Queen Charlotte Trail

< klik hier om de inleiding over te slaan >

Inleiding:

Begin november 2004 reisden Hanneke en Jan eerst een week naar Bali. Ze maakten daar een individuele rondreis met een paar korte wandelingen. Vervolgens verbleven ze ruim zes weken in Nieuw Zeeland. Ook daar maakten ze een, maar nu zelf geregelde, individuele rondreis (met het openbaar vervoer) en liepen ze onder andere een drietal meerdaagse trekkings. Tenslotte eindigde hun reis met een paar dagen Singapore. Op deze site kunt u een verslag van die reis lezen.
De reis is in de volgende onderdelen 'geknipt':

terug naar index

Prachtig weer als we opstaan. We zijn vrij vroeg op en hebben nog meer dan een half uur voor de boot naar Ship Cove vertrekt; tijd voor een kop koffie op een terras. Het is een uur varen naar het startpunt van onze wandeling. De Queen Charlotte Trail is zeer populair, mede vanwege het feit dat bagagevervoer (vrijwel) niets extra kost. Ook zijn er heel veel dagjeslopers. Omdat we echter niet precies weten waar we zullen kamperen sjouwen wij onze rugzakken zelf. Vandaag loopt er een grote groep oudere Canadezen die een pittig tempo lopen.
Eerst kijken we nog even rond bij het monument van kapitein Cook en gaan dan echt op pad. Stevig klimmen door een bos. Gelukkig vrij veel schaduw onder de bomen en struiken, want het is best warm omhoog. Eigenlijk perfect wandelweer de hele dag.
Regelmatig hebben we uitzicht op baaien en de zee. Contrastrijk blauw en groen; weer een dag met veel foto's. En als je vandaag geen foto van een varenkrul maakt doe je het waarschijnlijk nooit meer. Weinig vogels te zien en horen, behalve een paar weka's (treffend omschreven als een kruising tussen een eend en een kiwi).
De rest van de dag niet echt veel hoogteverschillen, hoewel het nergens echt vlak is. Ook is het pad af en toe flink modderig, zodat het alles bij elkaar toch een redelijk pittige etappe is. Zo tegen zes uur komen we op de DOC-camping. Een grasveld met toiletgebouw en kraan. We zijn de enige kampeerders deze nacht, maar vlakbij zit een lodge waar wat meer wandelaars slapen. Snel spaghetaria (de Nieuw Zeelandse versie) koken en eten. De worstjes die we er doorheen roeren geven nog de meeste smaak. Maar goed, het eten is warm en voedzaam. Vrij snel daarna vallen er een paar druppels regen. We nemen geen risico en zetten alle spullen in het toiletgebouwtje en gaan de tent in. Erg veel regen valt er overigens niet. 

Een grijze lucht als we opstaan, die steeds blauwer wordt en aan het einde van de dag weer grijs. Heerlijk wandelweer. Voor we echter de rugzakken ophijsen moet ik eerst Hanneke's bord redden: een weka gaat ermee, vandoor. Die beesten worden steeds brutaler! Vandaag zien we sowieso veel meer vogels dan gisteren en een aantal soorten herkennen we zelfs.
De wandeling begint redelijk pittig: flink klimmen. Al snel gaat de korte broek aan. Bovenop nog een uitzicht waar je 360 graden om je heen kunt kijken. De tien minuten omlopen volledig waard. Dan kilometers lang op en neer. Vrij zwaar en niet, zoals gisteren, tussendoor een bar voor koffie en muffins. Muffins waarvan je wilde dat je het recept kon krijgen. Gelukkig hebben we wel veel poederlimonade bij ons. Ik drink dat spul hier echt per liter. Ook hebben we lekkere kokoskoeken meegenomen als ontbijt. Hartkeks kennen ze hier niet en van ontbijtrepen zijn we niet echt gecharmeerd.

Deze foto geeft een goed beeld van de Queen Charlotte Trail

Als lunch een half knoflook/kruidenbrood en verder maar weer. Een stuk minder wandelaars dan gisteren. Deze etappe moet je namelijk, tenzij je al je spullen zelf sjouwt (wat dus bijna niemand doet), in één keer doen. Dagjeswandelaars vinden het vaak te ver. De laatste uren zijn overigens een stuk minder zwaar: langzaam afdalen door een subtropisch woud. Het pad is vrij breed, dus meestal kunnen we naast elkaar lopen. Ook geven de bomen een hoop schaduw, waardoor het wat minder warm is.
Tegen zessen zijn we op de camping. Net daarvoor zit echter een hotel en een winkeltje, dus eerst een tussenstop voor een milkshake (smaakt heel anders dan in Nederland, maar is wel erg lekker) en een hamburger voor we de tent opzetten en ons een beetje wassen. Er staan hier een stuk meer tenten op de camping dan gisteren, maar er is ruimte genoeg. Ook staan er picknicktafels en dat is prettig bij het eten koken. Jammer dat de kerosine (wat we nu in onze brander stoken) zo slecht aan te steken is. Als het eenmaal brandt, brandt het overigens prima. Na de spaghetaria en yoghurt (net gekocht in de shop) spelen we nog een spelletje, drinken een slokje apfelcorn en gaan slapen.

Als we opstaan lijkt het te regenen, maar dat valt erg mee: onder de bomen is het nog droog en al snel is het overal droog en de lucht wordt steeds blauwer, om tenslotte weer wolkeloos te eindigen.
We lopen tien minuten over de asfaltweg terug naar het echte pad en gaan dan weer onverhard verder. Vanaf zeeniveau klimmen we tot bijna 500 meter. Flink zweten; maar goed dat het niet regent en we in T-shirt (en later ook korte broek) kunnen lopen. Veel vogels; kwartels altijd per koppel. Ook weer regenwoud en af en toe een vergezicht over de blauwe zee, baaien en eilanden. Ik blijf foto's maken.

en ook deze foto geeft een goed beeld van de Queen Charlotte Trail

Na de grote klim nog een iets minder grote klim en we komen een heel stel jongeren (Scouts?) tegen die ook met volle bepakking lopen. We zien vandaag overigens weinig wandelaars, maar relatief veel daarvan dragen een grote rugzak. Na de tweede klim gaat het min of meer horizontaal. Dat loopt lekker. Af en toe compleet andere begroeiing. Bomen, open stukken, zilverkleurige varens (het symbool van het nationale rugbyteam), maar ook veel boomvarens. Dat gaat zo door tot de laatste, vooral dalenden, kilometers van het pad. De Queen Charlotte Track zit er dan op. Boten gaan om een uur of vijf en er schijnen ook nog bussen te gaan naar Picton. We besluiten tot die tijd maar te gaan liften. Na een paar minuten de eerste auto én een lift. Een flink stuk verder gaat die man met z'n twee zoontjes zwemmen en nadat we in een café aldaar een kop koffie hebben gedronken steken we de duim weer omhoog. De tweede auto stopt. Twee Duitsers met een camper die ook naar Picton gaan. Ze lijken vooral erg blij te zijn iemand gevonden te hebben die niet alleen maar Engels, maar ook een mondje Duits spreekt. In Picton lopen we weer naar de camping. Eerst douchen. Vooral vandaag was het flink zweten.
Als de tent staat en de was is gedaan lopen we terug naar de stad. Tijd om weer eens uit eten te gaan. Om de één of andere reden hebben we dat deze reis nog niet zo heel vaak gedaan. Vooraf een typisch Nieuw Zeelands gerecht met kleine complete visjes. Niet echt bijzonder. Ook de t-bone steak en bananasplit zijn niet overdreven lekker. Misschien dat we daarom zo vaak zelf koken?! Enfin; goedkoop is het wel om uit eten te gaan in Nieuw Zeeland.
Als de maaltijd op is lopen we terug naar de camping. Tijd om naar bed te gaan.

terug naar index

Klik hier om te lezen hoe deze reis verder is verlopen.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar de startpagina.