Een gedeelte van de Pacific Crest Trail

Inleiding:

In februari 2010 hebben Hanneke en Jan in de buurt van Los Angeles op een gedeelte van de Pacific Crest Trail twee dagen heen en twee dagen terug gewandeld. Jammer dat we vanwege de vele sneeuw terug moesten, want dit pad was heel erg de moeite waard. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Volgens mij heb ik nog nooit zoveel geld aan een taxi op één dag uitgegeven als vandaag. Dat begint al om naar het station te gaan. De trein van vijf uur; metro of tram rijdt dan nog niet. Op Schiphol gaat het inchecken zeer langzaam, maar omdat iedereen hetzelfde vliegtuig moet halen lopen we geen risico onze aansluiting op Londen te missen. We hebben zelfs nog tijd voor een snel kopje koffie. Kort stukje vliegen en dan zo'n negen uur vliegen naar Los Angeles. Zowaar een paar uur geslapen. Gelukkig zitten we ver vooraan in het vliegtuig, want de douane op LA is niet zo snel en er staan gigantische rijen.
De tweede taxi brengt ons naar het centrum. De buitensportwinkel is niet te vinden. Dan maar eerst naar het hotel om wat spullen achter te laten en, met dank aan de supervriendelijke en behulpzame man achter de hotelbalie, Googlen voor een andere buitensportzaak. Niet alleen een dure taxirit heen en terug, maar ook nog een nieuwe gasbrander moeten kopen. Gastankjes voor ons ''oude'' systeem zijn nu definitief niet meer te koop. Ook bij het busstation hebben we amper wachttijd.
Tweeëneenhalf uur in de bus. Wakker blijven lukt niet meer. Het startpunt van de wandeling is niet makkelijk te vinden. Wat blijkt: volgens ons routeboekje van de Pacific Crest Trail (PCT) ligt het in Palm Springs, maar in werkelijkheid ligt het in Whitewater. Nog eens 30 dollar voor een taxirit.
Het waait gigantisch, een vlak plekje is het niet echt, volgens ons lichaam is het geen tien uur 's avonds, maar zeven uur 's morgens en redelijk veel herrie van de snelweg. Inderdaad: genoeg ingrediënten voor een nacht met weinig slaap.

Het lijkt een hele mooie wandeldag te worden en tot het einde van de middag is dat ook zo. De korte broek gaat zelfs aan. Tegen de avond gaat het echter regenen en in regenpak zetten we dan de tent op. Voor het zo ver is zijn we nog wel een paar uur verder. We staan namelijk al om zeven uur op. Niet echt goed uitgerust. Het waait heel erg hard dus ontbijten doen we in de tent.
De eerste paar kilometers lopen we min of meer om het dorp heen richting een windmolenpark. Nog nooit zoveel windmolens bij elkaar gezien. Mysterieuze geluiden en een aantal bijna wat sinistere kapotte molens.

Een klein deel van het windmolenpark

Het onverharde pad is erg goed gemarkeerd. Dat zal niet de hele dag zo blijven. Voornamelijk een kaal rotsig en bergachtig landschap. Mooi. Verder veel vogels en allerlei (prikkel)struiken en cactussen.

Keien in een droge rivierbedding

Het aantal hoogtemeters valt mee, alleen moeten we soms een pasje over. Halverwege de middag gaat het mis. We nemen een verkeerd pad en lopen twee keer 1,9 mile extra. Het rulle zand maakt het extra zwaar.

Het slechte weer komt er aan.

Terug op de route en stevig doorlopen. Bovenop is nergens water dus moeten we verder. Net voor het donker zijn we bij een brede rivier. Snel de tent opzetten en eten koken. Na nog een kop koffie gaan we vroeg slapen.

Een hele slechte nacht. Onze tent lekt weer heel erg en het regent vrijwel de hele nacht. Toch vreemd; de binnentent is net vervangen. Min of meer alles is nat; ook ons bed. Als we opstaan is het gelukkig wel droog en dat blijft het de hele dag. Met dank aan de wind en zon kunnen we halverwege de dag zelfs al onze spullen drogen.

Koude start

Ook vandaag weer een mooie wandelroute. De eerste kilometers volgen we een zeer brede stroom. Over het algemeen is het pad goed te vinden. Wel moeten we heel vaak de beek kruisen. Nog niet zo heel veel jaren geleden is er een bosbrand geweest en daardoor staat er nu erg weinig begroeiing. Toch spotten we een Joshua Tree en de nodige cactussen. Ook heel veel vogels, waaronder Californische kuifkwartels.

Even de natte spullen drogen

Omdat we al voor zeven uur zijn opgestaan hebben we alle tijd en houden vrij vaak pauze. Tijd genoeg. Later blijkt nog meer tijd dan we dachten. De sneeuw wordt een probleem. Ligt er eerst af en toe een beetje op het pad, later wordt dat een meter of meer. 

Joshua Tree

Een pad is dan vanzelfsprekend niet meer te zien. We hebben geen andere keuze dan teruggaan. Hier verkeerd lopen kan dagen verkeerd lopen betekenen. Jammer dat het pad aan de schaduwkant van de berg lag.

De sneeuw wordt steeds dieper.

We lopen nog een drie kwartier terug tot we een mooi vlak plekje uit de wind vinden. De temperatuur ligt dan al onder nul. Er zit in no-time ijs op de natte buitentent. Kortom: gelijk de tent in voor warm drinken en eten. Nog wat chips en whisky, maar voor zevenen slapen we.

Qua weer een perfecte wandeldag. Zonnig, niet te warm en weinig wind. De koude nacht had het al een beetje aangekondigd. Ontbijten doen we nog wel in de tent, want ondanks dat we pas om negen uur lopen is het nog erg fris.

Heerlijk wandelweer

De route is tegengesteld aan die van gisteren, maar we herkennen maar weinig. We lopen nu de canyon terug en eigenlijk zien we nu pas goed hoeveel we eigenlijk gestegen zijn. Ook vandaag steken we het water weer tientallen keren over. Ook Hanneke houdt haar voeten vandaag droog. Door het vele smeltwater lijkt er wel iets meer water te staan dan gisteren.

Mooi: blauwe lucht en witte boom

Verder veel hertensporen (eergisteren hebben we ook daadwerkelijk herten gezien), ontelbaar veel hagedissen en opnieuw veel vogels, waaronder Blue Jay (blauwe gaai?) en natuurlijk kuifkwartels. Voor veel bloemen is het nog te vroeg in het seizoen.

Veel cactussen in dit gebied

Regelmatig een pauze voor een kopje oploskoffie en hartkeks en na nog een pittige klim een heel lang stuk bovenop lopen. Altijd mooi natuurlijk. Dan dalen, klimmen en dalen we nog een keer voor we rond half vijf bij een stromend beekje een plekje voor de tent vinden.

Bergachtig en leeg

Wassen in de beek en voor de eerste keer deze reis buiten eten. Sterker nog: zelfs de whisky en chips nuttigen we nog buiten de tent. Maar goed: ook vandaag liggen we om zeven uur in de slaapzak en binnen een paar minuten slapen we.

Meer dan 12 uur in bed gelegen en vrijwel non-stop geslapen. Lekker. Er is weer sprake van harde wind en dus ontbijten we in de tent. Onze plannen zullen zich meerdere malen wijzigen vandaag. De eerste kilometers gaan nog zoals gepland. De brede rivier (of eigenlijk: beek) oversteken en dan een paar kilometer het dal stroomafwaarts volgen. Veel foto's gemaakt.

Meestal is de beek een stuk smaller.

De forelkwekerij uit ons boekje is verdwenen en er zit nu een rangerstation. Wel staan er nog grote bassins met forellen. We besluiten daarheen te lopen en dan via de weg de vallei uit te lopen. Helaas: ze hebben geen koffie, dan maar zelf zetten. Onze laatste keer deze reis zou later blijken.

Spelen met scherpte/diepte

Al snel zijn we de weg zat. Weliswaar zonder al te veel verkeer, maar té breed en té veel asfalt. Via een klim terug de PCT op. Er lopen redelijk wat dagwandelaars en één van hen heeft, aldus haar zelf, een sad, sad, story for us. Er schijnt iets te zijn met een gediskwalificeerde schaatser op de Olympische Winterspelen. Pas dagen later komen wij er achter dat het om Sven Kramer op de 10 kilometer ging.

Groepsfoto van Hanneke en Jan

Slingerend door grassige valleien lopen we richting de steile klim naar het windmolenpark. Tussendoor lunchen we en dan blijkt ons gastankje leeg te gaan. We gebruiken blijkbaar veel meer gas dan andere mensen. Volgens de verkoper moest één tankje meer dan voldoende zijn. Noodgedwongen wijzigen we opnieuw onze plannen. Hartkeks en koud water als avondeten zien we niet zitten. In de harde wind lopen we terug naar Whitewater.

Heerlijk rustig wandelen

Amper auto's en drie kwartier wachten op een lift. In verhouding tot het aantal auto's is dat beslist niet lang. We krijgen een lift naar een busstation een paar dorpen verderop. Daar hebben we amper tijd om koffie te halen voor de bus gaat. Het is dezelfde chauffeur als op de heenweg, maar hij lijkt ons niet te herkennen.
Zo rond half zeven zijn we in LA. Een kwartiertje lopen naar ons hotel. Er slapen veel zwervers op straat. Gelukkig is er voor ons ook vannacht nog een kamer beschikbaar. Eerst eten. Een sappige hamburger en dan terug om de spullen uit te pakken en te douchen.
Jammer dat de trail eigenlijk maar twee keer twee dagen was in plaats van de geplande vijf. Maar desondanks: de PCT heeft een erg goede indruk op ons gemaakt.

Met de metro naar Universal Studios. Een lange rit. Het is bijzonder rustig in het park. Zó rustig dat we de tramtour langs allerlei filmsets zelfs twee keer achter elkaar doen. Tip: ga aan de linkerkant en redelijk voorin zitten.

Hollywood betekent filmstunts

We brengen de hele dag door in het park. Ondanks dat wij geen echte filmfans zijn valt er genoeg te zien en te beleven; niet alleen met Shrek op de foto gaan.

Jan en z'n held Shrek

Na afloop gaan we nog wat shoppen en eten in een restaurant on-Amerikaans lekker voor we terug gaan naar ons hotel.

Het ''oude'' Hollywood op ons programma vandaag. Veel vergane glorie en ''rommelige'' zaken. Dit gebied heeft niet ons hart gestolen. Opvallend: veel sterren die een tegel in de straat hebben gekregen kennen we helemaal niet en sommige andere sterren hebben op minstens twee verschillende plaatsen in de straat een ster gekregen.

Geen ster, maar de voet (poot?) afdruk van Donald Duck

Verder veel geshopt vandaag; ik ben toch benieuwd hoe dat in de rugzak en hoe, in het geval van Hanneke, dat thuis in de kledingkast gaat passen.

Een regenachtige dag met soms zelfs zeer stevige buien. Na ons bezoek aan een grote supermarkt lopen we naar Puebla. Hier begon LA. De huizen vanaf 1818 staan er nog. Wel heel erg toeristisch allemaal. Het eten smaakt er wel lekker. Onderweg lopen we nog langs de Disney Concert Hall. Een hoogtepunt in roestvrij staal.

de Disney Concert Hall

Met de bus naar Santa Monica. Een uur over de snelweg door de stad. Santa Monica heeft een Europees aandoende winkelstraat en net zo'n pier als Scheveningen. Het is er ook net zo rustig in de winter.

Santa Monica

Een laatste zonnige dag in tweetalig LA. Natuurlijk naar de dierentuin. Hoeveel dierentuinen zijn er eigenlijk op deze wereld? En verder vooral veel wachten en reizen.

Zeven uur 's avonds landen we, na een overstap op Londen, op Schiphol. Het lijkt een traditie: ook deze keer komen we zonder bagage thuis.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.