Wandelen in Japan

Inleiding:

In het voorjaar van 2010 zijn Sven, Hanneke en Jan naar Japan afgereisd. Eerst liepen ze daar een paar dagen een zelfsamengestelde wandeling net buiten Tokio om tenslotte na een paar dagen Tokyo weer naar huis te gaan. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(vrijdag 30 april 2010)

Op Koninginnedag naar Schiphol is niet de meest handige dag. Hoewel we pas om half zes vliegen en ruim op tijd zijn weggegaan lijkt het toch nog even spannend te worden: Amsterdam is onbereikbaar. Gelukkig is Schiphol met wat moeite dat nog wel. Sophie hoeft dus toch niet heen en weer te rijden.
Sneller dan vandaag kunnen Sven, Hanneke en ik overigens niet door de douane. Tijd genoeg voor shoppen en koffie mét.
Na een redelijke maaltijd in het vliegtuig slapen we nog een paar uur; ik tenminste wel.

Dag 2

(zaterdag 1 mei 2010)

's Ochtends elf uur plaatselijke tijd landen we met een jetlag in Tokyo. Zonder enig probleem verlaten we het vliegveld, ondanks dat we hebben aangegeven dat we eten in onze rugzakken hebben.

wachten op de metro

Een drietal metro's brengt ons naar Mitaka. Helaas: da's niet goed: we moeten in Mitake zijn. Gelukkig ligt dat wel dezelfde richting op. Een zeer behulpzame ambtenaar wijst ons de weg naar een benzinepomp (toch niet voor niets in Mitaka uitgestapt) en de weg naar de juiste metro. Dan nog een stukje met de bus en eindelijk de kabelbaan.

de kabelbaan

Vierhonderd meter omhoog. Het lijkt snel donker te worden, dus doorlopen. Steil klimmen en over een mooi bospad tot we bij een stenen muur staan. Onze eigen tent is in reparatie en de leentent van Bever is wel heel erg groot. Als tie staat koffie zetten en eten koken. Vandaag mogen de blikken uit de rugzak.
Snel daarna gaan we de tenten in. Vermoeidheid wint het van dierengeluiden.

Avondlicht op papier

Dag 3

(zondag 2 mei 2010)

Ondanks het bijzonder ongelijke terrein slapen we alledrie als een blok en dat zo'n elf uur lang. Dan wint de zon het van de slaap. Na het ontbijt lopen we richting Mitake-San. We zijn niet de enigen op het pad die naar het tempelcomplex gaan.

Op het tempelcomplex van Mitake-San

Daar vandaan lopen we in een paar uur naar Oku-Tama. Vrijwel de hele dag lopen we door het bos. Veel bloemen, bloesem en Japanners. Slechts zelden lopen we met z'n drieën. Veel Japanners hebben nu een week vakantie en houden van wandelen. Eigenlijk hopen we de Kanto Fureai-no-Michi (Kanto Nature Walk) te vinden. Onze route zou daar deel van moeten uitmaken, maar thuis op Internet hebben we die niet kunnen vinden. Met veel dank aan een Amerikaan die Japans spreekt scoren we in Oku-Tama een kaart met de hele route. Met behulp van onze eigen wandelkaarten en de Hiking in Japan moet het de komende dagen dan ook wel lukken.

Op de top zijn ook al veel andere wandelaars.

De route van vandaag is een stuk pittiger dan verwacht. Veel dalen en klimmen en soms erg steil. Gelukkig is het niet nat, want dan was het helemaal zwaar geweest. Bij tempelcomplexen en onbemande hutten blijkt niet altijd drinkwater te zijn, dus dat wordt zuinig aan doen. Als we in Oku-Tama zijn daarom veel drinken. In een lokaal tentje cola drinken en noodles eten. Gelukkig zitten er andere mensen, zodat we op hun bord kunnen aanwijzen wat wij willen eten. Een Japans menukaart lezen lukt ons nu eenmaal niet en veel Engels spreken de meeste mensen hier ook niet.

Natuur en cultuur; beide kom je tegen in Japan

Nog een paar kilometer lopen tot we een plekje voor de tent vinden. Naast de vangrail van een afgesloten stuk weg. Niet het allermooiste plekje, maar vanwege de steile berghellingen hebben we weinig keus. Veel honger hebben we ook al niet, dus één pak spaghetteria gaat mee terug naar huis. Als het eten op is en we ook nog oploskoffie hebben gedronken besluit ik in het donker nog een stukje de weg af te lopen naar de beek om de flessen te vullen, zodat we ons nog wat kunnen wassen. We zijn erg plakkerig van het zweet en dat slaapt niet zo lekker. Dan nog een beetje whisky en wat te happen voor we de tent in gaan.

Dag 4

(maandag 3 mei 2010)

Niet zo heel goed geslapen, maar toch om half acht op. Zo'n anderhalf uur later is alles ingepakt en hebben we genoeg ontbeten en gedronken. De eerste kilometers gaan vooral over een stille asfaltweg. Af en toe wat huisjes of ''kapelletjes''. Heel relaxt lopen tot we vlakbij het stuwmeer zijn.

Onderweg zien we veel religieuze uitingen

Dan gaat het gestaag omhoog. Eerst langs een onverharde weg en later wordt dat een smal pad. Sommige stukken, met name die met de naaldbomen zijn wat saaier, maar andere zijn erg mooi. Loofbomen, soms met bloesem, en af en toe een beek. Op één van die plekjes lunchen we. Dan gaat er iets mis met de brander: er wordt heel veel benzine gelekt. Veel spullen van Sven stinken naar de benzine. We moeten nu onze plannen aanpassen, om nieuwe brandstof te halen. Nu waren we onze plannen toch al constant aan het wijzigen, dus in die zin is er niets verandert.

heerlijk wandelen

We gaan steil klimmen, maar gaan niet helemaal tot de top vandaag. Sven loopt niet echt lekker en als we dan een redelijk vlak plekje vinden, niet al te ver van een beekje vandaan, vinden we het een goed moment om te stoppen. Het is pas half vier, dus tijd genoeg om wat te drinken voor we de tenten opzetten en gaan wassen in de beek.

Ook in Japan kun je prima wildkamperen

Boerenkool eten en in de binnentent de laatste borrel- en cashewnoten. Jammer dat de tent ''wat'' scheef staat en Hanneke last heeft van haar rug; dat slaapt toch een stuk minder goed. 

Dag 5

(dinsdag 4 mei 2010)

Opnieuw een warme dag. 's Ochtends weten we dus al dat we 's avonds bij water willen kamperen. De routeopties zijn gelukkig legio. We hebben een prima wandelkaart, alleen opzoeken van plaatsnamen die op de borden staan is wat lastig. Er lijken drie verschillende alfabetten te zijn. Als we dan iets op de kaart zoeken klinkt dat een beetje als: ik zoek mannetje, twee keer een bobsleeër, schoolbord en brandstapel.

Groepsfoto (van links naar rechts: Jan, Sven en Hanneke

Maar goed, eerst klimmen we nog een half uurtje en gaan dan een flink stuk redelijk vlak lopen voor we steil afdalen naar Oku-Tama. Daar weten we zeker dat we benzine kunnen tanken. We zijn ook duidelijk niet de eersten die dat daar doen: de pompbediende weet precies wat we willen voor we onze rugzakken zelfs maar hebben afgedaan.
Het is hier een populair wandelgebied en ook vandaag zien we heel veel wandelaars. Opvallend hoe fit en snel de meesten zijn. Zelfs kleine kinderen lopen min of meer hetzelfde tempo als wij.

Steil naar beneden

Na een lunch met noodles lopen we min of meer evenwijdig met de rivier. Eerst op het trottoir langs een drukke weg, maar al snel een voetpad wat klimt en daalt. Soms ''Disney-rotsen'' naast ons, maar meestal zijn het echte rotsen. Langzaam lopen we de kloof in. Mooi.
In het volgende dorp zit een theehuis boven het water en we kunnen de verleiding niet weerstaan. Schoenen uit en de veel te kleine pantoffels aan. Met handen en voeten koffie en cake bestellen. Lekker, maar vrij prijzig.

Kleine kunststukjes

Dan nog een uurtje door het bos lopen tot we, eindelijk, een mooi vlak kampeerplekje hebben, vlakbij een snel stromende beek. Wassen is dus geen probleem. Het is weliswaar bijna donker, maar een paar kopjes koffie en thee voor het eten is toch wel erg prettig. Na het eten nog de nodige chips en redelijk op tijd slapen.

Dag 6

(woensdag 5 mei 2010)

De laatste volle wandeldag deze vakantie. Minstens net zo warm en heiig als de rest van de wandeling. Voor de foto's is dat wel jammer. Ik vermoed dat ik tot op heden nog niet echt veel mooie plaatjes heb gemaakt deze reis.
Vandaag lopen we misschien wel het mooiste stuk van de route. Een paar kilometer langs een beek door het bos tot we bij een metrohalte aankomen. Geen horeca, wel een koude cola uit de automaat.

Boer actief in een meloenenkwekerij

Langs een zeer rustige asfaltweg met vrijwel constant huisjes, altaars, Japanse bordjes en meer van dat soort zaken. Japanser dan dit krijg je het niet. Aan de voet van een lange klim een lange pauze met hartkeks en cup-a-soup en vervolgens warm omhoog. Eerst langs een meloenenkwekerij en dan door het naaldbomenbos. Gelukkig wel vrijwel constant in de schaduw.

Op de top

Bovenop is een plateau waar de kersenbomen nog bloeien. Cliché. Aan de andere kant steil omlaag. Binnen een uur lopen we op een verharde weg en gaat het minder hard omlaag. Niet veel later een prachtig plekje bij de beek.
Tijd om de tentjes weer op te zetten en te wassen. De laatste hapjes en whisky gaan op. Het is tenslotte ook de laatste nacht op trek.

Dag 7

(donderdag 6 mei 2010)

Het is nog warmer dan de andere dagen. Eigenlijk te warm om te lopen, zeker omdat we al vrij snel over een brede asfaltweg zonder schaduw lopen. Wel weer langs bebouwing. Sommige beelden hebben mutsen op of sjaaltjes om.

aangeklede beelden

De weg gaat over in een andere weg. Jammer dat het zijpad al snel onvindbaar is en we daardoor door een tunnel moeten. Gelukkig ligt er een trottoir naast de weg. Nog iets verder een stille asfaltweg omhoog. De laatste klim. Ook hier een stuk onverhard om een grote lus af te snijden.
Het pad wordt steeds onbegaanbaarder en de houten bruggetjes steeds onbetrouwbaarder.

Zo'n onbetrouwbaar bruggetje

 Tenslotte verdwijnt het pad helemaal, maar gelukkig zien we boven ons de weg weer liggen. Die volgen we een stukje en later komen we bij een splitsing met bordjes en duidelijke paden. Relaxt afdalen tot een volgende asfaltweg. Onderweg zien we een Japanse geit en slang. 
We lijken een pad gevolgd te hebben wat niet op de kaart staat, maar een half uurtje lopen verder ligt de metrohalte. Nog even zweten en dan zit de wandeling erop. Veel natuur, maar gelukkig ook cultuur. Zo hadden we het ongeveer ook bedoeld toen we besloten hier te gaan wandelen.
Met drie keer overstappen en wat eten en drinken onderweg in de brandschone metro gaan we richting hostel. Een paar minuutjes lopen en dan lekker douchen. Niet alle bruin is vuil.
De kamer is klein en de matrasjes liggen op de grond. Geen bed of kast. De tent kan gelukkig over de balustrade te drogen gehangen worden.

Weinig is zo Japans als deze lampionnen

Geld pinnen in Tokio kost meer moeite dan je waarschijnlijk zou verwachten, maar gelukkig accepteert de automaat in het postkantoor wel de Europese passen. Gezien het feit dat ze bij de bank een routekaartje daar naar toe hebben liggen zijn we duidelijk niet de eerste met dit probleem. Dan eerst eten. Niets zo lekker als kip en friet na een week wandelen, dus ondanks dat we in Japan zijn gaan we naar de KFC om daar de eerste trek te stillen. Later op de avond gaan we nog wel sushi eten in zo'n echte sushibar. Verder een beetje rond slenteren. De winkels gaan om zes of zeven uur dicht, dus erg laat maken we het niet.

Tempel in Tokio

Dag 8

(vrijdag 7 mei 2010)

Een dun matrasje op een harde vloer slaapt niet echt geweldig. Maar goed, na een paar lange nachten in de tent zijn we toch al aardig uitgerust inmiddels.
Na een redelijk Westers ontbijt gaan we met de trein naar Nikko. Voor die gaat hebben we nog zo'n anderhalf uur. De straat met de horecagroothandel is vlakbij en dus is de tijd volmaken geen probleem. De plastic voorbeelden van maaltijden en etenswaren zijn misschien nog wel het leukst.
Tweeëneenhalf uur per trein brengen ons naar het tempelcomplex. Helaas giet het inmiddels. Gelukkig verkopen ze paraplus, want nat regenen in T-shirt en korte broek is niet echt fijn.

In Nikko

Het is bijzonder rustig. Heel goed: dan kunnen we alles tenminste goed bekijken. Afgezien van de regen een hoogtepunt. Geen wonder dat iedereen ons heeft aangeraden naar Nikko te gaan.

Horen, zwijgen, zien; beroemd in Nikko

Met de trein terug en een hapje eten. Het leek een Japans tentje, maar het eten was niet heel geweldig.
Hanneke gaat naar bed en Sven en ik gaan nog even naar de bar in een straat verderop. Om elf uur doen we ''het licht uit''; de titel van een cd en de naam van een lekkere Japanse whisky rijker.

Dag 9

(zaterdag 8 mei 2010)

Vroeg op want we gaan naar de vismarkt. Eén van de bekendste toeristische attracties van de stad, maar je moet er wel op tijd zijn, anders is er niets meer te zien. Ik wist dat tonijnen groot zijn, maar als je ze daar diepgevroren ziet liggen besef je pas hoe groot.

tonijnen op de vismarkt van Tokio

De rest van de dag door de stad geslenterd. Vooral Tokio beleefd. Eten en boeken zijn niet echt duur; koffie, gebak, cd's, elektronica en vrijwel alle andere dingen wel. Behalve af en toe een hapje en een drankje geven we daarom verder niet veel geld uit.

Tokio is vooral groot en druk

Later op de avond nog een paar afzakkertjes in de bar en dan naar bed. Ook deze barman zal wel nooit tot snelste of beste barman van de wereld worden uitgeroepen.

Dag 10

(zondag 9 mei 2010)
Tokyo kent ook moderne architectuur

Vandaag een heel ander gezicht van Tokyo gezien. De monorail, moderne architectuur, ruimte en groen. Het technologiemuseum is ook voor Engelstaligen zeer de moeite waard. Dit net als de boottocht naar de overkant (hoewel je daar natuurlijk geen Engels voor hoeft te spreken).

skyline vanaf het water

Nog wat door het ''oude'' Tokyo slenteren en langs veel erg dure winkels gelopen. Een geschikt eettentje vinden kost wat meer tijd.
Tot slot nog een afzakkertje in de kroeg. Het blijft bijzonder hoe traag de barman is. Dan voor de laatste keer deze reis naar bed.

Dag 11

(maandag 10 mei 2010)

Uitslapen, inpakken en richting huis. Hoewel Japan niet helemaal mijn hart heeft gestolen is het een heel bijzondere bestemming. De cultuurshock is minder groot geweest dan voorspeld. Komt misschien omdat we al eerder in grote Aziatische steden zijn geweest? Hoe dan ook: de mensen zijn bijzonder vriendelijk en hulpvaardig en ondanks dat de meesten weinig of geen Engels spreken is het niet echt moeilijk de weg te vinden of te krijgen wat je wilt. Wel bijzonder is bijvoorbeeld hoe Japanners omgaan met hun hondjes. Kleding, vervoeren in speciale ''kinderwagens'': niets is ze te dol. Ook bijzonder: toiletten met brilverwarming én een knopje om je eigen ''toiletgeluiden'' te overstemmen met ''toiletgeluiden'' vanaf een geluidsband...
En rauwe vis eten? Ach, wij vonden rauwe tonijn en zalm sowieso al lekker. Verder is Tokio opvallend schoon. Nergens troep op straat of graffiti in de metro. Voordringen kennen ze ook al niet. De extreme verschillen tussen armoede en rijkdom, zoals bijvoorbeeld in India, lijken te ontbreken, ondanks dat je ook in Tokio zeer exclusieve kledingwinkels én zwervers ziet. Ja; Japan is zeker een aanrader en wie weet komen we nog wel eens terug.

Enfin, na een zeer voorspoedige vlucht met extra beenruimte komen we, zowaar weer eens een keer mét alle bagage, om kwart over zeven thuis in ons mooie Rotterdam.

 

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.