Een fietsvakantie met twee peuters van Rotterdam naar Wiltz

Inleiding:

In het voorjaar zijn Hanneke en Jan, met in de fietskar Eljer Jilke, hun tweeling van dan bijna vier jaar oud, van Rotterdam naar Wiltz in Luxemburg gefietst. Niet via de kortste route, maar in 647 kilometer via onder andere het routeboekje Fietsen langs de Maas en deVennbahn. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze redelijk wat regen en kou hadden, maar vooral weer erg genoten van de route, het landschap, het fietsen en vooral het met elkaar weg zijn.

De weersvoorspellingen zijn naadje, maar we laten ons niet kisten: we gaan gewoon in negen dagen naar Wiltz fietsen. Niet via de kortste route, maar eerst met behulp van het boekje Fietsen langs de Maas naar Maastricht en dan verder richting Wiltz.
We staan om half acht op en zo'n anderhalf uur later springen Eljer en Jilke, onze tweeling van inmiddels bijna vier jaar oud, in de fietskar en Hanneke en ik op onze Santosfiets. Nog in de wijk gaan de regenpakken aan, maar eerlijk is eerlijk: ze zijn amper nodig. Althans: voor de regen.

Schiedam is een mooie stad met veel molens.

Het aantal buien valt erg mee, maar er staat een stevige wind en het is slechts zes graden en dat eind april... We fietsen eerst naar Schiedam om bij de Beneluxtunnel de route uit het boekje op te pakken. We hebben tijd genoeg en de lus langs de grienden is erg mooi. En Schiedam natuurlijk ook! Zeker omdat we ook nog even langs ons oude huis fietsen. Door de tunnel naar Pernis en Hoogvliet. Tussen koeien en knotwilgen.

Fietsen tussen de koeien.

Na 25 kilometer een horecastop. Dan verder langs het water en richting de Heienoordtunnel. Rotterdam in de verte. Ook deze tunnel heeft een lift, alleen omhoog doet tie het niet. Gelukkig kun je er ook fietsen want roltrappen zijn echt geen goed idee met deze fietscombinatie. Via 's Gravendeel naar de laatste grote tunnel van vandaag: de Kiltunnel.
In Dordrecht gaat het mis: de omleiding leidt ons in een andere omleiding. Dan maar terug en een stukje omfietsen. Toch over een mooi stukje groen. Even later de Biesbosch. Als er een reiger op het fietspad staat weet je dat er té veel water op het fietspad staat. En opnieuw een vreemde omleiding: het bord zegt dat het doodloopt, de verkeersregelaar zegt dat we er langs kunnen, maar verderop is het verboden toegang. Dordrecht is en blijft de meest fietsonvriendelijke stad van Nederland die we kennen.

Veel water op het fietspad.

Met tegenwind nog een paar kilometer naar de wijk Stadspolders. Koffie en boodschappen doen. In de horeca een gesprekje met een dame van 87 die het geweldig vindt wat wij doen en even later met een spelletjesdoos voor de jongens terugkomt. Lief.
Dan nog een paar honderd meter naar de camping. Tent opzetten en koffie drinken. Eten koken in de tent en buiten een grote bui. Ook deze bui valt uiteindelijk best mee, maar we eten de pasta toch maar gewoon in de tent. Na het toetje en de koffie stoppen we de mannen in hun lekkere warme slaapzak. Wij nemen nog even een douche en een biertje of wijntje met chips, voor we om half tien ook lekker gaan slapen.

Om half drie is Jilke nat. Gelukkig alleen z'n pyjama en niet z'n slaapzak. Ook buiten is het nat. Ik slaap daarna niet zo veel meer, maar pas om half acht staan we op. Dingen als aankleden en opruimen kunnen de mannen tegenwoordig zelf, dus het gaat allemaal wat makkelijker en sneller dan op onze voorgaande fietskampeertochten.

Op de eerste pont van vandaag.

Om haf tien fietsen we de camping af. Het is droog en eigenlijk blijft dat de hele dag zo. Wel weer vrij harde wind, koud en soms wat zon en buien in de verte. Al snel de eerste van de vier pontjes van vandaag. Door richting Werkendam en over de dijk naar Woudrichem. Het pontje in de Biesbosch vaart nog niet weten we, dus die lus laten we ook deze keer voor wat tie is. Toch ook nu mooi fietsen!
In Woudrichem koffie met appelbollen boven een quiltwinkel. Als de man die ons bedient de natte was aan de fietskar ziet hangen biedt hij spontaan aan deze voor ons in de wasdroger te stoppen. Wat een gastvrijheid!
Na Zuid-Holland en Noord-Brabant de derde provincie van vandaag: Gelderland. Maar vooral: rivierdijken, water en prachtige vergezichten. Het landschap kan bijna niet mooier (oké: IJsland wint). Ondertussen amuseren Eljer en Jilke zich in de fietskar over het algemeen prima met spelen met hun knuffelmuis, zingen, kletsen en naar buiten kijken. Jilke slaapt zowaar nog even in de kar. Later stoppen we nog even voor een lunch in de horeca. Het is niet echt weer om buiten te eten vandaag.

Mooi en waterrijk landschap.

Via allerlei dorpjes, dorpen en nog drie pontjes eindigen we tenslotte op de camping van Heerewaarden. Dan, terwijl de tent al staat, toch nog een echte bui. Gelukkig maar kort. We gaan wat drinken in de kantine, maar daar is het, vanwege Koningsdag, zo'n herrie dat we al snel weer naar de tent gaan om eten te koken. Na de pastamaaltijd de mannen weer naar bed en wij nemen natuurlijk nog een hapje en een drankje voor we gaan slapen. Ondanks het noodsanitairgebouw (de echte is afgebrand) is de douche heerlijk.

Jilke is alweer nat vannacht. Gelukkig z'n slaapzak ook nu weer niet. Sowieso sliep hij slechter vannacht en werd een paar keer wakker (en ik dus ook). Half acht opstaan met een strakblauwe lucht. Wel nog steeds erg fris.

's Morgens erg mooi weer.

Pas halverwege de middag zien en voelen we de eerste regen. Ook de wind is flink afgenomen, dus gewoon het grootste deel van de dag prima fietsweer. Al snel de pont naar Lith en via de andere kant van de Maas kronkelen we verder over de dijk en langs fietsknooppunten. Veel kerkjes, kloosters en molens. Eén van de mooiste dorpjes is Megen. Dit niet alleen vanwege de prima koffie met appeltaart. Ook Demen, Dieden, Ravenstein en Grave zijn de moeite. In deze laatste plaats tijd voor de lunch. Onderweg veel nieuwe natuur of nieuwe natuur in aanleg. In Grave barst de eerste bui van vandaag los en als we daar weer vertrekken doen we dat in regenpak. Een uur lang veel regen, natte sneeuw en hagel.

En 's middags veel regen.

Tegen de tijd dat we bij de pont van Cuijk zijn wordt het weer droog. Overvaren naar Mook. Boodschappen doen en dan echt klimmen. Verder bestonden de hoogtemeters tot nu toe alleen uit af en toe een dijk op fietsen. Slingeren door bos en heuvels om na een paar kilometer op de camping te zijn.
Precies als we de tent opzetten een kwartiertje regen, maar daarna wordt het kalm en rustig weer. Even wat warms drinken, eten koken en snel de mannen in bad en bed voor we zelf ook gaan douchen en, lekker zittend op onze stoeltjes in de binnentent, een biertje en borrelnoten soldaat maken. Als we naar bed gaan lijkt het te vriezen.

's Nachts een stuk minder koud en Jilke, die ondanks de grotere maat luiers die we gisteren hebben gekocht, is voor de derde nacht op rij doorgelekt. Vreemd: thuis gebeurt dat echt zelden of nooit. Toch maar eens minder laten drinken 's avonds.
Om half acht is de lucht vooral grijs, maar het lijkt droog te blijven. En tot een uur of twaalf is dat ook zo, maar de rest van de dag fietsen we stijf in het regenpak. Niet heel harde regen, wel constant. Ook vandaag veel kilometers langs het de Maas. In totaal zelfs vier keer met een pont de rivier over. Veel minder natuurbouw op dit stuk van de route. Gennep is een plaatje en lijkt zelfs leuk genoeg om eens een keer een dagje naar terug te gaan.

Ander landschap vandaag.

Aan de overkant het bekende heggenlandschap in de buurt van Vierlingsbeek. Koffie in een soort buurthuis. Niet heel lekker, wel ontzettend vriendelijk en gastvrij. Koeken mogen we in de supermarkt halen en Eljer en Jilke amuseren zich met de kist met speelgoed.
Verder langs de andere oever en dan met het kleinste pontje van de reis naar de westoever. We verlaten het water. Vandaag veel minder een rivierentocht dan de voorgaande dagen. Bij Arcen varen we nog een laatste keer over. Natuurlijk daar een stop bij de brouwerij van Hertog Jan. Eljer pakt direct de bierkaart om te kijken welk bier hij wil drinken als hij 18 jaar is. Ik hou het nu, gezeten bij de open haard, bij een Grand Prestige en een broodje curryworst. Erg lekker!

Stilleven bij Hertog Jan

Verder door de bossen. Veel half- en onverhard en een wat glooiend gebied. Slecht voor de gemiddelde snelheid. We zien nauwelijks andere mensen vandaag, alleen wel relatief vaak fietskampeerders. In Velden doen we boodschappen. We besluiten Venlo niet door te gaan vandaag en er een kortere etappe van te maken. De regen wordt gieten en als we een paar kilometer verderop bij de camping een pension zien willen we in eerste instantie binnen slapen. Om de één of andere duistere reden lijkt het of de eigenaresse dat ons uit het hoofd wil praten en als het dan, toch nog onverwacht, droog wordt besluiten we de tent maar weer op te zetten. Een prima beslissing: even later wordt het helder en rustig weer.

Jilke (voor de kijker links) en Eljer in hun warme slaapzakken.

Lekker wat drinken, Mexicaans koken en eten, douchen, mannen naar bed en nog met een biertje en borrelnoten buiten zitten voor ook Hanneke en ik weer gaan slapen.

Heerlijk geslapen allemaal en geen doorgelekte luiers. 's Nachts wat miezer, maar droog bij het opstaan en dat blijft de hele dag zo. Soms een enkele zonnestraal, maar vooral wolken. Met weinig wind heerlijk fietsweer.
Na ontbijt en afbreken en inpakken is het half tien voor we weer fietsen. Net als gisteren veel keren stukjes Pieterpad. Het pad achter de camping heet zelfs officieel zo. Al snel Venlo. Een stuk overtuigender dan de vorige keer dat ik hier, heel lang geleden tijdens het wandelen van het Pieterpad, was. In Blerick het water over en verder langs de Maas.

Steijl

Steijl is ook vanaf deze oever een plaatje. Verder veel bloeiende fruitbomen en vrijveel onverharde paden vandaag. Later op de dag lijken we zelfs een mountainbikepad te volgen.
Koffie met (natuurlijk) vlaai in Kessel en met de laatste pont van deze vakantie naar de overkant. Een processie kruist ons pad. De omgeving is erg afwisselend vandaag. Soms wat meer natuur, soms wat meer cultuur en veel ''Roomse zaken'': kloosters, kerken en Maria- of Jezusbeelden.

Een prosessie kruist ons pad.

In Roermond halen we broodjes en beleg om deze een paar kilometer verderop op een picknickplek op te eten. Dan lijkt er een gigantische bui aan te komen. De lucht wordt zwart en oranje. Langs sluizen en een energiecentrale naar Maasbracht.

Bijna in Maasbracht.

De lucht neemt steeds bizardere kleuren aan. In Maasbracht doen we boodschappen en de eerste druppels beginnen te vallen. Snel het regenpak aan dus. Alleen: tot ieders verbazing zet de regen helemaal niet door en wordt het weer droog, verdwijnt de zwarte lucht en trekken we vrijwel direct de regenpakken maar weer uit.

Het lijkt wel een mountainpadroute hier!

Langs en door vestingsstadje Stevensweert. Nooit eerder van gehoord, wel een pareltje. Dan het laatste stukje naar de tweede (mini)camping in Ohé en Laak. Vriendelijke ontvangst en verse broodjes bij het ontbijt besteld, maar wel stevig aan de prijs. Ook fijn: de fietsen kunnen binnen staan en er is een waterkoker. Allemaal douchen en dan snel eten. In no-time is alles op: we hadden alle vier honger. Gelukkig hebben Hanneke en ik nog chips (en whisky-cola of bier) als Eljer en Jilke slapen.

Eindelijk een hele dag met mooi weer. Als we opstaan nog vrij veel bewolking en fris, maar gaandeweg komt er steeds meer zon en gaan er steeds meer kledingstukken uit. Dat laatste komt overigens ook door het terrein: veel hoogtemeters vandaag. De ontbijtbroodjes komen later dan gepland, maar toch fietsen we weer voor half tien de camping af. Tot het einde van onze route Fietsen langs de Maas gaat het nog vrijwel vlak. We zien de Maas overigens niet zo heel vaak vandaag: we fietsen er over het algemeen wat verder vanaf. Wel het Julianakanaal. Ook nu weer veel mooie dorpjes en grote kerken.

Ook vandaag veel kerken.

De eerste koffiepauze is wat later: ondanks de vele racefietsers zit er weinig horeca op dit stuk van de route. Net voor Bunde dan toch koffie met een wafel.
Nog een paar kilometer en dan verlaten we het boekje: we nemen de LF6 naar de Duitse grens. En dan beginnen dus de heuvels en het vele klimmen en dalen naar Bemelen en weer klimmen en dalen naar Gulpen. Daar espresso, bier, vlaai en bitterballen op een terras als lunch. Eigenlijk iets te dun van het midden om echt aangenaam buiten te zitten, maar zo'n eerste terras in het seizoen voelt toch altijd extra speciaal.

Fietsen over de  heuvels van Zuid-Limburg.

Via Mechelen en Vijlen, alweer pittig klimmen en mooie kerken, richting Vaals. Vaals zelf doen we niet aan en bij knooppunt 94 steken we de Duitse grens over. Nog zeven kilometer naar Aachen. Ook hier: klimmen. In de stad zelf vooral dalen en dwalen. We zijn er net na vijven, dus de touristinformation is al dicht. Op het station staat gelukkig een stadsplattegrond en de stadscamping blijkt nog geen kilometer verderop. Handig zo'n digitale camera om de kaart te fotograferen.
Op de camping vooral ongezellige camperplekken, maar wel een leuk veldje voor tenten. Inclusief de onze staan er daarvan slechts drie. Alle spullen uithangen en luchten en eerst koffie met een appelflap. We hebben vandaag echt (te) weinig gegeten. Dan spagheteria en de mannen naar bed. Die zijn redelijk uitgeslapen: sowieso slapen ze iedere morgen tot half acht, maar zeker Jilke heeft vandaag ook nog uren in de kar geslapen. Op zulke moment verveelt Eljer zich overigens vaak en vraagt dan wat meer aandacht dan meestal als ze samen wakker zijn in de kar.

Heerlijk: strakblauwe lucht bij het opstaan én verse broodjes op de camping te koop. Dat laatste is op (vrijwel?) alle Duitse campings mogelijk, maar hier hadden we er op voorhand niet op gerekend. De bakker heeft een heel klein winkeltje wat 's morgens een half uurtje open is op de camping.
Ook vandaag fietsen we iets over half tien de camping af. Eerst nog in lange broek en dito mouwen, maar al snel wordt dat kort en kort. Een klein stukje door de stad en dan al snel de Vennbahn. Een voormalige spoorlijn en nu dus fietspad.

Naast sommige delen van De Vennbahn ligt nog rail.

Vrijwel helemaal geasfalteerd en op een enkele kruising na volkomen autovrij en natuurlijk ook geen steile hellingen. Treinen kunnen in principe niet meer dan 3% hoogteverschil aan. De eerste dertig kilometer is vrijwel alleen omhoog, maar zelfs dan komt de kilometerteller niet onder de 15.
Een open en heuvelachtig gebied en later vooral bossen. Prachtig om te fietsen, saai om te wandelen. Opvallend is het aantal narcissen wat overal bloeit. Af en toe lijkt het wel de Keukenhof, maar dan met wilde narcissen. Behalve aan het tracé kun je ook onderweg heel goed zien dat hier vroeger een spoorlijn liep. Soms nog een oud sein of andreaskruis en hier en daar een verroeste wagon of (restanten van een) oud station. Zelfs de picknickplekjes zijn in stijl: een soort metalen huisje in de vorm van een treinwagon. Leuk en stijlvol.
Na zo'n dertig kilometer Roetgen. Een prima plek voor koffie mét. De lekkerste taart en dito espresso van de vakantie op het terras van een horecagelegenheid met een speelplek. Mooier dan dit kan niet.
Het fietspad slingert tussen België en Duitsland en we weten niet altijd in welk land we zijn. Hoge Venen of Eifel? We klimmen tot ruim 500 meter en zien zelfs nog wat restjes sneeuw in het bos. Vorige week lag hier nog een pak sneeuw horen we later. De temperatuur is vandaag overigens hoog genoeg om later op ons picknickkleed en een bankje te lunchen.

Veel herinneringen aan de tijd dat hier nog een spoorlijn in gebruik was.

Dan nog een goed uur verder fietsen naar de camping van Robertville. Deze ligt zo'n drie kilometer van de route en zorgt er voor dat we toch nog een paar steile klimmetjes en afdalingen hebben vandaag. Op de camping een zeer vriendelijke Nederlandse eigenaar én gueze op een terras. De tent mogen we opzetten naast de trampoline en Eljer en Jilke springen hun energie van dagen in de fietskar in anderhalf uur tijd aardig weg.

De favoriete kampeerplek van onze mannen.

Douchen en eten koken. Op de camping hadden ze blikken cassoulet en ijsjes, dus dat wordt onze maaltijd vandaag. Als Eljer en Jilke slapen maken wij nog een praatje met de eigenaar en halen een glas (!) Rochefort 10 en zakje chips voor bij de tent. Een heerlijke avond om deze in de openstaande voortent te nuttigen. Later koelt het af en verhuizen we de stoeltjes toch maar weer naar de binnentent.

Een nacht met veel regen, maar we pakken droog in. Nog geen 100 meter buiten de camping barst er een bui los en trekken we de regenpakken aan. Ze gaan al snel weer uit: de bui valt mee en eigenlijk blijft het de hele dag droog. Het wordt zelfs steeds beter weer en in de loop van de middag verschijnt er steeds meer blauw aan de lucht. Wel vrij fris en winderig, dus geen korte kleding vandaag. We gaan terug naar de Vennbahn, maar al snel verlaten we die weer: er is een kilometers lange omleiding. Dus: geen vlak fietspad, maar klimmen en dalen over rustige wegen. Gelukkig wel vrijwel allemaal verhard.

Omleiding

In Montenau bezoeken we de hamrokerij. Best grappig voor een heel kort bezoek, maar vooral lekker om zo'n Ardenner hammetje voor thuis te kunnen kopen. In het dorp is de horeca gesloten, dus fietsen we door naar St. Vith. We hebben er dan ruim 30 kilometer op zitten. Een lange pauze bij de bakker met koffiehoek. Ik scoor m'n eerste eclair van deze reis en omdat calorieën toch geen rol spelen neem ik ook nog maar een rijstevlaaitje.
Na St. Vith vervolgen we de gewone route over de Vennbahn weer. Niet dat we nu veel over voormalige spoorlijnen gaan: in de Tweede Wereldoorlog is hier veel platgebombardeerd en daarom volgt de route vaak allerlei andere wegen. Regelmatig onverhard. Landschappelijk wel een erg mooi stuk: slingerend langs beekjes en over riviertjes, door dalen en over berghellingen met gras of bomen. De Ardennen zoals je je (of in elk geval: ik) voorstelt.

Fietsen in de Ardennen.

Net voor de Luxemburgse grens een klim van 10%. Viel zeker niet tegen, ondanks de zware fietskar. Dan eigenlijk alleen nog maar afdalen naar Troisvierges. Het plaatsje zelf valt erg tegen: geen eens een leuk koffietentje of terrasje of zo. Dan maar koeken bij de rest van de boodschappen in de supermarkt doen en eerst nog een paar minuutjes naar de camping fietsen voor we koffie mét hebben.
Tentje bouwen, koffie drinken, douchen en eten. Voor de vier op eenvolgende nacht slapen we in een ander land: Nederland, Duitsland, België en Luxemburg. Meer zullen het er deze vakantie niet worden: dit is onze laatste nacht in de tent deze reis.

Met stip de koudste nacht: het ijs staat dik op de tent en het gras is wit. Ondanks dat Jilke vannacht weer is doorgelekt hebben de mannen het, net als wij, niet koud gehad. Maar één voordeel van zo'n koude nacht: natuurlijk is het dan overdag heerlijk (fiets)weer. Maar eerst ontbijten met verse broodjes.

Heerlijk fietsweer.

De eerste 15 kilometer hebben we geen route, maar gebruiken de kaart. Pittig klimmen en dalen en op een gegeven moment fietsen we op een zwaar bemodderd bospad. We vragen ons af of we nog wel goed gaan, maar gelukkig zitten we even later weer op het asfalt en fietsen we nog iets later het dorpje binnen wat we verwachten. Vrij snel daarna de ravel (een Belgisch woord voor zo'n vrijliggend fietspad over een voormalige spoorlijn) naar Bastogne. Lekker in de korte broek en nauwelijks hoogtemeters.

Smullen van een wafel in Bastogne.

In Bastogne even van de route naar het centrum voor koffie en een fantastische wafel. Dan de ravel naar Wiltz. Bijna alleen maar dalen. Regelmatig 30 op de teller. In de vele tunnels is het steenkoud.

Veel tunnels vandaag.

Langs de beek, tussen koeien en heuvels fietsen we Wiltz binnen. Dan een echt hele steile klim omhoog (nooit gedacht dat tie te doen was met een fietskar), maar de beloning is binnen handbereik: het Scoutinggebouw waar we onze vrienden zullen onmoeten voor een paar dagen bier drinken, kampvuur stoken, kaarten, bbq-en en mooie gesprekken. Van een actieve naar een passieve vakantie, maar van allebei kunnen we ontzettend genieten.

Ons eindpunt bereikt!

Onze tocht van 647 kilometer, met een gemiddelde van 16,12 km/uur, zit erop.

Terug naar fietsvakanties.

Terug naar de startpagina.