van de dag is het eerder lekker dan heet.
Langs de drukke weg terug naar de route. De eerste paar mijl lopen we nog drie keer langs een weg, maar verder alleen maar vrijliggend fiets/wandelpad. Wel veel meer wandelaars en fietsers dan gisteren. Geen daarvan overigens met een grote rugzak zoals wij. Die rugzakken zorgen overigens voor veel bewonderende blikken en opmerkingen en eenmaal vragen mensen zelfs toestemming om ons op de foto te mogen zetten.

Mooi bordje toch?!

We volgen min of meer constant het water, hoewel we het zeker niet altijd zien liggen. Parken maken steeds meer plaats voor wat natuurlijker groen. Bankjes en toiletgebouwen zijn ook wat minder frequent aanwezig.
In Pendleton gaat de horeca over tien minuten open, dus even wachten op het grote overdekte terras in de schaduw. Broodjes of friet met kipnuggets. Inmiddels zijn we dan al over de helft van onze dagafstand en volgen vanaf hier het Erie Canal. Zowaar wat hoogtemeters. De route is eerlijk gezegd ook mooier dan verwacht. Op de kaart ziet het er redelijk recht uit, maar in de praktijk slingert het pad iets, waardoor je het niet heel ver voor je uit ziet gaan. Veel vlinders, vogels en bloemen als afleiding.

Een warme dag vandaag.

Net voor Lockport verlaten we de route om naar ons hotel te gaan. Een warm stukje. Gelukkig een prima douche op de kamer en ook is er een wasmachine en –droger in het hotel. Gelukkig maar, want ik loop uit m’n schone kleren.
Avondeten bij Denny’s een klein stukje verderop. Hoe Amerikaans kun je het hebben? Keuzestress en helaas is de zalm uitverkocht. Enfin, we stouwen de nodige calorieën naar binnen (als je ziet hoe groot de porties hier zijn is het geen wonder dat overgewicht een groot probleem is in Amerika) en gaan dan terug naar ons hotel, waar de mannen al snel naar bed gaan en wij in de lobby nog even een drankje doen voor we ook gaan slapen.

Dag 9

(donderdag 11 augustus 2022)

25 km

De jongens gaan vandaag een nieuw PR lopen, dus dan maar om half acht op. Een redelijk uitgebreid ontbijt in het hotel en dan terug naar het kanaal. Het zal nog wat warmer worden dan gisteren. ’s Morgens nog wel wat bewolking, later niet meer. En omdat we vandaag aan de noordkant van het kanaal lopen ook nauwelijks schaduw van bomen.

Het sluizencomplex van Lockport.

In Lockport langs het sluizencomplex en dan het gravelpad op. De komende drie dagen zullen we, behalve soms in een dorpje, niet meer verhard lopen. De route is wel wat eentoniger dan gisteren. Rechts het kanaal met daarnaast huizen, landbouw, een golfterrein of wat wildere beplanting. Links van het pad vaak een plantstrook, maar ook regelmatig maisvelden of boomgaarden. Verder elke paar kilometer wel een brug.

Vanaf nu lopen we eigenlijk alleen nog maar op dit gravelpad.

In totaal passeren we twee echte dorpjes, maar eten doen we uit de rugzak. In Middleport, ruim een uur lopen voor het eindpunt, nog wel een koud drankje in een Ierse pub. Dan nog een dik uur in de zon lopen naar het hotel (een mooi oud stenen gebouw), waar we met een code kunnen inchecken.

Ons hotel in Medina.

Als dat gelukt is is het tijd voor een cocktail in de er ondergelegen cocktailbar. Het is dan inmiddels een uur of zes, dus tijd om te eten. Vandaag weer in zo’n echt Amerikaanse dinner. De hamburgers smaken er prima.
Terug naar de kamer om te douchen. We plakken flink. Na het douchen is het al snel tijd om Eljer en Jilke in bed te stoppen. Hanneke en ik gaan daarna nog even terug naar de cocktailbar. Zo’n bar met barman waar echt alles klopt. De eerste cocktail wordt zelfs brandend (geflambeerd) geserveerd! Ziet er niet alleen gaaf uit, maar smaakt ook nog heel erg lekker. Na nog een andere cocktail gedronken te hebben is het tien uur geweest en gaat de bar dicht. Jammer of misschien toch maar goed?

Dag 10

(vrijdag 12 augustus 2022)

18 km

Een korte wandeldag vandaag. Iets met afstand tussen hotels. Uitslapen mag daarom, maar lukt niet echt. Wel rustig aandoen met inpakken en zo en dan naar een dinner een stukje verderop voor weer zo’n typisch Amerikaans ontbijt. Zelfs een kleine portie pannenkoeken, twee in plaats van drie stuks, krijg ik niet helemaal op in m’n eentje.
Tegen kwart voor tien lopen we Medina uit. Op naar Albion. Nog steeds warm en zonnig, maar het lijkt iets minder warm dan gisteren. Af en toe staat er ook wat wind en dan is het, zeker in de ochtend, heerlijk wandelweer.
De route lijkt sterk op die van gisteren. Een gravelpad ten noorden van het kanaal. Wel heel veel (vakantie)fietsers vandaag en ook weer veel aanspraak en complimenten.
Geen dorpen met horeca vandaag. Wel staan er in beide dorpjes picknicktafels in de schaduw om te pauzeren. Eén van beide keren met meegenomen sandwiches uit de dinner van vanmorgen.

De enige tunnel onder het kanaal door.

In het kanaal hele grote scholen kleine visjes en af en toe een grote vis die boven het water uitspringt. Verder nog de enige tunnel onder het kanaal door, maar dat is het eigenlijk wel qua bijzonderheden vandaag. Relaxt, maar niet heel afwisselend wandelen is waarschijnlijk de beste samenvatting.

Deze foto geeft een goed beeld van de wandeling vandaag.

Albion is een redelijk groot plaatsje, waar we een flink stuk moeten lopen naar ons motel. Een tussenstop bij Tim Hurton. Verder veel fastfoodrestaurants, dus dat zal wel weer een typisch Amerikaanse maaltijd als avondeten worden gok ik.
In het motel even wachten tot er iemand is om ons de sleutel te geven en dan de kamer op om te douchen en relaxen.

Vannacht slapen we in een motel.

De pizza Calzone is inderdaad niet het hoogtepunt van de reis, maar goed, je kunt niet alles hebben. Op de kamer nog even honkbal op TV kijken en dan de mannen naar bed en wij buiten voor de kamer nog een drankje doen. Voor de eerste keer deze reis trekken we een lange broek en truitje aan.

Dag 11

(zaterdag 13 augustus 2022)

18 km

De laatste wandeldag van de vakantie. Ook de warmste lijkt het, hoewel de weersvoorspelling anders suggereert. Ontbijten op de kamer en dan vroeg op pad. We hebben twee potentiële dorpjes als eindpunt, maar de eerste is zo klein dat het nog maar de vraag is of we daar een taxi naar het station van Rochester kunnen vinden.

De boom die stenen eet?

De wandeling is vrijwel identiek aan die van de voorgaande dagen: een gravelpad ten noorden van het kanaal. Eljer heeft het zwaar, maar na de lunchpicknick gaat het een stuk beter.

In het water soms hele grote vissen.

In Holley stoppen we en de eerste persoon die we aanspreken over een taxi blijkt de brugwachter te zijn en biedt ons aan over ruim een uur mee te nemen: hij moet dan toch naar huis in Rochester. Een prachtig aanbod, waar we graag gebruik van maken! Even bij de kleine waterval kijken en verder vooral in de schaduw van een grote boom wachten tot het half drie is.
Onze chauffeur biedt onderweg aan ons nog wat bijzondere plekken in Rochester te laten zien en natuurlijk maken we daar graag gebruik van. Achteraf zal dat één van de hoogtepunten van onze vakantie worden. Via een ‘’geheim weggetje’’ rijden we een donkere gang in. Deze gang was heel vroeger een kanaal en later is daar, toen het kanaal werd verlegd, een metronetwerk in aangebracht. De metro heeft daar tot halverwege de jaren vijftig gereden en op sommige plaatsen zie je de rail nog liggen. Verder veel graffiti, waarvan sommige echt heel mooi en knap gemaakt.

Onze chauffeur brengt ons op plekken waar je normaal niet zo snel zult komen.

We worden bij het station afgezet en geven de chauffeur maar een flinke fooi als dank.
De trein gaat over ongeveer anderhalf uur en daarom lopen we naar een vlakbij gelegen bierbrouwerij waar we de lekkerste hamburger van de vakantie (en ver daarvoor en hoogstwaarschijnlijk ook daarna) eten en een plaatselijk biertje drinken. Dan snel naar het station, waar de trein klaarstaat om ons in ruim drie kwartier in Buffalo te brengen. Dan nog een klein uurtje lopen naar ons hotel vlakbij de ingang van het vliegveld.
Douchen, de chips uit de doggybag van de lunch eten en na nog een drankje weer slapen.

Dag 12

(zondag 14 augustus 2022)

Half acht op en alles inpakken om te kunnen vliegen. Maar eerst langs Denny’s voor een ontbijt. (Natuurlijk) zijn we weer veel te vroeg op de luchthaven. Vliegen is wachten.
We vliegen net voor de middag en een uurtje later landen we op Washington. Met de metro richting hotel. We slapen in een wat sjiekere wijk met veel grote en oude gebouwen. Zodra de bagage op de kamer is neergezet lopen we richting Witte Huis.

Het Witte Huis.

In de omgeving aldaar is nog heel veel meer te zien, waaronder allerlei grote monumenten. Verder valt op dat Washington een erg groene stad is met relatief weinig hoogbouw en juist veel brede boulevards. Een rijke en goed onderhouden stad. Een heel andere stad dan New York City dus.

Eén van de vele grote monumenten, in dit geval van Lincoln, in Washington..

Een leuk restaurant vinden lijkt wat meer moeite te kosten, maar lukt uiteindelijk toch en resulteert niet alleen in een prima maaltijd bereid met alleen producten uit de regio, maar ook in een kookboek en een fles lokale whisky als souvenirs voor thuis.
Terug naar het hotel om de mannen in bed te leggen en zelf nog een afzakkertje in de hotellobby te doen.

Dag 13

(maandag 15 augustus 2022)

Slecht geslapen, maar we staan laat op. Vlakbij het hotel zit een bakkerij waar we ontbijten. Keuzestress. Vervolgens lopen we naar het natuurhistorisch museum.

In het natuurhistorisch museum.

Eén van de bekendste en grootste in zijn soort en, zoals de meeste musea in Washington, nog gratis ook. We brengen er uren door. Van opgezette dieren tot meteorieten en van één van de grootste diamanten ter wereld tot een levend koraalrif. Alleen de lunch valt tegen.
In de loop van de middag lopen we naar buiten en gaan naar een gebied á la het Entrepotgebied: een dure jachthaven, moderne flatgebouwen, hoogwaardige buitenruimte en veel horeca. Er zitten alleen veel minder winkels dan verwacht, waardoor we eigenlijk te vroeg zijn.

Eljer en Jilke spelen tikkertje met een paar Amerikaanse jongetjes.

Eljer en Jilke worden uitgenodigd om tikkertje te spelen met een paar andere jongetjes. Enfin, we lopen nog wat rond, doen een drankje en een hapje en lopen dan terug richting centrum.

Hoogwaardige buitenruimte in een modern gebied: dat is wat wij erg mooi vinden.

Nog een bezoek aan een kunstmuseum om daar onder andere de portretten van alle Amerikaanse presidenten te bekijken en dan is het alweer tijd om te gaan avondeten. Chinees deze keer en het smaakt prima.
En dan weer naar het hotel om te douchen, een afzakkertje te nemen (althans: de volwassenen) en dan naar bed te gaan.

Dag 14

(dinsdag 16 augustus 2022)

Deze nacht wel lekker geslapen. Airco wat lager zetten helpt echt. Als iedereen wakker is gaan we weer naar dezelfde bakker als gisteren. De cheesecake smaakt er net zo lekker als gisteren.
We lopen richting Capitol, waarvoor we maanden geleden al tickets hebben geboekt voor een rondleiding. Ook deze is gratis en voor ons Europeanen ook erg leuk. Het is hoe dan ook één van de meest belangrijke gebouwen ter wereld.

Detailopname tijdens de rondleiding.

Ik schat in dat er overigens een paar duizend mensen per dag een rondleiding krijgen. Hoe dan ook: een must-see! In het restaurant verkopen ze het Capitol in witte chocolade. Misschien wel het leukste, en zeker lekkerste, souvenir.

Het Capitol in eetbare vorm.

Na ook nog geluncht te hebben in de horeca aldaar nemen we de metro naar Arlington. Op deze grote, indrukwekkende begraafplaats worden niet alleen oorlogsslachtoffers, zoals ik altijd heb gedacht, begraven, maar ook militairen na hun diensttijd en soms ook hun partners en kinderen lijkt het.

Arlington.

We bezoeken nog een winkelcentrum en gaan dan avondeten in een restaurant waar ze 150 verschillende bieren verkopen. Lekker! Ik krijg er zelfs een biertje van Joe Biden aangeboden omdat we de geiten hebben gecheckt. (Noot: deze laatste zin is alleen voor insiders).

Een kijkje in de ‘’keuken’’ van het restaurant.

Terug naar het hotel en verder een avond zoals de voorgaande.

Dag 15

(woensdag 17 augustus 2022)

Niet al te laat op en alles ingepakt om naar onze laatste overnachting in de USA van deze reis te gaan. Het is zo’n drie kwartier lopen naar het station en voor we daar in de trein van 10.10 stappen hebben we nog ruim een uur. Eerst maar eens ontbijten.

Met de trein naar NYC.

De treinrit naar NYC duurt zo’n drie-en-een-half uur en verloopt helemaal volgens dienstregeling. Aangekomen eerst naar ons hotel om de bagage op de kamer te zetten en de achtergelaten spullen weer terug te krijgen. Dan snel richting Times Square voor de laatste souvenirs.
Vervolgens pakken we de metro naar Brooklyn om daar eerst nog een deel van wandeling twee uit ons boekje te lopen. Een heel andere wijk dan Manhattan: veel rustiger en minder hoge gebouwen. Wel hebben ze er prima koffie met cheesecake.

Detail van een typisch Brooklyns gebouw.

We lopen veel door parken en eindigen ten slotte bij een foodcourt. De vorige keer dat Hanneke en ik hier waren was dit deel van de stad nog helemaal niet ‘’ontwikkeld’’ en nu is het hartstikke hip en trendy.
Erg lekkere pasta gegeten en dan, het is inmiddels donker, wordt het tijd om via de Brooklyn Bridge terug naar de stad te lopen. Vooral Eljer geniet ontzettend van alle lichtjes. We hebben er duidelijk een Newyorkfan bij in ons gezin!

(Ook) in het donker is NYC indrukwekkend.

Eljer en Jilke liggen pas rond kwart voor tien in bed en zijn doodmoe. Wij drinken nog een drankje in de algemene ruimte, maar gaan dan ook douchen en naar bed.

Dag 16 & 17

(donderdag 18 & vrijdag 19 augustus 2022)

Redelijk goed geslapen en dan de tassen volledig herpakken. De eerder gekochte fles whisky en wijn mogen vanzelfsprekend niet in de handbagage. We laten de rugzakken achter in het hotel en dan eerst ontbijten tegenover ons hotel. Als dat op is pakken we de metro richting Central Park.

Details maken de hoogbouw nóg interessanter.

We lopen een klein stukje door de stad, maar verder vooral park: Central Park en Hudsonpark. Bij dat laatste zien we zelfs weer een bordje van de Empire State Trail, die in NYC eindigt c.q. begint. In het eerste zien we onder andere nog het monument voor John Lennon.

Vlakbij Central Park liggen een paar van de hoogste gebouwen van de stad.

Tussendoor nog een ijsje eten en later een hotdog, voor we halverwege de middag terug gaan richting hotel. Daar nog even een biertje op een terras in de schaduw (het was weer zo’n dertig graden vandaag) en dan met alle bagage in de metro en airtrain naar het vliegveld JFK. We zijn er ruim drie uur van te voren. Controles gaan snel, dus verder vooral wachten. Maar ja: vliegen is nu eenmaal vooral wachten.
Nog even wat gegeten (de laatste typisch Amerikaanse maaltijd voorlopig gok ik) en dan vliegen naar Keflavik. Het idee was zoveel mogelijk te slapen op die vlucht, maar helaas: dat is niet echt goed gelukt.
Op Keflavik even ontbijten en dan naar Schiphol. Daar heel lang op de bagage moeten wachten, maar uiteindelijk stappen we rond half vier ons mooie huis in het mooie Rotterdam weer binnen. Eén, of eigenlijk twee, mooie vakanties zitten er weer op. Aftellen naar de volgende maar weer!

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.