De Mac Lehose Trail in Hong Kong

Inleiding:

In het vroege voorjaar van 2006 reisden Hanneke en Jan naar Hong Kong. Niet zo zeer om de stad te gaan bekijken (hoewel ze dat natuurlijk ook hebben gedaan), maar vooral om te Mac Lehosetrail wandelen. Ten noorden van de stad lopen diverse lange afstand wandelpaden. We kozen er voor om de 100 kilometer lange MacLehose trail te gaan lopen. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Een dag werken en net voor ik naar huis ga de vraag of ik donderdag, samen met Ivo Opstelten (de burgemeester van Rotterdam) en nog een collega naar Casablanca wil om daar ''iets'' met de botanische tuin van de consul te gaan doen. Ik vind het bijna jammer dat ik op vakantie ga. Zo'n buitenkansje krijg je natuurlijk niet vaak. Maar goed, een week Hong Kong met Hanneke is vast nóg leuker!
Om half zes op Schiphol inchecken, tickets voor de meivakantie halen (zouden ze ons eigenlijk al herkennen bij ATP?), een broodje eten en vliegen maar. Overstappen in Zürich en daar neemt de security ons apart. We vrezen het ergste voor onze brander. Gelukkig valt het mee: de fles stinkt niet al te hard en mag toch mee. Wel krijgen we een waarschuwing dat dit niet de bedoeling is, maar wat moeten we anders? Elke reis een nieuwe brander kopen? Nog afgezien van de kosten is dat erg lastig realiseerbaar. Niet overal op de wereld verkopen ze branders.
Om half elf vliegen we en na het eten vallen we snel in slaap.

Vrijwel non-stop geslapen en dankzij het tijdverschil is het alweer bijna avond als we landen. Weinig gelezen en slechts een enkel videospelletje gedaan.
Na de douane met de bus naar de stad. Pas na ruim een half uur zie je wat je verwacht (althans: wat wij van Hong Kong verwachten): hoogbouw, druk, chaotisch, schreeuwerige reclames en herrie. Geweldig!
Even zoeken naar de hostel. Het zit ''verstopt'' in een flat, maar het kaartje klopt. Inchecken, spullen op de kamer dumpen en de stad in. Eerst benzine regelen en dan eten. Handig dat je de gerechten kunt aanwijzen op een plaatje. De thee is geen thee, maar een glas om je eetstokjes in af te spoelen.
Nog wat door de stad slenteren, wat drinken (sesamlimonade is niet echt lekker) en nog meer slenteren. Eigenlijk alleen maar om sfeer te proeven. De rest komt later wel.
Terug naar de kamer. Herpakken, even niks doen en douchen. Ondanks onze biologische klok toch redelijk op tijd naar bed. 

Om kwart voor negen verlaten we de vrij kleine kamer na een redelijke nacht geslapen te hebben. De kamer en het bed waren vrij klein, maar dat mocht de pret niet drukken. We bellen de eigenaar uit bed, betalen, laten spullen achter en krijgen een routebeschrijving naar het startpunt van de wandeling mee. In de stad is het nog rustig en vrijwel alles is gesloten. Ontbijten doen we pas bij de metro. Na nog een mini- en een dubbeldekkerbusrit zijn we er: het startpunt van de Mac Lehosetrail. De koffie smaakt daar prima en we raken aan de praat met een Nieuw Zeelander die hier al heel lang woont en ook heel veel gelopen heeft. Belangrijkste tip voor ons: op de camping is vaak geen water. Die kennis hebben we deze avond al heel veel profijt van, want anders hadden we het laatste uur vast niet zo veel water gesjouwd.

Startpunt van de Mac Lehosetrail.

Veel wandelaars vandaag, zeker het eerste stuk. Het Pieterpad is er niets bij. Bijna 10 kilometer verhard met weinig hoogteverschillen en langs (stuw)meren. Mooi, maar de lucht en het water zijn minder blauw dan in het boekje. Een vrij warme dag met vrijwel geen wind. Soms flink zweten, zeker als we klimmen. En dat doen we later nogal eens. Eerst 300 meter, dan terug naar 0, dan 100 meter omhoog, weer terug naar zeeniveau en tenslotte op 150 meter kamperen.

Ook de rest van de Mac Lehosetrail is goed gemarkeerd.

Bij het eerste dorpje drinken we wat. Horeca genoeg. In het volgende dorpje zit wel een kraan, maar geen horeca. Dan alleen nog maar omhoog. We zijn de enigen op de camping. Vlakke en harde grond en vrij veel afval. In Hong Kong kijkt men niet zo krap: de volgende dag komt er vast wel weer iemand om op te ruimen. Wel bijzonder zo'n onbemensde en gratis camping; paalkamperen is er niets bij.

De onbemensde camping.

Pas tegen zes uur staat de tent. Niet zo heel veel tijd meer voor het donker wordt, maar nog wel genoeg om eten te koken. Na de spaghetaria nog een klein beetje whisky en wat chips en vroeg naar bed.

Een korte wandeling vandaag, maar Hanneke heeft veel last van haar knieën. Jammer, want het pad is erg mooi. Na ontbijt en inpakken beginnen we al snel met klimmen. Voor het eerst boven de 400 meter. De zon brandt flink, maar vandaag hebben we ons goed ingesmeerd. Gisteren niet, want toen was er weinig zon. Toch zijn we flink verbrand.
Na de steile klim langzaam dalen. Bijna vlak lopen, dus dat gaat redelijk snel. Overal om ons heen bergen en water. Hong Kong bestaat uit heel veel eilandjes. Opvallend is dat het land hier niet in cultuur is gebracht. Wel is het erg geciviliseerd. Veel markering, regelmatig betonnen paden en af en toe campings of toiletten.

Uitzicht op de stad.

Nog een lange en steile klim en dan weer dalen. Over een trap met soms nét te grote treden. Je hoeft geen last van je knieën te hebben om dit zwaar te vinden.
Aan het einde van etappe 3 zit een toilet, water en een camping. De volgende plaats om water te halen zit uren verder. Hanneke ziet dat niet zitten en besluit in ieder geval vandaag hier te stoppen. Het zou mij benieuwen of ze morgen verder gaat.
Eén voordeel: we hebben tijd genoeg om ons zweet af te spoelen. Ook de zon verdwijnt: het wordt gelijk een stuk minder warm. Een beetje wassen, spelletje spelen, eten koken, nog een slokje whisky drinken en vroeg slapen. 

Vroeg op en het is bloedheet. We pakken twee en een halve liter water in, maar die zijn schoon op bij de eerstvolgende waterhaalmogelijkheid. Het eerste stuk klimmen over een verharde weg. Dat gaat lekker snel. Dan door een bamboebos. Dat past ook wel een beetje in het landschap. Dan begint de ''echte'' klim. Bijna 500 meter omhoog. Uitzicht op de stad. Gelukkig waait het iets, zodat het ergste zweet wegwaait. Veel zonnebrandcrème smeren, want behalve mijn nek zijn we nog niet echt verbrand.

Tussen de bamboes omhoog.

De afdaling gaat redelijk makkelijk en we blijven vervolgens redelijk lang op dezelfde hoogte. Op kaart 5 beginnen we met klimmen. Links en rechts van ons ligt de stad. Spectaculaire beelden. Jammer voor de foto's dat het wat heiig is (of is het smog?). Dan anderhalve kilometer dalen over een verharde weg. Daar aan het einde zit een café. Wat kan koude limonade lekker zijn!
Nog twee liter water gekocht en weer klimmen. Een vrij zware klim, maar het uitzicht op Hong Kong vergoedt veel.
De afdaling gaat over honderden traptreden. Zwaar. Onderaan komen we bij een drukke weg. Nog een half uurtje voor het donker is. Gelukkig staat er een toiletgebouw waar we water kunnen halen. Bij het stuwmeer zetten we de tent op. Eten koken doen we in het donker. Ik loop daarna nog even terug om onze watervoorraden weer aan te vullen. Nog een kopje oploskoffie en alweer vroeg slapen.

Een warme nacht op een blijkbaar populaire ontmoetingsplaats. Zowel 's nachts als 's morgens stoppen er regelmatig auto's. Ook lopen er zwerfhonden en apen. Die apen zijn jaren geleden uitgezet in het wild. Ze hebben gelukkig geen belangstelling voor ons ontbijt. Op andere plaatsen zijn ze soms erg opdringerig. Op de plek waar we gisteren water haalden hebben we dat zelf ook heel goed kunnen zien.
Al voor negen uur lopen we. Sectie zes is een korte en makkelijke. Over een weg langzaam klimmen en dan over een bergrand verder min of meer klimmen. Links van ons ligt weer de stad. Meer wolkenkrabbers dan haren op een hond. Honderd meter hoog stelt niets voor. Ook vandaag is het te heiig om echt mooie foto's te maken.
Bij een groot reservoir begint de volgende sectie. Er zit ook al een toiletgebouw met water (dat laatste is niet altijd het geval), dus onbeperkt drinken. Dat kan geen kwaad, want het is weer bloedheet vandaag. Statistisch is het in februari 19 graden, maar het lijkt nu wel het dubbele. Geen wind, dus extra zweten. Zeker als je dan ook nog bij Needle Hill omhoog moet. Erg veel traptreden en de naam is wel duidelijk. Naar beneden gaat vooral over een verharde weg; wel zo prettig. Geen verkeer te zien overigens. Grassy Hill slaan we over: we nemen hier een iets andere route om de knieën van Hanneke te ontzien. 

Needle Hill

Bij de start van de laatste etappe van vandaag zit ook weer een toiletgebouw met water. Drie keer per dag wordt het gebouw gereinigd. Dat is waarschijnlijk net zo vaak als er bezoekers zijn. 

Niet overal is het zwaar lopen.

Veel water drinken, flessen vullen en omhoog. Een lange warme klim met gelukkig niet al te veel treden. Op Tai Mo Shan, met 957 meter de hoogste top van Hong Kong, kun je de route van vandaag prachtig zien liggen. Ook dat gruwelijk steile asfaltweggetje van die laatste paar kilometers. Bijna fluitend omlaag over een rustige weg. Wandeltempo van zo'n vier kilometer per uur. En dan het eindpunt. Helaas: er zit geen horeca of winkel. Omdat wij gepland hadden de hele route in vier dagen te lopen (volgens het boekje kan het zelfs in drie) hebben we geen eten meer. Jammer, maar de laatste 20 kilometer zullen we dus niet meer lopen. Als Hanneke geen last had gehad van haar knieën hadden we het waarschijnlijk net gered, maar vijf dagen uittrekken voor de hele Mac Lehosetrail is waarschijnlijk heel reëel.
De bus en metro brengen ons naar de hostel. Een kleinere kamer dan de vorige keer, zonder daglicht, maar wel met een lekkere douche. Nog even wat eten, een beetje rondslenteren en naar bed.

Slecht geslapen. De kamer te benauwd? Te veel ''geurende'' kleding? Geen idee.
Veel gelopen. Af en toe wat gegeten of gedronken. Soms is er een menukaart in het Engels en soms is het echt alleen maar een plaatje aanwijzen. Het museum voor geschiedenis is de moeite waard, zelfs voor ons als niet-geïnteresseerde. Veel winkels, maar in tegenstelling tot de meeste toeristen kopen we maar weinig. De flats op Hong Kong Island zijn nóg hoger. De roltrappen die je 800 meter ver brengen brengen je niet terug. Van Nederlandse hutspot tot Russische blini's tot Australische kroegen: alles kom je hier tegen. Overvaren met de ferry en om acht uur de lichtshow bekijken. Dat kan volgens ons echt alleen in Azië: de verlichting van flats gebruiken om een lichtshow te creëren. Nog wat eten, lopen, ijsje eten, nog meer lopen en terug naar de hostel. Eindelijk rust en stilte. Jammer dat de kamer geen ramen heeft. 

Hong Kong by night.

Een grijze dag met laaghangende bewolking. Naar the Peak voor het uitzicht stellen we dus maar uit. De dierentuin is gratis, maar afgezien van de apen stelt het niets voor. Nou ja, misschien de vogels ook wel, maar vanwege de vogelpest mag je daar niet bij.
Hong Kong is schoon; brandschoon. Schoner nog dan Singapore, maar overal bordjes met dingen die verboden zijn irriteren op den duur wel. Toch wekt de kwaliteit van de buitenruimte (het blijft toch m'n werk) bewondering op.
Veel gelopen vandaag. Een beetje winkelen, diverse musea bezocht (je hebt tenslotte een pas, of je koopt er geen) en met het avondeten eens geen rijst of noodles. De steak en patat zijn niet eens echt lekker, maar we waren gewoon eens toe aan iets anders.
De avondmarkt is leuk. Veel troep en glimmende dingen. We blijven ons verbazen. Nog een laatste espresso bij Starbucks en om half tien houden we het voor gezien. Genoeg indrukken voor vandaag.

De iPod wekt ons en eigenlijk wordt het een dag als gisteren. Veel lopen, naar de overkant varen, alleen geen musea vandaag. Wel met de tram omhoog. Dertig graden of nog steiler; het lijkt bijna een kermisattractie. De wandeling op de top is zalig. Ruim een half uur geen geluiden, behalve wat vogels. Lunchen met een broodje, want betaalbare Aziatische restaurants zitten er niet. Met de ''steile'' tram en de dubbeldekker tram naar het begin van de stadswandeling toe. De Chinese tempel is een nieuw hoogtepunt.

Flats, overal waar je kijkt: flats...

En verder geloven we nu echt dat Chinezen alles eten wat vier poten heeft (behalve tafels en stoelen), alles wat vliegt (behalve vliegtuigen en helikopters) en alles wat onder water leeft (behalve onderzeeërs). Gedroogde kraaghagedissen, inktvissen of zeepaardjes, levende padden vier hoog opgestapeld, een grote vis die levend van z'n schubben wordt ontdaan (en als je dat gezien hebt durf je vast niet meer te zeggen dat vissen geen pijn kennen...) of geweien: je komt het tegen. We zijn best wel wat gewend en beslist geen moeilijke eters, maar hier moeten we toch af en toe even flink van slikken. We houden het maar bij een ''herkenbare'' maaltijd vandaag.

Chinezen eten echt alles.

De eigenaar van de hostel checkt nog even hoe laat we de volgende dag weggaan. Hij heeft blijkbaar geen zin om nog een keer uit z'n bed te worden gebeld.

Opstaan, alles inpakken, koffie met een broodje bij de Starbucks en naar het museum of Science lopen. Een aanrader. Hoewel de tentoonstelling over gezichtsbedrog veel klassiekers bevat is het beslist geen verloren tijd. Ook in de rest van het museum valt genoeg te zien en te beleven. Veel uitdagende dingen om zelf uit te proberen. De boodschap is helder: wetenschap is leuk en overal.
De tijd vliegt voorbij en na nog een snelle hap noodles gaan we snel naar onze afspraak van drie uur. Een oude Scoutingvriend, Peter, woont namelijk in Hong Kong. Dit hoorden we pas kort voor ons vertrek en na wat mailwisseling hebben we dus afgesproken. Leuk om te horen hoe een Nederlander hier leeft en overleeft. We drinken ergens wat, praten flink bij en na een paar uur gaat Peter weer naar z'n vrouw: zoveel uur per week ziet hij ze nu ook weer niet. Een werkweek van 44 uur, 12 dagen vakantie per jaar en zij werkt als verpleegster in de ploegendienst. Tsja... dan blijft er niet veel tijd over voor elkaar. Een leerzaam gesprek.
Wij slenteren nog wat door de ''aquariumstraat''. De mooiste aquariawinkels naast zaken waar ze de vissen al in zakjes hebben gedaan. We blijven ons verbazen.
Nog een laatste rijstmaaltijd, een ijsje en een dubbele espresso en dan met de bus naar het vliegveld. Die doet er een stuk langer over dan op de heenweg. Gelukkig zijn we vroeg genoeg.
Inchecken, het laatste geld opmaken en vliegen maar. 

Net na twaalven opgestegen. Veel turbulentie, weinig slapen. Geen branderperikelen op Zürich deze keer. De fles op z'n kop open laten staan op de hotelkamer heeft blijkbaar geholpen. Om half tien 's morgens halen we onze bagage van de band op Schiphol.
Lekker weer naar huis!

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar de (wandel)vakanties.